?"??CriiiL * ?»«? »<**?.;'«rifcMv.Mf-*^**» *«?«.,.£*.' .*?*;>. DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 25 JULI 1931 No. 2825 LEVENSVERZEKERING ARNHEM" de basis voor een zorgenvrij bestaan. aaagaKBfaa^^ Hl Maatschappij voor Hypothecair Crediit in Nederland, gevestigd te 's-Gravenhage, Nassaulaan No. 23, waarin opgenomen de Maastrichtsen* Hypotheekbank voor Nederland te Maastricht, St Servaasklooster 8. BIJKANTOREN: Amsterdam. Westermarkt No. 2, Utrecht, Boothstraat No. 15. Groningen, Turfsingel 9. De Directie. agBgfiHafiBiiliU^^ i i i i t N.V. UTRECHTSCHE HYPOTHEEKBANK UTRECHT Pandbrieven f 59.000.000.- Reserves f 1.652.263.26 De BANK stelt beschikbaar: 4% pan d brieven a 100% in stukken van f 1OOO.?, f 500.?en f 10O.~ De Directie: Mr. A, J. S. VAN LIER. Mr. P. R. HOORWEG. Nederlandsche Handel-Maatschappij, N.V. AMSTERDAM. AGENTSCHAPPEN te ROTTERDAM en VGRAVENHAGE Vestigingen in Nederlaodsch-Indië, Straits-Settlements, Britsch-Indië, China, Japan en Arabi ALLE BANKZAKEN SAFE-DEPOSIT. KOFFERKLUIS. N.V. Residentie Hypotheekbank 's-GRAVENHAGE ~ Anna Paulownastraat 97 TRUSTEE'S EN ACCOUNTANTSCONTROLE. Hypotheekbrieven in circulatie ? 16.500.000.?. 4l\2 pCt. Hypotheekbrieven tegen 101 pCt. Directie: K. E. ABBING. D. VAN OORDT. N. V. Rotterd. Hypotheekbank voor Nederland Opgericht in 1864 Maatschappelijk Kapitaal I 10.000.000, waarvan geplaatst f 8.400.000, waarop 10 pCt. gestort. Verstrekt geld op eerste hypotheek. Voor inlichtingen wende men zich tot het kantoor der Bank, Schiedamsche Singel 89 te R'dam of tot. hare Agenten. De Directie: Mr. Th. Reepmaker, Mr. N. P. C. v. Wijk, Mr. B. van Rossem. LEEST ?» f l i' IN hoe een lastige, mislukte schooljongen, die niets scheen te zullen bereiken, zich door eigen kracht heeft gemaakt tot een vooraanstaand man met wereldnaam in de technische en commercieele zakenwereld === DE VLIEGENDE HOLLANDER ? door A. H. G. FOKKER met 58 unieke'illustraties Ilngenaaid f 4.75. !n prachtband f 5.90 .v el k boek zoo juist is verschenen en verkrijgbaar is bij alle boekhandelaren ^an Holkema & Warendorfs Uitgevers-rMij. - Amsterdam N.V. Bataaffsohe Hypotheekbank AMSTERDAM - A n n o l 8 89 Geeft uit tegen beurskoers: 4% PANDBRIEVEN In stokken van f 100O,-, f 500,- en flOO,-. Coupons Januari en Juli N.V. STANDAARD HYPO TH E EK B A N K u ROTTERDAM Directie: Mr. H. H. C. CASTEND1JK m L MOSSELMAN Dt Bonk geef i onder controle van hu Algtm. Administratie" en Trtutkcmtoor Pandbr. tegen beunkoen uit. De HolL Voorschotbank HAARLEM, KRUISWEG 70, De Bank verstrekt gelden tot elk bedrag met n minimum van f 1000.*?op zake lijk onderpand en onder borgtocht, met in pandgevlng eener polls van levens ver. zekering van gelijk bedrag, en verkoopt 5% schuldbrieven in stukken van f 1000.?, f 500.?en 100.?tegen Beurskoers. W ^ l Voornaamste Kleedinginrichtin op elk gebied L No. 2825 DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 25 JULI 1931 TALE OF TWO CITIES door G. A. Klaasse konden HET is wi»l heel merkwaardig te cunstateeren hoezeer de mentaliteit van de Fransche ministers bij de Parijsche besprekingen van eeltige dagen geleden en die welke de Kngelsche en Amerikaansche onderhandelaars in Londen aan den dag gelegd hebben, hemelsbreed van elkaar verschillen. In Parijs een typisch Fransche atmos feer van elegante voorkomendheid: wij begrijpen \w moeilijkheden in Duitschland volkomen en zijn het met u eens, dat het een wereldbelang isdat hier geholpen wordt. Platonische hartelijkheidsbetui«ingen en op den bodem.... waarschijnlijk een heel klein beetje »Schadenfreudo. Dat de Franscheii werkelijk van meening zijn, dat zij in hun eigen belang Duitschland in zijn benarde positie moet 'steunen lijkt niet bar plausibel: wanneer zij straks aan eenigerlei actie zouden deelnemen dan stal het hoogstens zijn, omdat zij tenslotte toch het volkomen isolement viit tactische overwegingen niet aandurven. Eigenlijk is deze weinig tegemoet komende houding van Frankrijk alleszins be grijpelijk; dat dit. land zich veeleer beschouwt als belangstellend toeschouwer dan als mede-gedu peerde of althans mede-bedreigde partij ligt volkomen in de lijn van de reeds jarenlang volkomen bewust uitgestippelde politiek. Angst vallig heeft de rcgeering er steeds voor gewaakt dat haar onderdanen financi»ele belangen in het buitenland zouden verwerven. De bepalingen gericht tegen den kapitaalexport hadden eenige jaren geleden een volmaakt aanvaardbare basis: toen moest de Fransche valuta nog beschermd worden tegen aanvallen, die na de stabilisatie .geenszins denkbeeldig waren. Xou men nu ge leidelijk een Verzachting van die bepalingen hebben kunnen verwachten, en zelfs een volledige op heffing, toen door de aanhoudende goudimporten de Fransche franc tot een der krachtigst gefun deerde valuta's werd herschapen, het tegendeel is waar geweest; met allerlei middelen*heeft men de belegging in uithecmsche waarden trachten tegen te gaan (behalve clan in die gevallen .waar de politiek de steun van het kapitaal vereischte). Hetzelfde geldt tot op zekere hoogte voor de geldmarkt; milliarden francs goxid zijn over de grens gekomen zonder dat een ..ernstige poging werd gedaan om dat goud ,,rentegevend" te maken door het in den vreemde uit te leenen. Al deze jaren heeft Frankrijk een uitgesproken isolatiepolitiek op financieel gebied gevoerd. En op economisch terrein heeft men tot op zekere hougte hetzelfde kunnen waarnemen. Wanneer in een industrie internationale afspraken moeten Worden gemaakt komt men met de Franschen het moeilijkst tot een vergelijk; de tarievenpolitiek is gericht op zoo volledig mogelijke autarchie, de Fransche buitenlandsche handel zoowel invoer als uitvoer is naar verhouding gering. Uit dat alles spreekt de wensch om zooveel mogelijk los te staan van het buitenland en te zor gen dat de welvaart van het eigenland zoo min mo gelijk verbonden is met den economischeh toestand elders. Dit heele isolatiesysteem drukt ook thans zijn stempel op de houding der Fransche regeering, men zou het ietwat te sterk aldus kunnen uit drukken, dat dit mi het moment is waarop Frank rijk gewacht heeft, waarop het streven zijn vruchten moet afwerpen. Toen lïoover zijn voorstel deed wist iedereen 'hott. dat was een geste van zelfbe scherming» de Amerikanen zaten te diep in Duitsch land dan dat zij hun debiteur konden laten krepeeren. Het Hoover-plan kwam juist te laat, de f inancieele crisis in Duitschland dreigde accuut te worden. Wederom liet Amerika zijn stelregel varen om Europa zichzelf te laten helpen". Omdat Uncle Ham zich niet de luxe kon permitteeren om Europa zijn eigen boontjes te laten doppen. Frankrijk daarentegen voelt zich wonderwel; in de heksenketel is dit land slechts toeschouwer, het meent zijn Welvaart niet in het minst bedreigd; geen Duitsche credieten, geen te omvangrijke handelsrelaties,' kortom een geïsoleerde gemeen schap temidden van elkaar in den afgrond sleurende buren. Als een bergtoerist die op eigen kracht vertrouwend zelfstandig een door het reddendoof-moordende touw verbonden troep klimmers volgt en de eerste van de keten ziet struikelen ! Vandaar dat de Fransche regeering zoozeer op het hooge paard kon zitten dat de Duitsche mi nisters het geraden achten eerst naar Parijs te gaan alvorens de gemeenschappelijke Londensche besprekingen zouden aanvangen. Paris vaut bien urn* messe! * * Van Parijs naar Londen was inderdaad een heele stap. en van do Engelsche regeering kon Brünimj heel wat meer welgemeende tL-gemoetkomendheid verwachten. Hier geen phrases maar innige over tuiging dat het wel en wee van beide landen zoo nauw verbonden is dat Mac Donald terecht kon zeggen, dat de conferentie t;»t een resultaat moest komen wilde men niet de nog gelocaliseerde financieele crisis uit Duitschland doen overslaan naai de rest van weivld (uitgezonderd Frankrijk). De positie van het Engelsche bankwezen is inderdaad allerminst benijdenswaard. Engeland behoort tut de voornaamste der na-oorlogsche korte-credietgevers van Duitschland. de Londensche banken en accepthuizen hebben ia zeer ruime mate hun handteekening aan Duitsche banken en andere bedrijven geleend. De Duitsche debiteur redden betoekent dus zichzelf redden. Maar dat is nog niet liet eenige. ook Nederland. Zwitserland en in nog veel ruimere mat t- de Vereenigdt» .Staten hebben aan Duitschland crediet gegeven. Er is echter n groot verschil met Londen: zij gaven het crediet grootendeels uit eigen middelen (Ameri ka in iets mindere mate), de Engelsche markt daarentegen gaf het geld van anderen. Blijkens de juist gepubliceerde cijfei-s van het Mac-Millair-rcport beloopen de vlottende ver plichtingen aan het buitenland van Engelsche banken, accepthuizen en geldmarkt (via disconto's) ruim l, lü.millioen. Een bedrag aan kortloopende verplichtingen dus dat ongeveer gelijk is aan de Duitsche schulden-op-korten-termijn die de heele f inancieele crisis van thans hebben veroorzaakt. De Duitsche schuld leidde tot een crisis omdat men realiseerde dat zij, indien opgevraagd, niet afgelost kon worden. Duitschland had niet en kon dus niet betalen. Engeland heeft Wel, dat wil zeggen heeft potentieel de noodige middelen, in dier voege, dat tegenover de opgenomen credieten gegeven voor schotten staan. De Londensche markt is van oudsher het intermediair dat crediet geeft en. neemt. Maar nu doet zich op het oogenblik het moeilijke geval voor dat de gegeven credieten voor een groot deel bevroren zijn, zoodat ze uit een oogpunt van liquiditeit evengoed niet konden bestaan. Wanneer nu crediet uit Londen wordt teruggetrokken en dat gebeurt natuurlijk zoodra men de positie waarin de geldmarkt en de valuta zich bevinden realiseert, evenals dat in Duitschland gebeurde -?dan bevindt de Engelsche financieele positie, hoc onwaarschijnlijk dat ook klinken moge, zich min of meer onder denzelfden druk en in dezelfde impasse als in Duitschland. De Bank of England hoeft na de zeer omvangrijke goudverliezen der laatste weken, die reeds een gevolg waren van den opkomenden drang om crediet uit Londen terug te trekken, nog maar ruim / 150 nüllioen goud. Xog eenige tientallen milHoeneix en de Bank of England kan wanneer er geen bijzondere maatregelen worden genomen niet verder meer gaan, evenals de Keichsbank niet meer in staat was om te helpen. Nu zal waarschijnlijk de discontoverhooging ten aanzien van de buitenlandsche uitzettingen in Londen wel effect hebben wat in het geval Duitschland niet zoo was maar een zoo belangrijke discontoverhooging die voldoende is om den stroom te stuiten beteekent een zware slag voor Engeland's positie in de inter nationale financiën, die toch in de laatste jaren al verzwakt is. Men ziet dus twee partijen: Frankrijk dat financieel nauwelijks bij Duitschland is ge ntresseerd en Engeland dat er niet alleen heel diep inzit maar welks bankwezen en valuta aan niet te onderschatten gevaren blootstaan, omdat zij als buffer zitten tusschen uit het buitenland genomen credieten en gegeven bevroren voorschotten. Wanneer de Engelsche ministers pleiten voor steun aan Duitschland dan pleiten zij in de aller eerste plaats voor Engeland; uit een oogpunt van prestige staat er voor Ixmden meer op het spel dan voor Berlijn. Wat kan men nu van de Londensche bespre kingen voor resultaat verwachten? Veel verwachten kan men nuchter beschouwd niet . Er zijn altijd optimisten die meenen dat er op critieke momenten een engel verschijnt die alle leed wegvaagt. Maar wanneer men afziet van wonderen dan kan men eigenlijk niet veel hopen. Ik schreef de vorige week reeds dat de oplossing waarnaar toen vurig werd verlangd: een inter nationale leening aan Duitschland, practisch gesproken onmogelijk was. Immers, wilde men afdoende helpen, dan zouden er eenige milliarden mark noodig zijn. En welk land, welke bankiersgroep zou onder de. huidige omstandigheden een leening willen verstrekken' waarvan de opbrengst zou dienen om de kort-termijn-crediteuren, de banken in Engeland, Amerika en enkele kleinere landen van hun bevroren en riskante voorschotten af to helpen? Het gaat thans in feite niet zoozeer om steun aan Duitschland dan wel om steun aan de credietgevende banken. Kan men het ingemoede Frankrijk euvel duiden dat het daaraan niet wilde meedoen? Trouwens, in de laatste dagen is wel zonneklaar gebleken dat de Engelschen de eenige waren die voor deze oplossing voelden, omdat .... zij wel konden voorzien dat de Engelsche tranche in de steunleening kleiner zou zijn dan het bedrag dat de Engelsche crediet gevers hoopten binnen te slepen uit crod iet opzegging na het sluiten der leening. Daarom voelde tenslotte Amerika ook niets meer voor een lange leening, nog minder dan Frankrijk. Voor dit geval is maar t'-én oplossing. ik schreef dit verleden week reeds: na veel onder handelingen zal men tenslotte tot de conclusie komen dat er niets anders te doen valt dan een voudig te constateereiv dat Duitschland zijn korte credieten niet stante pede kan betalen, dat dus d« crediteuren zichzelf geen bel ere kans kunnen geven om e:; t ? zijner tijd nog eens uit te komen dan door in uitstel toe te stemmen. Een.StilIhalte consortium dus, dat dc>n bevroren toestand erkent en sanctioneert. CJebeurt dat niet dan rest Voor Duitschland de selfhelp: dan constateere.ii zij zelf dat de credieten bevroren zijn. dvis: moratorium. En daar is het op uitgedraaid. Alweer zijn het de Amerikanen geweest die den toestand duidelijk onder oogen hebben gezien: de korte credieten moeten vervangen worden door lange, maar niet door een leening waarbij bepaalde landen wellicht meer geld zouden geven dan hun banken terug krijgen. De banken hebben d? credieten gegeven, zij kunnen niet betaald wo.rdeii. dus zeggen zij den debiteur: blijf nog maar ^at op de duiten zitten. Deze oplossing klinkt altijd wat vriendelijker dan dat de debiteur zichzelf recht moet verschaffen en zich door zijn regeering moet laten verbieden om te betalen. Met nieuwe leeningen heeft het heele geval dus niets te maken en derden als b.v. Frankrijk staan er eigenlijk buiten. * * . ' ' .. ? * - ... ? Hoe men ook de technische constructie van het tweede phin-Hoover" zal maken, het zal wel de eenige oplossing blijven .... zoo men het tenminste een oplossing noemen wil. Voor Duitschland beteokent het althans dat de accute noodtoestand, ontstaan door de onmogelijkheid om aan onmid dellijke verplichtingen te \oldOen, ophoudt te bestaan, of juister: ophoudt de bittere bijsmaak van . het eigengerechte moratorium te bezitten. Maar voor de crediteuren? Hoe zullen de Engelsche accepthuizen ervoor staan wanneer een zoo belangrijk deel van hun gegeven credieten voor onbepaalden tijd illiquide blijkt te zijn? En hoe zal het Engelsche pond zich houden wanneer de saldi-opvragingen doorgaan? Discontoverhooging is het eenige dat uitkomst kan brengen, en meer dan ooit wordt dan zeker de hegemonie van de Engelsche geldmarkt voor goed bedreigd. Neen dit muisje zal zeker op het gebied van bankwezen en internationale financiën nog een flink staartje hebben l r * r !