&BGSD-ENE AMSTERDAMMER VAN 30 AUGUSTUS 1930 Kat o l , T EEN hou jij mijn beenen vast?" n L^ J» Mevrouw." Vaster Leen, andera val ik l" " Ja Mevrouw." Leen zit op mijn beenen en ik hang op duizelingwekkende hoogte in een lichting van 135 graden naar beneden van het dak af ik heb n hand om Kt-, een half loszittende regenpijp, die me elk oogenblik begeven kan, en de ander hand strek ik de eeuwigheid in, krampachtig een stukjeBerlinersmeerworst ermee vasthoudend. Hoewel ik bijna sterf van de duizeligheid, kan ik toch nog met falset-stem spreken: Zoete Pop?schat! kommaar ! Kom dan bij de vrouw ! Kijk eens l lekkere wórs kom dan ! Léntje hou mijn beenen in godsnaam !" Ja Mevrouw." Pop zoete Pop!" De kat zit juist eenige centimeters, buiten mijn uiterste bereik. Ze mauwt, ? ze maakt hooge angstgeluidjes, ze kijkt me lief in de oogen, vragend, heel bang?en toch nadert ze me niet. Ze durft zelf den sprong naar mijn zitplaats niet wagen, maar ook durft ze zich niet aan mijn hand toe te vertrouwen. Kom dan l" falset ik weer. Ik krijg bijna krampen, van de moeilijke houding* de duizeligheid acht ik maar niet, die kan ik straks in 't quadraat uitwerken nu moet ik Pop hebben, 't kostte wat het wil. Pop rekt zich in mijn richting, ze huilt, ze reikt naar voren, 't neusje ruikend de worst waar ze van houdt. Kom dan?" in hooge c. Pop loopt met kleine pasjes ach teruit. Póppie schat lieve, kleine ? -in godsnaam, Leentje, laat me niet los !" Nee Mevrouw." lief, toet ringelstaart kleine hoekoepoetoepoe ! Kom dan !" Nu hang ik bijna loodrecht naar beneden. Leen houdt mijn voeten met haar beide sterke handen vast en eensklaps krijt ze: Nou Mevrouw, niet vérder hoor ! anders hou ik u niet!" Tokoeloeloe ! kom dan " Pop verwijdert zich steeds meer. God mevrouw I" Ik wuif met de worst. Dan komt Pop inéns op een draf je nader. Ja ! Ze nadert! Ze is al vlak bij ! Ze heft zich op de achterpootjes, ze. strekt het kopje omhoog naar de worst, ze raakt met n voorpootje de worst aan hop l ik heb de poot. Pop krijscht. Leentje ook. Mevrouw l" Maar ik heb de poot en nu het schoudertje en de andere poot, die Pop zelf toestak om haar eigen andere te hulp te komen, en ik kom Leen l trek me terug !" .. Heb u 'em, Mevrouw?" Leen zeult mijn beenen op. Je,!" Enfin, ik kom weer in menschelijke verhoudingen, en ben op 't platte ""f dak beland, naast de stralende Leen, f ' met een woedende, angstige Pop in | mijn arm. Ze drukt zich tegen me aan, krabt haar 4 pootjes in mijn jurk, i verbergt haar kopje tegen mijfn schout der. 4 Hèmevrouw ! dat was wat! en alles om die stinkende kat l" Ik werk me door 't smalle dakraam heen, steeds met Pop in de armen. Binnen gekomen laat ik haar vrij. Leen volgt me. Ze lacht vroolijk en ze wringt zich met moeite door de nauwe opening. Nauwelijks is ze binnen, of DOOR T. Aagen,?Moro Pop, die de opening weer vrij ziet, springt haastiglijk naar boven en het raampje uit : Leen ! ! hij is er wér uit l" Nou mevrouw, hij gaat zeker niet wér op 't andere dak, hij zal wel wijzer wezen.", Wijzer? Pop? !" ik kijk door 't raampje: niets is er meer te zien van de kat. Ik klim er weer doorheen en ben weer op de vorige plaats des onheus. En op 't andere dak, zoo bereikbaar om erheen te springen, doch onbereikbaar om terug te komen zit Pop weer?zich leuk wasschend en met de achterpoot krabbend, in onaantastbare, gelukkige onbereik baarheid. Stommerd !" Zal ik U vertellen hoe ik weer in levensgevaar zweven ging? met de trouwe Leen op mijn beenen zittend? Hoe ik weer: toetelepoeloe" en andere nonsens kirde tegen dat stom me stuk gestreepte pels? Hoe ik ten slotte - want dit keer liet Pop zich niet meer bij n poot pakken ze wis wel zoo gek niet, dacht ze toen ik niet meer kón, aan Leen vroeg met me van plaats te wisselen: Voor geen geld, mevrouw nee, dat doe ik niet hoor !" Leen's vroolijke zorgelooze stem is diep ernstig geworden. Dus hier valt niets meer te doen. Ik kan niet langer zoo hangen. Pop nadert niet. 't Gevolg is, dat Leen en ik weer naar binnen klimmen. Nou, ik liet hem maar, hoor mevrouw, dat lamme beest, u heeft er al last genoeg van gehad." Ik zeg niets. Ik ben wanhopig. Pop op 't dak zonder eten ? zonder eraf te kunnen ! Pop ! ze zal doodhongeren. Ze zal verkleumen. Ze zal gek worden. ? Die kat heeft u al last genoeg gegeven met zijn uitslag en zijn dok tersrekeningen ik liet 'em stiekem zitten." Leen kruipt resoluut rond op 't smalle zoldertje. Leentje? Ga jij 't eerst de ladder af? Want ik ik durf niet." Zeker mevrouw." Dikke Leen laat zich als een athleet neer en grijpt de bovenste sporten van de smalle ladder met haar voeten. Zóó 'k bén er Mevrouw !" en ze daalt. Hou je hem vast, Leentje?" en ik volg. Toen 't ging om Pop, zou ik zelfs met n voet los van de cathedraaltoren gezwaaid hebben maar nu 't om mezelf gaat, nu héft de dui zeligheid me weer. Leen fulmineert nog steeds over die stinkende kat" en ik zeg niets, maar maak plannen om bij de buren *e vragen of ik daar op 't dak mag. Ik kleed me aan. Ik zeg Leen niet wat 'k doen ga. ,,'k Ga even uit, Leentje." Goed Mevrouw." Bij de buren" wordt ik geopend door een dame. Ik begin: Mevrouw duizend excuses eh neemt u me niet kwalijk dat ik u stoor maar eh ziet u duizend excuses " Wat wil u eigenlijk?" Ja Mevrouw eh 't is over mijn poes, ziet u?ze is op uw dak gesprongen en ze kan er niet af mag ik - zou ik misschien " 't Beste is dat u zelf maar even naar boven gaat," zegt mijn buur vrouw vriendelijk en zakelijk. Ik ga 't huis binnen en we beginnen de vijf trappen, die ons naar den zolder voeren, te bestijgen. We zijn er. Maar hoe wilt u nu ?" Ik zie het kleine raam, dat ik ook van mijn dak zien, kan, en waar de goot langs loopt, waar ik weet dat Pop zit. Als ik een ladder mag hebben, Mevrouw, dan klim ik daar" (op het raam duidend) doorheen, en dan krijg ik de kat wel," maar ik zie zelf wel in, dat ik niet door dat kleine raam kom. Al mijn hoop is er dus op gevestigd, dat Pop genoeg gezondverstand" hebben zal, om zich bij 't raampje door mij te laten grijpen. Mijn buurvrouw heeft een stoel neergezet en ik klim erop, open het raampje, en ? een vreugdevol gemiauw begroet me, tegelijk met een verwaaide Oypersche kattenkop, die verdaasd door de opening naar binnen tuurt. Pop schat, kom" en ik grijp maar ik ben te haastig en toch niet vlug genoeg. Ik rekende niet op Pop's nerveusheid (om 't geen stomheid te noemen) en ik zie haar met kleine huppasjes zich snel verwijderen. O god da lumen sentibus ! de sensibus" van Pop. Ik trek mijn hand terug, ik hou alleen mijn hoofd buiten en ik maak de uitdrukking van mijn gezicht tot honig en ik maak mijn stem tot sirenen-gekweel: Kleine honoloeloe kom dan maar gauw !" suggestief: Wat heb ik dan voor je?!" ik heb namelijk niks. Ze nadert. Kijk eens wat ik voor je heb kom dan maar kom dan maar "ze is vlak bij en weerlicht-snel haal ik mijn arm op en grijp waar doet er niet toe ik heb vast en een vreeselijk gekrijsch begeleidt deze handeling ik grijp steeds meer, ik weet dat ik haar pijn doe, maar 't kan niet anders en eindelijk heb ik een goed houvast aan haar en ik trek het erg tegenstrib belende diertje naar me toe. Ze klemt zich aan me vast, als hadde ze twintig benagelde pootjes in plaat? van maar vier, en ze drukt zich tegen me aan, als wilde ze in me dringen. Zoo we hebben haar," ik daal van den stoel op den grond en kijk mijn buurvrouw gelukkig aan. O ! wat 'n mooie poes ! Wat 'n schat j e !" Ja ? vindt u niet?" Pop heeft kromme achterpooten, maar dat ziet men niet. De kop en de teekening zijn werkelijk mooi. Ziet u, ik heb óók katten ik weet wat het is. De mijne waren ziek." Ziek?" ik had haast gezegd dat de mijne uitslag had, maar ik zwijg nog bijtijds, want al is het maar een zenuwuitslag, de menschen hebben er toch een afschuw van en denken terstond aan schurft." Wat hadden uw katten?" Ze hadden longontsteking. Maar de dokter behandelt ze zoo goed. De ne is al beter." Heeft u ook dokter P.? die is zoo goed." Nee, ik heb dokter N. Ik ben in de bus voor ze." Ach l men kan in de katten-bu». gaan?" Ja zeker, dat kost maar / 2.5O per jaar." Prachtig is dat J" we zijn nu weer dalend. Tenslotte neem ik afscheid en bert met Pop op straat. Ze slaat terstond paniek en brult als een getergdezendeling. Ik haast me de stoep op en mijn huis in. Hier komt ze op bekend terrein en ze laat me los. en rent de gang door en de trappen op de ooren achteruit de oogen blind vooruit, de achterpooten hou den 't haast niet bij Aan n stuk rent ze naar boven,. strompelend tegen de treden, bijna. struikelend, maar de vaart houdt. ze erin en zoo raast ze de deur in langs de verbaasde Leentje en verbergt zich dadelijk onder een divan. Daar is ie weer!" gilt Leen, die blijkbaar mijn weggaan niet in ver band bracht met 't mogelijke terug vinden van Pop en ze verstart in haar ramenlappen-beweging, een drijf natte spons boven mijn voet houdend. ,Ach ja nou," philosopheert ze, tja nou is ie er weer." Ik ga de kamer in. Pop kruipt onder den divan uit en kijkt meaan. En als je nu nóg eens," begin ik te donderen want nu de geliefde Pop weer veilig is, en mijn angsten voorbij zijn, kan ik mijn woede eindelijk eens. luchten, als je nu nog eens op 't dak gaat! ik laat je zitten hoor t ik zeg 't je maar vooruit " 't Maakt geen indruk. Pop komt. vlug naar me toe en strijkt haar kop langs mijn beenen. Die stinkende kat nog toe hél" mompelt Leentje. Abonnementsprijs van DE GROENE" per jaar: Nederland f 10 Indië(Zeepost)?10. (mail). . 13.50 Argentini Belgi Duitschland Egypte Frankrijk Griekenland Oostenrijk Spanje Tsjecho Slowakije Zuid-Afrika Denemarken Itali Noorwegen Zweden Engeland Zwitserland Amerika Australi Azi \ f 11.50 f 13.50