De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1930 21 juni pagina 4

21 juni 1930 – pagina 4

Dit is een ingescande tekst.

DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 21 JUNI 1930 No. 2768 SPREEKZAAL De dood als vriend IN Uw blad van 7 Juni komt het zeer interes sante artikel voor van dr. P. van Olst over Ratelslangen. Ik heb veel ervaring met slangen gehad in Indiëen in Florida, ook met ratelslangen in laatstgenoemd land; ik heb ze gevangen en eenigen tijd in gevangenschap kunnen bewaren. Maar niet lang; want altijd stierven mijn exem plaren weer door uitputting, omdat ze weigerden hun toegeworpen dood of levend voedsel tot zich te nemen. Alle respect' voor mejuffrouw Wiley, 'die de dieren zoo lang heeft kunnen houden, ze heeft leeren eten en met hen omging of het katjes waren. U kunt wel begrijpen met hoeveel belang stelling ik het artikel gelezen heb. Nu trof me daarin de zin: ,, met een bliksem snelle beet, die binnen weinige uren het slachtoffer doet sterven, tenzij serum bij de hand is om in gespoten te worden. ..." Mag ik II, naar aanleiding daarvan eens ver tellen wat de farmers in Florida deden als iemand in hun omgeving door een ratelslang gebeten was ? Ik heb zoo'n geval bijgewoond toen ik 30 jaar geleden ha de buurt van Jacksonville woonde. Op een Zondagmorgen kwam een neger het erf oploopen en vertelde, met een door angst ver wrongen gezicht, dat hij door een ratelslang ge beten was. Plotseling kwam de geheele familie in actie. De vader trok zijn mes en gaf een flinke jaap in den enkel van den man, waar oorspronkelijk alleen twee kleine nauwelijks bloedende wondjes de plaats aangaven waar het dier gebeten had. De oudste zoon was naar het kippenhok geijld, kwam terug met een kip, hakte die met een bijl in de lengte midden door en hield een van de helften vast tegen de nu goed bebloedende wond aan. De jongste zoon was naar binnengegaan en vandaar teruggekomen met een flesch whisky de flesch whisky, die voor dat doel in ieder huis bewaard werd en w.iaruit anders nooit gedronken Werd de neger greep de flesch gretig aan en dronk ze zoo ongeveer leeg. Nadat dit geschied was, de halve kip afgenomen en. diep begraven, en de wond een beetje verbonden was, namen vader en zoon den man tusschen zich in. en liepen met hem ruim een half uur het huis rond, tot ze niet meer konden. Daarop werd de gebetene op de achtergalerij gelegd en de familie ging weer rustig zitten wipstoelen. Zeker overbodig te zeggen, dat ik dit alles met groote verbazing aangekeken had en nu om een verklaring van de verschillende handelingen vraag. Deze luidde als volgt: Dat de man in den enkel gebeten was, was een fortuintje, zonder hulp zou het wel een paar uur geduurd hebben voor hij aan het gif gestorven zou zijn, maar de beet zou, waar ook toegebracht, zonder die hulp, sure death ten gevolge gehad hebben. De farmer had nu de wond vergroot om het vergiftigde bloed beter te kunnen doen uitstroomen. Eigenlijk had de wond nu uitgezogen moeten worden; maar daaraan zou niemand zich wagen, daar hij dan, als hij maar een klein wondje in den mond gehad had, zelf het kind van de re kening zou geworden zijn. Daarom nu werd de halve, zoo netgedoode kip er op gelegd; de samentrekkende spieren en aderen deden nu dienst als pomp ik geef den uitleg van den farmer weer de whisky werd gegeven om de volgende reden: het gif van den ratelslang maakt de roode bloedlichaampjes grooter, zóó groot, dat het bloed eindelijk niet meer kan stroomen en zoo wordt de dood veroorzaakt. -Alkohol verkleint de roode bloedlichaampjes, zoodat het bloed dunner wordt en sneller door de aderen stroomt vandaar de sensatie van dronken zijn. Gif en alkohol samen hielden de roode bloed lichaampjes op grootte ik herhaal, dat ik den uitleg van den farmer weergeef en den volgen den morgen stond de man op, klaagde over hoofd pijn (et pour cause). Zjn wond werd nu goed ver bonden en hij marcheerde af onder herhaalde dankbetuigingen. Ik heb dit geveJ zelf bijgewoond, Organisatie door Melis Stoke Teekeningen voor de Groene Amsterdammer" door E. Harmsen van Beek IN den laatsten tijd zijn weer verschillende teekenen merkbaar geworden van d 3 be wonderenswaardige organisatie-instincten van ons volk. Nadat eerst langs parlementairen weg de on mogelijkheid was geschapen om versch brood aan het ontbijt te nuttigen is vervolgens de vereeniging Het versche ka detje" gesticht welke beoogt als nog, met alle ge oorloofde en wet tige middelen, te verkrijgen dat men versch brood aan het ontbijt zal kunnen eten. Dit voorbeeld is kenschetsend de onmogelijkheid -, ,, -, voor de methoden volgens welke zich hier te lande de evolutie vol trekt. Ze herinneren aan het bekende verhaal van de Krupp-fabrieken die elk jaar een sterker pantser plaat lanceerden en elk volgend jaar een krachtiger kanon waarmede die pantserplaat weer doorschoten kon worden. Zoo versterken wij voortdurend de pantsers waarmede wij onze samenleving in wettelijken zin omgeven, terwijl de auto-activiteit van het Nederlandsche volk daarnaast allerlei