N f De uitgestelde opheldering door Victor E. van Vriesland LA Bamboula was een eenigszins lichtzinnig meisje van achttien jaar. Ze woonde bij een oom, die een kleine kunstsmederij had sn de buurt van het beurskwartier, aan de Place du Thédtre tegenover sden Jardin de l'Arquebuse. Hij scheen niet heerschzuchtig te zijn ten aanzien van den vrijheidszin zijner nicht. Immers, nadat zij eenmaal onverwacht opgedoken was, niemand weet hoe, aan onze stamtafel rnest, ontbrak zij zeAderNaan onze bijeenkomsten. . J /ZaXL- | J iam is mij orrtscafWlnj zo|^ik dien al ooit gekend zal zij we Z$ was lang onre, indruk van .v eèXLleek zij prate.nwa^nwejpver aan haar " *** Iwwr Ernest itherv^zitte: ifcattidikhe n conver, ste keer, Den Jkk'd^y'ondL T-7, ,_v . ^... ras/öc hopeloos, ratieldos op' naar J|érlitefcl, 'l'^f'f- /' \. t. ' ,*>*.'? ere teint te danken e verschrikte ooge trekken, fijne 'rust. Met geraffitte niet gemakkelijk f d en onbeduu ag dat z nafcst nnen rde tw" ralde e n er een feestj t. Hij geeft ee moe, en heb 't uit; kom no' blijkbaar ni tik Reeds to^ntertij^tJëv óï8"rki"iinj in fmjne en ik, ierz^nuwd ejfejflptJiLjU&r dóór een leven, misfen>jg^onDevangenhei^ der opkome waren wk-v een teggpjyicht te vormen voor deze tqpne legden wij ons op eene al te stelselmatig j woonten werden gekenmerkt door eepe^ereg dat wij, in den loop der jaren, naarmate we\ aan den vooravond der grijsheid staande, betrokken werden. Niemand, die ons zag, had kunnen vermoeden, dat ons vermaak . ''????Ww^^ aan een overmaat van innerlijken ernst toe te schrijven was. Misver stand is de beste grondslag van verstandhouding, en niets begrijpen is alles vergeven. Bamboula echter vatte allengs een zekere gering schatting voor mij op, daar zij, naar het mij leek, met miskenning van mijn eigen mooie zelf, mijn levenswandel te wankel achtte. De aanvankelijke toenadering die, zeer tegen mijn zin, tusschen ons had plaats gevonden, wilde zij verminderen juist toen deze een wezenlijke behoefte voor mij ging worden. Het was in deze pijnlijke situatie dat mijn oude vriend Pierre Breuil, psychologisch geschoold door de edelste geesten van zijn eeuw, en uithoofde van deze preoccupatie onlangs van zijn taak als dagbladredacteur ontheven, zich mijn lot aantrok. ,,0m een overgevoelige natuur als Bamboula ertoe te bewegen", sprak hij vertrouwelijk, '«lief en leed met je te deelen, moet je dieper snaren aanroeren. Leer dat meisje gelooven in je hoogere ik. Het vrouwelijk gemoed is als Frankrijk: het eischt veiligheid en waarborgen. Het is nu eenmaal niet mogelijk, met n voet aan de bittertafel te staan en met den anderen een huiselijken haard te grondvesten. Je moet kiezen of deelen. Wil je, dat zij in je gelooft, dan moet je haar overtuigen van de oprechtheid van je bedoelingen. Verzaak de Brasserie Ernest. Blijf thuis. Werk. Kondig dat niet met veel publiciteit aan, maar doe het toch opvallend. Vertoon je niet meer in etablissementen waar gelagen worden gezet. Schrijf eindelijk je proefschrift. Voor je het weet, is Bamboula bij je en niet meer weg te krijgen." orirripte. Vandaar ^ T"^ in al jeugdiger ik ijverig bezig was aan het voorbereiden van het op klapper leggen der bescheiden, noodig voor de annotaties van het schematisch over zicht der inleiding tot de eerste paragraaf van mijn geschrift, werd ik opgebeld. Het was Piardon, een van mijn vrienden uit de Brasserie Ernest. ,,Kom je ook", vroeg hij, ,,we wouen 'n kaartje leggen, we zitten hier allemaal bij elkaar, vanmiddag was je er ook al niet, waar heb je gezeten?" Thuis", zei ik; ik heb verbazend weinig tijd, ik heb dringend werk, ik denk niet dat ik vanavond nog kom, nee on mogelijk, heusch niet, een ander keer, bonjour." uur later werd ik weer opgebeld. Ditmaal was het de sterntier. ,,Hallo", riep hij, ,,ik sta hier met Campignac, Baran0t en de heele bende. Of je nooit komt!" Nee", zei ik, ik: k...." Verkoop geerT^zin", onderbrak Forestier mij, jarig en erg beleedigd als je zei ik, ,,liet spijt me, ik: S Forestier, ,,je voert nooit: gen maar." En ik hoorde r ;was, erdoorheen roepen:. kjpeem; je hebt natuurlijk. rwel inlichten als je niet. ^J^rhield me in. Enfin,. :haKeï3te4kuit, om niet -' ^^*»»>. .-,,.1. // en taxi voor de deur ospita instructies te' pinnen. Stap in!" zei gedonderjaag; je mag het wel waardeeen?ei alen en alles in den steek laat n ".antwoordde ik ni ef^st lieteïTrtk begin juist iL ik weet w ?rfngsgeval, ,*r. ze illei l "¥J^f n|er ferfSf? heerlijk boula is er oo' gezegd dat ik je vooral moest meeb temgirtWen en ze zullen trouwens al komt, ze rScerfen op je, en Bamboula z Nee" zei ik met ijskoude woede, ik schappelijk, jij weet beter dan iemand 'vastigheid zal waardeeren, als ze mer en mijn genoegens spontaan opzij 'te laten kennen; en het w^s je dat je den eersten den |besten a Breujl beleedigd, en sloegjbii het zich dicht. Ik drukte mjjnlhöspj meer boven te laten. Noaenxele hoorde ik bellen en het WeLi mijn hospita. Maar ik wal tefcee aandacht aan te schenken at juhie ni^öindelij k Wees niet dwaas'V ,d was, maar dit.Y rgen .beginne/.'" en meer aan te s aanwezigheid^ en," zei Breuil,. .. iggeeft, en Bam-r en. * * . ? * Dat was op een Maandagochtend, na een klein, maar grondig feestje Bij een van ons, en Maandagmiddag was ik reeds een beter mensch. Ik bleef weg bij Ernest en zette mij aan hét rangschikken mijner t verwaarloosde papieren. Maandagavond om halfnegen, toen. n eëgaan ~ .i? , kant. '.«.S niet, ,gr veel jt-'" ? ? /l <? ' ' tastischBrasserie-. 'onmiddellijk^ P-~«Terrine de. *re; Truites-. braisées Cambacérès, pommes nature,'GrMj^^jpbj^probst Spatlese: 1917; Noisettes d'agneau favorite, coeurs-dejjjfmé^h&eau Mauvezin. 1915. Maar je krijgt nog: Tournedos Aajji-ï<puise avec garniture,. Chdteau Lafite 1907; Chevr.euüDiane,, pijïfde marrons, Ch&eatc Latour igu; Bécassine Carême, céleri en salade, Romanée Conti 1898 r Fondsd'artichaut, sauce Mornay, Fromages divers, Chambolle Musignyr Om half t wee 's nachts kwfcm bedrag moet hebben gekost. Dé^inh Ernest. Lieverd. Ben woedend dat je niet Je hebt al gemist: Huttres de Zélandi grives, Pommery Greno nature 1911; Almanak 1932 23 19 December 1931 f Teekening door Jan van Herwijnen, les-bonnes-niares 1899; Café, cognac iïiaison 1887. Hier veel gezelligheid en stemming maar ik verlang naar jon. Zonder jouw aanwezigheid-voor mij geen plezier. Reken op je. Neem taxi. Omhelsd Bamboula." Xa ontvangst van dit telegram liep ik een uur mijn kamer op en' neer,1 watertandend en verscheurd door een afschuwelijk gewetens conflict. I-k most bakermen dat ik een hartstochtelijk liefhebber van een goed en geanimeerd souper in aangenaam gezelschap ben, en dat bovendien de hartelijke toon van mijn vriendin mij de liefelijkste vergezichten opende. Maar nu ik mijne betere natuur eenmaal in werking had gesteld, was er geen houden meer aan en liet zij zich niet meer tot zwijgen brengen. Het is een valstrik, dacht ik, een echt vrouwelijke list; zij wil me op den proef stellen> maar ik loop daar niet in. Ze wil eens zien hoe ver mijn standvastigheid en mijn gosde voornemens gaan. Breuil heeft haar natuurlijk allang van mijn _. -ae»r