DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 24 AUGUSTUS 1920 No. 2725 TER CONFERENTIE door Diplomaticus HET is hard werken voor de gedelegeerden eit hun aanhang en uien kan zeker niet zeggen, dat zij hun tijd met niets doen en feesten naloopen vervullen. Wij hebben bange crisisdagen doorleefd. Dagen dat Snowden de Fraoschen afónauwde en deze, weinig gewoon aan ondiplomatieke taal, zich hoogst gebelgd gevoelden en op excuses aandrongen, welke na eenige aarzeling werden verstrekt. Dagen waarop diezelfde staatsman bromde, dat men niet moest denken dat hij zijn halve leven in den Haag wenschte te slijten. Dagen waarop men elkander bestookte met cijfers en feiten in nota's, waarvoor men waar lijk niet naar den Haag had behoeven te komen, noch om ze samen te stellen,noch om ze te over handigen en welke onmiddellijk na afloop van de vergaderingen door de perschefs werden gepubli ceerd ! Het had niets meer van geheime diplomatie; zij was zoo openbaar mogelijk, maar men kan niet zeggen dat de gebruikelijke hof feüjkheid erdoor won. Intusschen gingen de onderhandelingen van hotel tot hotel. Stresemann bezocht Briand. De gedelegeerden van ,Frankryk, België, Japan en Italiëbezochten elkaar in geheime vergaderingen. Een heirleger van nieuwe Engelsche experts, die niet aan het Youngplan hadden meegewerkt, kwam uit Engeland over en besteedde den heelen Maandag aan het onderzoek van de tegemoet komingen der andere mogendheden. Er heerschte groote onrust onder de deelnemers en invitaties tot feestelijkheden, die voor de journalisten waren aangericht, moesten herhaaldelijk worden afgezegd, omdat geen dagbladman van eenige beteekenis het risico kon loopen, dat hij juist afwezig was op den dag of het oogenblik wanneer er juist iets zeer belangrijks gebeurde. Dat moet men zeggen van de vreemde journa listen die in ons midden vertoeven: <*zij kunnen werken. Geen enkele kans laten zij zich ontgaan en jaloersch kijken zij elkander aan op elke tip die hun ontsnappen mocht. De canards van de echte berichten te onderscheiden, daarin ligt de groote moeilijkheid van het vak. Door een enkel bericht, dat een collage u mét een air van gewicht toe fluistert, kan men immers zijn gansche carrière bederven I Daarom houden de werkelijk grooten zich liever achter de schermen. Men ziet ze niet in de Holzaal, ze spreken liefst zoo weinig mogelijk met hun collega's en seinen alleen eerste-handschnieuws. Evenwel vinden er wel diners plaats tusschen de gedelegeerden en voorname bewoners Van den Haag, waarvan men weinig hoort, omdat het nu eenmaal niet in onze gewoonte ligt onze particu liere" aangelegenheden aan de groote klok te hangen. Daar ziet men elkander en intimité" en vindt menige belangrijke conversatie plaats. Aangezien de Italianen niets kunnen doen zouder Mussolini en de voldoening aan de Engelsche voor stellen, waarvan men tot-nu-toe vruchteloos ge tracht heeft iets af te doen, voornamelijk van het Apennijnsche schiereiland moeten komen, was er reeds sprake van een plotselinge reis van Pirelli naar Rome, vanwaar hij Maandagavond zou terugkeeren. Daarvan heeft men evenwel afgezien: het blijkt dat onze telefoon zeer goed werkt tusschen den aag en de Eeuwige Stad. Toch schijnen de 48 millioen Rijksmark waarop Engeland gedurende 37 jaar aanspraak maakt, niet uitsluitend voor Italië's rekening te kunnen komen en zullen alle betrokken staten daarbij een duit in het zakje moeten doen. Het gaat anders bedenkelijk lijken of de staten zoo stijf op hun stuk blijven staan uit prestigepolitiek, de gevaarüjkst-denkbare. Niemand wil naat huis terugkeeren met afdinging op zijn eischen en het bedenkelijke is daarbij, dat alle gedelegeerden de publieke opinie in hun land nagenoeg onverdeeld achter zich hebben. Zoo wordt toegeven op eenig punt hun wel zeer moeilijk gemaakt, al zouden zij willen hetgeen op zichzelf al voor de meesten hunner betwijfeld moet worden. ' Toch hoopt men nog in deze week:het eens te zullen worden. In principe althans. Want Genève dreigt en de heeren willen weg. Zij denken, voor de Volkenbond opent, nog eenige dagen in hun eigen land noodig te hebben en dan blijft er na yier of vijf en twintig Augustus niet veel tijd over. Daarom vermoedt men, dat een voorloopig accoord voor het einde dezer week zal worden bereikt, dat de hoofdgedelegeerden dan naar hun haardsteden zullen teruggaan en dat de technische commissies hier zullen blijven om de in beginsel vastgestelde overeenstemming nader uit te werken. Daarna terugkeer (naar men hoopt medio September) om een openbare slotzitting te houden, welke, Jals men niet bijtijds gereed is, evengoed als in de Tweede of Eerste Kamer die dan haar zalen weer in beslag moet nemen, in het Huis ten Bosch of in de Ridderzaal kan gehouden worden en de zaak is gezond. Dit zijn de meest optimistische voorspellingen, die op dit oogenblik kunnen 'worden gedaan. De politieke commissie is goed opgeschoten: zij heet ook de ,,juristencommissie" en vergadert onder presidium van Henderson. De spoedige ontruiming van het Rijnland schijnt daar beklon ken en de ,,commissie van controle en conciliatie" waartegen de Duitschers zoo groot bezwaar hebben, raakt volgens Stresemann allengs ook bij de Franschen van de baan. Het zou mij geenszins verwonderen als men het over de ontruiming in enkele maanden eens werd.... mits er een eind kome aan het financieele gekibbel. Zoo hangen de beide onderwerpen dezer Con ferentie ??financiën en ontruiming ten nauw ste samen. Dinsdag zag het er weer somber uit. De finan cieele deskundigen waren bijeengekomen en hadden geen communiquéuitgegeven; men zeide dat zij tot laat in den nacht doorvergaderden. Snowden bleef onverbiddelijk en men begon te vermoeden, dat hij het op het Youngplan zelf begrepen had en eigenlijk het slagen van deze Conferentie niet wenschte. De gansche Engelsche pers bleef als n man achter hem geschaard. * * Een paar vermakelijke grapjes autour de la Conférence" ten slotte. In de Monde Illustréheeft een prachtig artikel over ons land gestaan rijk geïllustreerd en voor treffelijk geschreven. Daarin kwam echter voor een beschrijving van den uitstap der journalisten naar Amsterdam: hoe zij de nieuwe wijken van onze hoofdstad bezichtigden, hoe zij een prachttoer door de stad maakten, de Nachtwacht en het Koninklijk Paleis bezochten en zich vervolgens verkwikten aan een groot diner in het Amstelhotel. De tocht naar Amsterdam heeft echter heelemaal niet plaats gehad. Zij móést op het laatste oogen blik uitgesteld worden (het bleek een crisisdag te zijn) en evenzeer een volgend maal: Amsterdam heeft geen veme met haar hooggewaardeerde uitnoodigingen. De correspondent had het program voor de uitnoodiging eenvoudig overgeschreven en was erin gevlogen. Jules Sauerwein ging hem Zondag op de boot belangstellend vragen hoe hij het gehad had in Amsterdam, Een aardige attentie is de aanbieding van het Hoofdbestuur der Posterijen en Telegrafie aan twaalf of vijftien van de voornaamste journalisten om op vastgestelde dagen een gesprek met onze Indien te houden. Daartoe wordt dan in Indië, bij gebreke van een eventueel daar woonachtigen vriend, de consul of consul-generaal van het Rijk, waartoe zy behooren, opgeroepen. De beleefdheid wordt zeer geapprecieerd en er is druk gebruik van gemaakt. De tocht naar Rotterdam is goed geslaagd. Er is een groot dejeuner gegeven door het Belgische Gezantschap, een uitgebreide thee bij de Roeme nen, waar ik o.a. een lang gesprek voerde met den nieuwen Minister van Financiën van dat rjjk, die mij vertelde dat hij er nu eindelijk in geslaagd is, ondanks de hardnekkige tegenwerking van de xenophobe liberalen, die jaren lang zoo schandelijk ONVERSCHIETBARE GEKLEURDE GEKLEURDE t O CM. BK EED PER MTR. STALEN FRANCO A MSTEROAM in Roemeniëhebben huisgehouden, de groote leening te sluiten, die het land uit zyn armoede helpen en dienen moet om het in staat te stellen. de rijkdommen, die de bodem bevat, ten voordeele van de bevolking te exploiteeren. Onze Gezant te Parijs, de heer Loudon, gaf op zijn heerlijk rustig buitengoed te Wassenaar, een thee voor de gedelegeerden, waar ik o.a. Minister Hymans in een hoekje