No. 2785 DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 18 OCTOBER 1930 <* Dramatische Kroniek door Henrik Scholte Harry Liedtke als ,,Ideale Echtgenoot" HET was een vrij belachelijke en pijnlijke historie: een' ster", die van een uiterst dankbare rol maar dan ook geen steek terecht bracht en alleen verwend-bescheiden, met de handen op zijn rug de zaal ruimschoots in de gelegenheid stelde om het voor en tegen van zijn mannelijk physiek te becritiseeren ? omgeven door een hoogstens dragelijk ensemble van provincie-kwaliteit, dat derhalve relatief de sterkere indrukken achterliet. En dat alles voor een stuk, dat. ... nu ja, wel aardig is om voor de zooveelste maal weer eens te zien, maar dat, germaansch vertaald, en hoe vertaald: verknipt, gekortwiekt, vergrofd een soort klucht voor de hoogere standen wordt, in een beestachtig haveloos en smakeloos Teekening voor de Groene Amster£_ dammer" door B. van Vlijmen 1465971 handteekeningen Harry Liedtke decor van poffertjeskraam en huurkamer, opgedischt voor een lachziek hoera-publiek van bioskoopmatinée's bezoekende dames van alle leef tijden. Neen ! Ik geloof niet, dat men een acteur naar zijn tooneelkwaliteiten kan en mag beooideelen, al heeft men hem nog zoo vaak op het geduldige witte doek gezien, en ik ging er dan ook met een (zij het zwakke) hoop in het hart naar toe. Ik zag een wandelende "Keep Smiling"-reclame,het midden houdend tusschen een geïdealiseerden voetballer en een opgezette vogel. Het spijt mij, een gast" scheldt men niet uit. . . . maar er is verschil tusschen gastvrijheid en huisvredebreuk. Het eenige voordeel is, dat wij nu pas zien hoe goed Verkade's toch ook ongemotiveerde reprise van het vorige jaar was. Verkade is in de eerste plaats de geboren Lord Goring,cynische "swell",enfant terrible, om beurten kwiek en indolent, hij weet zijn verfijnde en nergens zinlooze paradoxen te plaatsen, hij wekt bewonde ring, begrip en prikkelt. Liedtke daarentegen is een sloome, ijdele doe-niet. slaperig en slaapver wekkend, met een vlakke, toonlooze stem, zwaar en nadrukkelijk in zijn spreken, onuitstaanbaar," doch zonder het weldadige verzet", dat Verkade honderd maal meer Engelsche figuur kweekte. Inderdaad, Liedtke is onuitstaanbaar en het portret", dat Tucholsky zoo kws,adaardig van hem nam: zijn naambordje in lieve gothische letters tusschen poëtische klimop verstopt, blijkt maar al te juist gezien. tegen de Vlootwet Teekeningen voor de Groene Amsterdammer" door Joh. Braakensiek MARCHAIST ALBARDA DECKERS Schuitenvoerder Deckers: ,,Za/ ie 't houden?" In de tweede plaats gaf Verkade een zorgvuldig geënsceneerde voorstelling, in deels voortreffe lijke bezetting. Doch wat konden in deze vertraagde Duitsche talkie de andere, bescheiden acteurs met zoo'n leege, liefdelooze voorstelling doen? Natuurlijk, er was Carola Toelle, die, hoewel volmaakt on-Engelsch, althans van de Grieksche" schoonheid van Lady Chiltern de hoog hartige, reine omtrekken bezat. Deze heele historie van het huwelijk der Chilterns, met zijn mooie, ernstige gesprekken, was echter zoozeer op den achtergrond gedrongen, dat ook Arthur Schröder, als de gecompliceerde opportunist Chiltern, niet het belang" kreeg, dat zijn rol vereischt. Mrs. Cheveley, van raute Carlsen, was niet geheel salonfahig" (er was trouwens ook geen salon), maar gaf wat ruwe, derhalve ongevaarlijke afweer in haar krachtmeten" met Chiltein en Lord Goring. Ei was een wel frissche Mabel, van Koma Bahn en een vooral aan het slot wel aristocratische Earl of Chel versham van Max Landa: de bescheiden successen" van deze voorstelling. Want ondanks de radheid van tong, kon Olga Limburg's Lady Marby daar niet toe gerekend worden. Achter deze rol, zoo zwaar en op effectbejag bewerkt, dat men zich in een Kadelburgje verzeild dacht, stak ondanks het Stilkleid" immers al te zeer het Schmiere-ideaal der komische Alte." Das die altere Generation immer ungelegen kommen muss", 7.eide Lord Goring niet ten on rechte. Een slechte avond voor het tooneel! En misschien een goede voor zeker hotel ter stede, waarvoor in het stuk tot vijfmaal toe reclame werd gemaakt, en voor dan lachende cavalier" met het suikeren sex appeal der damesfilms. Nieuwe uitgaven Westersche Harten in Oostersche Tempels" door Ellen Forest. Uitijave H. Meulenhoff, Amsterdam. Dit boek, voor grootere meisjes, brengt iets nieuws. Ik bedoel hiermede niet, de ellenlange en soms wat droge reisbeschrijvingen. Noch het in den breede uitgesponnen verschil, dat er is tusschen Oost en West. Of de milieuschildering van de aristocratische familie, waar als een vreemde eend in de bijt een schoondochter leeft, die voor de moderne jeugd een ideaal tante is en die ver, o, zoo ver, boven de aristocratische familie uitkomt. Dit alles is vieux jeu, iets wat je in vele boeken terug kunt vinden. Maar het nieuwe in dit meisjesboek is, dat we er in leeren, hoeMussolini wedergeboortebrengt." De schrijfster legt o.a. een jongen Engelschman de volgende woorden in den mond: Sedert we een Mussolini hebben voel ik dat ik niets weet en niets doe. Die man is geen man, dat is een cosmos, waarin alles voorhanden is en wat een werkkracht !" Ergens anders zegt het heerschap: Ik heb hem geilen, dien mensch, en ik heb begrepen dat in Rome de nieuwe menschheid gevormd wordt, dat wij allen op den duur dat nieuwe licht, wat over de wereld opgaat over ons zullen zien schijnen en dat wij allen, Italianen en anderen, beu van al het gemodder en gezeur, moe van alle fouten die zich door de eeuwen heen onder het woord regeeren" opgehoopt hebben, die nieuwe menschheid in ons mee omdragen die beu van vrijheid snakt naar discipline, orde en redelijkheid." Proost ! Deze Mussolini-propagarida in een meisjesboek is absoluut nieuw. Ma&r aangeraïim doet dit noviteitje allerminst aan. EMMY B?B. L E l D S C H E WOLLEN DEKENS 1.50x2.00 METER 1.70x2.25 METER 50 £ ZOMEN