? ?'- V .v".' ' ?-'*: /tfii,rin feu i ??'?? ?'-'?"-'?-' "^ DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 25 APRIL 1931 No. 2812 Moscou interesseert zich voor Spanje Teekening voor de Groene Amsterdammer" door L. J. Jordaan l Het deksel van den honingpot! BIOSCOPY door L. J. Jordaan Morituri .... IMel Juzl ..Muiter Krausv's Fuhrt Ins CilU.uk". I>e (itkijk IN een nobel triumviraat trekken de laatste dor zwijgende films voorbij het projectievenster van ons avant-gardetheater, dat voor het oogenblik aldus met zijn karakter in een wonderlijke tegen spraak schijnt te geraken. Menschen am Sonntag", So ist das Leben," Mutter Krause".... zij vormen tezamen de berustende, ietwat weemoe dige afscheidsgroet van een kunst, die zooal niet in grootheid, dan toch in schoonheid weet te sterven. Na het vulkanische geweld, van een Pantserkruiser Potemkin" en het bewogen pópée der Laatste Dagen van St. Petersburg" na de dramatische spanningen van een Variété" en de geladen strakheid van het fresco der Jeanne d'Arc"-lilm heeft deze eens zoo heftige kunst zich verstild tot een melancholiek murmelend' slot-. accoofd het gelaten decrescendo, waarmee een wereldsymphonie zich te zwijgen legt.... Men ontkomt niet aan een zeker gevoel van spijt, dat het ,,ïq salutant!" dezer ten doodc gewijd en zoo weinig heroïek klinkt, maar aan GENERAAL ACJÈXTEWOOll AMATliUR-KIXO-lJlTIlUSTIXG FOTO-SCHAAP & Co. SPUI 8 A BI STERDAM den anderen kant vallen de distinctie en de soberheid van het exit stellig te waardecven. Noch in Piel Juzi's, noch in Siodmak's werk -?? noch zelfs in dat van .Tunghanns ? verreweg het zwakste overigens detoneert eenige smakeloosheid of valsch sentiment. Binnen de bescheiden curve eener beperkte emotionaliteit leeft in al deze films een element van zuiverheid, levens echtheid en gevoeligheid, dat aan het afschehlsgebaar een onmiskenbare waardigheid verleent. . Wanneer ik zou moeten kiezen tusschen deze drie overigens zoo merkwaardig gelijkgestemde werken, geloof ik, dat myn genegenheid het sterkst uitgaat naar ,,Mutter Krause". Niet mijn waar deering, die stellig het knapper en levendiger Menschen am Sonntag" den voorkeur geeft. Maar de wonderlijke, simpele menschelijkheid van Alexandra Schmidt's ,,Mutter Krause" beheerscht deze film, door een oogenblikkelijk warm contact, dat alle critiek het zwijgen oplegt. J laar zorgelijk gebogen rugje, haar dappere, alerte oogjes van vervolgd moederdier, het stuntelig gebaar van haar knokige handen, dit alles te zamen schept dat ne kostbare, hetwelk zich in andere, betere en; belangrijker werken zoo vaak vergeefs laat wachten: de ontroering. Het is de onmiddellijke projectie van een expressief uiterlijk een toevalligheid dus, zoo ge wilt, die deze ontroering te voorschijn roept. Toegegeven maar wat is er tegen, zich aan deze typisch filmische bekoring, die zich onttrekt aan alle op zettelijkheid en kunstvaardigheid, over te geven? Vooral waar zij ontzien n geëerbiedigd wordt als in deze film van Piel Juzi? ' Want ten slottc is Mutter Krause's Fahrt ins Gliick", zonder eenige eclatante eigenschap, een zuiver, met liefde en piëteit gecomponeerd filmwerk. Ik laat hierbij de toevallige relatie met den overleden schilder Zille buiten beschouwingzij raakt de film als zoodanig niet. Wat ons inte resseert, is de/e laatste uiting eener ondergaande; kunst, die ons eenmaal lief was en tegen wier vóór-tijdig einde ons gemoed nog steeds in opstand komt. Wij zijn gekomen om te zien, hoe zij als Mutter Krause zich in het simpel ZondagsHOTEL GROOT BADHUIS ?? Zandvoort OFEXIXG BE OIX JHE Kamers met volledig pension vanaf f7.50 ONZE ZEEBADiNRICHTlNG is GEHEEL GEMODERNISEERD Groote gelegenheid tot het nemen VAN ZONNEBADEN gewaad heeft gestoken en zich als Mutt^r Krause in stille resignatie heeft neergelegd om te 1 sterven. Daarbuiten klinkt naderend gejuich en trompet geschal .. ... . Prenten-Opera Lénn Poiricr. ,,«'aïn". City-Theater Den HUUR ' Men tijdlang deed de maxime opgeld: De eenige Fransche cineast is Feyder, omdat hij een Belg is l Een onjuistheid en onbülijkheid, die Ken ('lair en de heele Parijsche avant-garde buiten beschouwing liet. Maar stellig was geen volk ter wereld zoo gespeend van alle sentiment voorde woord-loozo musique des images", als het volk Van Molière en Oounod. Ondanks de sterk snobis tisch-georiënteerde cultus der ciné-clubs en avantgardetheaters, stond de Fransche mentaliteit in wezen volkomen begriploos tegenover de zwijgende eloquentie' van het bewegende beeld. Een hefedi No. 2812 DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 25 APRIL 1931 taire hartstocht voor de macht van het woord en het pathetisch gebaar, scheen het gevoel voor de intieme bewogenheid der film a priori buiten Uen netjes verzameld en door aangename aurimprcssions verbonden. Noi-gens een moment van waarlijk filmische activiteit, nergens de indrin gende, suggestieve krucht van de camera, nergens de poëzie van een zingende montage. Hier en daar een belichtings imitatie van von Sternberg (,,Docks of New-Vork") of een gooi naar prise-de-vui'S & la Flaherty of Van yke ( Moana", White Shadows") De rest is si'ence. muziek ! ach, nee. . . . Als film volkomen onbelangrijk :?als sympt o o m het signaleeren waard. sluiten en een Germaine Dulac, een Autantl>ara gaven den strijd tegen den onverwinbaren volksaard tenslotte in arren moede op. Nu is dan echter de geluidsfilm gekomen en het lag voor de hand, dat zij in Frankrijk als et«n verlossing uit de nimmer begrepen en slechts noode aanvaarde stilte werd begroet. En het lag *? venzeer voor de hand, dat zij in een totaal av«-rechtschen zin zou worden opgevat. ,,l^a parole ! l^a musique ! !" zij zijn weer teruggekeerd, god dank ! Heel een kwijnende industrie heesch zich overeind aan de herleefde belangstelling van h etpubliek, dat gehoorzamend aan zijn sterke orale instincten naar de theaters stroomde om films te.... hooren. En heel een productie over stroomde het land met gemechaniseerde toonee 1stukken en opera's, waaruit alleen een vreemde en zeldzame vogel als.,,Sous les toits de Paris" zich naar het buitenland wist te redden. Loon Poirier, met miskenning van. zijn ver dienstelijk Verdun", heeft voor den nationale». smaak ten eenenmale gecapituleerd. Caïn" is een pathetische en prachtlievende prenten-opera> geworden. Midden in'het woeste ledig van den Stillen Oceaan, drijft Bourdelle in zijn cano rond maar het feit, dat hu duizend mijlen van alle land verwijderd is, verhindert een voor treffelijk opera-orkest niet, hem met een zoete, streelende muziek den tijd te korten. Dat hij niet opstaat om, met n hand op het hart en de andere ten hemel geheven, in een groote tenor aria los te barsten, kan ons alleen maar verwon deren. Op deze smakelooKC, stemmingsmoordende leest is het heele werk geschoeid. In de machine kamers van den mailstoomer, in de. bonte Oosterwche havens, in het oerwoud van,het onbewoonde eiland.... overal vervolgt ons dit fraaie, opdrin gerige orkest -?en als het ons van tijd en oord losmaakt, dan is het alleen maar om ons te ver plaatsen naai- de , Of and-Opéra ?? en de FoliesBergere. Zelfs Joséphine Baker is niet vergeten en viert haar opstanding in de gedaante van Mll<? Kamah Tahé, een dier bedenkelijke exoticiteiten,' waarvan Montmartre tegenwoordig wemelt. Wat Het beeld betreft' iedere reizende Ame rikaan kan, dank zij zijn Filmo-apparaat hetzMfdo vertoonen. Het lijn inderdaad ? opnamen", bra*f Hlodmuk ..I»r man, die zijn moordenaar aoekt". Kt-lubrund t Ken curieus geval deze dwaze geschiedenis van Siodmak. Op het eerste gezicht een gewone verfilmde operette, gom e: Drel von derTankstelle" en een dozijn andere. In waarheid echter een der merkwaardigste verschijnselen: de eerste geslaagde Duitttche burlfnke. Wat nog voor kort het uitslui tend privilege der Amerikanen was, het luihtig lanceeren der zotte ongerijmdheid, gelukte na HenéC'lair thans ook aan Itobert Siodmak. Uit het zwaar-op-de-handscho volk der Dichter und Denker is zoowaar de man opgestaan, die wat goddelijke nonsens wist te serveeren, zonder den bedenkelijken bijsmaak van worst met bier en zuurkool. ;,De man, die zijn moordenaar zoekt" is inderdaad een kostelijke burleske, die weliswaar het flitsende tempo van den gag" mist, maar daarentegen cinegrafisch belangrijker blijkt dan het werk der Amerikanen. Het geheel werd een wonderlijke lappendeken van allerlei technieken. In het begin een interes sant en voortreffelijk stuk klankflim bij de entree van den zelfmoordenaar en den dialoog met den inbreker (n'en lette op de dieptewerking en het modelleeren" der sujetten door de rondom de personages draaiende camera!) daarna een geestig goochelen met den tekst in de kroegscene (?Montag bin ich,nicht frei...."), vervolgens een prachtig fragment montagekunst (de rit in den ziekenauto) en tenslotte het stoute experiment met de muziek. Dit laatste is zonder twijfel aan deze interes sante, geestige en knappe film het belangrijkste. In samenwerking met Felix Hollander doet Siod mak hier niet meer of minder dan een greep naar de muzikale plastiek der teekenfilm. De einlage van den moordenaar, die door het dakvenster op zijn slachtoffer loert, met de fantastische geluiden (xylophoontoonladders bij het op- en neer rennen van de ladder) is regelrecht uit de screensongs afkomstig. ; *? '-pj Ziehier een pretentieloos amusement", dat heek-maal niet pretentieloos is en zeker evenmin als puur amusement bedoeld en dat derhalve zeer genietbaar werd ook lu»n, die den leeftijd van zestien reeds.... die van tachtig jaar nog niet overschreden hebben. Moeder Krause. Van boven af: mpeder Krause's dochter en haar verloofde; moeder jKravse; de dochter tn de cpnwiensaal. Theater yjde Uitkijk".