in zoo druk gesprek met iemand van de Engelsche delegatie zag staan alsof het lot der Conferentie ervan afhing. Wat ook wel zoo kan zijn. En zoo is er meer in deze overdrukke dagen wat u amuseert en.... bezorgd maakt. NIEUWE VERZEN Gedichten van Jehoeda Halevi. Vert. door S. Plnkhof. Amsterdam 1929. Bij Menrio Hertzberger. De vertaler liet zich bij zijn werk leiden door de overweging dat de schoonheid van den inhoudnooit mocht lijden door een poging om taalschoonheid als hoofddoel der vertaling te stellen." Trouwens, eenige in de laatste jaren verschenen vertalingen in het Duitsch hadden bewezen, dat de vertalers een misgreep hadden gedaan door rijm en moderne Duitsche rhythmiek toe te passen. Er ontstond dan wel iets van schoonheid, maar er bleef weinig van ? Jehoeda Halevi over." Bij deze overweging vergat de vertaler echter dat voor een niet onbelangrijk deel de schoonheid"' van den ontroerenden inhoud door -«middel van de taalschoonheid" op den lezer moet worden overgebracht. Btf de vertaling van S. Finkhof is dus te vreezen, dat niet alleen niets van taalschoonheid" te vinden is, maar dat daarbij ook nog een groot deel van Jehoeda Halevi verloren is gegaan, nml. dat deel van den inhoud dat door taalschoonheid" moet. worden uitgedrukt. Het onvermijdelijke gevolg .van deze wijze van vertalen is dan ook geweest, dat de vertaler ik ineen blijkens zijne liefde voor den betrokken dichter zeer nauwkeurig, in goed verzorgd Neder lands de gedachtenschema's neerschreef, waaraan b$j den dichter sterke gevoelens verbonden waren, maar dat ten eerste die gevoelens niet bij den lezer opgewekt worden en ten tweede dat de vertalingen geen gedichten zijn. Hoe opperbest ook bedoeld, de verzen zijn dor en droog en dood. Wel ervaren wij, dat in deze gedichten een der grootste menschen aan het woord is geweest en voelen wij de onmacht om in het oorspronkelijke of in wel taalachoone" vertaling van het geschrevene kennis te nemen alseen pijnlijk gemis. A. DEFBESNE . . Kon. Meubeltransport-Maatschappij DE GRUYTER 6 Co. eva cv» eva DEN HAAG <*o *o &a AMSTERDAM ~ ARNHEM Internationale Transporten No. 2725 DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 24 AUGUSTUS 1929 DE EGOÏST Teekening voor de Groene Amsterdammer" door L. J. Jordaan De anderen (tot Snowden): Hè} zeg-es! Noem je dat misschien onder n deken slapend L FRANKRIJK ZWITSERLAND door Dr. E. van Raalte De kwesti** der vrije zonen voor hrt Internationaal dicruchtsliof BIJKANS tien jaar duurt nu reeds do strijd tusschen het groote Frankrijk en het kleine Zwitserland in verband met de bekende zonesJc\vestie. Door eeu handigen ruilhandel had Frankrijk van do Zwitsers gedaan weten te krijgen, dat zij accoord gingen met een in. het Verdrag van. Versailles opgenomen bepaling (art. 43n), o.m. inhoudende, dat de mogendheden erkenden, dat de bestaande regeling in zake de vrije zones van Opper-Savoye en van het land van CSex niet meer overeenstemden met de huidige omstandigheden. en dat het Frankrijk's en Zwitserland's zaak was -omtrent n geschikt regime tot overeenstemming te komen. Oprechte pogingen om zulk een over eenkomst in het leven te roepen, zijn inderdaad ondernomen, doch een betreffend ontwerp-tractaat mocht in de oögen van de meerderheid der Zwitsersche burgers geen genade vinden: zij ver wierpen het bij de volksstemming (1022). Zoo bleef dus een nieuwe regeling-uit'en zou' de oude. regeling zijn blijven doorwerken, had niet op een gegeven oogenblik de Fransche Regeering, het langer wachten moe, doodleuk den eigenaardigen stap ondernomen in 1023 om eenvoudig eenzijdig aan het bestaande regime een einde te maken, en zijn douanes voortaan aan de staat kundige grens tusschen de beide staten te vestigen. Later moesten allerlei juridische beweringen dien daad goed praten,, totdat ten langen leste een ?compromis tusschen Parijs en Bern rechtskracht kroeg het was in 1U24 petoekend, maar pas vier jaar latei''volgde de. ratificatie waardoor het Internationaal Cievechtshof den strijd zou moeten beslissen. In den aanvang van dezen zomer hebben we geriümen tijd kin men genieten van de pleidooien door de Fraixsche en ? Zwitsersehe pleitbezorgers voor het Hof gevoerd. Paul Boncour met een vuur dat ons in staat stelde hem als eeu waar Demosthenes van onzen tijd te bewonderen en niet de zwierig heid, die hem eigen is. die past bij zijn zwierige haardos. Tegenover dezen bewegolijken advocaat met Fransen temperament stond de rustige ge leerde, Professor Logoz, die streng wetenschappelijk het Zwitsersche standpunt verdedigde. De wel sprekendheid van een Boncour mocht hij niet bezitten, in scherpzinnigheid wat zijn rechtsbetoog betreft deed hij zeker niet voor hem onder. Rustig en waardig verdedigde hij een sterke, zaak. Want dat Zwitserland, nu eenmaal het Rechten, niet de Macht "liet beslissende woord zou spreken. sterk stond, viel niet in twijfel te trekken. Het Hof heeft dan ook tot nieniand's' verbazing zoo juist te kennen gegeven, dat het meent, dat Zwitserland over heel de linie in het gelijk is. C»ij vindt dit wellicht AVat omslachtig uitgedrukt en zoudt venvacht hebben, dat ik hier eenvoudig gezegd had, dat het Hof de? Zfriteursche republiek in het gelijk gesteld heeft! Maar dan houdt ge geen , rekening niet wat de taak der rechters was. Zij hadden, ingevolge het compromis van 1024, in dit stadium der zaak allén aan te geven, voor welk tijdstip partijen onderling een regeling voor de vrije zones tot stand zouden moeten brengen. Pas wanneer zij zulks niet binnen den gestelden termijn zouden klaar spelen,' is het aan het'Hof om zelf vecht to spreken en uit te maken, hoe het regime der zones dient te zijn. Intusschen gaven Frankrijk 'en Zwitserland in het tusschen hen gesloten compromis kennen, dat zij volgaarne, bij het vast stellen van den ter mijn meteen een aanwijzing van het Hof in ontvangst zouden nemen, om trent de gevoelens door de rechters over- de juridische zijde van het pro bleem gekoesterd, want dat kon hun. dan van nut zijn bij de to volgen bespre kingen over een te maken regeling. Welnu, aan dit verzoek heeft het Hof gevolg gege ven, ofschoon het daartoe allerminst verplicht was. Ja, het merkte zelfs op. dat zijn statuut niet toelaat in, een. der gelijk geval de ver tegenwoordigers van partijen in kwestie ..officieus" in te lichten om trent hetgeen uien . in raadkamer als recht of onrecht be schouwt. Edoch. waar het hier ging om niets meer dan een ? zoogenaamde ..ordonnantie", die , peen bindend defini tief karakter het-ft, hebben de rechters tenslotte gemeend. dat zij zonder het Statuut te schenden aan het verzoek der partijen konden voldoen. Alleen, dit moest een ieder wel bedenken: het was een zeldzame uit' zond er i n ir, dat hetHof dezen weg be wandelde, wat het ^=== deed omdat het vaststellen van eeu termijn voor onder handelingen geen zin zou hebben, indien de betrok ken staten niet meteen vernamen, hoe de rech ters y.elf over de interpretatie van het bewuste artikel van liet verdrag'vau Versailles dachteii. Overigens richtten de richters een waarschu wing' tot mogelijke gegadigden in de toekomst. wel' te willen bedenken, dat zij het Hof niet meer voor zulk een moeilijkheid moesten plaatsen om to spreken, waar 't feitelijk, heel strikt genomen, misschien zou moeten zwijgen. * * Wat nii de rechtskwesdes zelf aangaat, het is zeer zeker van beteekenis. dat de heeren rechters verklaard hebben dat het feit, dat een bepaalde rechtsverhouding niet meer, in overeenstemming is met de huidige omstandigheden" nog geenszins' automatisch die recht verhouding, doet eindigen. Wat Frankrijk in 1023 deed, was een handeling, waartoe het niet gerechtigd was: eenzijdig heeft het iets willen bereiken, waarvoor de medewerking en toestemming.van Zwitserland onontbeerlijk wordt ,geacht. , n zeer uitgebreid en qualitatief ook belangrijk gehoor ? o.m. tal van gedelegeerden ter Haagsche Conferentie woonden de uitspraak bij. Terecht 'interesseerde men zich ten zeerste, voor hetgeen hier beslist zou worden, waar het immers ging om een kwestie van aouvereiniteit, zooals er nog geen bij het Hof voorkwam. Nederlandsche Munt Holland't beste 10 cents sigaar