De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1928 29 december pagina 19

29 december 1928 – pagina 19

Dit is een ingescande tekst.

No. 2691 DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 29 DECEMBER 1928 UIT HET KLADSCHRIFT VAN JANTJE fé0eS^^ Croquante croquetjes door Alida Zevenboom ALS een schaduw. ... Zijn wij iets anders dan schaduwen in een schaduw? Als u zich er goed indenkt, kan het dan schimachtiger? Nu begrijp ik ook in eens waarom de menschen van dezen tijd zoo dol op de film zijn. Omdat zij cv hun eigen. beeld in herkennen: als de voor stelling is afgeloopen niets meer over dan het witte doek en als ik niet altijd moest kijken in de hal van Tuschinsky naar meneer Tak's mooie witte overjas, dan zou ik denken: alweer een droom en alweer niets. Zijn wij niet als die filmhelden en heldinnen? Zoo nog vol hartstocht, hoewel ik dat onzedelijk vind, en nog vol liefde en vol andere narigheid en als ze het licht opdraaien uit ! Verdwenen ! Alsof er nooit iets te zien is geweest op dat witte doek. Bij ons wordt alleen niet het licht opgedraaid. Het wordt uitgedraaid. En als je dan kind noch kraai hebt, zooals bijvoorbeeld meneer StanisLINCOLN de meest volmaakte wagen JAN LIMBACH- Haarlem lafski, waarvoor heb je dan geleefd 'i Dan ben je nog erger dan een schaduw. Wat moet zoo'ii man zich in dezen tijd van het jaar voelen als al wat familie is, bij elkaar komt, ook al kun je elkaar niet goed zetten? Hij moet zijn troost in een ol' ander restaurant zoeken als niet de een. of andere kennis zich over hem ontfermt en laat hem dan thuiskomen, alleen. moederziel alleen, met niemand als aanspraak, zelfs geen kat of hond. Ik heb wel eens gedacht ze ma-ken tegenwoordig voor alles vereenigingen en bonden en waarom niet een of andere gelegenheid gemaakt waar eenzamen op Kerstfeest en Oudejaar bij elkaar kunnen komen en elkaar misschien voor het nog overblijvende leven kunnen vinden? Is dat zoo gek? In Berlijn hebben zi> me wel eens verteld, moet een zaal zijn waar al de IJerlijnsche weduwen geregeld bij elkaar komen en dansen, en het moet er wat gezellig zijn omdat er bijna niet dan weduwnaars komen. Waarom kan. zoo iets nu niet in Amsterdam worden opgericht ? liet acteurtje van driehoog beweert dat het hier niet kan omdat de dames zoodra er maar de neus van een man te zien zou zijn, elkaar de oogcii Kouden uitkrabbeu, net of een mensch altijd maar direct aan trouwen moet denken ! Ik heb meneer Maupie de Ifartog 'm geen maanden gezien en ook zijn imam niet in de kra.nl gelezen, anders '/.ou ik hem eens vragen wat lii.j er van dacht en of hij zoo i el s niet zou kunnen oprichten. Mij is toch ook niet ge trouwd, als ik het wel hel>. -Kn nu is ..meneer Kndi'". /oo.d.s u ij hem altijd noemden, ook al dood. Ik bedoel natuurlijk meneer I'udolf l.ehnuum. Och. oclu wal een tijd was dat toch in Amsterdam toen hij en zijn. vrienden jong waren. .Meneer Viei'iv hoorde tot het ..stel", zal ik maar wat oneerbiedig zeggen, en die konden pret make?i ! 'Toen gingen de jongelui nog in hun eigen stad uit en bleef het geld hier rollen, niüar als ik het goed heb. gaan ze mi, als het er eventjes aan zit. na.ar Va rij s of Brussel en een aaiiget rouwde neef van me. die er een soort ..chili" op na hun,H ik spreek alleen met zijn vrouw, want ik vind dat heelemaal geen nette zaak om om handen te hebben heeft me eens verteld dat hel een zeldzaamheid is ais de heeren tegen woordig eens een ilesrh champagne bestellen. Vroeger kon je ei' soms in zwemmen, zei hij en ik moet zeggen dat in dit opzicht de mensch toch wel verbeterd is. Als ze ei' tenminste in Varijs niet in zwemmen, want dan geeft het nog niets met al dien voor uitgang. .Maar aanlig dal ..meneer Hudi'' was ! Als hij meneer Vierre kwam afhalen, had hij altijd een aardigheid je tegen ni''. ...Meisje'1 zei hij dan. en h ij wilde alles welen, en dan s t a, k hij zijn recht er wi j s v h; ge r t usschen vel en boord en draaide zijn hoofd een halven slag om en ik weet van hon derden menschen die hij geholpen heeft' en wat was in de meeste gevallen zijn dank? Maar daar deed hij het gelukkig niet om. Hij had n geluk: hij deed net of hij heel gemakkelijk vergelen kon. Kn dan had hij er geen hinder van. Kil nu is meneer la Koelie ook dood. Kn xoo in stilte. Eigenlijk niets voor een t .(toneelspeler, zegt het acteurtje van drie hoog die er van onder den indruk was. dat moet ik eerlijk zeggen. Maar hij heeft natuurlijk geweten dat elke begrafenis voor een acteur eigenlijk ecu première is en daar zal hij bij zijn laatst en gang niets van moeten gehad hebben. Zoo is ook deze schaduw van het witte doek verdwenen en ei' blijft slechts over de herinnering die ook niet meel' is a.ls een schaduw. Kn. nu zal het mij toch benieuwen bij wie meneer StanislaIVki het oude in het nieuwe viert. Als het maar niet in slecht gezelschap is ! =PRIMA

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl