7. 13 de me DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 22 AUGUSTUS 1931 No. 2829 0) LEVENSVERZEKERING Mg. ARNHEM" beschermt Uw gezin in moeilijke Jaren. iramigiBiaiaiaiaf^^ N,V. Maatschappij vaor lypothtcair Grediit in Nederland, gevestigd te 't-Gravenhage, Nassaulaan No. 23, waarin opgenomen de Maastrichtsche Hypotheekbank voor Nederland te Maastricht, St. Servaasklooster 8. BIJKANTOREN: Amsterdam. Westermarkt No. 2, Utrecht, Boothstraat No. 15. Groningen, Turfsingel 9. De Directie. fiffiEfiBUMifEffJ^ N. V. Rotterd. Hypotheekbank voor Nederland Opgericht in 1864 Maatschappelijk Kapitaal ! 10.000.000. waarvan geplaatst f 8.400.000, waarop 10 pCt. gestort. Verstrekt geld op eerste hypotheek. Voor inlichtingen wende men zich tol het kaatoor der Bank, Schiedamsche Singel 89 te R'dam of tot hare Agenten. De Directie: Mr. Th. Reepmaker, Mr. N. P. C.y. Wijk, Mr. B. van Rossem. N.V. STANDAARD HYPO THEEKBANK te ROTTERDAM Directie; Mr. H. H. C. CASTENDIJK «n L MOSSELMAN De Bank geeft onder controle van het Algem. Administratie- en Trustkantoor 4} % Pandbr. tegen beunkoers uit. Nederlandsche Handel-Maatschappij, N.V. AMSTERDAM. AGENTSCHAPPEN te ROTTERDAM n VGRAVENHAGE Vestigingen in Nederlandsch-Indië, Straits-Scttlements, Britsch Indië, China, Japan en Arabi ALLE BANKZAKEN SAFE-DEPOSIT. KOFFERKLUIS. .V. Bataafsohe Hypotheekbank AMSTERDAM A n n o 1899 Geeft uit tegen beurskoers: 4% PANDBRIEVEN in stukken van f 1000,-, f 500,- en f 100,-. Coupons Januari en Juli De HolL Voorschotbank HAARLEM, KRUISWEG 70, De Bank verstrtkt gelden tot elk bedrag met een minimum van f 1000.?op zake lijk onderpand en onder borgtocht, roet in pandgevlng eener polis van levensver. zekering van gelijk bedrag, en verkoopt 5% schuldbrieven in stukken van f 1000 . f 500.?en f 100.?tegen Beurskoers. EERSTE?^ HOLLAHDSCHE LCVCNSVCRXEKTRINOS-BANKKi.v. i Een xcsihittfjsclic voor wandelaars.... Zes dagen wandelen". Als maar in de rondte door de Agricultural Hall. En op de tribune, dag en nacht, het publiek van toen, zich vermakend op de manier van toen. Dat was vijftig jaar geleden. Zijn de menschen veranderd? De men schen misschien. Hun methoden zeker. Hun methoden van zich te kleeden, zich te verplaatsen, zich bezig te houden. De geheele manier van leven, denken, werken, handeldrijven.Voort wil de wereld. VOO R Tl Wandelend? Snelle r. ledere tijd heeft zijn eigen tempo. Eigen methoden. Eigen menschen die dat tempo en die methoden aangeven met de natuurlijkheid waarmee zij ademhalen. Het zijn de mannen van hun tijd. De leiders. De pioniers. De zakenmenschen wier groote gay e het is, HELPERS te vinden, die hun tijd verstaan, die weten wat er is en, wat er komt. .' ? ' ? ' ' ? ? ? . '?'.'.'?.'?"??. ?' Adverteerders van NU, werk met een Bureau van NU. WERK MET Alt?V advertentiebedrijf i ' ...?'. ? ? ? .?'..'?? ' ' ' i ' . ? ' ?' ' ' ' ?' '? : .' . . ??. . ; ' ' " . .: ' ?? '.' ?.' ? ' ' . '. ' ' '-. ?' '.-" ' ' ' ?-. ' ' ' < , . - , ARC's advertentiebedrijf (Hoogendijk, Aronson'& Cie) IKeizJersgracht 401,/Am'sterdam C, Tel. 34367 .Vaar een hpiilgra\>are tilt, een Londensch blad van l No. 2829 DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 22 AUGUSTUS 1931 BEZUINIGING? door C. A. Klaasse HET wordt de bewoners van God's own country in den laatsten tijd niet al te ge makkelijk gemaakt. Sedert den oorlog hebben zij, die nog altijd de illusie hadden de ideale workshop of the world te zijn waar de rest van de wereld zijn grondstoffen bracht ter veredeling om het gereede fabrikaat: Made in England weer mee terug te nemen, hun industrie hard zien aftakelen. De .katoenindustrie, eens de trotsch van MiddenEngeland, werd noodlijdend en met de kolennijverheid, de kurk waarop een deel van het Zuiden dreef j ging het niet veel beter. Deze malaise is inderdaad in de laatste jaren verscherpt door de algemeene wereldcrisis, maar in den oorsprong staat aij er los van. Waaruit men dus moet concludeeren dat zelfs bij een opleving in de algemeene conjunctuur deze beide bedrijfstakken waar schijnlijk nog geruimen tijd een blok aan hot been van de Engelsche welvaart zullen blijven. En zoo is het ook met de werkeloosheid, die slechts tendeele in verband staat met de algemeene depressie, maar voor het overige M-aarschijnlijk een vrij groote permanente ^arbeidsreserve", zooals het euphemisme luidt, beteekent. Ik heb onlangs gelegenheid gehad uiteen te zetten hoe tenslotte ook een tweede bolwerk van Engeland's economische macht: de internationale financiering, de geldmarkt, herhaaldelijk in de paar laatste jaren is bedreigd, door den constanten druk op het pond sterling, en de goudonttrekkingen, voorna melijk ten behoeve van Frankrijk, maar ook ten behoeve van andere landen, waar de algemeene sfeer van wantrouwen in de jongste weken leidde tot pondenopvraging op ruime schaal. De Bank of England zag zich zelfs genoodzaakt een credietovereenkomst aan te gaan met de Banque de France en Federal Heserve Bank óf New-York, waardoor de Engelsche geldmarkt openlijk kwam te steunen op vreemde kracht. Voor geen van deze kwalen is nog genezing gevonden, behalve dan vóór de financieele. die men voorloopig zooals gezegd - heeft kunnen cureeren door het vertrouwen te herstellen met steuntoezegging van derden. En bij al deze nooden voegt zich nu weer een nieuwe impasse: de be grooting. Terwijl de werkeloosheid en de depressie tenslotte nog verschijnselen zijn die men kan ,,laten gebeuren", al poogt men natuurlijk midde len te zoeken om verbetering te brengen, de schat kist moet gevuld blijven, de regeering kan in dit vraagstuk niet passief blijven doch wordt geroepen om een oplossing aan de hand. te doen, en wel zoo spoedig mogelijk. De steeds toenemende werke loosheid (er zijn thans ruim 2,7 millioen doletrekkenden), stijging der uitgaven uit anderen, hoofde, en vermindering der inkomsten hebben het tekort voortdurend grooter doen ? worden. Het deficit werd langzamerhand van dien aard dat Engeland, wilde het zijn prestige als solide staat behouden, moest zinnen op middelen om de twt e eindjes tot elkaar te brengen. Al geruimen tijd geleden was een bezuinigingscommissie ingesteld, in een periode tóen nog niet zoozeer een dringend begrootingstekort dan wel de wensch om de drukkende belastingen die noodig waren om de rekening sluitend te krijgen te kunnen ver minderen, het verlangen naar goedkoopere staatshuishouding deed ontstaan. ? * * ' En daar ziet zich nu de Labour-regeering ge confronteerd niet de voorstellen van deze nietlinksche commissie die het mes er flink wil in zetten. Geen. wonder dat de 'partijen bet niet zoo spoedig eens raken over de meest aanvaardbare oplossing. De Labour-regeering moet omdat zij als minderheidsregeering immers moet steunen op een der andere partijen, liefst op beide schipperen tusschen de verschillende stroomingen. Contenter tout Ie monde et son p ere valt niet mee, dat ondervinden de regeeringsleiders terdege, te meer omdat in dit zoo uiterst moeilijke vraag stuk in eigen boezem zelfs nog geenszins eenheid van opinie schijnt te bestaan. Ueen wonder l In den grond moet de I^bour-partij elke bezui niging verafschuwen, omdat'*'immers de eenige uitgaafpost, waarop redelijkerwijze beknibbeld kan worden, juist de werkeloosheidsuitkeeringen en de ambtenaarssalarissen zijn. Alleen in een bezuiniging op leger en vloot zouden zij kunnen toestemmen* maar dat behelst nu juist het vooretel van de commissie niet. Afgezien van die besparingen wenscht ongetwijfeld de meerderheid der Labour-leden eerder een evenwichtsherstel in de begrooting, door verder aandraaien van de belastingschroef dan door vermindering der uit gaven, welke zij als noodzakelijk beschouwen. Dit probleem is waarlijk niet zoo eenvoudig: moet het gat worden weggenomen door zuinigheid, . of moet het worden gestopt door de nering naar de tering te zetten (een politiek die helaas alleen vadertje staat kan toepassen)? Wanneer men deze kwestie overweegt is men in eerste impuls vanzelfsprekend geneigd om de conclusie te trekken: in een zoo ongunstigentijd zal de staat goed doen als elk goed huisvader te handelen en de buikriem wat in te snoeren, opdat niet door nog hoogere belasting het bedrijfsleven nog zwaarder wordt getroffen." Wanneer men over belastingen leest, tien tegen n dat de druk op het bedrijfsleven daarbij te pas komt. En daar zit nu juist de moeilijkheid: het is allerminst ge zegd dat hooge belastingen een zware druk op het bedrijf sleven leggen, dat hangt heelemaal van den aard der geheven belastingen af! Juist in een periode van malaise kunnen hooge belastingen opperbest zijn, kunnen zij zelfs de saneering in de hand werken. Wanneer maar de lasten aldus worden gelegd dat er niet een verschuiving van inkomsten door ontstaat, maar een vermeerdering van het totale bestede inkomen. Dat is inderdaad mogelijk, wanneer maar de meerdere belasting wordt geheven bij die categorieën, welke de meer opgebrachte lasten putten uit dat deel van hun inkomen dat voor verdere vermogensaccumulatie bestemd was. Dit principe heeft met de kwestie al-of-niet-verdiende-inkomens niets uit te staan, heeft op zichzelf geen- ethische basis, het consta teert slechts dat, waar wij nieuw gevormd kapitaal op het oogenblik in het geheel niet kunnen ge bruiken, en het deel van het inkomen voor be sparing bestemd dus maatschappelijk in het water gegooid en gedoemd tot verscherping van de crisis is, absorptie van dat inkomen door den staat dus een verstandige politiek geacht kan worden. Het bedrijf sleven wordt daardoor direct zeker niet geschaad de lasten voi-men immers niet bedrijfskosten en ,,verzwaren" dus de voort brenging niet en indirect evenmin, integendeel, indirect wordt het gestimuleerd, omdat het totaal bestede inkomen stijgt. Datzelfde doel bereikt men ook wanneer men het deficit blauw blauw laat en tot' dekking ervan geld leent theoretisch is dat nog beter, omdat men dan zeker is dat een verschuiving van besparing naar consumptie plaats vindt, wat.men zelfs bij zorgvuldige keuze der belastingen niet Is maar zulk een politiek wordt nu eenmaal door zeer velen in strijd met conservatief beleid geacht. brengst geleidelijk achteruit loopen. Haar bijjde dole" en de ambtenaarstraktementen is dat niet zoo, de kosten van de productie worden er waar schijnlijk niet lager door, alleen dan wanneer belastingen verlaagd zouden worden welke voor het bedrijfsleven directe kosten uitmaken, of althans indirecte (omzetbelasting, banderol Ie recht). Maar verlaging beteekent wel een gelijke ver mindering der koopkracht! Deze (Jordiaansche knoop door te hakken beteekent dus voor de Labourleiders zelve afgezien nog van de com promissen welke zij met de oppositie hebben te sluiten en van den tegenstand der eigen partijleden een taak die allerminst gemakkelijk is. Want het zijn dit keer niet alleen de partijprincipes, die strijdig zijn met de voorstellen welke de regeering door de bezuinigingscommissie zijn voorgelegd, maar ook algemeen economisch is daartegen juist in dit stadium van de conjunctuur heel wat intebrengen. * « * * * Het schijnt dan ook. dat de regeering reeds omgezien heeft naar middelen om zonder al te ingrijpende bezuiniging dus door opvoering der inkomsten het kasboek sluitend te krijgen. Het bijna reeds weer vergeelde project van het algemeen invoerrecht van 10 pCt. is weer uit de doos gehaald. Het was onder anderen KeyneSi die zich destijds een groot voorstander hiervan betoonde, voornamelijk ook uit fiscale, meer dan uit protectionistische, overwegingen. Deze oplossing'heeft dit nadeel, dat de invloed op inkomens verschuiving of besparing-naar-consumptie-ver schuiving die zooals ik boven uiteenzette juist heel belangrijk is moeilijk te controleeren is, omdat het een indirecte belasting betreft. Maar er zijn wel degelijk ook voordeelen aan te wijzen, en wel voornamelijk deze. dat de vermindering der consumptie der belaste goederen die allicht het gevolg zal zijn, niet op de binnenlandsche industrie wordt afgewenteld, maar op de import, een beweging die voorloopig nog allerminst effect behoeft te hebben op de xütvoer, zooals de Man chester-leer dat wil. Die daling van de invoer kan de Engelsche betalingsbalans trouwens op het oogenblik ook best gebruiken. Stel eens dat de fiscale rechten zouden leiden tot evenredige ver mindering der invoeren, d.w.z. dat het voor ingevoerde goederen bestede bedrag inclusief rechten gelijk blijft aan dat zonder rechten vóór de invoering van het algemeen tarief, dan komt men inderdaad slechts tot een inkomstenverschuiving van de koopers dier goederen naar den staat, indirect, dus naar werkeloozen en ambtenaren tot stand. Maar terwijl de mindere inkomsten besteding dan ingevoerde producten betreft zal althans een belangrijk deel van de door den staat uitbetaalde bedragen in het binnenland worden aangewend. Natuurlijk is dit niet voorlOOpCt. juist, maar de tendens is onmiskenbaar. Zoodat dit project wellicht nog niet zoo kwaad is. De discussies, die zich straks in Londen zullen ontspinnen en de oplossing die men tenslotte zal kiezen zijn daarom zoo interessant omdat, hoewel Engeland de meest dringende begrootingsmoeilijkheden heeft, straks ook alle andere landen zich voor hetzelfde geval gesteld zullen zien. In Ame rika is het ook al bijna even ver, en de rest van de wereld zal er niet aan ontkomen! Abonneert U Wat zou er gebeuren wanneer men de bezuinigingsplannen van de commissie ad hoc inderdaad ten uitvoer legde ? Dan zouden de inkomsten van werkeloozen, en .een groot deel der ambtenaren flink gesabeld worden, met het gevolg dus dat hun consumptie recht evenredig achteruit zou loopen. Dat is juist de groote moei lijkheid, die ook bij het probleem der loonsver laging een zoo belangrijke rol speelt. Wanneer men thans de consumptiekracht van een deel der bevolking drukt dan zal dat een zeer ongunstig effect op de conjunctuur hebben. Bij de loons verlaging voor bedrijfsarbeiders kan men nog zeggen dat de kosten evenredig met de koop kracht dalen, zóodat op zijn best genomen de loonsverlaging zonder effect kan blijven, omdat voor de industrie aoowel de kosten als de opop De Groene Amsterdammer" door middel van de coupon op pagina twee van het groene omsla g, en U ontvangt den loopenden jaargangvoorslechts drie gulden en v ij f t i g cents. ,» ?v