DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 26 APRIL 1930 No. 2760 ZON- EN FEESTDAGEN door Melis Stoke Teekeningen voor de Groene Amsterdammer" door E. ten Harmsen van Beek INDIEN het U, lezer, gaat zooals mij, dan opent ge des Maandags en op don dag na een Algemoenen Christelijken feestdag of ver jaardag van 'hot Ko ninklijk Huis met angst en beven uw courant. Een enkele blik op ei de gemengde'bericht on ; \ is meestal voldoende l~ om te constateeren dat de pret weer verschil lende slachtoffers aan dooden, zwaar- en licht gewonden heeft geëischt. Door het geheele land zijn auto's en motorfietsen gebotst, gekraakt, geslipt en getuimeld. Geneesheeren zijn alom ontboden, personen overgebracht naar zieken huizen teneinde verbonden te worden of geope reerd .... kortom het loopt nimmer af zonder bloed, ellende of duurzame verminkingen. En nu is het ellendigste om te bedenken dat de snelheid waarmee die menschen zich verplaatsten en die de rechtstreeksche aanleiding was tot al die narigheid, geen enkel werkelijk doel had. Al die menschen verplaatsten zich met het uitsluitend doel van zich te verplaatsen. Niemand had een werkelijke aanleiding tot spoed. Niemand zou iets verzuimd hebben indien hij rustig thuis ware gebleven. De Zon- en feestdagen op onze wegen vertoonen het aspect van dolle en waanzinnige kermissen. De rustdag is door het snelverkeer gewoiden tot een jakkerdag en de gebaande wegen door de vrije natuur zien er uit als zekere kermisvermakolijkheden waar de prettige beklemming van de snel heid en de sensatie van suizende lucht verplaatsing hoogtij vieren. Nimmer heeft men dat gevoel zoo sterk als op de Paaschdagen. Een zonderling schouwspel op een weg in de bollenstreek: daar klinkt een luide slag en midden op den weg ligt een met bloemen versierde auto. met de wielen naar boven. De feestelijke narcissenguirlandes kronkelen als valsche gele slangen om den gekneusderi radiator en de deelnemers aan het afschuwelijk bloemen corso liggen kreunend over den weg. Het akelige ligt in het klaarblijkelijk feestelijke van den opzet in tegenstelling niet het door eigen dwaasheid noodeloos gestichte onheil, Intusschen blijft de stroom voortrazen: autos en motorfietsen daveren en suizen voorbij, allemaal met narcissen-kransen en in een tempo dat denken doet aan het versneld afdraaien van een film voor stellend een vroolijke. langzame lente-para.de. daveren en suizen voorbij Het is een soort wedstrijd van bezetenen. Ze sleuren de bloemkrarisen. mee door de wolken van stof en olie-damp en die flapperende en veiflensde tooi symboliseert de wijze waarop die Kunstzaal Rokin 126 van Lier Amsterdam* Oostersche & Europeesche antiquiteiten Oude en Modarne schilderijen en plastieken Negerkunst & Ethnographica menschen hunne bewondering voor de schoonheid van de natuur met zich mee slieren door hun leven. Ik heb wel eens na een. auto-wedstrijd den win naar een eereronde zien rijden, met een bloeinkrans om zijn hals. Die man liad tenminste wat voor die bloemen gepresteerd. Ten onzent echter wordt men getroffen door het eigenaardig schouw spel van honderden renners die zich eerst met bloemen tooien en vervolgens den wedstrijd aan vangen. Kr is nooit een winnaar maar de. lijst van de verliezers staat in de eerstvolgende editie van de couranten. .Het feesttochtje is, alweer naar het getrouw voorbeeld van de boven aangeduide kormisgenoegens, een voortdurende aaneenschakeling van heerlijk spannende en adembekleinmende momen ten, gewekt uit snel voorbijrijden, op het laatste moment uitwijken en rakelings passeeren. Op zulk een feestdag is iedere gelegenheidsbestuurder minstens een dozijn malen een held en evenveel malen een grimmig-verbeten verslagene. Temidden daarvan heeft men dan de kleine cathegorie der imbecielen die werkelijk en'c.onsequent voor huil genoegen uit zijn. ^g. Deze verdwaasde eenlingen toeren niet een rustig gangetje en schijnen er zich geheel onbewust van te zijn dat ze. op hun onbezorgde hoofden alle verwenschingeti coneeilt roeren waarin zich de spanning van de renners ontlaadt. ^ij vertragen hef tempo va» het blooiiteiirorso op bepaald hinderlijke wijze, worden woedend voorbijgeredeii en scherp gecoupeerd, die]) vera.eht en zoo gehaat als een moderne meiisch halen kan op een zon- en feestdag. Kn ook hier valt weer een eigenaardige inconse quentie o]) te merken, namelijk die dat de aldus gemhiachteii gewoonlijk de wagens berijden die in kracht en snelheidsvel-mogen ven-e de meerderen zijn van die der razende roelanden. (ilanzend, geruisehloos en zelfbewust glijden ze rechts langs de wegen, en rammelend en knarsend. gierend on stootend jaa.gt de wedstrijd langs ze heen. De opperste uitbuiting van mechanische kracht is het hoogste genoegen van de zon- en feestdagen. * * * Ken handige auto-ondernemer die dat begrepen heeft schilderde achter op zijn zware, logge auto bussen oen verrassende reclame. Do automobilist die zulk een log gova.arte achterop rijdt vindt plotseling oono bevestiging van zijn instinctieve drang wanneer hij daai op leest da.t do berijder van een zeker bij name genoemd merk stellig de eerste zal zijn <lie do autobus voorbij za.l rijden. l)e rec.latue stelt a.ldus ile autobus hors-conei nirs maar voorts in dienst v.-ui do renners gelijk een mechanische haa.s ten opzichte van do hazowindh< >nden-wedst ri jdeti. Kil (liet lle/.e Ve|-ue[l | k j|lg /.ijn ZooWet de lelillel^ als het door hen In gdo doel op afdoende uijy gekenschetst .... de Albarizzas Speciai Selected f 5.?per flesch GEBRS. BOER Wijnkooperij Anno 1795 Vlaardingen - Bordeaux * Over schrijven en zijn door Mr. H. Giltay EK is veel geschreven^over .Denken en Zijn. Waarom schrijft niemand over Schrijven en /ijn':' Is het niet van belang;' Of schuwen de schrij vers hier licht:' Wie schrijft vertoont en verbergt zich iegelijk.. TI ij zit alleen met papier, pen en inkt. Niemand ziet zijn gezicht en zijn houding. Niemand valt hem in de rede of verhindert hem \-iort te gaan Hij schrijft wat hij wil en verzwijgt 'vat hij wil, .Maai' wat hij in het verborgene neerschrijft, kiimt ondel' de oogen \un duizenden. Dr onzicht bare vertoont zich. vertoont althans zijn woorden.. Ook zijn /ijn, zijn WezenMen zal zeggen: dat hangt ervan af. of d,. schrijver eerlijk is of niet. Maar zoo eenvoudig i.de zaak niet. Want eerlijkheid is een deugd, waarin men liet min of meer ver kan brengen, maar di.j niemand volkomen bezit. Kn we kunnen ook t>goeder trouw liegen. Kn dan: Mannoiiry heef' gezegd, dat het woord daad van spreker n hoorde] is. Dus ook van schrijver n lezer, /ooda.t een schrijver eerlijk kan zijn en toch op zijn lezers een oneerlijken indruk maken. Al wat het publiek gewoonlijk van een schrijvei te zien krijgt zijn gedrukte woorden. Men noemdi letlerteekens vroeger ..karakters", omdat, het karakter van den schrijver zich in zijn handschrift openbaart. Maar driiUetters zijn altijd eveu karakterloos, of ze van Komain Holland of van Col ijn komen. Hoe dikwijls liet) ik bij het lezen van een boek of artikel gedacht: ik wou dat ik erbij was geweest. toen ge dat neerschreef!. Dan had ik u even a.an de mouw getrokken en reeb) in uw ge/.ieht ge keken. Verder niets. .\Inar die kans krijgen Wt nooit. Als mijnheer schrijf! en wij bullen aan, luidt de boodschap: niet thuis. Het komt er niet in de eerste plaats op aan. «at wij zeggen of schrijven, maar wat. wij zijn. !>.. grootste meiisehen hebben weinig of niets ge schreven: Jezus. Sokrates. \Vat zij wan n. open baarden zij niet alle.-n door hun woordi n. maai niet hun gansche wey.cn. met Imn oogeii. houdhi!_ en gebaar. .Maar wat blijft er over van di meesticnzer letterkundigen, als men hun woorden wegneemt 'f Ik ki-n vooi' een schrijver geen nuttiger onder werp lor overdenking dan dat der verhouding van Schrijven en /ijn. l b-t \\ijsgeerig probleem van I'en k(-n en /ijn is zeker ook van belang. Maar men kan een zeer goed mens,-h zijn. -/.onder zieh hiel in ooit te hebhen Verdiept. Terwijl eell M'] 11'ij Vel', dl. zich niet telkens «'eer op de verhouding van zijn schrij \vrsschap en zijn nieiisrhzijn be'/.int. een -lecht schrijver is. die zichzelf en zijn Iczei.bedriegt. TUYN E N BU RGMUY5