Foor Frederik^van Eedens zeventigsten verjaardag TT ET vriendje van Windekind en de konijntjes ?*?* is oud geworden. Hij dwaalt niet meer zorgeloos-blij door de duinen om het thymkruid te be groeten en de wilde roos, hij kijkt niet meer naar het vroolijke spel der krekeitjes, en ook gaat^hij niet meer zijn weg door de duistere stad, wa?,r de menschheid is en haar weedom. Dit is alles v oorbij. De jaren en de zorgen hebben den rug van den Kleinen Johannes gebogen en zijn gelaatjdoorrimpeld, hij dwaalt rond in den moestuin van Walden of peinst in zijn hut. Maar altijd nog zoekt hij het gouden sleuteltje, altijd nog wil hij begrijpen. n'iiarom alles zoo is als het is. En ook wil hij nog niededeelen aan anderen, wat hij vindt. Maar het schrijven gaat niet gemakkelijk meer, steeds zwaarder wordt de worsteling om het woordloos beleven over te gieten in het woord. ,,Ik ben Johannes, eenzaam nu. (iroot wind?gerucht is om mij. Stil glijden daarin op mijn blinkende menschgedachten, de gedachten mijner eenzaamheid. Ik ben alleen, gansch alleen...." Zoo schreef Johannes, nu bijna veertig jaar geleden, uit zijn vrijwilH/jc eenzaamheid. Hij zou dit thans nog kunnen zeggen. Maar zijn eenzaam heid is nu niet vrijwillig meer, hij voelt zich droef ?en verlaten. Goede vrienden stierven, anderen keerden zich van hem af, werden zijn vijanden. Het is waar, vergeten deed men hem niet. Men schreef artikelen over hem en boeken, dikke boeken zelfs. Maar men liet hem alleen. Tot Johannes' zeventigste verjaardag in zicht kwam. Een paar oude vrienden werden wakker en dachten aan alles, wat Johannes hun gegeven had en vroegen zich af: wat deden wij voor hem? Toen besloten zij te trachten om goed te maken, wat nog goed te maken viel en zonden een oproep ?de wereld in aan alle vrienden van den Kleinen Johannes, om zich te vereenigen met liet doel, hem eindelijk op zijn zeventigsteu verjaardag te verblijden met teekenen van vriendschap en waardeering. En die oproep bleek niet vergeefsch. Van alle kanten, zoowel uit binnen- als buiten land kwamen sympathiebetuigingen en bewij..en van liefde en bewondering. Uit Zwitserland klonk de groote stem van Rolland, uit Oostenrijk zonden Sigmund Freud en Zvveig hun groet, ja zelfs kwam er een boodschap van over den Atlantischen Oceaan, van Upton Sinclair. Zoo bleek dan, dat Johannes meer vrienden had dan men dacht. En wie eraan meewerken wil om hem dit op zijn verjaardag te doen blijken, schrijve aan Mr. H. GILTAY Laan van Meerdervoort 516. Den Haag Het advies van den Radioraad Teekening voor de Groene Amsterdammer" door Joh. Braakensiek SLUITING MAGAZIJNEN DEN HAAG D1NSDAGOCHTENDS TOT l UUR AMSTERDAM ROTTERDAM ZATERDAGMIDDAGS NA l UUR ZOMEN Minister Reymer: Maar dat is de Mexicaanse hèhond!' OPROEP van het Nationaal Comit Vereeniging Rembrandt" DE Vereeniging Rembrandt, die ten doel heeft kunstschatten voor ons land te behouden en te verwerven heeft gedurende de lli jaren van haar bestaan Nederland op niet genoeg te loven wijze gediend en aan zich verplicht. De Vereeniging Rembrandt is onmisbaar maar zij moet dat telkens weer bewijzen. Zij moet ieder oogeriblik bijspringen, wanneer er een gelegenheid is een kunstwerk voor ons land te verkrijgen. Maar zij moet dat dan ook kunnen doen. Daarvoor is geld noodig, veel geld. De concur rentie van de musea in het buitenland, van de rijke kunstliefhebbers, vooral in Amerika, is zoo groot geworden, dat zonder belangrijke sommen niets van beteekenis meer te bereiken is. In Frankrijk. Duitschland. Engeland bestaan vereenigingen die hetzelfde doel hebben als de Vereeniging Rembrandt. In Denemarken en Noorwe gen schijnen de musea over fondsen van vele millioenen te beschikken, en ook zij trachten te dueii wat de Vereeniging Rembrandt beoogt. De Vereeniging Rembrandt zou nu tenminste over zoovee! geld willen beschikken, dat -/.ij in slaat, /.al zijn aaukoopen. waarmede groote bedragen gemoeid zijn. tijdelijk t r finaneieeren in afwach ting dat op andere wijze de gelden gevonden worden om het gekochte definitief aa.n een onze; musea ten geschenke te geven. Voor zulk bijsprin gen, op een beslissend oogeriblik. is eelt groot kapitaal o misbaar. Maar ( m dat te verkrijgen is weer de hulp van zeer velen onmisbaar. Ken Nationaal Comit waarin de eersten van den lande zitting hebben, DE WITTE" AMERSFOORT Ook Uw Hotel en Restaurant PRACHTVOL TERRAS Steeds levende fereilen - kree'i caviar, enz. wil de Vereeniging R< inbrandt helpen: het hoopt «'?('?n millioeii gulden bijeen te brengen. Reeds heeftliet groote toezeggingen gekregen, maar op voor waard»- dat werkelijk liet millioeii bijeenkomt. Komt nu niet tenminste een half millioen, dan acht het comitézijn taak mislukt, en komt er van. de heele zaak niets. Kr ontbreken aan dat halve millioen thans nog ongeveer / 50.000. Die moeten in elk geval vóór 'il Maart a.s. gevonden worden. Daarom wendt het Nationaal Comitézich tot de lezers van ,,I)e (iroene", wel wetende» dat zij zich daarmede in verbinding stelt tot dat deel van het Nederlandsche Volk. dat: de vereischte hulp kan brengen en zal brengen. De redactie van het Weekblad ..De (iroene Amsterdammer" steunt haar in de/e opwekking van harte en doet hiermede een beroep op de leyers, om voor dit doel ongegeneerd in den buidel te tasten. Men leze de annonce n p de achterzijde van het omslag! NietKie Uitgaven It/'l li''ln'ini i'iin ilrti \' i'i'i/ni'l^i'lnu r, iloor F. ('. Kndivs. (ieaiitorisi>erde vertaling naai' de vijfde Dui!.-,ehe iiitgiive. \\'. l', van Stockum A /oon, Den Haag. l rij::* tt n t<i l'i-iitf'Hlnt/lixiiii' door Dr. M. ('. vn,u .Motirik Broekman, l'ilyvtve vaii de commissie voor de geschriften van den Nederlandschen Protes tantenbond, door de N'.V. ('i(g. Mij' de ./rijdstroom". Huis ter Heide.