No. 2854 De Groene Amsterdammer van 13 Februari 1932 Het kind in Indi door B. Kroon?Hoogewerff Brandende problemen Kik meiisch, zoowel in Holland als in Tndië, iieeft z'n problemen, maar het heel gewichtige probleem: dat der opvoeding van kinderen, wordt helaas nog door velen onderschat. En van den strijd en weifelingen van Indische ouders hebben weinigen begrip, omdat zij die nooit in Indiëwaren, zich niet kunnen denken in de vele moeilijkheden die zich daar voordoen, als de kinderen een H. B. S.-leeftijd hebben bereikt en men niet op een plaats woont waar voortgezet onderwijs kan worden genoten. O/. ... als men toch de voorkeur geeft aan een opvoeding in Europa, die vanzelfsprekend voordeelen heeft. al is in Indiëhet onderwijs enorm vooruitgegaan. Schooljaren in Holland zijn aardiger dan daar in de verte, waar het een heele rek is om van zeven tot n in de hitte op de schoolbanken te zitten en men veel mist wat hier bij de jeugd jaren hóórt. Maar als men in een groote Indische stad woont. kan men de kinderen bij zich houden en op een H. B. S. of andere onderwijsinrichting doen, wan neer ze daarvoor den leeftijd hebben. Anders wordt het voor ouders die op de Buitenbezittingen wonen, in het binnenland of op een kleine Indische plaats, waar alleen een lagere school is, of. ... heelemaal niets, wat geen zeldzaamheid is, maar waar men een prachtig redmiddel heeft in de bekende Olerkxmethode voor huisonderwijs, aan de hand waarvan men de kinderen les kan geven tot de H. B. S. of Gymna sium of Lyceum. Zelfs op de eenzaamste posten kan men de kinderen tot twaalfjarigen leeftijd bij zich houden, maar dan begint het groote moeilijke vraagstuk, want in dézen wel zeer ontwrichten tijd, is het voor ouders die de verantwoordelijkheid voor die jonge levens beseffen, een geweldig pro bleem om den juisten weg te vinden. Zelfs voor gestudeerden en zeer goed onderlegden, is het tegenwoordig een tour de force zich een plaatsje op den langen levensladder te verzekeren en de toekomst van onze kinderen dreigt vele graden moeilijker te worden dan destijds onze eigene. Er zijn natuurlijk ouders die kinderopvoeding zoo'n probleem niet achten, die zelf van het leven zien te genieten wat ze kunnen en er zich niet om bekommeren, of de kinderen veel in zich zelf hebben te verwerken. En zulken zullen zich niet druk maken om dergelijke problemen, maar eenvoudig de kinderen naar Holland zenden, als de tijd daarvoor is gekomen. En erin berusten als de kinderen geheel vervreemden, onverschillig of hard worden of eenzelvig en vreemd, omdat er maar heel weinig kinderen zijn op wie zoo'n vroege scheiding geen belangrijke invloed heeft. Doch als men de verantwoording beseft en weet hoezeer een kind de ouders noodig heeft, staat men in Indiëwat beteuterd te kijken naar de lange denkbeeldige vragenlijst en voelt zich na de beantwoording positief als gezakt voor een examen. Want hoe de antwoorden ook zijn. altijd zijn er een paar foutieve bij, omdat men op de een of -andere manier tekort moei schieten. Welk kind is op twaalfjarigen leeftijd al zóó zelfstandig, dat men het alleen naar Holland kan laten gaan: naar een ver vreemd land, waar alles anders is en het zich terwijl het met mannenmoed heimwee onderdrukt , aan heeft te passen .bij ontelbare dingen die zoo anders zijn dan in het tropenland? Welk kind kan op dien leeftijd de ouders al geheel missen en waar vindt men menschen die zonder bijoogmerken Indische kinderen in huis nemen? Er zijn uitzonderingen gelukkig en er zijn lieden die aardige familie be zitten die gul aanbieden, de kinderen bij zich te nemen en hun alle zorgen en liefde geven die ze zoo extra behoeven. Maar die uitzonderingen zijn er alleen om den regel te bevestigen, dat nie mand voor z'n genoegen Indische kinderen neemt, omdat de zorg en verantwoording groot is, welke men als men het niet hoeft te doen ongaarne op zich neemt. Dus: als men jonge kinderen alleen naar Europa zendt, weet men in de meeste gevallen dat ze veel tekort zullen komen en men te veel op die jonge schoudertjes legt. In een góéd gezin is een afscheid voor jaren iets vreeselijks en de afstand Holland-Indiëblijft enorm, ondanks radio en vliegdiensten en alles wat men in de toekomst nog uit zal vinden. En voor kinderen, die nog zooveel te verwerken en te begrijpen krijgen is zoo'n afscheid vaak te zwaar, al hangt ook dit weer af van persoonlijke geaardheid. De ouders kennen zichzelf en hun kinderen, voor zoover de eene mensch dan de andere kent , en zullen te beoordeelen hebben, of ze de kinderen al geheel los mógen laten in het moeilijke leven en of ze juist op een leeftijd dat al de problemen komen, de kinderen over kunnen laten aan vreemden, daarginds in een ver land, waar men niet af en toe heen kan gaan om te controleeren of alles naar wensch gaat. Want zoo'n afscheid is altijd voor jaren en in die jaren kan een kind voor goed bedorven zijn; dat moet men niet onderschatten. Veel ouders in Indiëzijn er die tot den slotsom komen, dat het niet kan en mag; dat de kinderen nog niet op eigen beenen kunnen staan en men van vreemden niet vergen kan, dat ze zooveel zorg en liefde hebben voor hun ..kostkinderen" als toch noodig is. En dan besluit men tot iets anders: tot een tijdelijke scheiding der ouders en de moeder gaat met de kinderen naar Holland. woont daar eenige jaren met hen samen, om pas later, als de moeilijkste overgangsjaren voorbij zijn. terug te gaan naar haar man, die het natuxirlijk eenzaam en ongezellig heeft gehad in dien tijd. Het blijft onvolkomen, hóe men het ook bekijkt: een gezin hoort nu eenmaal bijeen, maar in Indi is dat dikwijls absoluut onmogelijk en het is noodig dat de ouders dan in volkomen harmonie samen den besten weg zien te vinden. . . . voor de kinderen, voor wie ze immers verantwoordelijk zijn. Als een jong kind al de zwaarte van zoo'n lange scheiding kan dragen, is het natuurlijk te dwaas om te beweren, dat een volwassen man en vrouw dat niet kunnen en als men bezwaren oppert van dien veelbesproken bieeden weg. welken een der echtgenooten in die eenzame jaren kan gaan be wandelen, dan komt men op het moderne terrein. waar ,.recht op geluk en recht om zich uit te leven" welig tieren en momenteel buiten beschouwing moet blijven, omdat het hier gaat om de kinderen. En ieder die oogen heeft om te zien, zal toch wel erkennen dat deze wonderlijke tijd voor jonge menschen buitengewoon moeilijk is. dat ze, zonder leiding, onmogelijk den juisten weg kunnen vinden, nu het verschil tusschen goed en kwaad, geoor loofd en slecht zooveel kleiner lijkt dan vroeger in de oogen der meesten. Vooral op sexueel gebied is er ontzaglijk veel veranderd en als men b.v. des zomers de jongelui allen in badpak ziet picniccen en kampeeren. vraagt men zich onwillekeurig af. of er inderdaad zooveel in de menschen veranderd zou zijn. Of waarlijk al die jongelieden langs mcka'ir heen kijken en el' absoluut geen gevaar schuilt in den wel zeer vrijen omgang der laatste jaren. _N*u het door de wonderlijke economische omstandigheden - hoe langer hoc moeilijker Wordt voor jongelui om ren home te stichten en ^/erzorg Uw keel dagelijks Gorgel droog met Alleen in de3blauwc doozen a 25, 45 en 65 ets. een eigen gezin te onderhouden, nu over vrije liefde meer en onverschilliger wordt gesproken en gedacht, nu gaan de gedachten van veel welmeenende ouders wel eens wat angstig uit naar de toekomst van hun kinderen en vragen ze zich at, of het alles wel heelemaal goed is: deze vrije moderne tijd. waarin zonder schroom gesproken wordt over dingen, die vroeger in een zeer vertrou welijk tête a tête werden behandeld. In Indiëis men op sexueel gebied feitelijk nog opener en het is wel vrij algemeen bekend, dat veel Hollandsche ouders noode hun kinderen naar een school op een kleine plaats laten gaan, omdat de kinderen dan thuis komen met verhalen en praatjes die allesbehalve geschikt zijn voor lagereschool-leerlingen. Sommigen beweren dat het komt, omdat men in Indiënu eenmaal dichter bij de Natuur staat; anderen omdat de huizen daar zoo open zijn en men er feitelijk geen geheimen kent, maar een feit is het, dat op sommige (ik zeg niet alle) scholen in Indiëveel te veel verkeerde wijsheid wordt verteld onder de kinderen zelf. En ouders die daarvoor niet blind zijn, zullen of hun kinderen huisonderwijs laten geven, of, als een soort tegengif, ervoor zorgen dat de geest in het gezin aardig en gewoon is; dat de kinderen alles durven en kunnen vragen en vertellen en niet aangewezen zijn op de inlichtingen van vriendjes, het fatale punt. En het zijn ook weer zulke ouders, die beseffen dat de kinderen niet alleen naar Holland kunnen. dat ze vóór alles behoefte hebben aan iemand wie ze alles kunnen vragen en vertellen en die hen helpt al de dingen te begrijpen, die zelfs voor ouderen vaak nog stuitend en verwarrend zijn. Hoe wil een kind goed leeren, als er zooveel gedachten zijn voor al de groote levensvraagstuk ken, waarop het zelf geen antwoord weet en hoe wil een kind zónder de steun en liefde van beide of n der ouders, sterk en moedig en zoo opgewekt mogelijk z'n taak in het leven aanvaarden? Zijn er juist niet de ouders voor om het kind op weg te helpen en mogen zij het in den steek en aan zichzelf overlaten als het hun raad en liefde zoo dringend behoeft? Zou het niet juist het gebrek aan goed gezinsleven /ijn. dat gevoerd heeft tot al die vreemde toestanden, waarin groote fouten schuilen en moeten het niet de ouders zijn. die, al lijkt het ,.ouderwetsch", waken over de kinde ren? Die hen helpen en steunen door hun liefde en raad en die zoo noodig een offer brengen, omdat hun eigen schouders sterker zijn dan die van heel jonge menschen? En zijn de ouders van Indische kinderen, voor wie men gén warm vertrouwd tehuis weet, niet verplicht te bedenken. dat de kinderen récht hebben op onze liefde en steun. zMfs al moeten we daarvoor offers brengen. die niet licht vallen? Mogen we de kille schaduw van het tropenland geheel op onze kinderen laten vallen, wij, de sterkeren en ouderen? Dat is een brandende vraag, waarop we beklemd en zuchtend het antwoord inslikken, omdat er in het leven bovendien nog zooveel ..omstandig heden" zijn. ('ot'i't'x/ittntlcni if. Joh. M.. Amsterdam Zuid. l'w brief draagt geen nader adres, zoodat wij u o]> deze wijze moeten antwoorden. Van uw vrien delijk aanbod kunnen wij geen gebruik maken.