DB GROTENE AMSTERDAMMER VA$ 16 AUGUSTUS 1930 No. 2776 GAUGASIE IN PARIJS door T. Aagen?Moro DB nacht in. Palermo" was lang geweest. We hadden gepraat over , den grand cercle, dien men zou gaan sluiten en over Tsatskine's groote Verliezen van de laatste nachten, Tsatskine, that undischarged bankrupt" zooals Muf s hem noemde ?over Vicente Escudero's solo-nummer, ?GO. over zijn optreden in de Salie Pleyel, Escudero, que hombre maravilloso!", over de nieuwe revue in het Casino over Nikita Balieff in Amerika over de nieuwe speelclub bij de rue Pigalle over Om 9 uur 's morgens had ik oesters gegeten bij Boudon, met de Caucasiërs uit de Normandie", en we leidden de tweelingbroeders Basil en I van Nikolaïwitsch W:, die in Boyards" werkten en 's morgens altijd met ons waren, gemist. Ik werd plotseling wakker. Hoe lang ?of hoe kort ik geslapen had, wist ik niet, daar ik toch bij vol daglicht was gaan slapen en hel scheen nu ook nog let zonlicht door het wijdgeopende venster vlak bij mijn bed, in mijn «ogen. Er werd op mijn deur gebonsd vlug en nerveus. ,,Qu' st ce qu'y-a", riep ik en probeerde gauw uit bed te komen. 't Was koud. Men bonsde weer. Waar is mijn kamerjapon ? ,, J'viens" roep ik, en sla de kamerjapon over mijn pyjama. Maar dan doe ik toch «erst nog het rammelende, haperende raam dicht, voor ik de deur open. Dan ga ik naar de deur. Ineens, nog voor ik de hand aan den knop heb, hoor ik lawaai: menschen rennen de trappen af en met hen rollen Russische vloeken. Ik zie in gedachten: hooge Russische Jaarzen, die zwaar treden op de looperlooze trappen van de bovenste tages, «n doffer klinken op de loopers van ?de trappen der eerste drie tages. Basil en Ivan Nicolaïwitsch zijn 't" denk ik en ik herinner me, hoe ze om ongeveer 5 uur vanmorgen even in Palermo" waren gekomen, waar ze snel een flesch champagne ge dronken hadden en oneenig de deur ?waren uitgegaan. Dan hoor ik kreten beneden en geluiden, alsof men op een deur bonst «n erin hakt met een scherp voorwerp. Ik open mijn deur en stuit terstond op eenige vrouwen. De corridor is zoo smal en ze staan vlak naast elkaar en verdringen elkaar in den hoek. Ik kijk in haar bange, geschminkte ge zichtjes met de onordelijke permanentwave haren. Ah l Madame Macha ce sont «es russes.... M'sieur Basil il a Ie «afard...." Bij mij heeft ie de deur ingestoken jnet zyn dolken I" Kent u hem dan?" Mais non !" Hij heeft al bij verschillende men«chen de deur ingehakt Basil il ?est malade, savez," zegt de schorre Montmartre stem van Susette, die naast me woont. Ze kijkt onverschillig-oplettend over de trapleuning naar beneden. Het Jicht uit het hooge :gangraam schijnt schel op haar geoxydeerd haar en op de lichte kimono, ?die strak om haar lichaam trekt. Ze hebben ruzie gehad in Boyards''; ze zijn juist thuisgekomen. Ik geloof dat Ivan zijn geld niet heeft gedeeld met Basil " Beneden schreeuwt men. Een deur wordt dichtgesmeten. Daarop klinken luide vloeken in de gang. De patronne van 't hotel komt vlug de trappen op, roepend: quel malheur ! quel mal heur !" Uw man niet thuis, madame?" vraagt Susette. Ah, m'moiselle Susette hij is al vroeg weg moeten gaan met den wagen, voor Jacques." Jacques is haar zieke zoon. Beneden raast en vloekt Basil voor Ivan's deur. Basil en Ivan Nicolaïwitsch ze werken in het Chateau" als danseursartistes. Want wat kan een Russisch officier in Parijs doen ? Wat kan hij ? Hij wordt kappersbediende, of taxi chauffeur, of hij zingt zoo goed en zoo kwaad als 't gaat mee in Russische koren, of hij speelt balalaïka in orkestjes, of hij werkt in de usines", of o.a. hij werkt in Russische boitesde-nuit", als danseur-artiste of