N o. 2866 De Groene Amsterdammer van 7 Mei 1932 19 Uit het kladschrift van Jantje Croquante croquetjes door Alida Zevenbootn Het was Zondagmiddag zoo heerlijk rustig in huis. Meneer Stanislafski was met zijn auto er op uit voor de Week-end, zooals dat tegenwoordig heet en toen ik hem Zaterdagmiddag zoo weg zag rijden met een groote bloem in zijn knoopsgat en heelemaal opgepoetst, hij en de auto, toen dacht ik bij me zelf dat dat geen zuivere koffie was, vooral toen hij op de trap alsmaar liep te zingen van dat het maar eenmaal komt en nooit weer en het is misschien een zondige gedachte van een zondige oude vrouw, maar ik dacht zoo bij me zelf: Die gaat met een dame op stap voor de week-end ! En dus alweer zoo'n zedelooze uitvinding, waar de vroegere menschen niets van af wisten. Daar had je vroeger toch eens om moeten komen, zoo elke Zaterdagmiddag vrij en de stad uit! Och, och, wat werkte een vroeger geslacht toch veel harder en wat waren de menschen veel tevredener dan tegenwoordig, nu ze al moe zijn voor ze goed en wel zijn begonnen en nu lees ik in de krant dat ze ook al een veertigurige werkweek willen maken I Ik heb er niets op tegen, als zij dan ook maar eens aan ons, huisvrouwen, dachten, want ik heb sommige dagen dat ik 'B middags om vijf uur nog geen knie gebogen heb, maar hoor je ooit een van die heeren vakvereenigingsleiders het over ons huisvrouwen hebben? En dat komt nergens anders vandaan dan dat wij ons maar niet aansluiten. Ik zou ook wel eens met een week end weg willen, heerlijk in de hei liggen of onder een boom in plaats van voor het fornuis te staan, maar wie zorgt er voor dat dit ooit gebeurt? En dan moet je weten hoe ze na zoo'n week-end thuis komen, Zondags avonds en hoe katterig zij 's Maandags aan hun werk beginnen ! Het duurt meestal tot Woensdagavond dat zij zich weer een beetje mensch gaan voelen en dan beginnen zij juist weer nieuwe plannen voor een nieuw week-end te maken en is het dan wonder dat er van de wereld en de maatschappij niets terecht komt? En wat voeren de menschen eigenlijk met zoo'n week-end uit? Ik geloof, eerlijk gezegd, dat als zij zich niet vervelen, het niet veel goed is, want ik heb zeven blonde haren op het pak van meneer Stanislafski gevonden en hoe kun je die op je jas krijgen als je onschuldig door de bollenvelden wandelt? Het was Zondagmiddag zoo rustig bij me thuis, want mevrouw van de twee-hoog-voorsuite was ook uit, ook al met de week-end, naar een nicht in den Haag, zei ze, maar ik geloof dat die nicht een golf-broek aan had en een sportpetje op, want door zoo'n meneer werd 7.ij afgehaald ook al met een auto en dat allemaal in dezen tijd van ellende en dat rijdt en rost maar en een fatsoenlijk mensch weet niet hoe hij aan het geld voor de huur moet komen, hoewel ik in dat opzicht geen klagen heb, want meneer Adolf Bruinsma is een vriende lijke huisheer met een erg goed hart voor zijn huurders en als ik eens een enkele keer over tijd ben, dan is hij lang de kwaadste niet en ik begrijp heel goed dat hij het niet over zijn hart heeft kunnen verkrijgen om mee te doen aan het verlagen van de gemeente-loonen en ik begrijp maar niet dat hij daarover zoo hard wordt gevallen. Hij heeft het me uitgelegd dat als de loonen verlaagd waren, hij de huren had moeten opslaan omdat hij de huren in de volksbuurten dan niet, of moeilijk, had binnen gekregen en dan hadden de betere buurten het gat moeten stoppen en ik had hem juist nog al gevraagd om een beetje tegemoetkoming. En nu schelden ze zoo'n man uit voor llitler", maar ik heb hem getroost en tegen hem gezegd: Meneer Dolf al zijn huurders spreken hem zoo aan, waaruit u kan nagaan hoe hij op hun handen gedragen wordt, meneer Dolf, trekt u er zich maar niets van aap, want als u straks al de huren met vijf gulden in de maand verlaagt, stemt iedereen op u en zit u zoo in de Tweede Kamer en lacht u ze alKmaal uit." En hij heeft me een nieuw bohangetje beloofd voor mijn slaapkamer, want het is wel wat erg verschoten en een kwastje voor de keuken en zou zoo'n. man niet minister mogen worden? Dr. de Vlugt is ook uit de bouwerij gekomen en wet eere en ik heb al hooron vertellen dat als hij straks voor het burgemeesterschap bedankt, hij een goeje gooi maakt voor een of ander ministerschap en toen meneer Stanislafski de vorige week in de krant las van de rede voering die de burgemeester in de Eerste Kamer heeft gehouden over de Zuiderzee, zei hij direct: ..Laat minister Revmer maar oppassen, an ders komt de Vlugt nog op zijn stoel te zitten," en zoo zou men meneer Dolf uit de politiek willen houden? En het acteurtje was naar Rotter dam, naar een voetbalwedstrijd, ook al in de malaise, en hij had twee rijksdaalders van me geleend in ruil voor een paar vrijbiljetten, want h ij moest figureeren in Flora Tosca" en ik moet zeggen dat het een. ei g mooie voorstelling is geworden. Ik heb het stuk vroeger gezien van me vrouw J'ulia Cuypers on die was er ook zoo mooi in en ook een Vlaamsche, net als mevrouw Magda Janssen en mevrouw Mann speelde het toch ook zoo prachtig of was dat Fedora"? en ik ben er warm en koud bij ge worden eri nicht uit de Commelinstraat, die mee was, zei maar niet anders tegen me dat ik niet zoo moest zitten huilen, want dat doe je niet meer in een schouwburg, zei ze, maar waarvoor ging een mensch anders vroeger naar den schouwburg dan om eens lekker to grienen? Als de menschen wat meer huilden in den schouwburg, dau waren er, geloof ik. veel minder zenuwlijders want er is niets dat een mensen zoo goed doet als eens goed te huilen, maar het is tegenwoordig maar liet eene lollotjo na het andere, als ik het zoo eens zeggen mag en het is net of de men schen zich schamen dat zij er nog tranen op na houden. * * * En zoo zat ik Zondagmiddag zoo rustig in mijn eentje toen de schel over ging en wie stonden er op de stoep? - neef uit de Commelinstraat met neef de brandweerman, dio van het Stadion kwamen en allebei, toen ze boven waren, hadden roode hooi den en ieder een roode bloem in hun knoopsgat eu ieder een roode das om en zo vertelden me dat het erg mooi was geweest, dat zo den Bood en Meidag gevierd hadden on do Revo lutie, maar dat zo ergo dorst hadden van wege do geheel-onthouding, maar kwast lustten ze niot on toen dacht ik aan wijion Hertus zaliger nagedachte nis die dikwijls op l Mei tegen do Revolutie sprak en dan ook altijd 'sa vond s ergo dorst had, waaruit u zou opmaken dat de revolutie een erg dorstigmakende geschiedenis is. Daar om kan men do geheel-onthouding in de roode gelederen niet genoeg aanmoedigen, zou ik zoo zeggen. . . . HOTEL BEEKHUIZEN, Velp. Uniek gelegen te midden der Beekhuizerbosschen (NATIONAAL PARK) ruim 10.000 H.A. van ongekend natuurschoon, plantengroei en groote geologische waarde, waarborgt U een prettige vacantie. Prijzen geheel in overeenstemming met de heerschende drang tot bezuiniging. Fraai geïll. prospectus op aanvrage.