KERSTVERRASSING door Emmy van Lokhorst Teekeningen door Dick van Driest O! )P een stralenden Septemberdag had Nelly den overtocht gemaakt; zij voelde zich vol moed en ondernemingsgeest en zij had Moeder uitgelachen, toen die haar bezorgdheid uitsprak, of haar kleine meisje in dat vreemde land zich we! geJukkig zou voelen. Tot het laatste oogenblik hadden Moeder en de anderen staan wuiven en Nelly, zwaaiend met haar zakdoek, bleef vroolijk en welgemoed tot zij ze niet meer kon zien. Toen, opeens, drong het voor het eerst tot haar door, dat zij nu voortaan alleen zou zijn tusschen vreemden. Haar tenger figuur tje ging teloor tusschen de vele gestalten aan dek en zij voelde haar tocht op het varende huis als een spannend avontuur. Alleen maar even het Kanaal over," had zij geringschattend geantwoord, als Moeder van een zeereis" sprak. Hoeveel duizenden maakten dit tochtje, dat tot de gewone reisjes behoorde. Er was geen gevaar, geen verrassing aan verbonden, en Nelly had de boot lachend een veerpont" genoemd. Maar toch.... nu zij rondom zich tot aan den horizon niets dan water zag ? geen enkel ander schip was te bespeuren kreeg zij toch een andere appreciatie voor de veer pont". En tegen den avond, toen de zon met een oranjewaaier omkraagd, in zee zonk, kwam er over het onmetelijk water een grijze kille melancolie, die Nelly naar be neden dreef in de kajuit. Zeeziek was zij dien nacht niet geweest, maar den volgenden morgen, door de patrijs poort naar den nieuwen wal turend, had zij een vreemd gevoel in haar maag; er deed zich bij haar een onverklaarbaar verschijnsel voor: zij had niet de minste belangstelling voor het land, waar zij met alle geweld naar toe had willen gaan. Zij zeurde met haar bagage, ging de loopplank over naar het visitatielokaal en stapte in den gereedstaanden trein. Even week haar onverschilligheid, toen het Engelsche ontbijt werd geserveerd in den behagelijken restauiatiewagen. Tot haar eigen verwondering at zij om half negen 's morgens havermout, visch en gebakken eieren met bacon zonder merkbare bezwaren. En terwijl de trein voortstoof door het land schap van Zuid-Engeland, herkreeg zij even de bekorende gewaarwording van op reis te zijn. Maar in Londen, aan het Liverpoolstreetstation bespeurde zij opnieuw dat vreemde gevoel in haar maag. Zij stond hulpeloos bij haar bagage, aarzelend wat zij zou doen, tot zij haar naam hoorde noemen, en zij Mrs. Langhurst voor zich zag staan, die tegelijk al een kruier wenkte. In de taxi had Mrs. Langhurst haar de gewone vragen gedaan, of zij een goede crossing" had gehad en niet zeeziek was geweest, of haar moeder in goede gezondheid verkeerde en of zij het aardig vond, ii> Londen te zijn. Nelly had tweej aai tevoren Mrs. Langhurst in Holland bij haar oom en tante ontmoet. Oom Willem was getrouwd met een Engelsche vrouw en door bemiddeling van Oom ,,Will" had Nelly een betrekking in Londen gekregen bij een familie met kinderen. Nelly had ten koste van alles uit huis gewild, zij droomde van wereldreizen en ontdekkingen, Holland vond zij benauwd en klein en thuis was ailes zoo vreeselij k saai en gewoon. En dien morgen reed zij door het drukke Londensche verkeer met Mrs. Lang hurst, die haar eerst twee dagen te logeeren had gevraagd, om te wennen. Telkens greep zij haar gastvrouw bij den arm, wijzend op een grooten autobus, die, naar zij meende, hun taxi zou verpletteren. Nelly was niet gewend aan het links houden en de snelheid en drukte van het onophoudelijk voort razende verkeer verwarde en verbijsterde haar. De twee dagen bij Mrs. Langhurst schenen haar later sprookjesachtig heerlijk. Met loome voeten en een bonzend hart begaf Nelly zich naar de familie Whittall, die een prettig huis aan de Theems nabij Richmond bewoonde. Er waren drie meisjes van negen, elf en veertien jaar en van Nelly, die zelf nauwelijks twintig was, werd verwacht, dat zij deze meisje? in alle vakken zou onderwijzen. De eerste moeilijkheid bleek haar Engelsen te zijn; met Mrs. Langhurst had zij vrij vlot kunnen praten, maar de drie meisjes spraken de taal op een wijze, die haar aanhoudend in twijfel bracht omtrent hetgeen zij zeiden. De tweede moeilijkheid was om haar prestige te handhaven, want de drie zusjes, die haar eerst met onverschillige beleefdheid hadden ontvangen, werden nu nieuwsgierig naar de mate van geduld die Nelly zou toonen ten opzichte van een reeks poetsen, die zij haar bakten. Nelly had een veel jarige ervaring thuis opgedaan met haar eigen zusjes; doch die kon haar nu van weinig nut zijn, want haar zusjes hadden van haar geen onderwijs be hoeven te ontvangen. Zij bedacht allerlei trucs en handigheden, om haar leerlingen 's morgens in de leskamer aan het werk te houden. Nu eens dook Grace onder de tafel, dan gooide Irene den inktpot om, en Milly, de oudste, ginnegapte om alle streken van haar jongere zusjes. Het verschil in leeftijd der meisjes onder ling maakte het voor Nelly dubbel moeilijk, onderwijs te geven. Eens had zij de jongste aan het naschrijven van voorbeelden gezet, want Grace kon nog niet eens behoorlijk schrijven; Irene had rekensommen: 3 pond en 76 shilling, verminderd met 97 shilling, hoeveel levert dat op? Ondertusschen gaf Nelly het oudste meisje aardrijkskunde-les en zij vertelde van Zwitserland, van de Senn-Hütte, het jodelen en het Alpengloeien. Terwijl zij dit vertelde, voelde zij weer duidelijk haar heimwee om te reizen, om