methoden tot stand brengt volgens welke die pantsers doorboord kunnen worden. Wij maken ons dan ook niet in het minst bezorgd over de mogelijkheid van nog meer verbodsbe palingen. Integendeel, we kunnen ons bepaald verheugen op de automatisch volgende reactie, die leven in de brouwerij houdt en een uitlaatklep vormt voor de historisch-erkende en bewezen vrij heidsdrang van onze natie. Men vergete namelijk :-iiet dat de arbeid van onze wetgevers en het protest van hun kiezers in wezen voortspruit uit eenzelfden drang: lust tot organiseeren, lust tot vergaderen, debatteeren, stemmen en verordineeren. Een oprechte Hollander is pas gelukkig wanneer hij, minstens eenmaal per week, den secretaris ver zoeken kan de notulen van de vorige vergade ring voor te lezen, dan wel als secretaris te voldoen aan een opdracht van die strekking, of desnoods om zit ting te nemen in een commissie tot boekenonderzoek, een stembureau, een of een bestuur. En aangezien door een betreurenswaardige samenloop van omstandigheden slechts honderd vijf tig Nederlanders kunnen zitting nemen in de Staten-Generaal, en aangezien de openbare colleges gebonden zijn aan een zeker aantal leden, kan het niet anders of aanzienlijke deelen van ons volk moeten hun toevlucht zoeken tot particuliere vereenigingen, huldigings- en jubileumscomités of organisaties op het gebied van algemeen belang. Het onnoemelijk groote aantal der la?jtsten be weegt zich in steeds opgaanden lijn en alhoewel het bureau voor de Statistiek tot nu toe in gebreke is gebleven ons te melden hoeveel besturen en een sub-commissie of een bestuur sub-commissie commissies ons land per hoofd van de bevolking telt, mag worden ap.ngenomen dat dit aantal zeer gunstig zal afsteken bij welke buitenlandsche mogendheid ook. Een der laatste stichtingen is de Nederlandsche Bridge Bond wiens constitueerende vergadering zooeven te 's-Gravenhage heeft plaatsgehad- Reedste lang maakten de verstrooide en ongeorganiseerdeNederlandsche bridgers een pover figuur naast de zoo veel gelukkiger voetballers, dammers, schakers en hengelaars. Al deze machtelooze want geïsoleerde ongeor ganiseerden vinden thans een ruime gelegenheid om, wars van confessionalisme en sectarisme, langs den weg der Koninklijke bewilliging, te ge raken tot betere levensvoorwaarden. Juist de stichting van den Bridge-Bond geeffc ons aanleiding om een woord van hulde te brengen aan hen die, zonder politieke bijgedachten, den. stoot gegeven hebben tot deze verzameling van nationale krachten op een speciaal gebied- Wanneer dan ook in de naaste toekomst geen verdere meldingwordt gemaakt van een bridge-bond op B.K. grond slag, dan wel naar de Vrijdenkersbeginselen of volgens de algemeene lijnen der Vrijzinnig Protestantsche levensbeschouwing, mogen wij verklaren. dat hiermede een nieuw tijdperk is ingezet. Dan behoeft de benauwende gedachte ook niet gekoesterd te worden dat de Staatscourant ons binnenkort de bewilliging zou kunnen melden op de statuten van een Bond van Links-Communistische Cascara-gebruikers voor Nederland en Koloniën, een Vereeniging tot bevordering van het gebruik van Antirevolutionair kippenvoer,. een Stichting: ten behoeve van de weduwen en. wezen van Vrij zinnig Demo cratische luis tervinken, een verbond van. Staatkundig Ge reformeerdegrammofoonbezitters of een vereeniging ter behar tiging van de belangen van Liberale blindespelers bij het contract-bridge. Frisch en gul zullen alle organisaties van dien. aard hunne deuren wijd open stellen vooi' aan hangers van alle gezindten en levensbeschouwingen^ Zoolang er ruimte blijft om vereenigingen en bon den te stichten op ieder gebied is er geen aanleiding; dat verschillen.de organisaties elkar.der op een zelfde terrein zouden behoeven te bekampen. Als er maar vergaderd kan worden, genotuleerd:, gedebatteeid en gestemd. Als ie dere Nederlander maar in de gelegenheid is om zijn twee avonden. per week achter een groene tafel te zitten, het doet. er niet toe met welk doel. Zoo wordt dan de toekomst van ons volk beheerscht door de mate van vindingrijkheid onzerorganisatoren en door de werklust van onze StatenGenerpjpjl om in zoo ruim mogelijken mate aanlei ding te geven tot protestacties. Aan het laatste zal het niet mankeeren zoodat ons slechts de wensch. overblijft dat het particulier initiatief zich ook verder nuttig zal maken in de richting welke dooi den Bridge Bond is aangegeven. Tenslotte moge de aandacht van de commissie v. d. werkveiTuiming worden gevestigd op de mogelijkheden die in het bovenstaande gelegen zijn. voor fabrikanten van papier, inkt, pennen, clubinsignes en groen laken. grammofoonbeziiters anders zou ik het wellicht niet zoo maar aange nomen hobben, evenals <-i' wel twijfelaars onder do lox.crs zullen zijn. Misschien wil een van hen, die ervaying op dit gebied hoeft, wel een wetenschap pelijker verklaring geven vtvn deze wijze van behamHing van een sltvngenbect. W. LÜSSING. BRANDBLUSSCHER HOLLANDIA' SPANJAARD&C FABRIEK ESPANA UTRECHT

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl