DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 12 JULI 1930 Het Suikerwetje door Floris Vos HET zal niemand hebben verbaasd, dat in de Tweede Kamer is aangenomen: de heffing yan een compenseerend invoerrecht op sommige soorten suiker en als onze Senaat er eveneens zoo «ver denkt, zien wij de suiker, die eenige maanden geleden het Nederlandsche volk 10 millioen goedkooper werd aangeboden, thans weer met 6 millioen verhoogd. Producenten en handelaren zullen dan Imn bedrijf rendabeler zien worden. Zooals het altijd gaat in dergelijke gevallen, waren er voor velen nog al wat argumenten aan te voeren om af te wijken van hun principe en wel n de eerste plaats: meelijden met de bieten-ver bouwende boeren, die toch al heel veel moeite hebben om hun bedrijf loonend te maken. Hiervoor nu zijn allerlei beginselen op zijde gezet en met "veel omhaal van woorden is men er in geslaagd zich ?zelf en anderen wijs te maken, dat heffing van een ?invoerrecht van een bepaalde waar en onder een mooie naam, geen inbreuk beteekent op het vrijhandel-principe. Het spreekt van zelf, dat men voor zoo groote moeilijkheden kan komen te staan, dat men moet Afwijken van een principe; maar dan is het zaak, dat dit geschiedt met open vizier. Men zal zoowel zelf onder oogen dienen te zien, wat men doet, als er naar streven anderen een helderen kijk te doen krijgen op onze inzichten en argumenten. De pers heeft aan deze mystificaties en vertroe belingen hard meegewerkt en dit wel geheel onJioodig. Iedereen verwacht immers van niet-revodutionaire politieke partijen, dat ze reformistisch te werk zullen gaan. Het is het voorrecht van de Tevolutionairen om, even als het individu, een maatregel aan te bevelen en de oplossing van de daardoor ontstane gevolgen aan anderen over te laten. Daarom is het bevreemdend, dat de communist de Visser, behalve ondergeteekende, geen aan hangers vond voor zijn motie, die strekte tot af schaffing van de suiker-accijns, terwijl toch meer dan een politieke partij principieel tegen accijns op noodzakelijke levensmiddelen is. Het ligt immers in de rede, dat een politieke partij, die zulk een punt op haar programma heeft staan,metgraagte de aanleiding aangrijpt om eenigszins nader tot de verwezenlijking te komen, al Jkan ze om taktische redenen, wanneer ze tot de minderheid behoort, zelf niet tot zulk een motie 2iet initiatief nemen. De eenling kan zonder bezwaar een dergelijk «chec lijden; noch hij, noch de revolutionairen sullen ooit tot regeeren worden geroepen, terwijl de groote fracties, ook als ze tot de minderheid hehooren, hiermede hebben rekening te houden. 2oo wordt in de staats-huishouding maar al te dikwijls het juiste nagelaten uit vrees voor de ge?volgen. Want hoezeer het in den laatsten tijd gebleken is, dat voorspellingen en wel vooral ?economische, slechts zelden uitkomen, toch tracht men nog steeds in te grijpen in de toekomst. Nog steeds wordt door de Staat gespaard, nog steeds sanctionneert de Staat, dat de bedrijven sparen door te belangrijke bedragen te reserveeren ?en op hun bezittingen tot ver beneden liquidatie waarde af te schrijven. Intusschen blijft de levensstandaard hoog, veel te hoog en wordt de productie hoe langer hoe meer .beperkt om de prijzen maar op hun niveau te lliouden, al stijgt de werkloosheid. Versobering" is het wachtwoord van den tegenwoordigen tijd. Het klinkt de goê-gemeente plausibel in de «ooren, dat door zuinigheid en braafheid de zaak -wel weer op zijn pootjes zal terecht komen en dat ??wij het nog wel een heel poosje zullen redden als ?we maar een spaarpotje maken. Ieder, zoowel overheid als individu, tracht te sparen, minder te koopen, maar vergeet, dat men POLROGER&CE LE CHAMPAGNE EN VOGUE JAGER GEPLINGS HAARLEM ,Extra " parlementaire methode in Finland Teekehing voor de Groene Amsterdammer" door Joh. Braakensiek hiermee de overproductie welke in werkelijkheid onderconsumptie is, in de hand werkt. Al heeft het nu wel niet veel te beteekenen, dat door deze nieuwe wet de suikerprijs een weinig stijgt, en al wordt ons huishoudbudget met deze ?2.40 per 100 K.G. suikernogniet eensmet ? l. -- per persoon en per jaar verhoogd, toch zal men goed doen, zich wel te realiseeren, dat hiermee een eerste stap op de gevaarlijke gladde baan van de verhoo ging van levenskosten is gedaan en dat de regeering hiermee de bestaansmooglijkheden voor liet geheele volk vermindert. Meelijden en philantropie zijn niet de juiste drijfveeren voor een gezonde staatshuishouding. Wanneer de landbouw zooals thans het geval is moeilijke tijden beleeft, laat dan de Staat ingrijpen door de consumptie van landbouwproducten te steunen. De overschotten op ons budget van de vorige ja ren veroorlooven ons afschaffing van de vleeschaccijns, een maatregel, die de vraag naar vleesch ongetwijfeld ten goede zou komen en waardoor tevens op de graanprijzen een goede invloed zou worden uitgeoefend. Bovendien zou het toenemend gebruik van vleesch zonder twijfel naast een gunstige werking op de gezondheidstoestand van ons volk. een goede invloed uitoefenen op de prijzen van andere levens middelen. De mogelijkheid op andere en nuttiger wijze fiscale bronnen aan te boren, laat ik hier verder buiten beschouwing. Het spook van werkloos heid en armoede grijnst ons overal tegen. Het probleem, hoe het evenwicht te herstellen tusschen productie en consumptie, moet van twee kanten worden aangepakt. Dit probleem verdient onze onverdeelde belang stelling. DUVETEEN EEN SOEPELE KLEURECHTE PEAU OE PÊCHE VOOR GORDIJNEN EN BESPANNING 130 CM. BREED PER MTR. 85 2' XMDER £ ZOMEN