t L DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 6 JUNI 1931 No. 2818 Groene Twijgen door Johan van Aalten Teekeningen door Eelco Harmsen van Beek Allo» ruil «*a u D K strijd tegen het ca-leaustelst»! wordt reeds lang niet zekere hardnekkilheid gevoerd door georganiseerde winkeliers, die het goed meeiv'n met hun bedrijf eu niet zichzelf, maar .de overwinning ligt ri'ig in een ver verschiet, en kon wel eens op zich laten wachten. Sommige sphoenensvinkeliers geven bij ieder verkocht paar een t\\ eede paar gratis, en hun concurrenten beweren dat men in dat tweede paar gegarandeerd de eksteruogm krijgt die in liet eerste paar mochten wegblijven, maar concurrenten zeggen altijd leelijke dingen, en met zulke aantijgingen moet een verstan dig mensen geen rekening houden. Hij een pond koekjes of koffie krijgt men een half pond cadeau, bij een pond bruine boonen pijn in uw buik, bij een stuk saheerzeep een gilette-apparaat. en bij een tandborstel een tube pasta, of omgekeerd, maar wat men u helaas niet verstrekken kan, is een gezonden eet- of snoeplust, een goede spijsvertering, een baard, of een fraai gebit. Zag de winkelier daar kans toe, dan schonk hij u ook dat, want het cadeaustelsel beheerscht de situatie", zooals ze op het voetbalveld zeggen. en het woord gratis is niet van de lucht en niet van de affiches voor de ramen der neringdoenden. De bioscopen doen ook mee. ' en geven zomerkaart?n uit. waarvan men er n betaalt en twee voor niets krijgt, en de bladen huldigen het cadeau stelsel door hun afnemers gratis rechts kundige adviezen te geven, polissen tegen onge lukken. of platen van Braakensiek. Cadeau, alles cadeau: er zijn zelfs winkeliers die. naar hun eigen zeggen geld toe geven, en gezien de prijzen waarvoor zij verkoopen, en de wissels die zij niet kunnen betalen, is het best mogelijk dat zij de waarheid spreken. Maar met dat al is de mooist? toegift die men in een winkel kan krijgen, niet het halve pondje extra of een bon netje. maar de verteederende glimlach van het verkoopstertje, dat u nog eens graag terug 'ziet komen. Zoolang die glimlach -gratis gehand haafd blijft op de gelaten dezer beauties, die tagenwoordig allemaal op G feta Clarbo en Mariene Dietrich lijken, kan ik den strijd tegen hot cadeau stelsel niet ernstig nemen. Vl**H<?hon In d iep gepeins verzonken over deze vraag stukken van economie, waarvan de heer Klaasse u ongetwijfeld meer zou weten te vertellen, liep ik door de Kalverstraat.' en het eerste waar mijn oog op viel. was een aankondiging van Gerzon dat ieder kind bij een koop van zoo-enzooveel een paar goudvisschen cadeau kon krijgen. Dit bhjkt mij een prachtig voorbeeld, visschencadeau in een land waar heel wat visschenbloëd door de aderen stroomt en niet alleen door de a<leren van vissehen ? is een nationale maatregel, voor uitbreiding vatbaar, zooalp de man zei die wegens gebrek aan een opvolger een prima zaak te koop had. Voor uitbreiding vatbaar. ... ja, want waarom moL't liet bij goudvisschen blijven? Caviaar en rolmopsen moeten we toehebben, en C' en A., die alles in het groot doen. kunnen best walvisschen cadeau geven als hun concurrenten het met pietermannen 'mochten willen probeeren. Hengelend naar klanteu en niet van zins achter het net te vissehen, kunnen onze winkeliers een handje meehelpen het visscherijbedrijf te saneeren, Umuiden zal opleven, en ons volk zal meer visch eten. Het vooruitzicht is schoon, maar de kroon op het werk zal worden gezet door die firma die Simon B. Stokvis cadeau geeft in gelei. De dames zullen zich voor de deuren dezer ondernemende firma verdringen om die toegift machtig te worden, want wat ook niet de moeite waard moge zijn, een levenden inktvisch cadeau is het zeker wel! Verkiezingen Met de gemeenteraadsverkiezingen voor de deur, komen de volle verfpotten en de leege beloften weer te voorschijn, menschen die vier jaar lang niet veel andei's om zich heen hebben gehoord dan partijherrie, worden plotseling ver zocht neen, bij de wet gedwongen zich uit te spreken over aangelegenheden van liet grootste belang voor het algemeen. Het volk is souverein. en het volk moet aich doen gelden, en als het zich heeft doen gelden, komen menschen aan het be wind die zonder eenige proef van bekwaamheid te behoeven af te leggen, het roer grijpen, en het schip van staat zoo goed en zoo kwaad zij er kans toe zien in de haven of in het riet loodsen, al naar het uitvalt. n Mussolini hecht geen waarde aan de soiivereiniteit van het volk, en de verkiezingen die hij in elkaar flanst, hebbon altijd tot resultaat dat Mussolini de man blijft, maar heeft h?.i wel geheel en al ongelijk als hij zegt: om een auto te mogen besturen, is een rijbewijs-examen verplicht, om een land te besturen, gaat men in de democra tische staten maar nchter de groene tafel zitten, en de zaak is gezond. Hij heeft niét heelemaal ongelijk, maar met de volle verfpotten en de lecge beloften volop orn ons heen. doen we het best ons daar maar niet in te verdiepen. De massa, toebedeeld met het kiesrecht, gaat naar de stembus, daaraan is niets te veranderen, en de massa wil niet geleerd worden wat haar plichten zijn als kiezersvolk, zij wil alleen weten wat haar rechten xijn, en bovenal wil zij worden gevleid. Dit laatste weten de partijleiders maar al te goed, en derhalve vleien zij, on pluimstrijken om een gunstigen kiesdeeler ts bereiken, een nobel streven, maar de massa doet haar plicht, en kan dan weer vier jaar naar de bioscoop, naar het Vondelpark en naar het Stadion gaan. Politie r Deze overwegingen, ik zal er maar rond voor uitkomen, houden verband met een ? groote on tevredenheid over den gang van zaken om mij -heen* en meer in het bijzonder met een proces-verbaal eSAUTIER ETFILS EPERNAY Cachet Sec grapeauAmericain Un Champagne delicat Seufs Agents s Gcbr" BOER VLAARDINGEN wegens het overschrijden van de een of andere? aiiti-diluviaansche maximumsnelheid. Zooiets isbitter, want zooiets kost geld, en geld kan iedereen, tegenwoordig wel beter gebruiken dan het door de ruiten van een te snel rijdende automobiel tegooier. Als ik de maximum-boete betaalde, ver zekerde de agent, was ik van alle verdere gezanik af, en hij sprak met het aplomb van een dokter die den patiënt verzekert dat hij geen pijn meerzal hebben als hij maar eenmaal overleden is. In somber zwijgen gehuld, ben ik verder gereden, . piekerend over het proces-verbaal en over de eigenaardige plichten van een modern politie agent. Vroeger was zoo iemand er om moordenaars te vangen, dieven en higamisten op te brengen, en bij burenruzie een vaderlijk woordje te spreken, maar tegenwoordig moet hij voor alles automobi listen, die haast hebben, in de gaten houden. Als ge er goed over nadenkt, is hij eigenlijk een. wonder, want hij moet de oogen hebben van een valk, den tact van een fabrieksdirecteur. de ma nieren van een gigol", de lenigheid van een aap, liet geduld van een kat, en het geheugen van een bedrogen, vrouw. Hij moet b.ehalve de karweitjes die hij vroeger ook al opknapte, dwaze vragen beantwoorden van dwaze toeristen, menschen in' de rij houden voor voetbalvelden' en vergader zalen, overreden voetgangers de eerste hulp verleenen, en zorgen dat het verkeer niet in den, kno >p komt. Hij moet een diplomaat zijn en een, athleet, talen spreken, lid zijn van de politiesportvereeniging. er onberispelijk uitzien in zijn uniform, maar niettemin nooit meer dan een enke len zeer vluchtigen blik wagen aan de vele mooie meisjes die langs 'hem komen terwijl hij het ver keer staat te regelen. Alles welbeschouwd, geloof ik.dat alleen het politiecorps de kurk is waarop wij nog drijven, en ik zal den agent die mij verbaliseerde maar grootmoediglijk vergeven. Tenslotte reed ik negentig kilometer inplaats van de voorgeschreven twaalf, en x.ooveel speling kan een plichtbewust agent toch eigenlijk niet door de vingers zien! HetBl-Pen8iiHiHITVELT-HUYS" Til. 17. H ATTEM. Tel. 17. met eigen dennenbosch van 5 H.A. Tennisbaan, Garage, kamers m. str. water, centrale verwarming, enz. Geïll* prosp. op aanvrage. Vóór en naseizoen reductie. ?i No. 2818 DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 6 JUNI 1931 Transpireerende oksels en voeten behandele men met Purolpoeder. Dit is het meest afdoende middel daarvoor. Het kost 45 en 60 et. per bus en is evenals Purol, verkrijgbaar bij Apoth. en Drogisten. KRONIEK VAN DEN DANS DOOR J. W. F. Werumeus Buning DiiHHkun*t II DE laatste der -drie avonden Nederlandsche danskunst heeft, niettegenstaande de onrecht vaardige tijdverdeeling tusschen de groepen Letetikow en Collin, de hoop en het vertrouwen gerecht vaardigd die men in de scholing der beroepsleer lingen onder de leiding van Darja Collin stelde. Zelfs de meest verblinde toeschouwer moet be speurd hebben, dat de dans hier in een helderder en vrijer sfeer verschoen dan men gemeenlijk te zien krijgt bij demonstraties van Nederlandsche dans kunst. En dat is geen wonder. Er wordt hier gewerkt op ean grêfodslag waarbij de waarden der ballettech niek erkend worden en met een nuttige ervaring van moderne Duitsche scholen. Het ideaal, dat ons nog steeds vaag voor oogen staat en dat meer een herleving van de essentieele ballettechniek beoogt dan. een voortzetting van het bestaande ballet, meer een erkenning van de groote waarden der balletscholin;/ dan een ten koste van alles zoeken naar wat het ballet aan technische virtuositeit wist te bereiken dat ideaal belichaamd zich hier reeds min of meer in een vruchtbare werkelijkheid. De technische vaardigheid der uitvoering nog daargelaten, bespeurt men in de Kotterdamsche Leistiko%v-groep een soort dans waarbij de armen zeer veel, de voeten zeer weinig te doen hebben. Zoo weinig dat zij zelfs het allereenvoudigste, het stil staan, niet vermogen te beheerschen. In tegen stelling daarmee danst de groep Collin meer met passen, en minder met beteekeningslooze armen, en elk dier passen is een schrede in de goede rich ting. De meest dwaze uitwas der moderne dans kunst de eurythmie is zoover gegaan dat »ij de voeten als iets verfoeilijks beschouwde. In de uitwassen kent men de gevaren van een kunst: een dans die zijn eigen steunpunt op de aarde mis kent en verfoeit kan sohoone geestelijke spreuken in zijn vlag voeren; maar al wie de van ouds ge prezen lichtvoetigheid der muze eert, verfoeit een geest die de voeten der dansers verfoeit. Het is merkwaardig, dat een danseres als Gcrtrud'heistikow, wier grootste dansen onvergetelijk blijven, de/e lichte voeten bezat, maar ze haar leerlingen nooit wist te geven. Zij deelt dat fatum met Isadora Duncan, van wier scholing geen beweging meer in leven is. * * * Ik wil maar zeggen dat wat Darja Collin's op goede grondslagen gevormde scholing in korten tijd bereikte, de jarenlange scholing van Leistikow verre te boven gaat, gelijk l.eistikow's dansen nog in de herinnering leeft boven het hare. Het is een der verliezen die deze opvoedende arbeid ons H Li BRINK CORSETIÈRE irlZERSBRACHT W AMSTERDAM TELEF. 37161 ATELIERS VOOR REPARATIES IN DEN HAA8 ELKEN VRIJDAG HOTEL CENTRAL VA TIC AAN EN FASCISME Teekening voor de Groene Amsterdammer" door L. J. jfordaan iÏte'WA-~ï&$fcü:ïr /f ? ?' . ?('. ??.' '? ? v.'".V ! !?' >'.,'? ,. v. ? ? ? ?>*;?? '?>'' i i \ Mussolini: Nog maar eens blazen.. . . Niets wordt immers zoo heet gegeten als het gekookt wordt!" bracht, dat Darja Collin's eigen repertoire met de jaren to weinig verrijkt is. Kn daarmede staan wij plotseling midden in een der groote vraagstukken der Nederlandsche dans kunst. Wie werkt er aan, hoe werkt men er aan en hoeveel uren per dag werkt men er aan? Indien een kern van begaafde Nederlandsche danseressen zich de moeite wou geven van onver schillig welken handwerksman en acht uren per dag het vak beoefende, waren wij in weinig jaren een halve eeuw verder. Maar het lijkt daar niet op. Niet in den dans, en niet in vele andere kunsten. Men kan er kort of lang over praten, de dans-scho ling heeft voor de meesten nog altijd rneer van het verplichte uur piano-studeeren met vijf minuten smokkelen, dan van de beoefening van een oud ambacht. De dans, in Nederland, zij het daar niet alleen, wacht nog al te vaak op hoogst dilletantischo wijze op de inspiratie die hem aanwaaien zal en verwacht van ontelbare dierbare en urenlange idealistische gesprekken meer dan van een kwartier in de oefenzaal. De Nederlandsche danser, gelijk de Nederlandsen e, kunstenaar in het algemeen, lijdt aan traagheid van den geest en ambachtelijke luiheid. De eerste de beste schoenlapper, bouwvak arbeider en parterrcracrobaat werkt in Nederland ernstiger en langer dan vele dansers. En eer het omgekeerd is blijft de Nederlandsche danskunst een schoenlapper ij. Ook de schoenlappers, zegt men, hebben hooggestemde idealen, vakverèenigingen, kege^clubs en wat al niet meer. Maar zij werken veertien uur per dag. Men kan de Nederlandsche danskunst haar idealen» vakvereeniging en wat dies meer zij gunnen; maar wat beteekent een waar achtig ideaal als men er niet voor werkt? Als met alle goede dingen, gaat het met den NeHOTEL GROOT BADHUIS - Zandvoort Geniet van de heerlijke maand JUNI AAN ZEE Kamers met volledig pension vanaf f 7.50 per dag derlandschen dans in drieën. Ten eerste moet men werken, ten tweede moet men werken, en ten derde moet men werken. Van wat deze drie avonden ons brachten blijven tenslotte twee dingen van belang: de dansen der A. J. C. en die van de groep Collin. Wat er van groeien kan zal de tijd leeren: dat wil zeggen dat zo ons leeren zal hoeveel uren arbeid er besteed wer den om het aanwezig talent te vormen, te leiden, en aan te vuren. Het talent is er, de grondslagen zijn goed: de toekomst ligt inde oefenzaal. .4 . > f