De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1929 21 september pagina 10

21 september 1929 – pagina 10

Dit is een ingescande tekst.

r U-1 i! 16 GROENE AMSTERDAMMER VAN 21 SEPTEMBER 1929 No. 272? BIOSG OPY door L. J. Jordaan I. Tarltsch. Brand aan de TFolga." Corso IN Sturm ber Aaien" komt een korte scène voor. door weinigen opgemerkt: de Mongool Blair weigert zijn' kostbare zilvervos aan de factory af te staan. Op een wenk van den Engelschen vertegenwoordiger werpen zich hand langers op den ongclukkigen jager en ontnemen hem met geweld zijn buit een simpel gegeven, maar door Pudowkin tot een prachtig stuk film kunst verwerkt. Als een bliksemstraal zigzagt het filmbeeld in felle, abrupte wendingen door het spanninggeladene zwerk.... een schreeuwende mond, een opgeheven vuist, een pèle-méle van vechtende lichamen.... het flitst en knettert aan ons voorbij en men hoort den verren, grommenden donder van den naderenden opstand. In ..Brand aan de Wol ga" is een keizerlijke ruiterpatrouille door opstandelingen ingesloten allen ontsnappen, behalve n. door een lasso worp van zijn, paard gerukt, liet verloopt alles vlot en zonder mislukkingen, de cavaleristen ..ne men" de hindernissen met gemak, de gevangene stort natuurgetrouw ter aarde en het geheel is een knap staal van rijkunst. Met film heeft het echter niets van doen. Wij zitten veilig achter het op comfortabelen afstand opgestelde apparaat en kijken met matige belangstelling naar deze hippi sche prestaties, die wij reeds te vaak hebben gezien om nog onder den indruk te geraken. Deze beide voorbeelden zijn typeerend voor den aard en het gehalte der werken: het eerste geeft emotie, het laatste tracht naar sensatie. Voor Pudowkin zijn de beeldreeksen slechts ..rohmaterial" doode grondstof, die hij door beeldopvolging. contrastwerking, tempo en rythme tot leven weet te wekken. Taritsch fotografeert hier de handeling, voila tout! Bij Pudowkin zijn. de gebeurtenissen, is het avontuur bijzaak uit de (niet altijd even geslaagde) conflicten der ge schiedenis verrijst ten slotte de sublieme menschelijkheid van den Mongool Blair en de epische groot heid van een volk-in-opstand. Taritsch wil ons vooral doordringen van de casueele toevalligheid, dat de zoon van den Tartaar, als kind ontvoerd en luitenant der Keizerlijke Garde geworden, opdracht krijgt zijn stamgenooten tot onderwerping te dwingen, gevangen genomen wordt, door zijn broer bevrijd, die op zijn beurt zijn vader verraadt euz. enz. Een sjonge-jonge-geschiedenis van je welste, met veel gerij en geros, veel afgeluisterde gesprek ken, veel schietpartijen en een gezegend happy-end. Overigens zonder n levende figuur, diéons nader komt, n'en déplaise eenige geslaagde close-up's en slechts een enkel moment, dat naar film zweemt: de nadering der kozakken, op het oogenblik, dat de hoofdfiguur gegeeseld wordt een opflikkering echter, 'die aanstonds weer uitdooft onder de hoeven der uit den treure galoppeeren.de ruiterij. Van Showboat's" en andere narigheid heeft men geleerd zich schouderophalend en geresigneerd af te wenden - een mislukte Russische film blijft echter een pijnlijke teleurstelling. Want nog altijd gaat onze hoop naar Moskou uit.... waarheen zou zij in godsnaam anders moeten gaan ! Nog altijd verwachten wij een herleving van den 'tjjd, toen slag op slag de groote verrassingen der Sovkiuo uitkwamen: achter elkander ..Pótemkin", De Moeder", ..Iwati", De laatste Dagen"', Volgens de wet" Ltètt und Sofa".... Wij accepteerden tenslotte een faiseurj als Protassow (?Een-en-veertigste") en een afvallige als Ozep (,.Hele Paspoort"). Maar'niet angst constateerden wij een inzinking van niemand minder dan Eisenstein (?Tien Dagen") en een verloochening van eigen talent bij den maker van deze ...Brand aati AMATEÜB-KINO-ÜITRL'STING FOTO-SdHAAP & Co. 