12 DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 31 OCTOBER 1931 No. 2839 DRAMATISCHE KRONIEK door Henrik Scholte iSren K«>ld. wél ELK jaar om dezen tijd, rtls de kachel weer onder die allersinakelooste Hollandsche uit vinding, die wij schoorsteenmantel noemen, ge plaatst wordt en op de daken onzer schouwburgen nog slechts wat kleumige stadsmusscheii bijeenhokken, begint de contra-trek der vreemde tooneelvogels naar ons land. Het was in n week tijds al een aardig bont concert: Yvette Guilbert met die wonderlijke speeldoos van haar kleinkunst. waaraan zij telkens weer een nieuw en inniger muziekje ontlokt. M. Karsenty. die met de luxueuze reis-advertenties in z'n dure programma's, de jaarlijksche propaganda-ronde voor l'Art Fran cais par Ie Théatre & travers Ie Monde" doet e'n met z'ii ..(.iftla's". krachtdadig gesteund door het welgekleede en zeer francophiele publiek dor Alliance voor een interessante pauze en ook nog wel eens voor een avond nieuw en belangrijk too neel zorgt (dit keer minder: Guitry in het kwa draat). In het Muzieklyceum. waar de honderden accoustische vogelnestjes in het blauwe dak Schubert fluisteren en nogeens Schube-rt, is het de microcosmos van Paul Brann, de al te menschelijke marionetten van tïoethe's examinatoren en «Ie porceleine gratie van Italiaansche miniatuur opera's. In den bij veel publiek lichtelijk benauw den n wee-geparfumeerd en Hollandschen Schouwburg-in-Hersteld-Verband traden Sonja Aloinis en Alexander Asro op. een beetje zielig zonder hun troep, een beetje triest in hun programma van louter klaagzangen en in alles een stuk minder dan vroeger, tenzij de herinnering bedriegelijk vermooit. Over de artistieke kwaliteiten van de/e intermezzi van n avond wil ik het thans niet hebben. Men is'er immers geweest, men heeft er het toe passelijke woordje van den medebezoeker-criticus den volgenden morgen over kunnen lezen. Wie er niét was, interesseert er zich alleen al uit dépit over zijn afwezigheid niet voor. Wel echter was het voor ieder, wien het tooneel nog wel iets meer dan om redenen van bloote nieuwsgierigheid ter harte gaat. pijnlijk om te zien, dat deze voorstellingen, vaak tegen /eer belangrijk verhoogde toegangsprijzen, alle zeer druk bezocht waren, dat dus in dezen tijd van crisis niet de schouwburg zonder publiek is. maar wel onze gezelschappen hun kostgangers dreigen te verliezen of alreeds verloren hebben. De grootere kieskeurigheid in anuiseinentshflegging. waartoe het geringere «^verschot in d«' huislioudboeken dwingt, komt voor een onredelijk groot gedeelte onzen buitenlandschen gasten ten goode. Wij geven wel een zeer eenzijdige uitlegging aan onze hooggeroemde deugd der gastvrijheid, wanneer wij in drommen optrekken naar een vrij makken avond van 100% Sacha Guitry. hetgeen hoe virtuoos (al te virtuoos) ook gespeeld toch maar een mixtuur van een kwart esprit", een kwart suiker en voor de helft onder de markt aangeboden Sauharine is. liet dure publiek van dezen avond gaf in dozen tijd ??de voorkeur aan een middelmaat Fransche comedie, terwijl eenzelfde soort comedie briljanter van tekst, gevoeliger van spel, --- bij een voorstelling als Nachtrepetities" in de eigen taal minder aan lokkelijk scheen te zijn. Dezelfde schouwburg. die voor ..Misdadigere" angstvallig vermeden werd. stroomde vol bij een avond van verwante kunst op een (zoo men wil) even triest thema. waarin Asro en Alonns. eenzijdiger, zwakker in hun extatisch spel en beperkter in het scala van hun techniek, verre de minderen waren van ('harlotte Kohier en van Dalsum. Dit is onredelijk. liet eenige principe van den tooneel-vrijhandel behoort toch te zijn, dat binnen?komo wat beier, niet wat artistiek doubleert of wel goedkooper (in plaatsprijzen duurder) is. Er wordt aan ons tooneel. zoo niet door allen dan toch door de besten, gewerkt om de fouten van jaren goed te maken. Fouten van gecompliceerden aard: fouten in de leiding, fouten in de keuze van het repertoire, dat steeds beneden of geheel buiten de eisenen des tijds gebleven is. Fouten in de critiek. die of het tooneel als een formalistisch begrip zag en a posteriori afwoog naar rang en kwaliteit, in plaats van de noodzaak van het te spelen stuk en de dienovereenkomstige waarde van het vertoonde tot eisch te stellen, of wel uit averechtsche hulp vaardigheid, verdoezelde en neutraal omschreef, waardoor het publiek, dat er dan nou kwam, door gemis aan voorlichting de teleurstelling aan den lijve voelde en zich voornam, den volgenden maal weg te blijven. Fouten van het publiek, dat den lokroep van het uitheemsche. het patronaat der gezelligheid hooger stelde dan de belangstelling voor het tooneel, die ander risico vraagt dan <'«>n bij ongeluk verkeerd zittend sniokingdasje ol' het waagstuk van het lanceeren van Madame's nieuwe japon. Het is al zoo dikwijls naar voren gebracht en in het enkele constateeren van deze onredelijke intoresseiivorschuiving ligt nauwelijks een nieuw argument. Tenzij dun, dat voor een ter zijner tijd doorbreken van een reeds lang dreigende MUZIEK door Constant van Wessem Concertgebouw: Meester-concerten I. »egov la ZES meestereoneerten, waarvan dit de eerste is. Zes meesters up hun instrument laten, zich hooren; maar de piano gaat tweemaal en de zang ontbreekt (of.geldt Wüllner als zanger?). De Spaansche guitarist Andres Segovia opent de rij. Niemand zal het betwijfelen dat hy een meester is op zijn instrument en dat hij dat instru ment, de guitaar, tot hot wonderbaarlijke van gevoelige schakeeiïng, van verfijnde nuanceering, van kleur, soms ook van kracht, uitbuit. De mogelijkheid is echter niet uitgesloten, dat onder ling de binnen zijn grenzen bereikte expansie het ; nstrument op zichzelf niet een geheelen avond bevredigt, zelfs al maakt men den avond vrij kort, zooals Segovia deed, en dat men ook van een guitaar-muziek pour amuser son ami ou sa maitresse", gelijk het in vroeger tijd van deze muziek heette, verlangt, dat zij op den duur niet verveelt: de gespoelde stukken waren niet alle even boeiend. Maar dit ter zijde gelaten, voor het spel van Segovia kon men niets dan lof hebben. Er was ook onder de muziek, die hij speelde, verrassends: ik denk aan die verrukkelijke, oor spronkelijke voor de luit geschreven, gavotte van Bach. Xaast andere oorspronkelijke stukken o.a. van moderne Spanjaarden, die in deze kleinkunst opnieuw een verfijnden smaak uiten, hun doof het ras der Spaansche luitenisten overgeleverd, waren ook voor den guitaar gearrangeerde stukken en we waardeerden het meesterschap in de voordracht, maar soms minder het bereikte muzikale effect: 'jranados' dans en Albinez' Sevilla klonken ons ui wat dun in de ooren en men denkt zich hiel den guitaar beter op zijn plaats als bogeleidingsinstruincnt dan als drager van de hoofd stem. Dit arrangeeren van oorspronkelijk andere zettin gen behoort tot de virtuozenstukjes, die wij niet heelemaal weer zonder critiek aanvaarden. crisis de gezainelijke verantwoordelijkheid gedragen moet Worden door het tooneel, de critiek en het publiek. Niet door van elkaar af te hangen en op het verlossende woord van den ander te wachten, maar door stelling te kiezen, niet alleen tegen de middelmaat, niet alleen tegen de verlokkingen, die in tijden van voorspoed onschuldige luxe zijn, heden echter een schreeuwend onrecht, maar vooral door stelling te kiezen tegenover elkaar, door te scheiden en te zuiveren en ernst te maken ook met het te lang op oncritische ,,ontspanning" en een snobistisch \\ elkom "N reeradeling voortterend schouwburgbezoek, is er op het laatste oogenblik misschien nog iets te redden van wat reeds bijna onafwendbaar dreigt. Prent- en Volkskunst door A. E. v. d. Tol Rodol|ihf Br<?«<!! n J»IJ Mfiiii<><> Land weer. Amsterdam De heer Santee Landweer, die met zijn kunsthandel onlangs verhuisd is naar een, voor het doel zeer geëigende tuinkamer in een fraai 17e eeuwsch grachtpaleis (Keizersgracht 207), is een fijnzinnig speurder naar bijzondere prentkunst; hy komt dezen keer wel met een hél bijzondere collectie voor den dag?een verzameling teokeningen van den wonder!ij ken eri genialen Maitre du Lapin", oftewel The last of the Mohicans" gelijk llodolphe Bresdin, (1822?'85), door de enkele vrienden die hij tijdens zij n Ie vensloopvan-bohémien bezat, soms wel ge noemd werd. Deze groote hoeveelheid, met mees terschap geteekende bladen, bestaat voor het meerendeel uit. voorstudies voor de groote prenten die Bresdin schiep, zooals bijv. die- van den Barmhartigen Samaritaan," die meestal als boordevol geschonken zijn met de uitingen van een onuitputtelijk fantasie en tot in de meest minitieuze, slechts met een loupe tot het einde toe na te speuren, détails zijn dcorgeteekend en het toch ook als even wichtig, groot gezien en met bewogen heid geconcipieerd geheel dcen.... Wat uit deze studies van dezen iliustrator-bij-uitnemendheid, dezen Verteller met de teekenpen, die leefde in zijn verbeeldingen van Bijbelsche. Sagen, ridders, krijgers en edelvrouWen, kasteelen en sprookjesbosschen. aan vastheid van hand, aan beheersching van het métier blijkt, kan soms alleen maar vergeleken worden met het wonderlijk vermogen, dat men in vele Japansche en Chineesche. Genieën van de lijn" zoo dikwijls bewondert. , I''t*cn. vtin Svhultcmu Bi) n c «MI Bries HIJ A Holkema, Amat. Voor hen die in de grafiek, in de ets speciaal, van een volleerd «?n verfijnd werkniansohap houden. dat de techniek volledig beheorscht en haar, in hél haar zuiverheid, tot haar recht doet komen, biedt de tentoonstelling van deze twee, hier te lande niet of weinig bekende, Engelsche etsers, veel om van te genieten. Bone is van de twee de meest romantische, de meest bewogene. Zelfs waar hij stukken modernEuropeesch groote stadsleven geeft, met huizen in afbraak en opbouw, schuttingen, steigers en druk arbei dende werklieden, gaat er, door het, ook hier, gehandhaafde correcte" aan de oppervlakte, dat in eerste instantie misschien wat vlak aandoet (zooals de Engelsche aard dat ook op andere gebieden Veelal heeft!) een hauch" van iets wat men een verlangen naar het' groote avontuur 4 zou kunnen noemen. Minder ver borgen spreekt dit verlangen zich dan uit waar Bone zijn motieven vond in b.v. een Spaanschen Goeden Vrijdag", een Xacht in Bome", enz. Grigg mint, met minder be wogenheid en, naar zijn gevoelsaard, meer ausgeglichen", vóór alles de oude kerken en kathedralen, die men in zijn vaderland aantreft. Het architectonische, in zijn aspect van rust en statigheid, trekt hem, zou men kunnen zeggen, in hoofdzaak aan. vun VolkwkunKt tii do Bljonknrf. Anmtordam Een wél wat grootsohe en te weidsche betiteling 'voor de uit stalling van een collectie Fransche kunstnijverheidsproductén, die, al ba seeren zij zich dan ook voor een deel op oude volkskunst-motieven, heden ten dage toch mér met de nijverheid dan met het volk te maken 'hebben! Veel Bretonsch aardewerk (Quimper), wat Bouaansch dito, Parijsch kantwerk, geslagen koper, tin. -?en een verzameling takken met perlemoeren bloembladen die b.v. in de kannen van tin zoo decora tief doen" kunnen. .. . Een en ander is de laatste jaren eigenlijk reeds zóó in de mode, dat van een uitzonderlijkinteressant tentoonstellingsgebeureii hier moeilijk gesproken kan worden. Het meest bijzondere", en ook het hier te lande minst bekende, waren de Normandische cartonnageproducten,- vloeimappen. ? lappenkappen, prullemanden, enz. enz., in ouden perkament-toon gehouden, met gecraquelleerde vernislaag en uit de hand beschilderd met naïeve boerenfiguurtjea en tafereelen. No, 2839 DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 31 OCTOBER 1931 Duitsche Boeken Hugo Ball en Emmy Hennings door Nico Rost (iU---Henttiny«. Hugo ull, sein Lcbcn in Briefen nnd Gedichten." Mit t'incm Voricort von Hermnnn HVHHC. IS, Fischer. Berlin, Kmmy Hall?Hcnninys, ,.IIn<ju Uatl'tt Wc<j su Gott." Jüsi-.f Kosd und Fr. Pustet. Münchcn. In 11)17 openden in een zaal der Hollandischen Meierei" in de S^ierjclxtrnsse no. 4 te Zurich eenige dichtere en letterkundigen waartoo o.a. Hurjn Hall, II n nu Arp, Kunn;/ l/enninys, Tristan Tsara en Richnrd llm-lwabeck behoorden, het dadaïstische cabaret Voltaire cc-n daad. die toen noodzakelijk scheen om te protesteeren tegen een valsch hu manisme en patriotisme. Eenige huizon daarnaast. Spiegelstrasse Xo. 11, woonde op een, tweede verdieping boven oen schoonmaker -?Lenin. Eiken, avond zal hij deze muziek gehoord hebben -waarschijnlijk met tegenzin, omdat geheel andere problemen hem bezighielden. Een paar straten verder woonde een lorsche leeraar. die onderricht gat' in vreemde talon en een boek schreef, dat later een standaardwerk der moderne literatuur /ou blijken te zijn; Ju»tc* Joycv. (Een jjiar later, toen de dadaïsten weer met llugo Ball als leider hun eerste tentoonstelling openden, voorden in denzelfden tijd lUissischtemigranten in Xurirh onderhandelingen mot de Duitschu rogooring om van haar vrijen doortocht naar Rusland te. krijgen). ..Unsor Kabarot - schroef llugo Ball bij de opening, ist oino Geste. Tedes Wort, das hier gosproo.hen und gesungon wij-d, bosagt wonigstons «las oine: das/, os dioser er niodrigon dor Zeit nicht g«-limgon ist uns 'Hospekt iibzunötigon. Was wil re auch r«>spoktab«>l vind iniponk.i'end an ihr? Ihro Kanonon:' l'nsero grosze Trommel bortont sio." Hugo Ball is niet bij hot Cabaret ..Voltaire" gebleven.' Hij vluchtte naar Tessin ..jet/t weisy, ich ? schivof hij in dozen tijd wohin man aus Z.irich noch flüchton kann: in den 'rxsi'/i." Maandenlang woonde' hij mot zijn vrouw Emmy H'otmings «-en dichteres on roiuanoiore mot grooto ([iialitciten in «Ie ecn/amo afzon«h-rhifx vun Ascotui, Agnuzzo rn Magadino. Hot . wai-c- onjuist te schrijven, «lat Hall in deze periode «Ion \\vg naar de Katholieke Kerk terug vond. H«»owel «lozo litcr-ator. vooral in do luutste jnroti van x.ijn loven. cnk«.-l een getrouw zoon dor ?kerk wilde zijn, die de ytiorschi-ifton «lor l\ork nauwkeurig «>pvolg«l«- 01 geen woord wilde schrijvcti.dat niet «loor do priostoi-lijko consniir zou zijn goedgekeurd d«rod hij i>n«?imlig voel hioor.dan onk«-l torupkoeron t«)t zijn vroeger geloof. Hij wildo mot al de kracht, die in hom was, naar eau oer-Cliristcndom terug. Alleen van dit oer-l 'hristondohi van een terug keer tot het oude geloof vorwachtto hij redding voor dezo wereld. Hot is in deze aankondiging van do twee boeken, die zijn M-OUW aan zijn nagedachtenis wijdde (on zelden word een schrijver ssóö'geëerd) niet de plaats ook maai- schetsmatig do ontwikkeling on lovonsloor vun ilugo Ball te beschrijven. Zijn Kritik der Deittschcn Intellisfem" (dat hij later na zijn terugkeer tot het geloof omwerkte tot die Folfjcn der Itefünnation") bevattu do luttoi'ste aanklacht die ooit een Duitschor togen zijn vaderland richtte, i,J}i/zanlini*chen Cliristcnlum", dat een drietal boschrijvingon van Hoiligon-levons l>«;vatto volgde, dan die Fluchl uus der Zeit" oen soort biecht, waarin hij zijn ontwikkelingsgang nogmaals beschreef. Deze biecht begint 1010 in München, waar hij zich in gezelschap van Kandinsky'. oh, Franz Mare mot tooncelproblemen bezighoudt on eindigt 1U20 in Tessin, waar hij een werk schrijft over psycho-analysc on oxor??ismo". October 1927 is Hugo Ball in Agnuzzo bij Lugano 'gestorven die Diagnose lautete schreef zijn vriend Herman Hetitte auf Magenkrobs, dahinter standen mehr als ein dutzend Jahro Hungei-s, horoisch und franziskanisch ortragonen Itungors". Jlij was nog maar 11 jaar. Wie zijn werk kont zelden brachten boeken don lozer moor tot nadenken over het wezen van dozen tijd bemerkt dat hij zich ver boven hot peil dor Duitschschnjvende Katholieke letterkundigen ver heft on waarschijnlijk ook in volgende publicaties in! conflict mot de Kerk was gekomen, hoe wel hij niets lievw had ver meden dan juist dat. Emmy Hen nings heeft nu t w o o werken laten verschij nen, waarin ze voel blieven van Ball aan haar en van haar aan Ball, talrijke ge dichten en dag boek fragmen ten publiceerde. Men bohooft Ball's werk niet te kenm-n om er telkens weer naar to grijpen, Emmy Ilonnings vindt?hetgeen voor mij onbegrijpelijk is geon woord van pro test togen een samenleving, «lio dezen man zóó behandelde.' zóó liet hongeren, geon woord van protest togen oen land. dat niet begreep dat Ball's ..Kritik der deutschon Intolligenz'' ondanks zijn scherpte hot boek van oen idealist was on dat hom in Zwitserland als oen politieke spion Hot vervolgen. geen woord van protest tegen,do Duitsche Katho lieken, die hem niet do plaats ga von. waarop hij krachtens zijn talenten recht had. In deze boeken is geen verzet coke! oen na'ïve berusting. waarom men deze vrouw benijden doch tiio men niet met haar doelen kan. Deze berusting' is natuurlijk oen onvei-brcekbaar deel van haar geloof on gaf tegelijker tijd aan «lozo beide werken een sfeer van eenvoud on liefde, zooals men zelden aantreft. Emmy Hennings bleef ook in de boeken nver haar man een dichteres van een kinderlijke zuiver heid. Zo g''t-ft ons oen -- waar schijnlijk v«>lle«lig beeld van llugo Ball. ?!)«? brieven, die hij aan zijn tienjarig dochtertje schreef, waren voor hom oven belangrijk als zijn briefwisseling mot Hesso. waarin hij zich over zijn werk uitliet en met ontroering lezen we de brieven, die hij uit Bern aan Emmy Hemiings schroef in de eerste oorlogsjaren, toen heel Zwitserland .overstroomd was van diplomaten en spionnon, overal het geld stroomde voor politieke propaganda, doch Ball armoe lood 011 hongerde «MI zijii Kritik der deutsclion Intolligenz" schroef. ' ' * » .* ' Zelden verscheen een boek, waarvan we hot . .et den inhoud zoo weinig oens kunnen zijn, doch even zelden openbaarde' ai'ch een figuur, waar-' voor we grooter respect hadden. Xatuurlijk was dit leven in laatste instantie toch een vlucht on deze eenzaamheid in Tessin enkel een poging de kroten der stervenden in de loopgraven niet te hooren, natuurlijk constateert men dat ook Ball ondanks alles niet doorzette met zijn strijd togen dozen duizondvoudigen moord. Desondanks moeten we met een gevoel van eerbied Richard Huelsenbeck gelijk geven, die zijn vriend uit den tijd van het dadaïsme herdenkende, schreef: Er starb lieber, als dasz er fröhlioh mit dem Strom der Dinge platscherte. Ich lehne den Katholizismus Balis ab, ich fordere die Anderung der Welt, alles Pfaffige ist m ir graszlich, ich halte es für ein ringlück, dasz Ball in die religiöse Mystik.'hin* eingeriet. Aber ich achte den geistigen .Yenschen, ich achte das Schieksal, ich weisz was es heiazt für aeine Uberzeugung zu sterben*" BOEKBESPREKING 7'im, roman van 'n hondenleven door Pitn Pernel (W, J. H. Mulier). Uitgever A, J. G. Strengholdt, Amsterdam. Dit boekje behoort tot die beangstigende stapel, die steeds groeiende en gedijende plank in mijn boekenkast, die den bespreker zorgen baren. Want /.e zijn eigenlijk niets bijzonders, ze komen en sterven als de blaren aan de roodbruine beuk voor mijn raam en t<'.ch hebben ze heel even een klein beetje geluk, «-en dwaze ontroering, een glimlach gebracht. Muiier kan schrijven. Wie het aardige Zondags blad van het Vaderland iedere week openspreidt /.oekt al spoedig naar Pim Pernel's hoekje, waar hij alle /.even dagen weer iets aardigs van Weet te maken, een beschaafd en genoegelijk entrefilet. afwisseling in het actueele dagbladnieuws. Maar wie goede stukjesdagbladlectuur-boven-demiddelmaat en onder de streep kan schrijven, is nog niet bekwaam tot het oomponeeren van een roman en zoo is dit Pim maar een weinig geslaagd boek geworden. Ken uit velen. Toch gaat het me eigenlijk aan het hart. dat ik niet vriendelijk kan schrijven over dit \vrhaftlt j«(want meer is het niet.) Muiier is eigenlijk een fijne kerel. Zie eens die slotalineas. die Tim's dood be schrijven: ..Toen. niet oneindige moeite, kroop Tim uit haar mandje, kwam met haar schokkende kopje naar zijn hand toe en likte die voor het laatst. Keek den beerlijken baas nog een> zoo lang het nog kon heel diep en innig bedroefd aan. Dat tongetje was al "koud en die blik wilde zeggen: Nu is het afgeloopen lieve baas. heb je liet begrepen? Voel dit tongetje maar eens. Het i» mi*, baas. Dag jong, dag .... En toen nog even 'n diepe ademhaling, het kopje liet zich neervlijden in zijn hand en zoo U ze heengegaan, *ij, itie hond, du Tim." Is dat niet hél mooi? L)i' d»llc laren, dooi1 .4. Philips ciin Welzenis vu C. L. rtin Xiftrik. l'itytive .V. T". Seyfütfdt's bock en muziekhandel, Arnfrtrrdom. De geschiedenis, als men dat 200 noemen wil. die de beide hoeren auteurs van dit boekje, ver tellen, begint in het gezelligste aller Leidscho koffiehuizen, de Vergulde Turk. liet huis met d«groene schut j es. de accoinodatio voor zeuzieken «MI de voortreffelijke leestafel. Wie de beste jaren zijns voorbijen levens eenige. huizen verder op de goede 13reestraat heeft door gebracht, begint met belangstelling de herinnerin gen te lézen van hen. die in deze omgeving lumnt» feestgolaije.il gezet hebben, doch hij weigert, na dertig' bladzijden lezen*, te gelooveii dat dit nu werkelijk de weerspiegeling is van het I^eidscho h-ven der ..anderen''. riiaiivarius heeft, geloof ik, een ander boek van wat de 'goo-jieniecnte voor ..studentenleven" aanzag en waarin moer /lolige dan malle gevallen geboekstaafd waren, eens betiteld met de Woorden: ..een werkje druipend van tlivk en braaksel." Dat was een definitie die meer waar dan elegant was. En hier ligt nu w«.-er zoo'n boekje, e ven onsmake lijk en even «luasi-studeiitikoos als dit andere, dat tenminste nog vlot geschreven was. Maar dit. .. .! . , Mijn, hemel, meneer Philips van Welzenis. stud. bij do gratie der goden, is dit uw studenten leven geweest, hebt gij van al die jaren, die ge in de kostelijkste aller Xederlandsche steden door gebracht -hebt, niet mér weten te maken dan deze aaneenrijging van, laf f o aardigheden? Is zóó. M ir herinnering van de herrliche Burschenzeit ? Dan beklaag ik u zeer .en diep. En gij, -kast bewoner van Xiftrik, is zoo uic visie geweest op uw Leidsche jaren, zijn .dit do hoogtepunten van uw studententijd, is dezo de humor, die ge uit eigen vrijen wil beoefend hebt ? Mijne heeren studs, zwabbers, fuifnummors. leuke pisangen. grapjasser». wat beklaag ik u dan diep! Maar het medeleven om uw wanbegrip wordt tóch nog overtroffen door de ergernis om u>v gemis aan geest en humor en vermogen om te schrijven. E, ELIAS POL ROGER & C-E LE CHAMPAGNE ENVOGUE JAGER GEPLINGS HAARLEM