Kerstnummer 23 Pioniers: Zoutwaterbaden en als zoodanig belast met het handhaven der tucht onder de stu denten. Hij heeft er niet veel aan gedaan ; zoo was hij. Maar keeren wij terug naar 1895, bijv. naar het Panopticum-caféin de Amstelstraat, waar in die dagen een Oostenrijksche dameskapel concerteerde. (Het kan ook in 1896 zijn geweest). Iedereen was verliefd op die meisjes en zij verdienden dit in elk opzicht. Ja, zeker. Op het Rembrandtplein was nog het origineele roode Mille Colonnes (nu Heck's Lunchroom God beter 't), waar men 's avonds laat altijd den ouden heer Judels kon vinden en ook veel jonge menschen, die later hél bekend zijn geworden. Speciaal veel jonge socialisten. Het Gouden Hoofd was er ook al: voor 40 cent kreeg je daar eerf halve bief stuk met aardappelen en groente. Kom daar nu eens om ! Maar ik spreek bijna uitsluitend over koffiehuizen, alsof wij niets anders deden dan kroegloopen. Ganschelijk niet ! Wij bezochten elkaar ook veel op onze kamers. Wat geen Amsterdammer was, woonde toen op kamers in de Pijp, om het Sarphatipark of in de Van Woustraat, de Govert Flinckstraat, de Jan Steenstraat enz. Dat was onbeschrijf lijk gezellig, inderdaad een soort Quartier latin. De heer De la Fuente in de Van Woustraat is er rijk ge worden. Hij verkocht tot 4 uur 's nachts en later blikjes sardines, kreeft, za'm, augurken, paling en alles. Zelfs oesters, maar die waren wel eens een beetje roestig. Men trof er midden in den nacht altijd een gezelschap dames en heeren,die uit het vuistje een zouten augurk knaagden of een stuk gerookte pa ling kloven; in n woord alleraar digst. Hij gaf ook crediet aan wie het waardig was. Als het erg laat was geworden, kocht je 's morgens om vijf uur een gloeiend versch brood (desverlangd met boter) bij den bak ker, die het uit de bakkerij door het kelderraam aangaf. Dit werd dan gulzig opgegeten. Hoe is het mogelijk, dat men dit kon verdra gen? Maar het ging best. Nu hebben wij goddank de bakkerswet ! Wij kwamen ook wel eens aan de Oude Mannen Huis Poort op college. Het was des tij ds mos" voor het Candidaats-Examen Rech ten geen college te loopen. Voor het doctoraal examen kon men het niet laten. Dat waren gelukkig bijna uitsluitend namiddagcolleges, dus dat ging wel. De juridische professoren tut dien tijd zijn allen overleden, behalve Gort van der Linden, tegenwoordig Minister van Staat, die staathuishoudkunde gaf. Asser was toen al geen professor meer, Van Hamel Sr. was toen in zijn volle glorie. Meisjesstudenten waren zeer schaarsch. Hilda van Suijlenburgh moest nog verschijnen (of was pas verschenen). Er bestond nog geen vereeniging van academisch gevormde vrouwen. De jonge meisjes waren nog gewoon gevormd en wilden graag trouwen. Nu is dit anders. * * * Teekening door Isaac Israëls De studenten waren ruwer dan de tegenwoordige; zij dronken en vloekten energieker, maar het bier kostte ook maar 10 cent en een whisky and soda 30 et of 40 cent, zoodat je met n gulden een heel eind kon komen. Zeer velen waren in dien tijd socialist. Dit stond toen gekleed. Ik ken er, die nu keurig op hun fatsoen en op de centen passen. Enkelen waren zoo verstandig zich aan het socialisme te houden: die hebben nu goede baantjes. Wij lazen veel, vooral Zola, De Maupassant en Flaubert; dweepten nog met van Deijssel en. ... rook ten goede sigaren van de vier (om een dubbeltje) van ,,De Wildeman" in de Kalverstraat. Cigaretten wer den weinig gerookt: bij extra gele genheden kocht men een doosje dure cigaretten bij Stael in de Vischsteeg. De studenten van 1895 waren ook onzedelijker" dan de tegen woordige. Weliswaar bestonden er zgn. menschen van het ernstig besef, doch zij werden door de groote meerderheid uitgelachen. De meerderheid heeft altijd ongelijk. Maar dat ik niet het fundament van ons staatsbestel aantaste in dit Kerstnummer, dat evenmin de plaats is voor de beschrijving der immo raliteit eener vorige generatie. Wij zijn gelukkig een stuk vooruitgegaan in 35 jaar, ten minste wat de studenten betreft. Overigens, betwijfel ik, of. . . .