8 P U I' 8 AMBT ERD AM. de Wolga". Want men vergete niet, dat Taritsch dezelfde is, die Iwan, de Verschrikkelijke" op zijn credit heeft een sterk, brandend en levend werk, met den onvergetelyken Iwan" van lx»onidow als middelpunt. Niet zonder ontsteltenis vragen wij ons af, of de fatale controverse kunst-industrie, die iedere film productie ondermijnt, ook hier begint door te vreten Of pok hier reeds een vóór-tijdige uitputting dreigt, zich manifesteerende in de cliché-matige herhaling van eigen origineele vondsten: immers dat wijde land van de Wolga", die trappelende paardenpooten in den modder, die close-up's van moejiks met baarden... . Eén geluk: er komen geen standbeelden in voor! Jubileum Rembrandt-Thvater Het Rembrandt-Theater viert zijn tienjarig jubileum en wij vernemen met gepaste vreugde uit de opgetogen krantenberichten, dat het deze variété-bioscoop naar den vleeze gaat als vele harer zusteren trouwens. Wel zijn de tijden veranderd: nog slechts eenige jaren geleden liepen diezelfde krantenberichten over van spijt, wijl de operette door de gehate film van het Rembrandtplein was verdreven en nu interviewt men energieke directeuren en publiceert eerbiedig het aantal kilometers film, dnt er (hatelijke termino logie !) werd ..afgedraaid", liet ware de moeite waard te weten, na hoeveel kilometer men dezen graad van officieele notabiliteit bereikt.... Intusschen heeft het Heiubrandt-Theater als filmtheater zijn geschiedenis een geschiedenis, belangrijker dan die van welke andere cinema ook. Jarenlang stond het. als officieel theater van de UFA, in het middelpunt der belangstelling van ieder, die zich vuur de film interesseerde. liet wa?* in den groot en tijd van de Duitsche film. toen deze als eenige gevechtswaardige kampioen van Europeesch idealisme en Kuropeesche cultuur den strijd aanbond tegen de Amerikaansche Schund-invasie. Aha! Het waren schoone dagen voor den publicist, toen hij een Nibelungen" en een Variété" had te verdedigen tegen een ..Draai molen des Levens" en een Tien Geboden" aan den eenen kant, en een hooghartig-afwijzend intellec tualisme ter andere zijde. Toen hij nog met feilen. maar onverkapten tegenstand te doen had, die niet transigeerde en slagen om den arm hield, maar zich royaal blameerde door Gloria Swanson te aanbidden of de film te verdoemen, omdat zij ..de Levende Stem miste" en den Dood van het Tooneel beteekende." Helaas, men is sindsdien kunstzinni ger, maar vooral voorzichtiger geworden: niet het aantal kilometer s film steeg het aanzien van het Kembrandt-Theater en nu er Weenen danst weet" en ,,Casanova"-in-kleuren vertoond wordt, is men onwankelbaar overtuigd van de belangrijkheid der film. Daarnaast groeide en ontwikkelde zich de cinegrafie, keerde al zoekende, van zijpaden terug en zocht nieuwe wegen vond haar eigen schoon heidswetten, haar eigen bestaansvoorwaarden en veel, van wat wij eens met geestdrift aanvaardden. moesten wij onder den_drang eener onverbiddelijk»; aesthetische logica laten Vallen. Wat niet wegneemt, dat de weemoedigeSierinneringen aan de vreugde dier eerste ervaringen tot de schoonste en kost baarste behooren. , . . In een voortreffelijk artikel Filmhistorie en .filmverbeelding" (?Kringschouw" maandblad v. d. Amst. Kunstkring Vo«>r allen") schrijft Dr. ? Menno ter Braak: . ....Eén ding echter zal geen komende generatie ons kunnen ontnemen: men zal ons er nimmer van kunnen overtuigen, dat wij verkeerd hebben gedaan door ons te ,,vergissen"... .voor ons viel filmhistorie nog compleet samen met filmverbeelding, voor ons was het deftige gericht' nog niet anders dan een soms uiterst teleurstellend maar dan weer heftig verrassend gedicht, dat de tijd voor ons leefbaar en schoon deed zijn. Wij hebben het ontnuchterd moeten erkennen, dat films, die wij na niet meer dan twee jaar terugzagen, historie waren geworden, gereed vooreen correcte indeeling, pasklaar voor opneming in een afgebakend tijdvak; maar dit neemt niet weg, dat die ontnuchterende producten eens de magische kracht van het gedicht bezaten, zoodat onze Verstandige en verstandelijke uitiek tot zwijgen werd gebracht.... Zoo onmeedoogend springt de geschiedenis met onze dierbaarste herinneringen om, zoo betrekkelijk is de volmaaktheid" der kunst! Want moeten wij zeggen, dat zij onvolmaakt'' was, omdat zij historie is geworden? Het zou een schending der herinnering, een tekort doen aan een volmaaktheid van weleer beteekenen, die wel licht de wijsheid der schoolboekjes ten goede zou komen, maar onze verbeeldingskracht zeu verarmen..." Wie, die de prille jaren van de film meeleefde. is niet diep getroffen door de waarheid dezer woorden?,Wie voelt zich niet opnieuw warm wor den, bij de herinnering aan die eerste wonderbar»; ? ontdekkingen, die blijde verrassingen te kost baarder, 'omdat ze slechts door een kleinen kring van ontvankelijken werden medegevoeltj ? Misschien POLROGER&C1^ LE CHAMPAGNE ENVOGUE JAGER GERLINGS HAARLEM was het ons instinct voor de groote mogelijkheden,. welke in die eerste pogingen werden aangeraakt veelmeer, dan het resultaat-zeli', dat ons in'^ver voering bracht.... die vervoering was er^niet minder om l En aan vele wellicht aan het grootste deel dier herinneringen, is het Rembrandt-Theater nauw verbonden: Dubarry", Anna Boleyn", het prachtige, ten onrechte vergeten Vlam" van Lubitsch Der nmde Tod" van l^ang het kostbare kleine Deensche filmpje Eert viw vrouw" Volgens de Wet" met de weinig opgemerkte creatie van Hermann Vallentin De Nibelungen" het eerste projectiel van zwaar kaliber in het kamp der onverschilligen" gelijk Vuillermoz het uitdrukte ..Der letzte Mann" Variété"... . «?en lange, lange rij van feesten, die wij vierden in intiemen kring, terwijl daarbuiten het lawaai dnSwanson's en Valentino's raasde. Inderdaad ook wij staan even stil in den tijd, wanUeer het simpele feit van dit jubileum wordt vermeld en laten onze gedachten niet zonder emotie terug gaan.... zij het ook op andere wijze, dan i>nz*vrienden. de kilometertellers. En nu is het Kembrandt-Theater een aan'/.ienlijk Variété-theater geworden de scherpe tegen stelling: film-amusement is uitgewischt. Het maak te den grooten zwaai, uit Amerika aangezet, mee de film werd een der glansnummers" van het cabaret-variétéprogra.mma en ondervond daar duidelijk de sporen van. liet zal wel bitter»» noodzaak zijn geweest en niemand kan er aanlei ding tot verwijt in vinden, maar daarmee heeft het voor ons zijn beteekenis als militante cinema verloren, ook al zal iedere goede film dankbaar aanvaard worden. . Wegens moeilijkheden op het stuk van konden wij de jubileumvoorstelling niet bijwoneiu Wij hopen, dat wij er veel aan verloren. Aan de film dan, wel te verstaan ! Tentoonstellingen J. H. de Bois. Kruisweg 08, Haarlem. Expositie van nieuw werk door Cees Bolding. Tot 15 Oc.tober. Kunstzaal van Lier. Rokin 120, Amsterdam. Tot en met 27 September exposeert Jan Sluyteiv zijn laatste werken en eenige vroegere stukken. Kunstzalen d'Audretsch, Den Haag. Teekeninji».-n van Jos. Henri Gosschalk. Tot 29 September. Huize van Hasselt. Werken van Adr. van dei Plas. Tot l October. ..Arti et Amicitiae" te Amsterdam. Duitsche grafische Kunst. Tot l October. Zuid-Hollandsche Vereeniging voor Kunstnij verheid, zaal van den Rotterdamschen Kunstkiing, Witte de' Withstraat :$5a. Tentoonstelling, van Mobiele Meubelen en Bruikbare Gebruiks voorwerpen. Tot l October. Muzeum voor Ouders en .Opvoeders. 's-Gravundijkwal 2üb.. Rotterdam. Tentoonstelling van het modern Handwerkonderwijs. ?Amsterdamsen' Ateliers, voor Binnenhuiökunwt. Westeinde 25, Amsterdam. Tentoonstelling Ede smeexhverk door J. Kriege. Kunsthandel. \\'. H. Hofstee Deelman, V«>iidelstraat H». Amsterdam. Doorloopende tentoon: stelling o.a>. van werken van A. J. G. Colnot, l*, van Wijngaerdt, L. < «eztel, K. van Dongen^ Ch. Krapil. , Firma Metz, <fc C'o., Amsterdam. Tentoonstel ling van Marokkaansche Tapijten. MïHELLES TABAK* rWALITEIT DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 21 SEPTEMBER 1929 Wetenschappelijke Varia MUZIEKHANPEL STERRE WARMTE PIANO'S l A' 1835 D H laMirit-Puttfl "* VLEUGELS Q TeL 443 UTRECHT door Dr. P. van Olst E sterrenhemel zendt ons licht toe. Dat is iets,* dat iedereen weet na het zelf te hebben kunnen constateeren. Heel veel licht is dit niet, zooals ik vroeger reeds eens besproken heb; het licht dat de nachtelijke hemel (natuurlijk op een maanlicht-vrij e nacht) ons toezendt is niet meer dan een blaker met brandende kaars ons geven zou als deze op het topje van den Westertoren stond, en wijzelf aan den torenvoet. De sterren zenden ons ook icarmte toe. Dat is iets wat echter heelemaal buiten onze zintuigelijke waarneming valt, want deze warmte is vél en vél geringer dan' het toegezonden sterre-licht. Voor de kennis der toestanden die op de sterren heersenen is het van veel belang als men de toegezonden sterre-warmte kan meten, en nog wel niet van alle sterren tegelijk, maar liefst van de sterren stuk voor stuk. Oogenschijnlijk lijkt dat een onmogelijk heid, maar men is in het meten dezer verdwijnend kleine warmte-hoeveelheden al zoo ver gevorderd dat men reeds van meer dan honderd sterren de toegezonden warmte heeft gemeten. Liefst maakt men tegenwoordig daarbij gebruik van zooge naamde thermoelementen. Reeds een eeuw geleden vond Seebeck dat bij verwarming van de plek. waar twee verschillende metalen aaneengesoïdeerd waren, een electrische stroom in deze metalen ontstaat, die een galvanometer-naald een duidelijke beweging doet maken. De stroomsterkte is behalve van de mate van verwarming ook afhankelijk van de gebruikte metalen. Heel veel gebruikt men een combinatie van bismuth en antimonn; ook \velijser en constantan (een alliage van zestig percent koper en veertig percent nikkel). Voor niet te groote temperatuurverschillen is de stroomsterkte even redig met de warmte-toeneming, zoodat dus bij twee keer sterker temperatuurstijging de stroom sterkte ook tweemaal grooter wordt. In 1894 vond Lebedeff dat het toestel enorm toenam in gevoelig heid als men het thermo-element (d.w.z. dus de aaneengesoldeerde metaalstaafjes) in een lucht ledige ruimte plaatste. De druk in dit luchtledig moet niet alleen zeer gering zijn maar ook zoo gelijkmatig mogelijk gehouden worden. Men ver krijgt dit door het insmelten van metallisch calcium in de buis, daar dit metaal bijna alle gassen dadelijk in zich opslorpt. De gevoeligheid wordt nog veel grooter als men het thermo-element zoo klein mogelijk maakt. De techniek heef t: op dit gebied Verrassende resultaten bereikt, want een dergelijk thermo-elementje weegt niet meer dan een der tigste tot een veertigste van een milligram en is zoo uiterst klein dat men bij planeten (die immers in een kijker een klein schijf je toonen) zelfs de warmte straling kan meten van een willekeurig onderdeel van dit schijfje ! En nog staat men nog slechts aan het begin van de toepassing der thermo-elementen; immers slechts een zeer klein deel der l ADVERTEERT in DE GROENE AMSTERDAMMER" is een zin- die ge dikwijls leest. Waarom juist in de ? GROENE AMSTERDAMMER..? OMDAT, het advertentietarief buiten gewoon billijk is. De GROENE wordt immers bij uitstek gelezen door bet beste publiek .?door het publiek dat iets te besteden heeft. ? ? Ge BETAALT DUS NIET voor een verspreiding, die drukkosten, porto en papier kost en waarm.ee ge tienduizenden lezers bereikt, die niet in de eerste plaats tot het koopkrachtige publiek behooren. MAAR HET BETAALT U in dit blad te adverteeren waarvan ge weet dat uw onkosten direkt worden aangewend om U in contact te brengen met het koopkrachtige ?publiek. i warmte, die het element je treft, wordt in elektromotorische kracht omgezet, n.l. slechts n tweemillioenste deel. Als men eens een middel vindt om deze ongunstige verhouding 10 of 100 of 1000 maal gunstiger te maken, hoever zal de gevoeligheid dan nog wel stijgen ! Met behulp van de groote spiegeltelescoop (op Mount Wilson in Californië) waarvan de spiegel van 2,5 Meter middellijn zooveel mogelijk stralen van een ster opvangt en in het brandpunt vereenigt, hebben eenige onderzoekers juist een omvangrijk onderzoek verricht betreffende de sterrewarmte. Hoe gering de resultaten zijn die gemeten worden, kan men concludeeren uit het feit dat de bekende roode ster Betelgeuse (uit het sterrebeeld Orion) de temperatuur van het thermo-elementje slechts n zestigste deel van een graad Celsius doet stijgen, waardoor een electrische stroom ontstaat van slechts n zevenduizendste milli-ampère. De galvanometer, die deze zwakke stroom moet aantoonen is echter zoo gevoelig dat de lichtvlek, die langs de meet-schaal zich verplaatst, nog bijna een halve meter opzij gaat. Dank zij deze gevoeligheid heeft men nog meetbare uitkomsten gekregen, als het thermo-elementje minder dan n honderd duizendste deel van 'een graad Celsius warmer werd. Het eenigste wat men te doen heeft is de kijker zoo te richten dat het beeld van de gcwenschte ster precies op het thermo-elementje valt. Bij de verkregen resultaten valt op dat volstrekt niet alle sterren ons dezelfde warmte-hoeveelhéid toezenden, zelfs al hebben zij voor ons oog dezelfde helderheid. De meeste warmte wordt ons toege zonden door de sterren, die ons oog rooit ziet, zooals de reeds vermelde Betelguese en Aldebaran (het roode oog van het sterrebeeld de Stier, dat thans aan den nachtelij ken hemel te zien is). Hoe rooder een ster is, des te grooter is de toegezonden portie warmte» vergeleken met het zichtbare licht dat de ster ons toezendt. Zoo kan een roode ster, die even helder lijkt als een witte ster, ons vijftig maal meer warmte toezenden dan de witte. Dit is een zelfde verschijnsel als bij onze electrische gloeilampen. Oogenschijntijk zenden deze meer licht uit dan warmte maar slechts enkele percenten der elec trische energie Worden in lichtstralen omgezet en verreweg het grootste deel in warmtestralen. Daar men bij een lamp deze warmte als verlies be schouwt, zoekt men steeds naar lampen die in verhouding meer licht en minder warmte geven. Hoe hooger men de temperatuur van de lamp kan opvoeren, des te gunstiger i.* de verhouding van licht tot warmte. Ditzelfde principe geldt voor de sterren. Zoodoende kan men uit de verhouding tusschen de warmte die de ster ons toezendt en haar lichtsterkte berekenen hoe heet de ster oppervlakte moet zijn. De roode'sterren, .die ons immers in verhouding meer warmte dan licht zenden, zullen een vrij lage oppervlakte-tempera tuur hebben, de witte daarentegen, die meer licht en minder warmte zenden zullen hooger tempera tuur moftan hebben. De hoogste temperaturen, die men. op aarde bereiken kan, in electrische4 ovens. liggen in de buurt van drie duizend graden Celsius; bij hooge druk in electrische booglautpen is een temperatuur van «5000 graden bereikt, terwijl door bepaalde middelen (zoogenaamde, explosie-vonken) «?en temperatuur van 20.000 graden is te bereiken. al is dit dan. maar Voor zeer korten duur. De koelste r«>ode ster, die men gemeten heeft, is ongeveer 2300 graden aan haar oppervlakte. Betelguese is iets: warmer n.l. 2800 graden, dus ongeveer als niizo beste ovens ! De andere, sterren zijn echter heeter en op grond der metingen komt men tot ,10.000 graden opp. temp. bij de helderste ster van liet sterrebeeld de '/waan (Deneb, die