De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1929 30 maart pagina 7

30 maart 1929 – pagina 7

Dit is een ingescande tekst.

' \ i l. ?i it' :1 me F**Je f,^ **£ # »«* ~ «"«*? ***.:. «w Vergeet me niet Een geslaagde Week-End combinatie. Biscuits om bij de thee te presenteeren, Wafels voor het dessert of bij Ijs, Chocolade Pastilles en Napolitains, dit alles is gecombineerd in het blikje Vergeet me niet". - Dit blikje is bij uitstek geschikt om voor de Week-End mee naar huis of op reis te nemen, om.dat U er voor iedere gelegenheid elk wat wils" in kunt vinden. Smaakvol verpakt a f 1.25 per blikje. ? * fff VERKADE'S FABRI E K E N Fabrikanten van Beschuit, Koek, Biscuits, Chocolade. Toffee's, etc. No. 2704 DB GROENE AMSTERDAMMER VAN 30 MAART 1929 11 Kunstzaal van Lier Rokin 126 Amsterdam. Oosterscha & Europeesche antiquiteiten Oude en Moderne schilderijen en plastieken Negerkunst & Ethnographica KRONIEK fonteinen WAT my altijd weer treft is, dat wij zooveel fonteinen aanleggen, en dat zij zoo zelden spuiten. Mij dunkt, daarmee moet iets niet in den haak zijn. Primo is het al vreemd, dat het te vele water in ons water- en vaderland juist daar niet is, waar het, volgens bedoeling, behoorde te zijn. Of bedoelt een fontein niet te spuiten? Menschen, die het beter weten, zeggen, dat het vlakke en lage van onzen geliefden bodem het omhoog gaan belet. Het water wil zich wel overatroomingsgewijs uitspreiden, maar weigert zich te laten omhoog spuiten. Zoo is nu eenmaal water, liever horizontaal dan verticaal. Wij menschen zijn in dat opzicht meer indifferent. Maar wij zouden op het andere niet zooveel tegen hebben ??elk in zijn aard ??als er niet die vele fonteinen waren, welker aardigheid juist in het omhoog gaan ligt en welker drooglegging zulk een armzaligen indruk maakt. De fontein op het Frederiksplein byv. is er een zielig staal van. Zij lijkt op de fundamenten van een gewezen huis in Pompei, of op het begin van een tennisbaan of op een van die sinistre ,,pilledoozen," die de oorlog berucht heeft gemaakt en zij lijkt in het geheel niet op een fontein, zelfs niet op een droge. Ik geloof, dat zij op Zon- en feestdagen water geeft, maar door de week niet, en ofschoon wij over het geheel de deugd der zuinigheid waa»deeren moeten, wenscht men die toch niet toege past te zien op monumenten, die hun waarde en schoonheid ontleenen aan verkwisting, zij het maar van water. De boomen dragen ook wel eiken dag hun bladen, en zijn er niet zuinig op. En men vindt watervallen genoeg, die dag en nacht niet anders doen dan vallen". Ten minste, dat wordt beweerd en het is een frissche onderstelling, n deze eenigszins schrale en schriele wereld moeten er eenige zaken blijven, die, achteloos en doelloos, zoo-maar hun kracht uitgeven zonder marchandeeren. Dat doen watervallen, nml. de echte, en men is zich dermate bewust van hun opvoedende waarde, dat men in lage landen en in de misdeelde steden hen tracht te vervangen door fonteinen. Of gaat er niet edelmoedigheid, goedgeefschheid, ruimte van doen, frischheid van denken uit van een klaterende fontein? Maar zij moeten dan ook klateren, want een droge fontein werkt juist andersom en ik vrees, dat ons volkskarakter er al sedert lang den invloed van ondervond. Al te zeer toch lijkt vaak de Hollandsche ziel op een fontein in aanleg, die van wege nuchterheid en schrielheid nooit recht tot spuiten kwam. Er is een zekere strekking naar onafhankelijkheid en ruimte van geven, maar de omstandigheden hebben in de latere ontwikkeling het gat van den toevoer ver stopt en nu is het maar oen zielig ding geworden, niets op zich zelf en ook geen deel van een geheel'. Het zou misschien gepaster zijn en meer over eenkomstig de waarheid, als de I^eeuw in het Nederlandsche wapen door een Droge Fontein kon vervangen worden. Alleen schijnt de uitbeelding bezwaarlijk en dat is waarschijnlijk déeenig reden waarom wij het nog altijd met dien mallen leeuw doen. F. C. ii N.V. J. S. Qroot» te kèuxi E UWSEN'S . . . STITSONS P AS C H EN 1929 Teekening voor de Groene Amsterdammer" door L. J. Jordaan Lenteweelde! Dr. JAN VAN EPEN DOORN! In de I^ente! Sanatorium Middenbosch prachtig eenzaam gelegen tusschen het ontwakende groen. Een paar meter er van af een klein keurig beschilderd huisje het huis van den dokter. Zongebruind, glimlachende zwarte oogen, zwart krullend haar wat gebogen loopend in de witte doktersjas, Jan van Epen. ??Gastvrij, hartelijk, onbaatzuchtig, helpend waar noodig, soms ook door goedgeloovighcid waar niet noodig is * met hart en ziel bij zijn patiënten en bij zijn litterair werk. Romans nn tooneelstukken schrijven ook schilderen. Het dorp doorvliegend in zijn kleine auto.... zoo was mijn herinnering aan hum. Een pauze van eenigèjaren. Het Sanatorium in Doorn opgeheven en een drukke praktijk in een Geldersen dorp overgenomen. , Toen plotseling een brief van z'n vrouw met een verschrikkelijke tijding. Naar hem toe. Hetf weerzien....? Gedeeltelijk verlamd tong 7?handen armen klanken uitstootend totaal hulpeloos Ongeneeslijk! Is zelf dokter kent dus z'n toestand Verbloemen, niet noodig. Zijn diagnose juist! Zoo zit ik tegenover hem in zijn woning, die gelukkig gezellig is ingericht in een der buitenwijken van Amersfoort. Met ontzetting luister ik naai- zijn' onverstaanbare klanken en kijk naar zijn handen, die roerloos op z'n schoot liggen. Een hand kan hij in? niet geven -Twelkonl kan hij mij niet toeroepen. S|* De man die m»nig goed geslaagd tooneelstuk schreef, zooals Amor op 't Dak," ,.D.e Akker schaamt zich niet. .'..V. Als de kersen bloeien," terwijl er"oen nog niet gespeeld stuk Het blinde flrt'/MA1" klaar ligt en slechts op de compositie van de inleidende muziek wacht. ,. Deze man, die ook romans voltooide en nog vol ideen zit .... is .uitgeslagen ! Heeft zelfs finaiitieele zorgen, ofschoon eenige vrienden hem voprloopig hielpen. Zijn toekomst, die van vrouw en, kinderen ziet er somber uit. Intellectueel Nederland -^ gefortuneerde Hol landers die mee kunnen voelen met het lot van dezen man zij die dezen artistieken en indertijd zeer menschlievenden dokter helpen willen, zij vragen mij zijn adres en verlichten hem zoo moge lijk de droevige dagen. OOR VAN DER LUGT MELSERT " Marlotlaan 2 Den Haag. , t l '

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl