GROENE AMSTERDAMMER VAN 22 AUGUSTUS l ?? Al. ' 7. 13 de Openlucht-pyjamas door Kees van Bruggen HOE draagt gij ze? Laat ons minder stellig z\jn.... een onder stelling maar.... hoe zoodt ge ze dragen ? Het bar zomerklimaat onzer Noorderstranden bespaart n de beslissing. Ge zyt decent, goed ingestopt, verkonden. Als renners aan de ruif hangen aan het kaaitje v.'»ór mij gemeerd de jachten. Les Américains" al zijn er ook Britten, Hollanders, en zelfs Franschc. Saint-Tropez is en vogue, ge zijt niet ,,a la plage" men heeft uw pyama's gemist in de baai van Saint Tropez. Nous voila middenin. Ho3 zou 11 K- 7'~ dri^j'i? ial'ni d; wi'.n', u sans-gêne gaf. Eén zaak van beenen, van lijn, van musculatuur? Inderdaad, en ik ken er ? de' veelsoortigheid van misses is waarlijk verbijste rend en opwekkend, die in de wijde pijpen dank baar aanvaarden de mogelijkheid t'»ch van een rok. Men verkoopt ze hier in den breede; van zeer dunne beweeglijke stof, waarin men kan gaan zitten en is een dame. Niemand herkent in de saarngesloten pijpen de broek. Zelf.s Inopen is mogelijk in het muzikaal zijde gefrutsol. dat men eertijds ??? herinner u de operette noemde: ,,Frou frou". Herinner u vorder, het Wcks de pijpbroek- en strookoritijd; de driedeksrho hondentemster, die de prenten vertoont, blijft er niet ver VH?I af. Zóó oud- (en kuisch-) gestyld, krijgt num er niet'vele te zien, Mag ik het zeggen? Imlerentie is mode. De vader der pijp-pyama's was ile ma trozenbroek. Die van Trocoche en Cacolet en hun kuiteflikkers - al weder de operette: Kelly en Kreeft in Surcouf de kaper" van zoo was het toch? Planquette. Een Welshman met zoo'n wijden broek, een varensgast van Nelson. Met een oolijke snuit en een horlepiep, de lont er in en den dood in. Vechten^tmt humor de kunst raakt j! No. 2829 DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 22 AUGUSTUS 1931 verleerd. Maar om ter zake te blijven: daar is dan de lang neergaande lijn, die slankt* heupen bemint en het breed laat hangen om smalle enkels. De accenten overal nog wat aangezet pour pater. En de corsage ik schaam mij over de corsage te spreken. In hoever draagt de Exposition coloniale hier schuld? Balincesjes, meisjes van Sinm en Tonkin in haar ontbloote bruin? Ma Tonkiki, ma tonki. ki, ma Tonkinoise ? Bruin, zonnebrand was al een paar zomers mode. Men haalde het in Deauville: train bleu, zóó, het zonnebad in. De parfumeurs wisten een middel om het fraaiste Deli-vaal te bereiken zonder schrompeling d**1' delicate huid. Men ziet ook geen badpaksilhouet ten met schouder banden in het lichtgevoelig velletje uitgespaard. de natuur versmaadt zulke goedkoope fotografie en de kunst. W>e niet petite boürgéotse is Paris-Plage aan de Marne draagt haar gouden korstje van top tot teen. , , Het best laat "zich dit twintig kavaats ver guldsel vertoonen op den rug. De rug blijve onbe dekt. Geen min of meer waaghalzig décolleté", geen tot het middel opengesneden baltoilet als de Engelsche etiquette voorschrijft, neen kort en goed de rug zooals de zon hem heeft geokerd. IIe,t probleem daarbij is ??- en blijft voor een terzake onkundig man hoe de voorzijde te behandelen dezer briljante achterzijde. Any-how worden ons al te vrijgevige schouwspelen be spaard. Op welke wijs? De slendang der Javaan schen? De tpt haar uiterste elementen terug gebrachte soiitioii-gorgf? Indien al dit laatst*», dan /onderden affreiison voorkeur voor ..sautnon" en ..vlepschkU'iir" der corsett en fabrikanten. Op een of andere wijze worden decoratieve oplossingen bereikt, misschien met de middelen der Koningin van Saba, rinkelend goud, op aliseerende schelpen. Men hoort het komen, mon ziet het gaan. Alles, meent ge, voor het gereserveerde strand ? Althans voor het strand gereserveerd? Vergis u niet. De pyama se porte" overal. Bij de apéritif in het Caféde Paris", waar ik zit te schrijven, bij het avondfeest in ,,1'Escale" en smoking et Caleypn."1 De mannen in Macco of netelnetje, ge moet niet vergoten: de hitte. De/e ontkleedingscultuur ? waarom naakt aan bidders in hun heiligste gevoeligheden te krenken ? geschiedt zonder aïinstellorij. Natuurlijk 'kan'niet iedereen met smaak plaats nemen in een ..Hispano" of rondloopen in gemeenlijk bedekte klccren. Afgezien daarvan gaat liet meestal wel in gemoede. Er komen geen principes bij te pas, noch pro, noch contra. Hinder ontstaat eerst, waar de mensen zijn grenzen trekt, hier laat men dat achterwege. Elk vischje zwemt in zijn aquarium, gelijk hot is gevind en gestaart. Dat moet nu maar weer zoo of meent ge anders? ', ? Transpirerende oksels en voeten behandele men met Purolpoeder. Dit is het meest afdoende middel daarvoor. Purolpoeder kost 45 en 60 et. per bus en is evenals Purol, verkrijgbaar bij^Apoth. en Drogisten 3 ^ t LOUIS GHRISPIJN HET is jammer, nu over Chrispijn woorden te moeten schrijven, die hem, die naar waar» deering hunkerde, bij zijn leven meermalen ont houden zijn. Het algemeene toeval van het kranten verslag en het feit, dat er nu eenmaal meer over een gedurfde of eenzijdige interpretatie, over een half of heelemaal niet geslaagde rol te zeggen valt, is dikwijls bij de verschillende critici en misschien ook bij het publiek, waarvan wij nooit iets af weten, de oorzaak geweest, dat Chrispijn, al dan niet de hoofdrol, slechts een afgesleten term, een regel, waar men over heen las, ten deel viel: Chrispijn was voortreffelijk, Chrispijn, op z'n best, maakte wat er van te maken was.... Misschien had een jubileum (waar hij maar zelden aan deed") die wonderlijke waardeering, dat er over hem eigenlijk zoo weinig ,,te zeggen" viel, een positievere kant kunnen geven. Misschien had een monografie of een persoonlijke analyse (die helaas, in Nederland door niemand gelezen zou worden) het wonderlijk talent, dat zijn rollen bijna altijd voortreffelijk" maakte, nog wel eens in een scherp licht kunnen stellen; tijdelijk. Maar in plaats daarvan had Chrispijn, ultra-gevoelige natuur die hij was, reden om zich te beklagen. Als het eens een keer niet voortreffelijk" was, scheen men terstond de geacheveerde facetten, de moeite, die h\j noodig had bij het spelen van een schijnbaar zoo natuur lijke en perfecte rol te vergeten. Zoo, toen hij in het vorige seizoen kort na elkaar twee keer faalde: een keer, omdat men van hem de onmogelijke en flauwe clownerie van den Engelschen Prof" vergde; andermaal omdat hij tot ieders verwon dering een hem toch op het lijf geschreven rol als den gentleman-cynicus Burgoyne in Shaw's Sa tanskerel" op de première althans niet meester bleek. Dat gemis aan waardeering, dat ondankbaar vergeten van den waren" en nimmer tot zijn recht gekomen Chrispijn voor een toevallig laatst over gebleven herinnering heeft hem toen, kort voor /ijn ziekte, diep gegriefd en in een lang onderhoud. «lat ik toen met hem had en waarbij mij veel in dit merkwaardig gecompliceerde, half moderne, half oeroude en overgeërfde acteurskarakter duidelijk werd, sprak hij daarbij zijn ideeën, zijn scherp geformuleerde wenschen, zijn felle teleurstellingen uit. Chrispijn scheen toen nog een man in de kracht van zijn leven en hoevele rollen, die hij en juist hij <vn hij alleen had kunnen spelen, lagen toen nog te wachten. * .* Helaas blijven er nu de herinneringen aan vele stukken, waaraan hij zijn hart niet ten volle kon geven, ofschoon hij ze in de vertooning door zijn spel en soms ook door zijn regie wist te redden. Chrispijn is de ster geweest in vele tweede preLouis Chrispijn Engeland's financieele positie Teekening voor De Groene Amsterdammer" door L. J. Jordaan De Fatsoenlijke Armoede: Zou]'t erg in de gaten hopen?!" mières", die soms kort repertoire hielden,"rsoms (en dan vrijwel altijd door zijn spel, vaak temidden van een tweederangs-bezetting) de dankbare reserve vormden, waartegen de hoofdtroep, na een mislukten grooten" avond, terugvallen kon. P Onnoemlijk is het aantal steeds gevarieerde, steeds en aldoor weer geduldig en f ijnzinnigintelligent genuanceerde oude heeren" geweest, dat hij in die stukjes tot leven bracht. Hij speelde deze rollen, raisonneerend met zyükeurigen, be scheiden humor, met een gevoeligen trek om den wrangen mond en met een lan, dat ook de bleekste clausen nog kleur en kracht gaf. Meestal schminkte hij zich nauwelijks. Hij scheen wat hij was, na tuurlijk, charmant en zonder spel", en eerst bij nadere beschouwing en.' vooral bij veelvuldige vergelijking zag men de nuance: niet wat hij was, maar juist wat hij, in die rol, had moeten zijn. Au fond misschien een geboren, karakterspeler, was hij niettemin zeer veelzijdig: hij speelde den jeune premier' zoowel als den p ere noble, en bet liefst had ik hem nogeens gezien in een stuk, waarin hij beide leeftijden, vader en, zoon, naast elkaar had kunnen zijn: de geblaseerde Lord in den Domp teur" van Savoir bijvoorbeeld. Men bleef hem den jongen Chrispijn" noemen, in tegenstelling tot zijn vader. Het was een merk waardige ironie: in den ouden Chrispijn" bleef de ambitie van den echten jeune premier tot het einde onuitbluschbaar, zelfs toen de jonge" Chrispijn al lang dat zeldzame talent voor de rollen van den gentleman-op-leeftijd ontdekt had. Het zou niet onmogelijk geweest zijn, dat zij in een stuk de rollen van het dagelijksch leven verwisseld hadden. Men hoeft noch zijn groote rollen, zijn Shakespeare's en Shaw's, noch ook zijn groote successen in onzinnige kluchten te vergeten, maar het is toch eigenlijk vooral décomédie" in strikten zin, het Fransche en Engelsche kamerblijspel van het eigentijdsche repertoire, dat in hem, den meester van het fijntjes gesproken woord en het kleine, elegante gebaar, een van zijn allerbeste krachten verliest. ' ????"? . ? ? ???'.' ? ' . ' :' H. 8. POLROGER&Cib LE CHAMPAGNE ENVOGUE JAGER GERLINGS HAARLEM