thans 's avonds recht boven ons hoofd staat). Kn . «>r /Jjn nog wel heeter sterren (b.v. de sterren in den gordel'van het sterrebeeld Orion). Men houde wel . in het oog dat de/e hooge ? temperaturen nog maar de o/j/'iri-'/aW^témperaturen dezer sterren voor stellen, maar dat in de diepere lagen der ster de. .?temperatuur enorm veel hooger is! Ter vergei lijkirig nog: orize. ,zon, diéook een ster is, maar van dichtbij gevJen, heeft een oppervlakte-temperatuur van ongeveer 0000 graden Celsius, dus niet zou heet als, de heetste, sterren. i '. SPREEKZAAL Giessen-Nietaokerk VEROORLOOF mij op te komen tegen een onderdeel van een zin in Dr. Feenstra's artikel nml. de provinciale Ziekenhuizen hebben niet de chirurgen van de stad" en verder tegen den zin: Maar hun vak beoefenen ze slechter dan de provincie-chirurg, dip althans met grooter ver antwoordelijkheidsbesef snijdt." Dit nu getuigt van een volkomen gemis aan inzicht op dit gebied en vertegenwoordigt een ..schrikbarende" leekenmeening. Het is niet erg. dat hij niét weet, dat e.r in de ..provincie" even goede chirurgen zijn als in de .,stad" en dat er evengoed wetenschappelijk werk verricht wordt, maar ik vind het wel erg dat hij zoo losjesweg een onverdiende blaam werpt op verdienstelijke menschen. E. STHEEMAN, «r/s. (geen chirurg). In het laatste nummer van Uw weekblad grijpt Dr. R. Feenstra de gelegenheid aan. om het platte land en de kleine steden wat achteruit te duwen. Het ligt voor de hand, dat de groote steden, die de best gesalarieerde betrekkingen kunnen aan bieden, een groot aantal eerste klas krachten tot zich trekken. Maar daardoor wordt alles in de provincie nog niet minderwaardig! De Dordtscho rechtbank kan een flater begaan. Maar wat b.v. te zeggen van de behandeling der zaak-Lans voor de rechtbank van het groote Rot terdam:1 Was dat misschien eersterantfsch werk l" Speciaal te Amsterdam heeft men er een handje van om alles wat niet Amsterdamsch is, kleineerend te bekijken. Men is er vervuld van eigen voor treffelijkheid eu ziet vut de hoogte neer op buiten". Toch valt het bijna lederen buitenman op. dat rnen nergens meer oppervlakkigheid aantreft, dan juist in dat groote Amsterdam, waar negentig percent der bevolking de provincie niet kent. Ik zou daar heel wat over kunnen schrijven. Maar ik heb thans slechts met een enkel woord willen opkomen tegen die achterafstelling van al wat niet grootsteedsch is. Bolsward. 17 September 1929. H. EISMA. NASCHRIFT De provincie is boos op me ik merkte het nog aan een paar brieven, die ik persoonlijk kreeg; maar de provincie moge dan dit bedenken, dat ik .,i/idn/tof"-werk over den eersten revisie-procesdag schreef; en dat ik naast menschelijke en ambte lijke nalatigheden en tekortkomingen die mij daar troffen een saamhoorige knoeisfeer voelde, die niet pasie en niet bestaan kan, in het breedere» kritisch-diepere leven van de groote stad. Ik heb met opzet niets geschreven tegen den rechercheur De Jong, die een doorgedraafde fanatiekeling in zij n vak is; een rechercheur ,.»'»« l»ct kwnflmui" eigenlijk -?maar ik heb'de rechterlijke ambtenaren van nul komma nul gegispt: de hooge. ren. de breederen, de dieperen, de met grootetverantwoordelijkheid gemandateerden. tegen welke mijn verontwaardiging ging. Natuurlijk vindt men in de provincie op elk gebied van maatschappelijk en. cultureel leven hoogstaande priuia werkers. Maar rechters als de Dordtsche vindt men <j»k alleen in. een provinciale omgeving te midden van provinciale eigeugerechtigheid. Zo«> moge de lezer het begrijpen. ? KKKXSTKA. Smalfilm Amateur-Kinematografie onder Kino-tochnische leiding van Joris Ivens FOTO-, PROJECTIE- EN KINO-HANDEU" CAPI 115 KALVERSTRAAT AMSTERDAM OENERAAL FILMO AGENTSCHAP U CAPI vakkundige raadarivoorllohting. J \

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl