Ne. 2754 DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 15 MAART 1930 Groquante Croquetjes door Alida Zevenboom UI T HET KLADSCHRIFT VAN JANTJE IK hoor het mijn moeder nog zeggen: ,,Aal, zei ze, wat er ook gebeurt als je onder de menschen komt, blijf uit de buuit van kunstemakers, want er is geen vreemder volk," en ik heb altijd aan haar woorden moeten denken, telkens als ik in aanraking kwam met een kunstemaker. Neem nu maar bijvoorbeeld eens dat acteurtje dat hier op mijn vierde tage ?woont. Woont," is misschien wat al te mooi want hij is er bijna nooit en als hij er is, dan is het een komen en gaan van erg opgefrunnikte dames en jongelui en moet ik al de ramen openzetten van de odeurs en de sigarettenrook. De vorige week zat hij in zak en assche, omdat hij niet wist hoe het op het Leidscheplein gaan zou en of meneer Verkade in den Stadsschouwburg zou blijven en van de week loopt hij zingend trap op trap al, heeft een rijksdaalder van mij weten te leenen?,,op voorschot" noemt hij dat en toen ik hem vroeg wat er aan de hand was, liet hij mij het Handelsblad" lezen, maar daar ik mijn bril boven had liggen, las hij me er uit voor en ik moet zeggen dat ik de tranen er van in mijn oogen kreeg, zoo mooi las hij voor en zoo mooi was wat hij las. -?Kijk, zei in het ,.Handelsblad" meneer Eduard Verkade, ik stel mij voor dat wij gevieren ik zal meneer Charivarius eens vragen of dat niet moet wezen gevierendeelde," re gisseurs, Albert van Dalsum, Johan de Meester, August Defresne en ik te zamen zullen werken en elkanders arbeid corrigeeren in collegialen trant. Ik zie, in mijn verbeelding, mijzelf al in de zaal zitten terwijl van Dalsum een stuk met de acteurs instudeert en hoor mij later tegen hem zeggen: Kerel, zou jeda t niet liever zoo doen ?' En zoo zou hij doen als meneer de Meester of meneer Defresne een stuk regisseert en zoo zouden de andere drie ook doen als hij bezig was en ik kreeg, net zooals ik al zei, er tranen van in mijn oogen, want ze zeggen wel eens dat actsurs onderling mekaar verscheuren, maar dat zal allemaal uit zijn als meneer Verkade en meneer van Dalsum den schouwburg krijgen en dan kunnen ze er gerust op schilderen: Tempel des Vredes," want het zal er heerlijk toegaan en als meneer Verkade in een stuk van meneer de Meester geen woord van zijn rol kent, dan zal meneer de Meester kuchen en tegen hem zeggen: Eduard, kerel, als ik je er attent op mag maken ben je bezig met den tekst van de première van dat stuk van verleden jaar November, je bent net een jaar achter maar als je nog een tikje meer binnensmonds spreekt, merkt het publiek er niets van." Ze zeggen wel dat een klaverblad van vier geluk aan brengt en dat zal een klaverblad van CADILLAC Het feit, dat de Cadillac dikwijls voor veel duurder wordt gehouden, dan ze in werkelijkheid is, pleit wel zeer sterk voor de hooge plaats.die de CADILLAC in de algemeene achting inneemt K. LANDEWEER UTRECHT AMSTERDAM Biltotraat 74 ~~ Stadhouderskade 93-94 ^ vier worden, als de Baad nu maar wil! Zoo praat het acteurtje en omdat ik een beetje gevoelig er door gewor den was, leende hij er nog een rijks daalder bij, allemaal op de ton subsidie die zij krijgen zullen. Wat mij betreft, kan het mij zoo heel veel niet schelen wie er op het Plein speelt, als ik maar mijn vrijbiljetje heb en meneer Merckelbag zorgt dat het niet tocht en de stoelen gemakkelijk zitten. En nu ik het toch over de Kunst heb ??van de week zat ik met juffrouw Mina van meneer Mengelberg in lijn 2 en ze raakte niet uitgepraat over het mooie feest van meneer Dopper en zoo, in het gesprek, zei ze: wat goed toch maar dat die M&tthijs Vermeulen niet meer critieken schrijft, want nu is er geen wanklank gehoord en hebben wij een grooten componist er bij ge kregen" en ze vertelde dat ook ui de muziekwereld, net als straks op het Leidscheplein, alles pais en vree is, want als nu een van de heeren van de critiok zelf voor het orkest staat, schrijft de neef van meneer Willem er over en daar had u vroeger eens om moeten komen. Misschien dat meneer Willem ook nogwel eens zelf aan het schrijven gaat, waarom niet, waar de heeren elkaar zoo goed be grijpen? Wat zegt u?" Ik zei niet veel want al woon ik nu in een buurt van muziek en kunst, ik weet er zelf niet genoeg van maar ik ben maar blij als er zoo min mogelijk herrie op de wereld is. En daarom begrijp ik het niet dat de kranten nog maar altijd vreemden over de artisten laten schrijven en het de artisten niet over zich zelf laten dot-u, in den geest van meneer Verkade en de gevierde regisseurs. Wat KOU du Kunst dan bloeien en er zou heehanaal geen gebrek meer zijn aan g-root u mannen. Een incorrecte ontvangst De gouverneur van Lfiuisiana ontving tien commandant van den Duitschen kruiser Embden in groen zijden pyama, roode kamerjapon en blauwe pantoffels. Hij wenschte de Duitschers als familieteilen te beschouwen. De kapitein van de Embden was 200 verontwaardigd dat de Gouverneur ;ijn excuses moest maken en zeventien kanonschoten ter verwelkoming lossen. Hierdoor werd een internationaal incident voorkomen. Het wreede misverstand dat in de ziel blijft broeien het volk ten oorlog drijft en 't land met rampen slaat, had Duitschland bijna met een overzeeschen staat in een conflict gevoerd en inkt en bloed doen vloeien. Goddank.... dat bleef i-erhoed. Het kakelbont sans-gêne van dezen Gouverneur in groen en rood en blauw bleek slechts door picteit en door familietrouw ge-inspireerd en niet vit drijven tot een scène. . . . Pyamas, kamerjas en hemelsblauwe, sloffen expresselijk aangedaan daar er familie kicam, . . . .ze hebben haar als hoon voor Duitse/te vlag en siant en flauwe grap in het U ennaansehe hart getroffen.... Daar stond de Gouverneur 'HL négligé(zie boren) miskend in hartelijkheid en in familie-zin.... Slechts donderend geseind kon de bezoekers in zijn goede trouw en wil tot vrede doen gelooi-en. . . . Dus spreekt de luide stem van schietende kanonnen mér tot het minnend hart dan 'i goedbedoeld idee van Imus) es-bij-elkaar in. kleurig néglig waarom 't den Gouverneur als neef toch 'icas begonnen. . . . Laat de familiekring ziek mei te zeer verwonderen. . . . De wereld icenscht de vorm en niet de knusse waan. . . . En 'l volk dal achting e.ixcM trek' niet zijn muilen aan, maar late als tcelkuntsttjroet zijn stuit n muilen donderen.... MülJS'.STOKti