Hobos, tramps en butns in de Vereenigde Staten De Hobo's in do V.S. houden er een soort broe derschap op na. Zij ontmoeten'elkaar op zekere tijden op bepaalde plaatsen, Zij zijn op hun manier vrijmetsefaais, die er geheimzinnige teekeris, woorden en gebruiken op nahouden. Keu rijk Amerikaan, die veel op had met dit trekkersgild, heeft enkele jaren geleden, in verschillende grootere steden, een Hobo-sociëteit opgericht, waar de echte" Hobo's na hun lange en dikwijls gevaar lijke omzwervingen, neer kunnen strijken. In New-York vindt men aan de Ea-stside zoo'n zoeten Hobo-inval. Men ziet daar niets dan houten banken. tafels en stoelen, kwispedoors en toiletten. Eenmaal per dag, wordt er koffie met melk geschonken. Het is daar altijd warm in den winter en gezellig. Een neger-Hobo speelt voor portier en houdt het lokaal min of meer schoon. Vlak tegenover de Methodisten missie, in de Vierde straat, East, ligt een volkshuis. Hier vond op 3 Januari een Hobo-feest plaats. Een zekere Dan O'Brien, dien men den titel King of the Hobo's" geschonken heeft, riep de vergadering van al die vreemde elementen, tot de orde. De grappenmaker ver kondigde, dat hij zich candidaat wilde stellen als door G. Simons York. van toestemming mayor van Xew volgde. Ik ben niet van plan, wanneer' ik gekozen wordt, om een rooie cent in de kas van City Hall te laten. Wij Hobo's wenschen niet het geld van de rijken te verdeelen, wij houden het allemaal voor ons zelf." De toen volgende voorstelling was georganiseerd door een meneer Sky Drop, stichter van het Hobo College en uitgever van Hobo Xews. Hij verkondigde, dat vrienden der Hobo's 80 dollar hadden geschonken en dat iedere echte Hobo den volgenden dag in Labor Temple een diner kon krijgen voor niemendal. King O'Brien vertelde, dat hij ,,on the bum" (geweest was) for forty-five years". Wij Hobo's, zijn voor de afschaffing van werken; het wegjagen van alle huisbezitters. Wij gelooven dat het ongezond is, om voor twee uur 's middags op te staan. Wanneer jullie mij als mayor kiezen, zal iedere bum in the city", vijf dollar per dag krijgen voor niets doen. Twee andere Hobo's Ernest Stebbing en Pieter van Ree, vroeger clowns in het circus van Ringling Brothers, gaven een nummer dat ernorm insloeg. Een zekere Harold Moran, Hobo-philosoof en de man of 1001 poems" hield een geestige voordracht. Een andere poet laureate" Jack Sellers, bekende figuur in hobodom" reciteerde een origineel sonnet. Een Hobo met zilvergrijs haar, Harry Titus, schrijver van the Face on the Barroom Ploor" droeg ongelooflijke sentimenteele gedichten voor, nat van tranen en speeksel. Een zonderling zoodje die Hobo's. De goeden, de echten, zijn niet op hun plaats in de wereldstad. Deze trekvogels zijn meestal krachtige jonge kerels, die tegen de misères van het landloopersleven opgewassen zijn. Zij kunnen koude en hitte Ver dragen, zonder er onder te bezwijken. Dikwijls slapen zij onder den hemel en hun maag is niet steeds gevuld met zoete spijs en drank. Zij doLrstaan regen, wind en storm, sneeuw en ijs, zoolang /e jong zijn en niet verslaafd geraken aan slechte alcohol of wat erger is, aan narcotische middelen. Wie zijn zij, die zoo langs de stalen-wegen trekken, die Oost en West, Noord en Zuid verbinden. Men vindt er van alles en nog wat onder. De goede (jf echte Hobo is geen dief, geen straatschuimer, niet het type van den landlooper dat men inEuropa aantreft. Zij behooren niet tot de groote ontevre denen die ziek van de saamleving, onpasselijk van het baantjesjagen zijn. Zij behooren niet tot het slag der ontembare anarchisten, noch tot de utopistische communisten. Geen revolutionairen, die het smeulende vuur van ontevredenheid aan wakkeren. De meesten zijn eenvoudigen van harte; lieden, jongens en mannen, die zich niet aan kunnen passen aan hun omgeving. Weggeloopeii van highschool" en college" om een of andere reden ; verdwenen uit het ouderlijke huis; angstigen die fabiieks- en kantoorleven vreezen; lieden die hun leed trachten te vergeten door onophoudelijk van omgeving te veranderen. Werklieden die geen lust hebben om dag in dag uit aan dezelfde karwei, in dezelfde werkplaats, met denzelfden onbeschofteii boss" te zwoegen. Luiaards, die een heilige afkeer bezitten voor geregeld werk en anderen, die zich alleen op hun gemak gevoelen in een omgeving die hen niet kent. Er zijn maatschappelijk ver doemden onder hen. Homosexueelen, die er jongens op nahouden, die voor hen bedelen, geld en maal tijden schooien. Jim Tully heeft verschillende boeken over het zonderlinge bestaan van Hobo's geschreven; hij is zelf een roadbum" geweest. Uit zijn verhalen leert men iets over het leven dier trekkers. Sommigen houden er meiden op na, die naar 't schijnt e.'ti zelfde genoegen beleven aan dit bandelooze be staan. De echte Hobo haat geregeld WCVK; door die dwang te ontvluchten, zegt hij vaarwel aan alle z.g. modern comfort, aan geregelde maaltijden, aan slapen in bedden en kamers zonder wand gedierte en luizen, aan baden, scheren, aan domino, pastoor, rabbijn, aan de Y.M.C.A. of the Knights of Columbus. Alles wordt oogenschijnlijk voor hem vergoed, dooi- zijn grenslooze vrijheid. Hij werkt wanneer hij volkomen platzak is; nimmer vast of lang. Hij leeft echter in voortdurende vrees voor politie, veldwachters, spoorweg-autoriteiten en de onbarmhartige state-trooper" een wapen als onze marechaussees. In Europa geniet de professioneele landlooper steeds de eer om door de' politieautoriteiten op gepikt te worden, zoodra er ergens een wetsover treding heeft plaatsgevonden, 't Komt er niet op aan of de doellooze wandelaar, zonder middelen van bestaan, de grootste en onvergeeflijkste zonde in onze sympathieke saamleving. mijlen ver weg is geweest van de plaats waar de diefstal, de inbraak, de verkrachting, de doodslag of wat ook heeft plaats gevonden. De man die de absolute vrijheid zoekt, wordt nummer een in 't gevang opgesloten: Wee hem die in slechte reuk staat. En goed rieken doen onze Hobo's allerminst; zich baden is kostbaar en omslachtig. Hij- moet er voor zorgen uit de handen van John Law (de Wret) te blijven. Zonder vorm van proces verdwijnt hij voor dertig dagen of langer in een werkhuis, de gevangenis. De tramp" behoort tot het meest anti-sociale genus. Hun lijfspreuk is: to heil with all work ! De bum." vindt men gewoonlijk in grootere steden. Velen hebben iets op hun kerfstok; allen zijn in aanraking met de politie geweest, speciaal met de onuitstaanbare blaaskaken van dat gild, die er een professie van maken, om Jan en Alleman te verbaliseeren voor de meest futiele wetsovertredingen. De bum is niet sportief; hij bezit niet deri sterken treklust van den trein-Hobo en den tramp". Hij is de schooier die om een nickel bedelt: Hot cup of coffee, Sir ! Dikwijls krijscht echter zijn neus om jenever. Hij is een professioneel bedelaar; men noemt hen hier zoo kernachtig panhandlers". hun bedrijf panhandling." Men ziet de uitgestrekte arm en de open hand, wanneer men het woord hoort. Een verrukkelijk soort bum is de missionstiff", lid van het bedelgild, dat alleen in groote steden gevonden wordt. Ook hij reist zonder ooit zijn treinkaartje te betalen, doch hij is geen ver woede blinde passagier. Deze man verkoopt iedereii dag zijn ziel. Waarschijnlijk wist de man niet dat hij zoo'n kostbaar ding bezat, doch godge leerden hebben er hem op gewezen. Een geloof heeft hij niet of 't moest dat der slagers zijn: dat het vleesch beter is dan de beenen. Missies K ij u volgens dezen stiff" geschapen voor buins. Zij werken ongeveer als de Leger des Heils instellingen. Sommige missies behooren tot de katholieke kerk, anderen tot de evangelische, de methodisten, bap tisten, presbyterianen, enz. Zij werden gesticht om verloren, ongelukkige stumpers. waarvan de ideale wereldstad stampvol zit. iii hun geestelijken en lichamelijken nood te helpen. Velen zijn echter ontaard in zieltjeswinnerij. Men vindt die missies meestal in de donkerste plekken der wereldsteden. Ue bijeenkomsten vinden gewoonlijk 's avonds plaats. De mission-stiff bezoekt zoo'n gelegenheid en speelt daar de rol van den bekeerden (corivert). Hij ziet na de indrukwekkende rede van den evan gelist plotseling ,.licht in de duisternis van zijn diep verborgen ziel". De predikant, of ,,sky-pilot" zooals men den godgeleerden in bum-kringen noemt, vraagt, wie er gered wil worden;' De ..misdtmstiff" steekt zijn hand op. Dan vertelt hij, dat het woord van den missieprediker hem diep ontroerd heeft. Hij wil gered worden. Alle menschelijke en goddelijke Wetten heeft hij gebroken, maar zijn