18 De Groene Amsterdammer van 9 April 1932 N o. 2862 Uit het kladschrift van Jantje Croquante croquetjes door Alida Zevenboom Tk mag niet overdrijven en zeggen dat ik de oudste abonnévan de zes tigjarige Standaard" ben, maar wel kan ik zeggen dat ik sinds een jaar of veertig niet de Standaard" op sta en naar bed ga en mijn dag is niet goed als ik het blad niet van A tot Z gelezen en er van genoten heb. Bij mevrouw zaliger lazen ze natuurlijk het Handelsblad" en voor de keuken kregen wij het Nieuws vanden Dag", maar dat was altijd het ..Nieuws" Van drie dagen later, omdat wij de derde waren aan wie de krantenman mat zijn oenen arm het bracht, maar ,.de Standaard" kwam toch ook ge regeld over den vloer, omdat wijlen meneer op zijn manier aan de politiek deed en op de hoogte wilde blijven wat die rare domino" hier be doelde hij dr. Abraham Kuyper mee te zeggen had van zijn vriend Charles Boissevain. En zoo kreeg ik het blad ook onder de oogen en ik weet niet wat me meer stichtte de artikelen van wijlen dominéRitter in 't Nieuws, die van de Groote Kerk was dan wel die van dominéKuyper, die zich had afgescheiden door in de Nieuwe Kerk de paneelen door te zagen en zoo binnen te dringen. Och, och, wat ligt dat allemaal ver achter een monsch en nu viert de Standaard" zijn zestigsten verjaar dag en ik moet zeggen dat het een heel prettig feest is geweest. Als heel ?oude en trouwe abonnézat ik zoo'n beetje vooraan en ik kan niet anders zeggen dan dat ik heerlijk heb genoten en om me heen niets dan mannenbroeders en vrouwen-zusters en op het podium niets dan Kleine l,uyden, die in die zestig jaar wel erg groot zijn geworden. Daar was meneer Theo Heemskerk en hij heeft nog altijd dezelfde krullebol als in den tijd dat hij bij mevrouw zaliger een erg getapte gast was. als ik het een beetje huiselijk mag zeggen, en hij kijkt nog altijd even ondeugend al moet hij nu ook al ver over de zeventig zijn en zijn stem is ook nog dezelfde gebleven en toen ik in het Concertgebouw een oogenblik mijn oogen dicht deed, toen hij aan het woord was, zou ik gezworen hebben dat ik weer in de Bocht bij mevrouw zaliger thuis was en ik meneer Theo open had gedaan en hij mij lachend een of andere vriendelijkheid gezegd had en als hij dan tegelijk met zijn vriend meneer Joop Cappeytie kwam nou dan rolden de tranen je van het lachen over je wangen en moest mevrouw waarschuwend om de deur kijken en roepen: Aal ga naar de keuken, je moet de aard appelen afgieten !" en ik weet wel dat ze allebei op een middag me na. zijn geloopen naar de keuken en /.e met alle geweld flensjes wilden bakken. .Kn daar stond op liet podium ook meneer Rikus Colijn die nu ook zulke mooie driestarren in mijn blad schrijft dat je zweren zou dat de ..doctor" weer terug is in de Vondelstraat, waar hij jaren gewoond heeft, toen hij van den Buitenkant verhuisd was. Zoo had domino Abraham ons nog eens moeten kunnen zien, zooals wij hem nog vierden in zijn Standaard" en ik dacht toen ook nog meteen aa,n dat andere blad van hem De Heraut", waarin dij elke week met de een of andere Kngol sprak en hij sloeg nooit een week over. ook als hij op reis was, zelfs als hij in Zwitser land of Brussel was. sprak hij daar met de Kngelen en dat mis je nu toch wel en het is misschien zondig dat ik het zeg. maar ik vond bijwijlen de Standaard" soms nog veel stich telijke!' dan de Bijbel, vooral als de doctor" liet had over het paganis me", wat ik eigenlijk nooit heul goed begrepen heb wat het was. Maar dan kon hij liet zoo mooi zeggen. En daar stond ook onze Burgemeester en dat had dominéKuyper ook nog moeten beleven een van zijn kleine luyden aan het hoofd van de liberalistische hoofdstad van het land ! Och. och. wat kan het toch verkeeren. in de wereld en als het in Amsterdam tegenwoordig zoo netjes toegaat en je bijna geen onvertogen woord moor op straat hoort en er erg netjes gedanst moet worden, zoo zegt ten minste het acteurtje. dan hebben wij dat dan toch maai' aan onzen Burge meester te danken. Kri er is in de heele wereld geen stad waar zoo weinig onechte kindertjes worden geboren als in Amsterdam, en dat zegt toch ook wat en dat is toch ook maar het werk van onzen .Burger vader en waar vindt je dat ergens anders op de wereld;' Wij hebben na het feest in hot Concertgebouw nog een klein nabroodje gegeten en ik moet zeggen. dat liet erg geanimeerd toeging. Ken glaasje bisschop met n sauoysenbroodje en laat anderen dan maar in ..Carlton" gaan - voor ons is dit meer dan genoeg, want het zit hem gelukkig niet in al dat uiterlijke gedoe als het van binnen maar warm en zuiver is. Door al die consternatie! van de vorige week met Bertus ?? och. och. wat jammer dat hij het feest van ..de Sta.ndaard" niet meer heeft mogen beleven, want hij zwoer bij het blad heb ik u niet kunnen ver tellen, dat het acteurtje een dag of acht geleden thuis kwam en al onder aan de tra]) riep: Hoera, wij zijn allemaal failliet !" en ik moet u zeggen, dat ik een oogenblik op mijn beenen stond te trillen, want ik weet dat neef uit de Commelinstraat ook eens failliet is geweest en dat heeft Tantetje aardig wat geld gekost en neef is op mijn aanraden gauw naar een andere buurt verhuisd en hoeft zich in geen drie jaar ergens laten zien. zoo een schande was dat failliet gaan. maar dat schijnt tegenwoordig ook al niets meer te zijn. want ik las een paar dagen later in de krant dat meneer Saalborn. net of er niets met die opgemaakte acht ton gebeurd was. weer aan het hoofd van een gezelschap komt te staan on toen ik het actourtjo vroeg om me uit te leggen hoe dat allemaal zoo maar in zijn werk ging. lachte hij me uit en zei: Lieve mevrouw, wat is u toch achterlijk, liet was toch niet zijn eigen gold en maar geld van de gemeente dat is opgosoepoord on dan is hot heelemaal geen schande om failliet te gaan". Ik vind die dingen erg vreemd eri kan er mot mijn hoofd niet mcei' bij. Maar is in deze tijden de heele wereld niet erg vreemd? Kn nu moet ik nog vele lezeressen en lezers van Do Groene" bedanken voor hun bewijzen van deelneming bij het zware verlies", zooals een dame schrijft, dat ik geleden heb on een der hoeren wil een inschrijving openen voor oen steen op hot graf van den overledene. Maai' daar heb ik zelf voor gezorgd. Het was altijd zijn wensch een eenvoudiger! steen.