De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1930 15 februari pagina 12

15 februari 1930 – pagina 12

Dit is een ingescande tekst.

12 DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 15 FEBRUARI 1930 No. 2750 BIOSCOPY door L. J. Jordaan Filmlezingen Een auto-interview ET Lot kent oogenblikken, waarop het noodzakelijk is, dat men zichzelf kittelt, wanneer men wil lachen. Zulks is het geval met den journalist, die óók wel eens geïnterviewd wil worden. Immers van hem wordt verwacht, dat hij neinel en hel zal binnendringen terwille van een snieuig ,,lekker" vraaggesprek maar niemand denkt eraan hemzelf eens het ge noegen van zulk een aangename operatie te gunnen. Tenzij hij dood is, of zestig jaar, of op andere wijze onschadelijk gemaakt. Waarom zou ik mijzelf niet eens interviewen? Daar gaat-ie dan. . . . Ik werd door mezelf, volgens de regelen der interview-kunst, allerhartelijkst ontvangen in mijn eenvoudig, smaakvol en gezellig home". Een geïnterviewde woont namelijk altijd in een home" nimrner in een doodge woon huis. Ik had voor de gelegenheid een kat geleend mijn hond is wat bijterig en onvriendelijk uitgevallen omdat het Dier aa,n het vraaggesprek nu een maal een pittige, flatteerende toets geeft. De piano, die ik niet bespelen kan, stond wijd opcii met de ..Apassionnata" erop sigaretten en bonbons prijkten op het tralitioneolo, lage interviewtafeltje -mijn vrouw had zich. achter de deur opgesteld, om op het eritieke oogeriblik te kunnen insrijpeii en de dingen te vertellen, waartoe ik zelf veel te bescheiden ben. . . . kortom alles was gereed voor een volmaakt interview en ik gaf mezelf verlof ,,to fire away." Wij babbelden bij interviews wordt steeds ..,gebabbeld" (nomen est omen !) en nimmer gesproken over alles en nog wat en waren aldus genaderd tot het moment suprême" van ieder vraaggesprek: het oogenblik, waarop de geïnterviewde zich breed neerzet om over zichzelf te beginnen, na verklaard te hebben, dat niets ter wereld hem een dusdanige walging geeft. U houdt filmleziiigen nietwaar?" vroeg ik mezelf, een icherpgepunt potlood >e>ven een smetteloos relletje parpier gereed houdend. Ik aarzelde en zweeg even aar zelen en zwijgen is in zulke gevallen de ri gueur en zei toen. een beetje verlegen: ,.Tja ik mag hvt niet oniken'ien". Ik ver volgde: En acht u deze lezingen nuttig en goed?" Waarop ik promptelijk antwoord.de: .,In het alge meen zijn lezingen goed en nuttig zooal niet voor de belezeiien, dan toch stellig voor den lezer. Ook in mijn geval kan ik gerust verklaren, dat de lezingen mij persoonlijk tenminste een wereld van goed doen. In de eerste plaats verhinderen zij een ongewenschte kapitaal-aanwas. De tijd en de zorgen, welke de voorbereiding ei.-iclit y.ijn namelijk in geen verhouding tot de finantieelo remuneratie. . . . kunnen dat billijkerwijs niet ''ijn, tenzij de uitnoodigende vereenigingen zelfmoord wenschen te plegen. Verder zijn zn het mee^t excellente middel tot staling en beproeving dei' zenuwen, dat ik ooit leerde kennen. Nee ik bedoel hiermee niet de traditioneeie bi hnenfieber. Die heeft het normale verloop, dat iedere spreker over welk onderwerp ook. heef! door te maken. In den aanvang klampt men zich op de gebruikelijke wijze aan den katheder vast, buigt zich mompelend over zijn getypte vellen en kijkt eerst op als het voetgeschuifel en gegeeuw in de zaal te hoorbaar wordt. Daar komt men echter over heen en na verloop van tijd kuiert men gemoedelijk over het podium of tusschen de stoelem-ijen en knipoogt, al pratende, tegen bekenden in do zaal. Wat aan de zaak echter een speciaal en zeldzaam opwindend va banque" karakter verleent, dat zijn de films...." Ik keek professioneel verbaasd. De films? U bedoelt. . . . ?" Ja, de films!" doceerde ik Of beter gezegd: het circuleeren der films of nog beter gezegd: het nïet-ciiculeeren der films. Kijk eens de film spot uit den aard van haai- wezen met Tijd en Ituimte. . . . ook bij het circuleeren. liet is namelijk uiterst moeilijk na te gaan. waar een film zich bevindt en met geen menschenmogelijkheid vast te stellen, waar zij zich op een gegeven tijdstip bevinden zal. Het is natuurlijk mogelijk, dat zij toevallig eens ter plaatse is. waar zij ver wacht wordt wonderen zijn niet buitengesloten maar zij kan ook in een provincie-bioscoop draaien of rustig in de safe liggen van iema.nd, die vergeten heeft haar terug te zenden of bescha digd zijn of vernietigd. Het eerste wat de lezer dan ook doet is naar de cabine van den operateur hollen en doodzenuwachtig informeeren naar de films die niet zijn aangekomen. De films, die wel zijn gearriveerd kunnen gewoonlijk van onder geschikt belang geacht worden. Om vervolgens te trachten de ontbrekende exemplaren, een half uur voor den aanvang, ergens op te duikelen. Ik zou eens in Rotterdam, voor de Volks-IJniversiteit Branding" draaien van Ivens?Franken. De film was er niet, maar liep in een bioscoop terzelfder stede. Boodschap erheen: Kunt u ons voor een halfuurtje lirandini/ leenen?" Antwoord: Spijt me, maar ik durf het niet. Als de film niet op tijd terug is staat" mijn program ma" ! Duro eeden on/.erzijds. dat wij het werk go<-n seconde langer zouden houden dan noodig was. Nou enfin vooruit dan maar. Terwijl de film in galop gehaald wordt, begint de lezer met een rustiger! glimlach zijn inleiding beëindigt haar met het horloge; in de hand. op het moment. dat de eerste acte wordt ingezet en op de seconde! af verlaat het kostbare' object por ijlbode ele e-abine. /ie't u, dat zijn emoties, elie prikkelen en .jong hemelen en van algemoener standpunt bese-houwd e>ok nog den zenuwarts le-ii goede komen. ..." Ik knikte begrijpend, maakte eetiige notities e!n vroe'g vorder: ..Hoe zijn de gelegenheden, waar u spreekt?" .Mijn antwoeird luidde: ../eer versehille-nel. Me>n heeft mij gvinshiüeei-il ir rt mijn heele auditorium in een royale- huiskamer e'ii ook wel eens een za.al Ier beschikking gesteld, waai een anti-e>e>rlogsmee'ting y.ie;h ruim zou kannen bewegen, l n he;t laatste' geval kropen mijn ioehooi1ders op een kluitje voor het podium bij elkaar, wanneer ik sprak en trokken zich terug naar den horizon, ze>e>dra de proje:ctie bege>n. Het was e-ejn zee'r bewogen bijeenkomst.... De outillage? Over het algemeen heb ik daarover geen klagen. Bijna alle vergaderlokalen van eenige beteekenis beschikkein tegenwoeirdig ove-r e'en behoorlijke! projectie-inrichting. Het is me> maar eje>ns in e-en provinciestad].! gebe-urel, dat het project ietoestel midden tusschen het publie'k stond bij gebivke' aan een cabine- (de ple>k des onheus was e-en militair e>ntspanningsle>kaal) en ik voor mijn toelichting tijdens ele vertoeming te'gvn het lawaai van elen motor e>p me>est schreeuwen. N;i. ele e-crste acte' was ik knex-koel euit e'n luist orde-, me't bet publie'k moe, eerbiedig naar he't geratel van ele machine. Krnstigvr was. dat men vergeten had voor een proje:ctie'eloek te zorge-n. Kort raad eluur raael, wij keerden het toestel naar <!eti witgükalkten muur eüi namen het (iriekse'hc raneije dat ele zaal vor.-.iorele' maar eip (lert keiop toe' in het proje'ctie'vhik e>p. In liet eerst deed het wat \ reemd ;i,an he-t elaiiele eirnament mielden eloor de slatigeXibe'lungen" i'ilm te /.ien loopen. maar na een poosje-w e'nele het e'ii Ie1!en wij er niel meer op. Of ik nooit in een bieise'oop uei-it gehuisvest ? liet is me maar /elclen ge'be'iirel - en dim meestal in ele pro\ineÉie. Ke''ii zaalhomier. e.\ eriueiis een /,eer e'iit housia^l man. h !e!d st ren g aa:i het i-1( e v;;st elat ik e'en soort varieté-ninmner in liet programma vormde1 e'ii stonel ei' op, elat ik mij op hè' tooM'el bij gesloten eloek e>pstelele. Toe'n het u-e>rdijn opging G IS K KR A AL AGENTEN VOOtt AMATKU t-hllVO-l ITRtlSTIIMG FOTO-SCHAAP & Co. W P l' I % A tl N T F. R I» A n werel mijn nuchtere, gebrilde verschijning, mits gaders het lessenaartje en het glas water met een daverende orkest fanfare begre>ct. . . . he't was als een attentie bedoeld, maar het bezorgile: mij een v.m de afgrijselijkste e>oge>nblikken mijns levens !" Gebruikt u muziek bij ele pieijectie1?" Nee in ele>n regel iiie't. Het was in elen beginne e'e'n wel wat gevaarlijke- proef, elie abse>lute stilte bij de vertooning, maar het publiek reageert uitste;kenel en ik heb nimmer lu;t gebrek aan muzikale illustratie" gevoeld. . . . Ja teich e'ens sprak ik in een zaal, waar twee operateurs het toestel bedienelen. Dat was eip zichzelf heel aangenaam het spejelenwisselen, ele gevaarlijke deniele plek bij zoo'n stille demonstratie, ging ongewoon vlug. Alleen bleek het, dat ele conversatie, welke de heereii zeer luidkeels, vanwege het lawaai van den motor., in ete cabine pleegden, in de zaal eluidelijk \ erneembaar was. En ze>e> ke>n het gebeuren, elat midden in de spannenele stilte van de aangrij pende scène, waarop Batalerff in De Moeder" worelt doodgeschoten, op zeer hoorbare wijze de toelichting werel gegeven: Nou peigert-ie Hot geval was meiorderid niet alleen voor Uataloff !" Ik beigree'p, dat het oogvriblik naderde', waarop ik nie't meer van mijn interessant vraag-snjet mocht vegen. Ik sle>e'g elus mijn notHie'boek elie-hl e>n ze'i: ..Nog eV'ii vraag: hoe''/ijn ove'i'he't alge'inee'n ele elirecte' re'sulta'en van uw conféreiie;ejs?" ..Dat is zee't' uite'enloope'nd" was mijn antwoord. , .Uitte-raard /.ijti elirecte' resul taten mex-ilijk vast te ste'llen behalve! elan hejt elavei'end applaus aan het einel ele-r rede.... maar mijn (oehoe/rde-rs zijn in den rege'l vrienelelijke e-n mede-lijdende mense-he'n. Toe:h gebe'lirt he't wel, elat ik aan he't slot van elen a\'onel piose!iete,n kan boe'ken. /.oo Kj>re/ng eens. na ele dcmon.strat ie>. e'e'n de-ftig bejstnurslid van e'en ele'flige: vei'e'e'niging in e,'en de'l'tige stad e>p het peidhim en rie-p ueiratn pnblieo uit. mij warm ele hand drukke-nel: ..Ik dank u ! Ik wist, tot nu toe' nie't. wal een film was . . . .A' IA weet ik het !" Ik lu-b hem bij mijn volgeüide le'zinge-n aldaar, dan e>ok nimmer terugge/je-n." De jemrnalist stond op e.m te-gaan e-n ik elrukte mijze'lf hartelijk ele; hand, In ele gang botste'ti wij togen mijn vromv e>p, elie ik te>taal verge'ten had. Ik was toch te! be-scheiele-n geweest!.... ADVERTEERT in DE GROENE AMSTERDAMMER" ??? Is een zin die ge dikwijls leest. \Vaarom juist in de GROENE AMSTERDAMMER..? OMDAT het advertentietarief buiten gewoon billijk is. De GROENE wordt immers bij uitstek gelezen door net beste publiek :?door het publiek dat iets te besteden Keeft. Ge BETAALT DUS NIET voor een verspreiding, die drukkosten, porto en papier kost en waarmee ge tienduizenden lezers bereikt, die niet in de eerste plaats tot het koopkrachtige publiek beliooren. MAAR HET BETAALT U in dit blad te ad verteere n waarvan ge weet dat uw onkosten direkt worden aangewend om U in contact te brengen met het koopkrachtig» publiek.

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl