A V A d der Stierengevechten K SGHOLTE Jasica" was uitgevoerd, of dat de nero op een gegeven oogenblik iter rechtsom dan linksom had innen pirouetteeren. Op leven en dood blijft het altijd Mm, minder nog voor den torero zelf in voor de capeadores en de bandeUeros. Ambitieus om zelf eenmaal ai doctorstitel" van torero te langen laten zij zich tot de waagdzigste en soms smakelooste experienten verleiden. In een gewone Tonica, waarbij de doek achter in rug langs gezwaaid wordt en en dus den stier uit het oog verliest, zit al het gevaar, dat de stier deze prachtige rondzwaai plotseling met een stoot in de lenden onder breekt. Doch soms door het wuiven met een zijden zak doek uit de eere-loge aangegeven, is ,,el ultimo tercio" vooral gevaar lijk door de vaste gewoonte, dat geen torero een stier op te gemakkelijke wijze mag dooden. Is het dier uitgeput, dan moet hij het eerst met de (in dit geval' steeds scharlaken roode) muleta" ophitsen, soms zelfs de hand tusschen de horens leggen. Er zijn derhalve in een stierenge vecht vele momenten, waarin het leven der vechters slechts van den ondoorgrondelijken wil van het beest afhangt. Eerst als hij uit het publiek de brullende aanmoediging Ahora !" (Nu, nu !) hoort, zal hij a volapié" recht op den stier instormen en zijn meterlange estoque" in die onnoeme lijk kleine kwetsbare plekVan den overlangen stierenrug planten. Is het hart niet geraakt, dan is het decabello", het afsteken, noodzakelijk. Doch als de stier na een moment aarzeling dood omvalt, klinkt het bevrijdende voert men deze veronica zelfs uit.. zittend op een stoel, en bij de vergro ving van de stieren gevechten in som mige plaatsen van Spanje heeft men het vormelijke costuum doen en zijn de capadeores ver tot parterre-acrobaten, die ti-onhandig in het circus-costuum an Charley Chaplin optreden l Ambitie is ook het gevaar der Jgroote toreros. Zoo stierf Mazzantini, 'bijgenaamd de duivel van Mozamique, de man die, oorspronkelijk {"jRlpoorwegambtenaar, uitvond dat er 1 den Spanjaard maar twee wegen Openstonden: tenor in het Teatro |Seal of torero, in de arena te Badajoz, hij uitgejouwd was om zijn cht vechten met slechte stieren. den vijfden stier offerde hij zich willig op en stierf met een glim' op de lippen. Zoo stierf ook die een corrida" als toeouwer bijwoonde, maar uit puur thousiasme in de arena sprong L mee te doen. Zoo stierven Montez, roselito, Maera. La vida es efimera" het leven is n dag is de filofiofische wapenspreuk van den klas.:aieken" torero Belmonte. Maar hij Overleefde allen, en vecht nog steeds. *; Behalve door den ritus, die ook in it zwaarste gevecht gevolgd dient te de phasen worden steeds Esta, esta" uit de rijen der tien duizend en in een helsch kabaal keilt men, naast cigaretten, bloemen en kranten., de sombreros naar den verheugd langs de tribunes huppelen den torero, die ze gracielijk terugkeilt. ... naar den verkeerden eige naar meestal, doch dat hindert niet, een sombrero is een sombrero en de stijve, rechte rand maakt het keilen tot een genoegen op zichzelf. Het afsteken" door den puntillero is een enkele anaal ook noodig bij laffe of schuw geworden stieren, nooit bij te ,,wilde", daar in dit geval de torero op een der vele trainingsscholen een bezienswaardigheid op zichzelf wel voldoende trucs heeft geleerd om den stier tenslotte met hulp der capeadores de frente" te krijgen. Bij groote corridas" is laf heid der stieren bovendien een zeld zaamheid. De beesten zijn daarvoor te zorgvudig aitgezocht en ge-?test". En de ganaderia", de fokkerij, die soms door hertogen en Mai kiezen gehouden worden al ontleenen die er dan vaak hun titel aan, evenals die van Jerez aan den Wijn, ga randeert bovendien ,,moed '. Gevaarlijk op een heel andere manier is de strijd voor de picadoies", de arme Don Quichotten op oude knollen, die bovendien nog geblind doekt worden. Regelmatig drijft de stier paard en ruiter tegen den wand der arena en boort zijn horens onder de zwakke borstbescherming.Vier stoo»*'?** f ^Wri*È* »o ?~ ^ar" ^ ? " ' ^^^''f^V*'^1*"* 1 - -,. j" »; ten met de lans, die met een bol onder de punt voorzien is om het al te diep indringen in het stierencorpus te verhinderen, zijn nu eenmaal nood zakelijk, doch zij worden meestal vlug afgewerkt en het sein klinkt voor de volgende phase, terwijl de,,picadores", hinkend op een meestal verstuikte voet, onder het gejouw van het publiek het terrein verlaten. In de zeer uitgebreide literatura taurina" die zelfs dictionaires (wel iioodig voor het jargon), handboeken, alma nakken en vele weekbladen omvat, wordt dan ook door de af icionados ' scherp stelling gekozen tegen dit laatste atavisme van den ouden ridder sport, toen men, zonder verdere procedure, den stier van het paard af doodde. Het gevaarlijkste is echter de strijd voor den banderillèro, die den stier het eerste de kleine spiesen inplant. Hij heeft te wachten tot de stier recht op hem afstormt, om over de horens heen het wapen in den nek te planten. En niettemin gebruiken sommige waaghalzen daarvoor een kort pennemesje van 15 c. M. lang ! Hier gebeuren dan ook de meeste ongelukken, waarvan bijgaande foto grafieën, die voor enkelen wel de laatste zullen zijn die van hen genomen werden, getuigen. Bij het laatste stierengevecht, dat ik bijwoonde, werd een banderillèro gedood en een torero gewond. Doch dat was een novillada", met jonge of defecte" stieren, in een arena die stroef was door den zoo juist gevallen regen. In het algemeen gaat er bijna geen stierengevecht zonder incidenten voorbij. Aanvankelijk is men geneigd van ontzetting op te vliegen, als men de stier op een gevallen stiervechter ziet afstormen. Heel vaak echter prikt de stier in zijn dolle woede ernaast", terwijl de toreros zich met zulke fabelachtige behendigheid snel heen en weer rollen, dat de stier althans op de edele deelen geen vat heeft en hij vóór de tweede stoot door de capeadores met wilde krijgskreten afgeleid wordt. En bovendien zijn niet al die cojidas" doodelijk, wat U het naakte torso van een. Machaquito of een Valencia II zou kunnen bewijzen. Soms, bij bizondere gelegenheden, krijgt n enkele torero het recht alle zes stieren van een corrida" te dooden, terwijl Joselito het eens klaar gespeeld heeft om een kolossalen stier zonder eenige hulp van zijn cuadrilla, met den allereersten stoot dood te doen neervallen. Geen won der derhalve de aan het krankzinnige grenzende verafgoding der torero's door het volk. Kende men hun mooie, jonge gezichten niet reeds van de arena (zij zijn zér jong, de hoop der Spaansche toreros zijn thans twee broers van vijftien en zestien jaar oud !), dan zou de coleta", het kleine, wipstaartje, dat zij altijd dragen, hen wel verraden. En in de stierenvechters-voorstad van Sevilla, Triana, ziet men ze drie dagen van te voren al in vol ornaat door de straten loopen. Een der beroemdste torero's van de vorige eeuw was bovendien een. . . . vrouw, La Mazzantina Guerrita II en La Reverte waren bekende espadas der zwakke" sekse, en nog in 1908 vaardigde de minister een decreet uit tegen vrouwelijke stiervechters en gansche vrouwelijke cuadrillas. Er zijn gevallen te over, waarin de torero's hun korten loop baan eindigden in hoogmoedswaanzin en nog altijd doet in de kleine, van onder tot boven met fotografieën behangen stiervechters-kroegjes van Triana de anecdote van Guerrita opgeld, die toen men hem vroeg wie waard was om hem op te volgen, antwoordde: Na mij niemand, na niemand Fuentes." s i