GROENE AMSTERDAMMER VAN 5 ?-JÖW 1930 No. 2770 tternationale beleefdheids-bezoeken door Melis Stoke Teekeningen voor jde Groene Amsterdammer" door E. Harmsen van Beek i NDEB de rechtstreeksche gevolgen van den wereldoorlog mag zeker wel in de eerste plaats internationaal burgerlijk beleef dheidsvei keer ekend worden. '«Voor 1914 droegen de wederzijdsche hoffelijksites zooals die door regeerende staatsrïden en marine-eskaders werden afgelegd het of meer dreigend karakter van machts- en vertoon. Kanonschoten en militaire vormden het accompagnement, parades, en optochten het programma. ;-Sindsdien is dat alles veranderd. Meer en meer 'burgemeesters de verplichting over te Zij reizen in normale treinen of op vrachthetgeen aanzienlijk goedkooper uitkomt dan extra -treinen en oorlogsbodems, en hun gevolg bestaat niet uit generaals maar uit familie en behuwdfamilie. De gemeentelijke secretarieën zijn uitgebreid met spe ciale documentaire en protocolaire afi en behuwdfamilie deelingen voor de adsche betrekkingen, zoodat de historische l economische relaties der steden onderling om F te zeggen voor het grijpen liggen om op elk lit en gepast moment op de juiste wijze L. in elke .gewenschte buitenlandsche taal ter te worden gebracht. Aftn-het een en ander ligt een gezonde democragedachte ten grondslag: de burgerijen bei elkander in de personen van representatieve patriarchale figuren, die niet verantwoordelijk voor het buitenlandsche beleid en wier uitbijaldien niet op goudschaaltjes gewogen Démoderne reizende burgemeester heeft min fineer de taak overgenomen van den rondtrekkenzanger uit de middeleeuwen. Overal geeft hij ,1-toepasselijke variaties ten beste op het rothema van broederschap en menscheni; overal wordt hjj met vreugde binnengehaald at zjjn komst geen onaangename complicaties ebrengt doch niets dan onschuldig vermaak. , liederen zijn voor niemand aanstootelijk doch ? adeel zoodanig samengesteld dat ze aangei en streelende sensaties verwekken. Hij is vol irendige belangstelling en loftuitingen, heeft geen »chten van tractaten en oorlogen, vormt gereede aanleiding tot feestelijkheid voor van de openbare middelen en laat de achter tot reciproceering daarvan uit weer openbare middelen. >*g Set inen van sbezoesteekt in anopzicht bij het stramme ol der |£; "fc^zoeken .T»n staats hoofden. , i een burgemeester zegt op het eind van het feest: o, en nu gaan jullie allemaal mee om het bij mij ; eens dunnetjes over te doen; en voor men het nu gaan jullie allemaal MEJUSEWES 11-17«AMSTERDAM 'Overhemden naar maat Bi) ons verkrijgbaar N. R. V. MONTA SCHOENEN weet is de gezelligheid naar elders verplaatst. Denk eens in, dat een afscheidnemend staatshoofd zooiets geprobeerd zou hebben: het staatshoofd met de familie, het ministerie en de vlagofficieren in optocht mee naar de buitenlandsche residentie. Het ware niet denkbaar. Maar dit alles kan een burgemeester. En nog een massa meer. In plaats van een grootkruis geeft hij een medaille of een inktkoker en hij draagt een ketting om zijn hals in plaats van een sabel op zij. 0|j Het zou onnoozel zijn om aan te nemen dat de intercommu nale bezoe ken de eindphase zouden vormen van de decentra lisatie der internatio nalehoffelijkheid. Voor dengene die verder ziet medaüle ' 'en inm°ker dan het huidig tijdsbestek beteekenen ze inte gendeel de eerste schrede in een blijde en nieuwe toekomst. Want nu het monopolie van staatshoofden en eskaders eenmaal gebroken is, ligt een oneindig verschiet open van steeds inniger internationaal verkeer. Niet het groepsverkeer van vereenigingen, organisaties of beroeps- en vaksconglomeraten, doch het individueel verkeer van waardigheidsbekleeders. Wanneer maar eenmaal de gemeentesecretarissen de eerste referendarissen en hoofdcommiezen den weg tot elkander gevonden hebben, dan zullen al spoedig de kamerbewaarders, hoofden van huis houdelijke diensten en chef-portiers aanleiding vinden elkander over en weer en-famile te leeren kennen en waardeeren. En dan is tevens de weg geopend langs welken bijvoorbeeld de voorzitter van eene buurtvereeniging te Amsterdam het officieel bezoek kan ontvangen van een Chineeschen wijkmeester uit Singapore of omgekeerd de voorzitter van de Oranje-vereeniging uit de Willemstraat zijne op wachting kan gaan maken bij het hoofd der Ara bieren te Jeruzalem. Niet minder zou het dan in de lijn liggen van den directeur van de eierenmarkt te Barneveld om een beleefdheidsvisite te gaan maken bij zijn collega van de eetbare-vogelnesten-markt te Peking, aldus bij den lejder der Chineesche opiumplanters het denkbeeld scheppend om zich officieel en vriendschappelijk aan te melden bij den voor zitter van de Hollandsche bloembollenkweekers. Al deze menschen zullen hartelijke toespraken wisselen, zinspelen op gemeenschappelijke be langen in het verleden, het heden en de toekomst, medailles, feestmaaltijden, inktpotten en vriend schapsbetuigingen uitwisselen en aldus een net van relaties scheppen dat allengs de opheffing van dure consulaire en diplomatieke corpsen mogelijk zal maken. Wij hebben een onzer oudste en ervarenste diplomaten dit schema voorgelegd en hij verzekerde, dat hij er inderdaad geen speld tusschen kon krijgen. De burgemeesters zeide hij ons hebben inderdaad de revolutie ingezet en niets zal haar tegenhouden. Wij zullen ons te verzoenen hebben met het denkbeeld dat onze gezantschappen en consulaten allengs het karakter zullen gaan aan nemen van reis- en huisvestingsbureaux ten gerieve van onze rondtrekkende volksambassadeurs en vriendschapsboodschappers. Reeds is bij geheime aanschrijving van het Ministerie van Buitenlandsche Zaken een code woord ingevoerd in onze diensttelegrammen lui dende: hijdevlugtmans" hetgeen, maar daarover mag u met niemand spreken, beteekent: reserveer hotelkamers voor den Burgemeester van Amster dam met gevolg". ... NAP DE LA MAR AAN het officieele tooneel hebben ze hem nooit gewild. Royaards schijnt eens een aanbod, gedaan te hebben, dat Nap afsloeg. Een kort contract met van der Lugt gold alleen de rol van De Kruik. De tweede recensenten van de Dagblad pers kennen hem beter dan de eerste. Hij leefde op hetRemprandtplein en dan nog aan de stille zijde. Dat teekent hem zoo'n beetje. Hij debuteerde op zeven en jubileerde om de vijf jaar. Dat was zoo zijn tijdrekening. Dit jaar zou het erweer van gekomen zijn. Maar in de tusschenliggende jaren werkte hij.. Hij gebruikte dat werken" in den hoogsteigen zin van een artist. Zooals een trapeze-kunstenaar,,werkt". Hij zeilde van den eenen kant van de Amstelstraat naar de andere, van operette naar kleintooneel. Hij scharrelde als een Kokadorus van hetamusement door de plezierschouwburgjes en kwam. het tooneel op alsof hij van de Prins geen kwaadwist. Dat trucje had hij van Bouwmeester, dien hij, de komiek, boven alles vereerde, Soms gebeurde het tegendeel. Dan maakte hij,. knap regisseur, die hij was, de entree van een sterAls in Dr. Stieglitz". Stieglitz is voor hem altijd het stuk gebleven. Hij heeft het urenlang verdedigd tegen hen, die beweerden, dat hij heelemaal niettragisch kon spelen en dat z'n Stieglitz-in-kamerjas. toch eigenlijk maar een sentimenteel uitpakken t. la Jannings was. En zoo bleef hij, waar de kans schoon was, maar door-stieglitzen, tot in De Kruik en Flierei'luiter toe. En ik geloof dan ook, dat men den zeer naieven, maar zeer waarachtigen kunstenaar, die Nap was., bitter onrecht doet door zijn sentimentaliteit voor tooneel-effect te nemen. Cor Ruys doet het mis schien op hooger plan, waardoor men hem eerder gelooft, maar ten slotte stammen beide uit dezelfde: school: die school, waar het oude recept van de lach en de traan nog als een beroepsgeheim be handeld werd, en niet als een truc. Nap was een gul en in den grond zeer idealis tisch volksacteur. Hij heeft in duizend-en-een zelfgeregisseerde stukjes gestaan, potsierlijk gekleed,. of half gekleed, of maar doodegwoon, met zijn glundere oogjes steeds op de zaal en met onooglijke? woordjes, die, langs zijn neus weg gezegd, niet schenen te weten, welk een geloei van plezier zij in de zaal deden ontstaan. Hij was de man, die er zich op beroemde, zoo tusschendoor. de ergste woorden op het tooneel gezegd te hebben en die daarbij nooit een rol gekend heeft maar er altijd een speelde. Hij kon zijn monologen, die met elke voorstelling langer werden, onderbreken om een kennis in de zaal te groeten en als zijn medespelers van 't lachen niet verder wisten, vloekte hij ze weer in hun rol. Ook vloekte hij tegen den souffleur. Hij vloekte vél. Hij vond voor al dat grapjassen in kluchten de term verrottigheid" uit. En toch was deze Amsterdamsche Pallieter een zuiver kunstenaar, die zijn eigen weg, boven de platte klucht uit, maar moeilijk vond, omdat hij hem zelf te banen had. H. 8