'4' ?ir a~ t* Piet Wiegmai Kaoul Martin ez bij Huinek en Scherjon, Amsterdam Het is al weer een goed aantal jaren geleden, dat Martinez' werk, op ten toonstellingen van den Hollandschen Kunstenaarskring en elders, het Hollandsche publiek vrij geregeld onder oogen kwam. Men had van dit werk een herinnering behouden van manne lijke oprechtheid, van iets vitaals, van een eenvoud, esn krachtdadigheid, waarheen niet als uiteindelijke op lossing van een of ander theoretisch probleem gestreefd werd, maar die regelrecht uit een weinig grübelende natuur ontsproten scheen. Sindsdien leefde en werkte de Kunstsaal Santee Landweer schilder in België. Met deze tentoon stelling geeft hij thans den Amster dammers wederom zijn picturaal visite kaartje af en kondigt daarmede een hernieuwd verblijf in ons land aan. Al valt er over den ontwikkelings gang van een talent bij voorbaat nooit zoo hél veel te voorspellen, toch zijn er schilders wier werk men, als het na een tusschenperiode weder om aan den tentoonstellingwand ver schijnt, nadert met een zekere ver heuging, zonder te denken aan een mogelijke, plotselinge ontstellende verrassing bij het weerzien. Martinez behoort tot die schilders. Jïn zoo was dan ook, voor mij, deze nieuwe ontSCHILDERS EN Piet Wiegman bij Santee L* bij Huinck en Scherjoi en Zoon - Charley 7 Piet Wiegman Kunstzaal Santee Landweer moeting een aangename. Prettig je weer te zien, kerel, zegt men bij zulk een gelegenheid. Je ziet er patent uit. Niet veel veranderd. Alleen nog 'n beetje steviger, 'n tikje nuch terder misschien. Uit laatste niettegenstaande die royale kennis wat lichter pakken draagt dan voorheen. . . . Van Martinez' werk valt te zeggen dat het in de kleur pklaaide, in de structuur wat eenvoudiger, en soms ook wat steviger werd en dat ik 't ook nu nog 't beste vind waar een simpel stilleven (No. 29, drie vruchten en een glas op een tafel voor een raam. zij genoemd ) gegeven wordt. Ken prettig weerzien. Daar blijft het bij. Critiek behoeft overigens niet altijd de. ... tante te zijn die steevast met een ..ja, maar, wat draag je er nu tenslotte van mee?", zulk een prettig ogenblik bederft !. . . . Tc< kcnii tii'ii <?!? l»nitsnc<l«>ii vaii l>i< t Wirgman liij Nantce Ijandwrrr. Am.s »<? Klam Piet Wiegman heeft zich in zijn kunst, naar Huebiier destijds opmerkte, altijd ver antwoordelijk gesteld voor den proletarischen mensch en het proletarische leven, dat hij bij voorkeur beeldde; hij gaf dezen mensch en dit leven door de tucht van den ruimteopbouw en door een zekere decoratieve monumentaliteit in zijn werk de schoo-heid van een verborgen heidendom. Ook voor de tien groote houtsneden waarin Wiegman het leven en bedrijf van een Limburgsche steenbakkerij vastleg de, een serie die van deze expositie het pièce de résistance vormde, zou men wel een dergelijke ken schetsing kunnen be zigen als men... voor opgesteld uit is op een iet of wat diep zinnige karakteri stiek. Zender zulk een vooropgesteldheid, en alle vooropgesteldheden zijn bij het kunstbeschouwen uit den booze,komt men hier toe, tegenover dit nieuwste werk staan de, minder gauw dan voor veel van het vroegere werk. Men gewaagthiei allereerst eenvoudigweg van goeddécoratieve zwart-en-wit illustra ties van industrieelen arbeid; flink, krach tig, met pleizier, en misschien op wat on gerechtvaardigd groot formaat, gedaan. Onder de bijgevoegde ,,losse bij dragen" trof op deze tentoonstelling nog de druk-inkt-aquarel (een nieuwe, procédé-vondst van den schilder) van twee handwerkende meisjes en een duinlandschap in dezelfde techniek. waaraan de uitgestreken inkt een vaag-blauwe, teere tint verleent, de houtsnede ..Dorpsorkest", waarin de psychologie vanden, inhetmusciseeren Schilders geBoven: J. H. T oor op, zelfportret; l inhare drie kinderen); rechts ontspanning zoekenden arbeider sterk gegeven wordt, en. vooral, de polloodteekeningen van een groepje hoornen en een landweg-op-dijk langs een tuinderij. Hfknun lii.j 'ÏJu/'fa Vu V,<>ncii. Keeds op een vorige tentoonstelling bij van Uer had men het niet vreugde geconstateerd, dat er in liel werk \ a.n