mondain. Basil en Ivan . Jong zijn ze nog. Wel hebben ze den oorlog meegemaakt en de revolutie, en daarna zijn ze naar Griekenland gegaan, waar ze jarenlang zware zakken hebben gedragen in een molen. Basil ziet men dit harde werk nog aan: de even gebogen athletische gestalte met de sterke armen. Daarna kwamen ze naar Parijs Paris ! ! de reis betalend met hun eenig overgespaard geld door dikwijls 18 uren achter elkaar te werken en dit geld was juist genoeg voor de reis. De Vader, de Caucasische generaal Nicolaas Wassiljewitsch W. was dood geschoten. De verdere familie was vermoord. En de broeders Basil en Ivan waren de eenige overgeblevenen, die naar Griekenland hadden kunnon vluchten. In Parijs werkten ze eerst aan de Gare St. Lazare als pakjesdragers. Daarna bij Citroen, in de usines" tot ze een plaats kregen in de Russische boites en verder voor den film konden werken als paardrijders. Eenige maanden werkte ik tegelijk met hen in het Chateau". Ze dansten er eiken nacht, dansten op de punten van hun hooge kaplaarzen, den dans der dolken. Basil, met dolken in de handen, in den hals, in den nek, in den mond, en op deze laatste een vol glas cham pagne balanceerend, dansend, zoodat de champagne langs zijn zinlijk smoel droop, en hij het leege glas op den grond rinkelend liet verscherven, dansend, en de messen 2 aan 2 verbergend in ceintuur en mouwen, zwevend, dansend, met hooge sprongen springend over de gladde piste, de pelsmuts scheef op 't breed gejukbeende gezicht, met de korte rechte neus en breede oogen, op de punten der stramme voeten dansend langs de tafeltjes, de armen uitgestrekt, met de fijne hand plots een vol glas champagne ergens w ggrissend en zonder slikken ingietend, glimlachend, trotsch en vreugdig, met koude oogen en sierlijken mond, en verder dansend langs de tafeltjes bezet met Duitschers en Amerikanen tot hij aan het tafeltje kwam waar zijn broer zat met een oude Amerikaansche dame. Daar stonden eenige flesschen cham pagne op tafel. De dame had een lichte avondjapon aan en een bloem stak in 't mooie verzorgde grijze haar, en ze had kleine handen waarmee ze Ivan's arm streelde, en lieve oogen, waarmee ze hem aankeek. 't Is jouw beurt," had Basil hard geroepen, en toen was hij opgehouden met dansen en had zich met zijn zak doek vlug het gezicht af gebet. Ivan was terstond opgestaan, sier lijk en lenig, en hij had zijn kunststuk met n dolk vertoond: een dolk dien hij in den mond hield, en dien hij met n korte sterke rukbeweging van het hoofd schuin om hoog deed vliegen, om neer te komen precies op een klein matje, dat hij op eenigen afstand vóór zich had neer gelegd. Toen had de Amerikaansche dame een billet van 1000 francs opgehouden en Ivan had het met een diepe soepele buiging, met de vingers van zijn rechterhand den grond beroerend, aangenomen, en had het op het matje gelegd, en de dolk was er met een wijden boog op neergekomen en had het billet vastgenageld. Ivan had geluk bij de vrouwen, Basil niet. Beiden knap, gelijk ge boren. * * * Een krachtige snelle tred, die meer treden tegelijk neemt komt naar boven en plotseling verschijnt Basil om de kromming van de smalle trap. Hij gaat zitten op de bovenste trede, het hoofd in de handen. Hij is in zijn werkpak: lange Russische jas met tressen, en enge ceintuur, kaplaarzen, pofbroek. In zijn ceintuur steken 2 mossen. Zijn gezicht, dat ik zag voor hij 't met de handen bedekte, was slapeloos-vermoeid en dronken. De patronne nadert hem voor zichtig. .,M'sieur Basil ! allez a votre chambre." De patronne is slank en frêle en ze staat als onnatuurlijk naast het pri mitieve, chte van Basil. Ze legt haai- hand op zijn schouder, ze raakt hem aan. als ware hij van gevaarlijk materiaal. M'sieur Basil, descendez je vous prie." Geen beweging, geen teeken van leven. Quel malheur !" Plots rijst Basil overeind, met n spanning van zijn sterke beenspieren, en met een schreeuw werpt hij zich de trappen af, eri terstond hoort men, hoe hij een deur beneden met zijn dolken bewerkt. Ah! c'est chez Ivan!" roept de patronne, die naar beneden rent, Ah, mon Dieu ! il Ie tuera !" De deur beneden schijnt na korten tijd bezweken te zijn en men hoort de broeders vechten. Ze slaan elkaar met leege wijnflesschen, steeds schreeuwend. Hoe zal dit afloopen ah mon Dieu ! Op het trapportaal. boven wa; r ik woon, staat een Russe ifaini ie ka m te praten en te luistoien naar c e ontketende elementen" van In n landgenooten. Beneden duurt het gevocht vont. De vechtenden schreeuwen, leege flesschen breken, rinkelende scherven vallen de trappen af, de broeders vloeken, brullen, stampen, ze slin geren eikaars lichamen tegen deuren en trapleuningen. Ze dalen vechtend de trappen af het geluid verwijdert zich langzaam, het verdoft, we hooren de voordeur openen, lang gaat de electrische bel dan valt de deur dicht, en het is stil. La police est venue," zegt Susetto zakelijk. Ik ga in mijn kamer terug en wil weer gaan slapen. Maar herinnerings beelden houden me half wakend avonden in 't Chateau" met Basil en Ivan hoe Basil met me wedde dat hij de dunste taille had hij snoerde zich zoo in ! hoe hij me wegrukte ' van andere dansers, ten koste van brutale terecht wijzingen van den directeur-artistique, hoe hij beweerde dezen nacht béguin" voor me te hebben cette nuit", en hoe mijn weigering hem tot mijn vijand maakte waarop mijn leven in 't Chateau" veel rustiger werd, en ik toen vaak met zijn broer tezamen was. Charme had Ivan, lichtheid en wreedheid, vroolijkheid en koude, teederheid en faunige zachtheid. We dansten dikwijls samen, dicht aan elkaar, als twee in 't zelfde nest geboren dieren, zonder hartstocht, als n lichaam. Als ik om 5 uur 's middags naar beneden kom, staan Basil en Ivan vredig in de voordeur. Keurig gekleed, de pelsmutsen scheef op de vermoeide gezichten, met de fijne handen de gaap verbergend, zwijgzaam cigaretten rookend. Ze zijn dus weer terug in vrijheid volkomen rustig. Basil kijkt over me heen. Ivan groet, met teedere oogen. En den volgenden morgen vroeg word ik wakker: want in de kleine kamer schuin beneden, die een hoek vormt niet de mijne, waar de broeders Nicolaïwitsch wonen, wordt een ruit stukgeslagen. Maar er schijnt toch geen ruzie te zijn, want ik hoor ze eendrachtiglijk zin gen: Alawerdi ! !" Ik hoor leege flesschen het raam uitgooien; rinke lend komen ze neer op het plat van de bistro beneden, waar de urksche casserollier met maledicties ant woordt Basil en Ivan lachen hun luiden, diepen brooderlijken bas-lach. Overdag ziet men ze niet, want ze slapen. Doch. als men ze wérkelijk ontmoet op den dag staande ergens op place Blanche, of place Pigalle vermoeid, als ware het leven uit hen wegge zonken (Jan kan men zeker zijn, dat ze hun hotel niet betalen konden, en dus niet slapen. En dit is n facet van hun sterven in ballingschap. Adverteert m de G roene Dat is een zin dien ge dikwijls /eest. Waarom juist in DE GROENE ? CWa. DE GROENE in het gehee/e /and gelezen word f door het beste publiek door hef pubiek dat iets te besteden heeft. De adverteerder behoeft niet te betalen voor een ver spreiding, waarmee hij hon derdduizenden bereikt, die juist niet tot het koopkrach tige publiek behooren, maar hef betaalt hem om in dit blad te adverteeren, dat hem d i r e c f in contact brengt met het publiek dat hij zoekt. \ ' V