De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1931 15 augustus pagina 10

15 augustus 1931 – pagina 10

Dit is een ingescande tekst.

v , 13. r de J Ui' r/' r DE GROENE AMSTERDAMMER VAN i$ AUGUSTUS 1931 No. 2828 No. 2X28 DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 15 AUGUSTUS 1931 &FSCHBD VAN V/A3£MTJ£ Teekeningen door Harmsen van der Beek Het Mijn eerste wagentje is heengegaan Is ingeruild nu voor een nieuwen Ford Bij 't afscheid was ik innig aangedaan, Of ooit een wagen zoo myn vriend nog wordt? Ik kreeg het aangeboden voor een luttel beetje geld Dat oude trouwe open tweede handsch Chcnardjc 't Liep op zijn demonstratieritje"! wonderwelj Vast op den weg en niet J een waardig vaartje. was een wagentje met pit en ras Maar 't leed aan buien, ? nukken en had kuren van menig jonge mooie vrouw Een man of minnaar vaak heeft te verduren. 't Was 's ochtends vroeg nooit erg op zijn gemak Als ik het de garage uit kwam halen 'l Wou dan niet aanslaan en calleerde vaak Dat waren twee zeer ergerlijke kwalen. Het had een koppig ochtend temperament Je moest een klein beetje geduldig met hem wezen. Maar Avas hij over deze slecht gemutstheid heen Dan had je vei-der niets van hem te vreezen J Jen hcelen dag deed hij dan alles verder goed En op den.,grooten weg kreeg hij plezier in 't leven Dan snorde hij van louter arbeidslust En smeekte me bem steeds meer gas te geven Dan schoot hij al wat v-oor hem was voorbij Want wagens voor zich kon hij niet verdragen En met zijn motortje van acht P.K. Versloeg hij menig grooten zwaren wagen 'k in den aanvang op hem had gevloekt 't Was dan weer allemaal vergeten en vergeven :, ____ Hij maakte al zijn ondeugd dan weer goed Myn wagentje had hart en ziel en leven Mijn wagentje kon heel vaak kurig zijn Maar nimmer onbetrouwbaar of laaghartig Het liet me nooit volslagen in den steek Zijn trouw en plichtsgevoel, die waren prachtig. ?Hij bracht me altijd waar ik wezen wou Al was het nu en dan wel eens een uurtje later Hij deed vooral met starten wel eens gek En 1 1 ad plezier in rt vast slaan van dei» starter. Miju wagentje was driftig van natuur Het Wond zich pp, en kun zich ziedend maken Dan incest het eventjes wat gekalmeerd En moesten wc* het rijden voor een poosje staken. Een lu-vivel was zijn grootste ergernis Hij had een broertje dood' aan klimmen en aan stijgen Hoe Hy raasde woedend op zyn n*vor>ruit 'B "^ "^ Begon te koken en te kloppen en te hijgen De hoogten by het fraai Chateau d'Ardenne [Heeft hij zoo moeizaam knarsetandend overwonnen Hij reed van Spa de helling Francorchamps Maar 'k dacht daarbij, wat zijn we toch begonnen We hebben zelfs de Nurburgring gedaan Maar die kon hij helaas alleen niet stuwen Tot driemaal toe zyn v^y toen uitgestapt En hebben met ons vieren moeten duwen. Doch op het asphalt van den Ixndschen weg Liet hij den kilometerteller boven 100 wijzen En in een tochtje van een groote week Liet bij ons tweemaal duizend K.M. reizen. Maar ziet zyn kuren en zijn nukken namen toe 'k Heb toen met anderen over hem gesproken Met amateurs zoowel als met experts Nooit heb ik zooveel motorwijsheid opgestoken. Dat hij zoo kurig was, zei iedereen, kwam voort, beslist uit niet genoeg compressie O, deze kwaal en wat ik er van hooren moest, werd binnenkort voor mij haast een obcessie De middelen tot verbetering dier kwaal Die werden bij dozijnen me gegeven We spraken technisch en in motortaai. Veel is me raadselachtig nog gebleven Maar 't einde van dit alles is geweest Mijn trouwe vriend moest in de reparatie En toen hut eenmaal zoover met hem was Toen bleef het tot het einde lamentatie Toen kreeg hij kwalen die hij nimmer heeft gehad Hoewel er van de oude, sommige verdwenen Toen was er steeds iets nieuws aan hem te doen . En zooveel duiten gingen er mee henen Dat 'k komen moest tot 't droevige besliüt, Me van mijn ouden trouwen vriend te scheiden En met een nieuwe wagen zonder kuren En zonder ziel misschien nu verder te gaan rijden Hoe zou 't nu met mijn trouw cbenardje gaan? ? Vindt hij nu voor een prikje weer een kooper? (Hij loopt nog negentig) Of heeft hij afgedaan En gaat hij als oud ijzer naar den slooper? l ARJ. De Berlijnsche Radio-tentoonstelling HET kan goed zijn om even vóór de Berlijnsche radiotentoonstelling, die op 21 Augustus begint, een paar woorden te zeggen over wat er te zien en te hooren zal zijn. Een en ander ook ter informatie van belangstellenden, die nóg niet weten of zij voor deze gebeurtenis naar Berlijn zullen komen. In het algemeen kan nwn zeggen, dat de radiotentoonstellingen, voorzoover zij zich bewegen op het gebied der geluidsrepi-oduktie, in de laatste jaren weinig nieuws geboden hebben. Het einde van de ontwikkelings periode vuig aan, toen men versterkers maakte, die in staat waren om het in den ontvanger zoo zuiver mogelijk geproduceerde geluid tot groot volu me te versterken, zonder al te veel vervorming. Op dat gebied heeft men thans reeds zooveel bereikt, dat het voor de praktijk eigenlijk genoeg is. Wat na de vorige radiotentoon stelling nog te wenschen viel, behoorde eigenlijk tot een ander gebied: tot de zenderij. Want alle verlangen naar ontvangst van ver verwyderde zenders kan niet leiden tot een ont vanger, die al die zenders in den luidspreker laat hooren, zonder dat die ontvanger een ontzaglijke hoop geld kost. En dan nog kan het luis teren naar zulk een vervenvyderd station nimmer een genot zijn, zoolang niet de zendsterkte zoo is opgevoerd, dat men eigenlijk dat dure toestel niet meer noodig heeft. Anders ge zegd: de slechte kwaliteit van de muziek over groo.ten afstand en de vele luchtstoringen zijn by' de ont vangst niet kwijt te raken daarvoor moet door verhooging van zender energie gezorgd worden. Wat na de resultaten van Verleden jaar nog aan verbetering mogelijk was, leek dus den radioluisteraar maar' matig te interesseeren. De verbete ringen kwamen neer op het maken van handige apparaten, mooiere kast jes enzoovoort. Daarop blijkt het ook te zijn uitgeloopen.. Voor Xoover ik weet, verschijnt op het gebied der gewone radiotoestellen op de ko mende tentoonstelling niets .princi pieel nieuws. . Een 'der verst gaande oplossingen, die een groote fabriek brengt, is een fraaie luidspreker, waarin toestel en antenne zitten. Het is niet een nieuw type draagbare ontvanger, hoewel men het toestel natuurlijk makkelijk verplaatsen kan, mnar hè' toestel is voor het lichtnet gesch kt gemaakt. Imlerdiuul is dit toestel zoo op het oog wel de mdikfialste oplossing van liet toestelprobleem. Want eigenlijk is het toch te gek, dat wij altijd nog met de draden vau toastelaansluitiug en luidspreker zitten te scharrelen. Wat echter absoluut nieuw is op deze Berlijnsche radiotentoonstelling, is de ultra-kortegolföntvangst. Hier over heb ik reeds eerder uitvoerig geschreven. Op den Funkturm is thans een zevenmeterzender ? opge richt en op de tentoonstelling zullen minstens twee verschillehde ontvangst toestellen te zien en te hooren zijn. Het zijn kleine toestelletjes met n lamp, die voor het normale toestel worden geschakeld. Naar mijn onder vinding is de ultra-kortegolf een zegen voor den muziekliefhebber. Verder zal op de tentoonstelling televisie' vertoond worden, zooals in derdaad nog nergens te zien is geweest. De rijkspost komt met een stelsel?? niets nieuws overigens, doch sterk geperfectioneerd waarmee gewone speelfilms worden overgeseind, niet een snelheid dus van 25 beeldjes per seconde, n een puntenaantal van 2500. Deze televisiebeelden, zijn zoo scherp, dat men geneigd is om te, zeggen, dat het doel bereikt is. Ik zou zoo'n uitspraak niet graag voor mijn rekening nemen, doch wil wel zeggen: wij zyn in het .laatste jaar hél wat opgeschoten. Dat de tocnfilm en de gramofoonplaat op de radiotentoojiotelling een groote plaats innemen en dat daar voor de naam van de tentoonstelling zelfs is uitgebreid, zal wel voldoende bekend zijn. Wie zich voor deze onder werpen interesseert, kan stellig hier y-ijn hart ophalen. L. J. VAN LOOI. Croquante Groquetjes door AJida Zevenboom IK heb een chasseurtje" gekocht en het dingetje staat me heel goed al zeg ik het zelf. Heeft u wel eens een portret gezien van Keizerin Eugenie, toen ze nog de vrouw van Napoleon III was? Het acteurtje zegt dat ik met mijn chasseurtje sprekend op haar lijk en als ik in den spiegel kijk, geloof ik niet dat hij overdrijft. Zoo keert alles weer terug als je maar lang genoeg leeft. Ik herinner mij nog als den dag van gisteren dat mevrouw zaliger ook met een chasseurtje thuis kwam, bij haar modiste op de Keizers gracht, die in een toehuis woonde, gekocht en hoe wijlen meneer tekeer ging omdat hij den hoed veel te op zichtig vond. ,,Je lijkt wel een van de Graders" ik hoor het hem nog zeggen en als u weet dat de .,Graders" de dochters waren van een tooneeldirecteur die altijd de eerste waren, die de nieuwe mode in Amsterdam brach ten, dan weet u genoeg voor dien tijd. Misschien waren deze hoogst-fatsoenlijke meisjes wel on/e eerste manne quins. Ik weet wel dat ik in dien tijd ook eens op straat ben aangesproken door een meneer die me een compli ment maakte over mijn goede figuur wij rekenden toen nog met ven-els" en mijn middel was drie verrei en mij vroeg of ik er niets voor voelde om in Zandvoort, dat toen zoo onge veer door meneer Gharles Boissevain was ontdekt, het laatste badcostuum te lanceeren. Ik heb hem een klap op zijn wang gegeven dat ze in Zandvoort de sterretjes konden zien schitteren en het was toch een badcostuum van boven en van onderen dicht met band jes en ik geloof, dat je er nog een paar baaien rokken onder aan had. En als ik nu sommige geïllustreerde bladen zie.... nou, dan ben ik het eens met meneer Colijn dat de zeden hard achteruit hollen, al gaat de wereld nog zoo vooruit. En het is met al die naaktheid tegenwoordig al zoo ver dat toen van de week de dame van mijn tweede etage naar boven ging, in haar lange japon, die-tot op haar hielen hangt, het acteurtje dat onder aan de trap stond, tegen me zei: ..wat staat zoo'n lange japon toch eigenlijk onzedelijk!" Is het wonder dat zoo een wereld op zijn eind loopt? En daarom doet het zoo goed dat de Vara.al de schuinheden van de operette van mevrouw Beppie de Vries uit onze huizen ge houden heeft, want ik vind dat de wereld al schuin genoeg ligt en steeds ADVERTEERT IN DE GROENE" Dat ii een zin dien ge dik wijl ? leeit. WAAROM? Omdat DE GROENE in het geheele land gelezen wordt door het beste publiek <?door bet publiek dat iets te besteden heeft. De adverteerder behoeft niet te betalen voor een ver spreiding, waarmee hij honderd duizenden bereikt, die juist niet tot het koopkrachtige publiek behooren, maar het betaalt hem om in dit blad te ad ver teeren, dat hem dar eet in contact brengt met het publiek dat hij zoekt. UIT HET KLADSCHRIFT VAN JANTJE meer van de helling afglijdt. Zoo hoort het in een nette maatschappij en als wij dan straks ook nog een verbod krijgen van al die naakte dames in sommige bladen en ze de boeken ook gaan schiften, zijn wij op den goeden weg. Ik kan het niet helpen, maar ik geloof dat het bederf eigenlijk be gonnen is toen de vrouw aan sport is gaan doen. Heb ik en mevrouw zaliger ooit aan sport gedaan en waren onze figuren leelijk? En hoe liepen wij? Als een gazel" zei de inwendige zendeling als hij mij zag aankomen. Het is alleen jammer dat ik niet zoo vlug als een gazel ben weg geloopen, toen hij mij mijn hoofd op hol bracht. Maar ik lees nu van dames en meisjes, die een halven dag achter elkaar zwemmen en die de honderd meter in tien seconden loopen en die een keisteen van hier door het ruit aan den overkant kunnen slingeren, maar van hoeveel dames lees je dat zéhun kinderen de borst geven en kunnen al die sport-dames een lekker schoteltje voor hun man klaar maken, als een behoorlijke man tenminste zx>o'n sportwonder durft trouwen? ?*.*.?? Van de week was er op zolder een lawaai dat ik niet kon thuisbrengen» Ik er op af en wat zag ik? I^eentje hing aan de droogstokkeh en hetacteurtje stond er bij en leerde haar het zwaantje en andere onwel voegelijke houdingen en toen ik vroeg wat dat in mijn, huis, op mijn zolder, beteekende, kreeg ik' ten antwoord dat het een onderdeel van Leentje's training was voor de aanstaande t urn-wed strijden ! En het meisje had haar toch al te korte jurk er bij uitge trokken en ik zag dat zij waarachtig een paar spierbundels op haar armen had, die ik vies vond. Dat heeft geen fatsoenlijke vrouw en ik geloof ook niet dat er n man is die dat mooi vindt. Zoo ken ik ze wel. De ..inwen dige" zei altijd: .,Aal. een vrouw moet zacht zijn, van buiten en van binnen" en daarin had hij gelijk al had hij niet in veel gelijk. En nu komen de struisveeren en de pleureuses ook Weer in de mode en ik ben blij dat ik in mijn hoedendoos alles van twintig en vijftig jaar geleden nog zuinig bewaard heb. Geen spoortje van de mot en als ik ze boven de wasem van de ketel houd, weer alles als nieuw. Er is voor mij geen zekerder teeken1, dat de wereld weer in het rechte spoor komt, dan de terugkeer tot deze oude mode die dan toch maar vrijwat sierlijker is dan al dat platte en korte gedoe van de laatste jaren. Je kunt nu teminste een vrouw van achteren weer als vrouw herkennen en ook sommige van voren en nu de Haagsche heeren de gehuwde ambtenares willen afschaffen, geloof ik zeker dat er betere tijden op komst zijn. Als ten? minste de onzedelijkheid er niet erger op wordt» want de mensch is van natu re een slecht wezen en als ze in den Haag niet oppassen zal de zonde er nog grooter worden, want dan zullen de gehuwde ambtenaressen zich laten scheiden om zoo toch maar het salaris op te strijken. En al wat ambtenares is en nog niet getrouwd, zal er niet aan denken om te trouwen maar een ..vriend" er bij nemen. Och. och. wat had ik niet een ..vrinden" kunnen krijgen in mijn goeden tijd en als ik de namen noemde van de heeren die zoo erg ..vrind"elijk tegen me wilden zijn. dan zou u versteld staan en al licht zeggen: Aaltje, je snijdt op." Maar dat is allemaal lang geleden en Aal is die dingen ook allang vergeten en de heeren behoeven zich niet onge rust te maken dat ik ze verklappen zal. En mi vertelden ze van de week op de tram dat meneer Boekman wethouder zal worden en dat de dank bare belastingbetalers van Amsterdam Zaterdag 29 Augustus gelegenheid 7,ullen krijgen om meneer Wibaut op don laat sten werkdag dat hij wethouder ia', te huldigen, en als ik tijd heb, dan bak ik hem een groote taart, net als de vrouwen, van ik weet niet meer welk Italiaansch stadje het onlangs voor Mussolini deden, zooals ik las, en zal het maar een tikje machtig maken, daar houdt de oude heer van.... CADILLAC Het feit, dat de Cadillac dikwijls voor veel duurder wordt gehouden, dan ze in werkelijkheid is, pleit wel zeer sterk voordehoogeplaats,die de CADILLAC In de algemeene achting inneemt K. LANDEWEER UTRECHT AMSTERDAM Blttstraat74 ~ Stadhoudirekidi 93-94 i

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl