DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 4 JANUARI i93o No. De toekomst van Indi door Dr. Jan Romein 5CHAKCI. 1 MEILIGEU/EG 11-1?«AMSTEQDAM rhemden naar maat Swarnj of Dominion-Status? DE bomaanslag op den trein, waarmoe Lord Irwin, Britsch onderkoning van Indië, op weg was naar het nieuwe, voor hem gebouwde paleis, heeft opnieuw de aandacht der geheele wereld op het Indische nationalisme gevestigd, onderdeel, zij het niet-organisch onderdeel van de grootste beweging van onzen tijd, de herleving van Aziëals politieke en cultureele macht, keerzijde, als men wil, van den relatieven achteruitgang van Europa als het wereldbeheerschende vasteland. Uo aan dacht van de heele wereld, want in Indiëzelf en in Engeland staat de nationalistische beweging sinds jaren op de dagorde en in de kringen, die de internationale verhoudingen volgen, rekent ieder sinds jaar en dag een met deze beweging. Maar zooals dat gewoonlijk gaat, geeft ook in dit geval dit plotselinge, dramatische tooneellicht allerminst een juist beeld van de situatie. Het historisch en menschelijk merkwaardige van deze beweging is mul. juist niet haar altijd met geweld weerstaanbaar geweld, maar haar onweerstaanbaren passieven weerstand. We herinneren ons daarvan drie treffende voorbeelden, maar het zou een kenner van Indische zaken stellig niet moeilijk vallen, ze met tallooze andere aan te vullen. Het parool van Satyagraha lijdelijk verzet gaf Gandhi uit, als antwoord op de Rowlatt Act, een wet op scherpe en korte justitie, waarmee Indi kort na den wereldoorlog gelukkig gemaakt werd, in plaats van de verzachte wetten, die het, als belooning voor de in den oorlog aan het Rijk bewezen diensten, had verwacht. Hoe diep die voor den actieven, Westerschen geest zoo onbe grijpelijke strijdmethode in het zachtmoedige volk van Indiëwortel schoot, leert het eerste voorbeeld, waarop wij doelden, dat bij de arrestatie van Gandhi in 1922. Iedereen, die de aanhankelijkheid van de massa aan Gandhi kende, in wien zij immers niets minder dan den tienden avatar incarnatie van Vishnoe zag, verwachtte opstootjes en erger. Er gebeurde niets van dien aard; zelfs geen winkel werd er gesloten eerste teeken anders van beginnenden onrust. En waarom niet? De Mahatma had alle geweld, mocht hij gearresteerd worden, en zelfs elke uiting van bedroefdheid, verboden en Indiëbleef stil. Het tweede voorbeeld is misschien nog tref fender. Enkele jaren geleden zou er, bij Mulshi Peth, ergens bij Bombay, een dam gelegd worden, om electrische kracht op te wekken, noodig voor een goedkoopere productie van de katoenspinne rijen in die stad. Voortreffelijk plan uit algemeeneconomisch opzicht, maar een goddeloos plan in de oogen der honderden Maratha-boeren, die er hun land en woningen voor zouden moeten ontruimen en het vooruitzicht hadden in handen der, in Indi meest Afghaansche, woekeraars te vallen, die van een leening van 60 ropijen in ongeveer vijf jaar tijds een schuld van 70.000 ropijen weten te maken. En wat deden zij ? Zij organiseerden elkaar afwisse lende groepen vrijwilligers die op de ondermijnde rotsen gingen liggen, waaruit de ingenieurs de fundeering voor den dam wilden opblazen. Het derde voorbeeld van Ahimsa, geweldloos heid, is de beroemde petitie van Vykoin. Het ging hier om de buiten het kastenstelsel gestooten Onreinen, die het recht voor zich opeischten ook binnen de Indische maatschappij zijn onver mijdelijke groote verschuivingen en vervormingen aan den gang om zich van de teekenen hunner vernedering te ontslaan. Zij wilden niet langer den tak achter zich aansleepen, waarmee zij hun onreine voetsporen behooren uit te wisschen; zij wilden niet langer den nap om hun nek dragen, waarin zij hun onrein speeksel moeten spuwen om den heiligen grond van Indiëniet te bevlekken : zij wilden toegang tot de openbare wegen en de Hindoe-tempels maar zij vochten niet, zij stonden in smeekende houding tegenover het politiecordon, dat hun den weg naar de menschelijkheidafsneed. Zijstonden er, elkaar afwisselend, zestien lange maanden en zij gingen niet weg, ook niet toen de overstroomingen kwamen en zij ziek werden van het water, dat hun tot de schou ders stond, stonden tegenover het politiecordon in bootjes. En ten slotte bezweek het goevernement en gaf hun de bescheiden rechten, die zij eischten." Zóó is het wezen der nationalistische beweging in Indië, sinds zij in 1905 duidelijk aan het licht trad, als middellijk gevolg van den RussischJapanschen oorlog, waarbij een Aziatische mogend heid zeer wel in staat bleek, het tegen een Europeesche op te nemen, en als onmiddellijk gevolg van de willekeurige verdeeling van Bengalen het meest bewuste en vooruitstrevendste gewest waarvan een deel bij Assam gevoegd werd. Het antwoord was de swddesha-beweging, (d.w.z. het land-zolf) en boycot van Engelsche goederen, de stichting van een nationale Universiteit. Maar het nationalisme leefde reeds te voren, gewekt dooi- den grooten leider Vivekananda, (±1902), den voor ganger van Aurobindo Ghose, van Lajpat Rai, wiens deportatie in 1907 zelfs dit volk naar de wapenen deed grijpen, den voorganger ook van Ghandi, van de beide Nehroe's, vader en zoon, van wien de laatste nu op het pas gehouden Congres niet alleen als Ghandi ook voor volkomen onafhankelijkheid opkomt, maar ook voor onmid dellijke onafhankelijkheid en een socialistischen staat. Een merkwaardig getuigenis van den geest van Vivekananda is in een van zijn toespraken te Colombo en Madras bewaard, te vinden in een artikel van Romain Rolland Le Réveil National de Pinde et les Réveilleurs," in het Novembernummer van ,,L'Europe" Het geloof, het geloof, het gelooi in ons ! Te paard op dat geloot. Laat alle goden uit onzen geest verdwijnen l De eenige god, die ontwaakt, is ons eigen ras Overal zijn handen, zijn voeten, zijn ledematen, zijn lichaam. Hij bedekt alles. Alle andere goden slapen. De eerste eeredienst is die voor de menschen om ons heen. Dit zijn al onze goden: de menschen, de levenden l En de eerste goden, die wij dienen moeten, zijn onze landgenooten...." We hopen in deze weinige regels duidelijk ge maakt te hebben, dat de geest van het Indische nationalisme onweerstaanbaar is. En hoe heeft Engeland er op gereageerd ^ Het antwoord: alleen met machine-geweren, arres taties en deportaties, zou onbillijk zijn, al is Indi het bloedbad van Amritsar uit 1919?honderd jaar na dat van Peterloo, en treffend eender, naar John S. Hoyland in zijn pas-verscheiien The Case for India" heeft opgemerkt waarbij 379 Indiërs gedood en waarschijnlijk driemaal zooveel gewond werden, nog niet vergeten en zal het dat ook niet vergeten. Er zijn reeds lang in Engeland concessies gedaan en er zijn er heel wat, die grootere concessies wilden doen. De Montagu-Chelmsfordhervormingen van 1918, wet sinds 1919, onver mijdelijk geworden door den prikkel, die de iri Indi met diepe verachting aanschouwde wereldoorlog aan het Indische nationalisme gegeven had waren een eerste stap naar binnenlandsch zelf bestuur met een uitzicht op ruimer onafhankelijk heid. En onlangs is een tweedon stap gezet, of juis ter: hoeft men 0011 tweeden stap willen zotten: do verklaring van den tegenwoordigen oiiderkoning dat ,,het natuurlijk einde van Irulië's coiistitutioneelo ontwikkeling de Dominion-status was.'' Do verklaring is afgekondigd in overleg met do MacDonald-rogeering on hot schijnt in do bedoeling gelegen te hebben, dat do regeering zelf op het zelfde oogonblik dezelfde verklaring in het Par lement zou hebben afgelegd. Maar de liberale 011 conservatieve pers hebben toen zoo'n gehuil aangeheven, dat do regeering is teruggekrabbcld on alleen verklaard heeft, dat deze nieuwe ver klaring mots anders inhield, dan wat reeds in do Montagu-Cholnisford-horvomiingcn dus tien jaar geloden was beloofd. Al te waai' eigenlijk: tegenover den oiscli dor Indische nationalisten bij monde van hun congres gouit dat por l Januari 1930 don Dominion-status verleend moest worden, *) Bij ons verkrijgbaar N. R. V. MONTA SCHOENEN Word niet oen anderen datum, word geen onkolon datum genoemd. Lord Passfiold (Sydnov Wobb) .jSecretary of State fortho Dominions and Colonies" eerzaam geleerde, zwijgt in alle talon en in hot bijzonder in hot Ilindostani. Do zoogen. Simoncommissio een uitvloeisel van do wet van 1919. die om de tien jaar non onderzoek naar don voor uitgang in zelfbestuur oisoht maai' don Indischen nationalisten oen aanl'luiting. omdat or niet n Indiër zitting in heeft, hooft do l.abourrogeering gehandhaafd 0,11 zelfs niet alsnog mot Indische leden uitgebreid. En zoo blijft ludiönaar liet schijnt vooralsnog onder Engelsche voogdij -- zoo althans schijnt hot de bedoeling dor Hngelseho regeering to y.ijn, die wol weten zal, evenals do onderkoning dat weet, dat zij hoog spol speelt, maai' die haar toch al wankelo en van de liberalen afhankelijke positie in Engeland zelf blijkbaar niet wil wagen aan wat althans op dit oogonblik voor Engeland nog do eenige uitkomst schijnt *): de onmiddellijke verloening van don Dominion-status. Zou blijft Indië, zoo groot als Europa zonder Rusland, met zijn 319 millioen-bevolking. waarvan 72 milliooii 2/5 van hot land?onder inlamlscho vorsten, mot zijn 122 talen, waarvan 7 schrift talon, mot zijn l stemgerechtigde op do 10 bewoners, gedwon gen de zegeningen dor Labour-Pax-Hriüunifa" genieten. Natuurlijk zijn er bezwaren on govaren aan don Dominion-status verbonden elke vernieuwing hoeft gevaren on bezwaren -?maar gevaren en bezwaren bestonden ook in do Itide eeuw. toon de Nederlanden zich onafhankelijk maakten Van Spanje, ook toon do jonge Amorikaanscho republiek zich in do achttiende eeuw van Kngeland losschcurdo on nog in 1921, toon Ierland vrij kwam. geloofden zoo wat niemand in Engeland, dat het zichzelf zou kunnen besturen. Do kwestie is. dat do kracht tot zelfbestuur zich ook alleen ontwikke len kan, zoodra do noodzakelijkheid tot zelfbestuur aanwezig is maar, dat zij zich. zoodra die nood zakelijkheid or is, ook steeds ontwikkelt. IV Indiërs /elf zullen het kindorhuwolijk moeten opruimen Sen-Goepta on Motilal Xohroe zijn or niet minder tegen dan Kalhorino Majo; /.ij zelf /uilen do kasten moeten opheffen, zij zei!' zullen de wan toestanden in de industriecle gebieden moeten hervormen -- do 0(i(i por 1000 sterfgeval Ion van kinderen in hot eerste levensjaar, de soms 21urigen arbeidsdag enz. enz. maar or is geen enkele Kegrondo reden om aan to nonion, dat zij hot niet zouden kunnen. Indiëhooft do hand op haar duizendjarige erfenis gelogd en wil haar zelf beheoi'on. Geen macht' tor wereld, die hot zal kunnen tegenhouden. *) Di' jon'jxle i,iitwikkeHn<i heeft dit :.'/-A'/?-'_'?'/ 'jpHchri'rrti tn'tilcel (ichterhuiild. Ook de </ein<ili</tle vleugel der n.fiti<»i(iHnti'>< nc.li i jut met den l>onii niiniutaliiN ypr» i/enoei/en meer te. nemen. Nieuwe Uitgaven l'itgavo .1. .B. Woltors. Groningen. il. I,. (,'. Kok. Hvlcntii>ii'. l'itircrkhiiicii (Ier <>in/iiri'n voorkomende in IfonilelureL'cncn rnnr In'/ y/i/o/x/i/K/,1-lijL'-diplomu en M.O. li<ick/mndc>i. Tweede deel. Dooi' de Maatschappij tot Kxploitatio van do Vietoria-Hron to Oberlahnstein wordt voor hot jaar 1930 weder een zeer praot isoho II' cekkalcnder Verspreid, versierd mot oen penteekeiiing, be trekking bobbende, op het gebruik van het zoo bekende V iet oria- water. Deze goed uitgevoerde kalender zal ongetwijfeld in elk huisgezin gaarne worden geplaatst.