No. 2850 De Groene Amsterdammer van 16 Januari 1932 19 Vit het kladschrift van Jantje Croquante croquetj es, door Alida Zevenboom Kleine Ali is bij mij thuis. Kleine broer heeft de bof en daar nicht bang was voor de overerving, heb ik haar zoo lang bij me genomen, maar dat zal je niet gebeuren, zoo'n dametje den heelen dag om je heen en tante dit" en tante dat" en vragen dat ze je doet.... ik heb er 's avonds schele hoofdpijn van en op alles moet je een antwoord weten, want anders kijkt ze je aan !... . Wat waren wij, toen wij zoo klein waren, dan toch heel anders. En ongezeggelijk op den koop toe en haar zin doorzetten tegen alles in en als ik 's avonds in mijn bed zoo alleen lig en den dag overdenk dat mag een mensch nooit nalaten te doen, zei de inwendige" altijd en ik geloof dat dat het eenige goede is dat hij ooit zei dan ben ik wel eens blij dat ik noch met een man, noch met een of meer kinderen gezegend ben en ik wil u wel vertellen toen ik van de week in de krant las van het Brabantsche dorp Etten, waar ze een soort wedstrijd houden in het kweeken van groote gezinnen het grootste houdt het wereldrecord met twee en twintig in zeventien jaar, heb ik gelezen dan wordt het me wel eens benauwd om het hart. En nu hield kleine Ali niet op of ze moest en ze zou naar de poppententoonstelling. Een tentoonstelling van poppen ! Wie had daar vroeger aan durven denken ! Als klein meisje speelde je met je poppen als het er aan zat en anders met n pop, die je er te liever om had hoe afgezabbelder hij er uit zag en een kind dat over de twaalf was en nog met de pop speelde, werd voor iets achterlijks gehouden. Maar tegen woordig !.. .. Ik heb me laten ver tellen dat er heel wat groote mannen en vrouwen zijn die nog met de pop spelen en toen ik bij het Nieuwjaarwenschen bij meneer Pierre en zijn vrouw in de salon werd gelaten, lagen daar de stoelen en de divan vol met allerlei rare poppen, waar ik den volgenden nacht van gedroomd heb. En in de auto van meneer Pierre hing voor de achterruit ook al een pop en mevrouw zat met een pop op haar schoot en toen werd er me nog een rare pop getoond, die de ,,gelukspop" heette en mevrouw Pierre vertelde me dat zij nooit uitging of iets onder nam zonder die pop even over zijn kop te strijken en dan moet je pas gelezen hebben van ik weet niet meer welke wilden die ik op de film gezien heb, die net zoo deden en een houten pop die ze den toovenaar" noemden, ook even aanraakten voor zij den dag begonnen. Ik geloof dat wij steeds meer van negers krijgen zonder dat wij het weten en dat dit geen praatje is weet ik van nabij, want een nichtje van neef uit de Commelinstraat is de vorige week bevallenenhetkleintje was nog al zwart van kleur uitge vallen en neef vertelde dat zijn nichtje erg geschrokken was van een neger van Sarasani, waaruit u ziet dat je tegenwoordig niet genoeg kunt oppas sen met al dat vreemde volk in de stad. En ze maken niet alleen onze meisjes aan het schrikken, maar halen ook nog onze zuur verdiende centjes weg, want ik hoor dat er van die rare zangers hier onlangs zijn opgetreden, die niet anders dan voor volle zalen hebben gezongen nou, ja, ge zongen ik heb ze door de radio gehoord, maar mijn poes zingt in Maart nog veel mooier als ze door de dakgoot naar het huis van die dame van schuin hierover, die met der kennel, tracht te komen. Ik begrijp van de kunst ook niets meer, zoo min als ik van de heele wereld nog wat begrijp en ik geloof dat het maar het best is heelemaal niets meer te be grijpen. Dat is nog het eenige middel om nog een beetje geluk te smaken. En nu ben ik met kleine Ali naai de poppen-tentoonstelling geweest en het was er nog voller dan op die ten toonstelling van voedingsmiddelen, toen je gratis van alles kon proeven en nog wat mee naar huis nemen ook, als je een beetje handig- was. En wat een poppen ! De grootste kunstenaars hadden er aan gewerkt, werd me door een vriendelijke dame verteld en daar hingen de poppen waarmee ons Prinsesje gespeeld heeft toen ze nog zoo klein was en wil u wel gelooven dat ik er stil onder werd en nu is het al zoo'n groote dame en staat aan het hoofd van het crisiscomité. . . . och, waar blijft de tijd ! Het ontbrak er niet aan vriendelijke dames die je wegwijs maakten en tegelijkertijd een lootje verkochten tegen de kiespijn en een van hen lei me uit dat de mensch en eigenlijk altijd dol geweest zijn op poppen, van het oogenblik af dat zij een puntig voorwerp hadden en het eerste dat zij daar mee deden was den omtrek van een pop te teekenen en er was eigenlijk geen geloof op de wereld dat het zonder poppen af kon en zij zei me dat zij voor den oorlog in Moskou een kerk gezien had met zes en twintig gouden poppen er in, alle maal met edelgesteenten en parelen behangen en daar spelen meneer Lou de Visser en meneer David Wijnkoop nu misschien mooi weer van ! Ja, het zijn wel vreeselijke tijden. En zij vroeg kleine Ali ook of zij dat sprookje kende van de booze ministers, die hun koning vermoord hadden, maar het niet wilden weten en een pop in zijn plaats op de troon zetten en niemand merkte het en nooit was het volk gelukkiger en ik zag wel dat kleine Ali het erg mooi vond, maar als echt modern kind vroeg ze na afloop aan mij: en tante, heeft de koningin van dien vermoorden koning het dan niet gemerkt?" En wat moet je daar dan in eens maar zoo voor de vuist weg op antwoorden? Die hebben ze ook maar v ermoord heb ik toen gezegd, maar ik zag' wel dat Ali dat geen oplossing vond. En toen ik zoo al die bezoeksters van de tentoonstelling aankeek, vond ik dat het meerendeel eigenlijk alle maal poppen waren zoo waren zij geschilderd en zoo onecht waren hun wenkbrauwen en zoo geverfd was hun haar en toen moest ik weer denken aan wat de dame van de twee-hoogvoor-suite eens tegen me zei: als ik me niet geschminkt heb, heb ik net het gevoel of ik naakt op straat loop!" Heb ik gelijk als ik zeg dat dit een vreeselijke tijd is. waarin alles op zijn kop staat? In mijn tijd 7.011 geen fatsoenlijke ? vrouw eraan gedacht hebben zich ook maar niet een poeder kwastje aan te raken en het eenige valscho aan ze waven de vlechten. maar dat zag niemand, als ze ten minste niet losschoten bij het stoeien hoewel.... ik heb eens een vriend van wijlen meneer tegen hem hooren zeggen toen hij het over zijn vrouw had: 's avonds ligt er meer van haar vóór haar bed dan er in", maar dat kan tegenwoordig niet, want er is heelemaal niets, als je ze zoo aan kijkt, ook niet als zij alles aan hebben. En toen ik wegging, hoorde ik op de trap een dame tegen een ander zeggen: waarom ik poppen schilder? Omdat menschengezichten zoo ver velend zijn om in te lezen. Maar poppen die hebben iets geheim zinnigs, die dragen een geheim bij zich waar je nooit achter komt". Ik moest er eerst om lachen, maar nu moet u niet lachen toen ik dien avond alleen was, heb ik mijn chifonnière open getrokken en uit de bovenste la. ... niet lachen alsje blieft. . . . mijn oude pop voor den dag gehaald de pop die ik van mijn moeder gekregen heb en die geen neus meer heeft, zot) plat is die gezoend. Ik geloof dat al dat gesol met die poppen nergens anders van daan komt, doordat die dames geen kinderen hebben en als u mij vraagt, heb ik ook liever een pop dan die zeurende kleine Ali, die nu weer met me naar de bioscoop wil en natuurlijk naar een voor volwassenen boven do tachtig jaar. En nu ik het toch over poppen heb weet u hoe de inwendige" me altijd noemde als hij geen Aal" zei ? Popje '..... En dan moet je later hooren dat hij oen heele dertig-cents-bazar van poppen er op nahield.... Cadillac~La Salie Oldsmobile Buick Vraagt inlichtingen en demonstratie K. LANDEWEER UTRECHT AMSTERDAM