», N o. 2866 De Groene Amsterdammer van 7 Mei 1932 Muziek door Constant van Wessem Einde Concertgebouw-seizoen Hoopvol begonnen de mensen leeft van de hoop, ook al leert de ervaring hem niet al te veel te verwachten geeft ook dit seizoen van het Concertgebouw bij afloop een gevoel van teleur stelling. Levert de muziek werkelijk zoo weinig interessants op of ligt het aan de leiding van den directeur Budolf Mengelberg, die uit het beschikbare te veel verkeerde grepen deed ? Zeker is het, dat wat er aan noviteiten gebracht werd de moeite van het brengen nauwelijks waard was. En ook het oude bepaalde zich te veel tot het bekende cirkelgangetje. Men klaagt er over, dat het Concertgebouw slecht gaat en ongetwijfeld zal het waar zijn, dat de economische crisis, die vooral dit laatste jaar zoo onrustbarend voelbaar werd, invloed heeft gehad op het feit, dat vele abonnees hun abonnementen niet vernieuwden. Maar is ook het abonnementen stelsel niet te duur en brengen de concerten niet te weinig om de hooge entreeprijzen te rechtvaardigen? Ongetwij feld staan ook in dit geval de beste stuurlui aan wal; maar het komt mij voor, dat de omstandigheden wettigen het stuur om te gooien en te breken met het systeem der elite-concerten, waardoor een Teekening door H. Schlaiio. Bronislaw Huberman maakt thans weder een tournee door ons land. groot deel van de minder kapitaalkrachtige muziek liefhebbers bij voorbaat wordt uitgesloten. Men behoort thans niet langer de oogen te sluiten voor de feiten, nu de inrichting zelf meer dan ooit op het publiek wordt aangewezen en de subsidieerende gemeente minder in staat is om bij te springen. Voor ons Amsterdamsen muziekleven zou een Concertgebouw-crisis zeker ongewenscht wezen. maar als het zoo voort gaat zal het er toch op gaan lijken, vrees ik. Het eenige belangwekkende op de laatste abon nementsconcerten was het nieuwe pianoconcert van Bavel. Al is het niet het evenement" ge worden, waarop men onwillekeurig voorbereid was en dat men van een Ravel na diens La Valse" en Bolero" verwachtte, in ieder geval was het een curiosum, de kennismaking waard. Zooals Bavel in zijn vioolconcertstuk Tzigane" een verbluffende en treffende paraphrase gaf van de virtuositeit der zigeunermuziek, gelijk wij deze op het podium hooren, werd zijn piano-concert een fantasie op de klaviervirtuositeit der pianisten a la Liszt, in een moderne belichting geplaatst. Bavel beoogde in de eerste plaats de pianistische ANTIQUARY WHISKY AT LAST l HAVE FOUND IT P. C. C. JACOBI HAARLEM l Fransche Verkiezingen Teekening door B. van Vlijmen DOUMER HERRIOT TARDIEU De eerste ronde. virtuositieit in een moderne compositie uit te drukken, en daarnaast een type van een klavierwerk met orkest te geven, waarin niet langer, zooals in de symphnonieën met obligaat piano, waaraan de componisten ons langzamerhand ge wend hadden, het geval was, de piano op den achtergrond gedrongen werd ten behoeve van het geheel, maar waarin het orkest ondergeschikt KOU blijven aan het klavier, zooals nog in den tijd van Mozart eri de 18e eeuw. In Tzigane" liet Kavel de viool op den voorgrond treden, in zijn nieuwe pianoconcert het klavier. liet is een duivelsspel, een vuurwerk van klank en virtuose vinding, dat hij ons op het klavier laat hooren, eerder ver fijnd dan grof, eerder klankkleur dan passagewerk. Het werk bestaat uit drie deelen, twee hoekdeelen begrenxen een langzaam middengedeelte, zooals in het vroegere pianoconcert. Dit middengedeelte is meer een afwisseling op de snelheid en de uiterste snelheid der beide overige. Waar in de beide vlugge satzen vooral het rythme overheerscht treedt in het langzame middengedeelte een zeer strak gehouden lineaire melodie naar voren, ook hier sober door het orkest begeleid. Het rythme, dat in de eerste vlugge satz nog van een zekere curieuse verscheidenheid is, verschoven accenten als bij de jazz, neemt in de finale dan een bijna mechani sche starheid aan, zooals in de vioolsonate, het vliegt en schiet voorbij, sleurt alles mee en eindigt abrupt. Van inhoud is deze finale muzikaal ge sproken zeker de minste, van werking het tref fendst: dit Rondo werd dan ook gebisseerd. Marguerite Long speelde het concert met een ver bluffende vaardigheid, glissando's en curieuse klankpassages vederlicht, nergens wordt het klavier van een mokerend geweld, alles blijft zwevend en ondiep, het is veelbcteekenend. dat Kavel zijn compositie eerst Divertissement" wou noemen. ... Horowitz zorgde met het helaas zwakke derde pianoconcert van Rachmaninoff ook een in het Concertgebouw uitgevoerd componist, wiens beteekenis niet is naar de ruimte, die men hem hier geeft voor de pianistische sensatie. En Toon kunst sloot de llaydnherdenking met een uitvoering van de ..Jahreszeiteii." ZOMER DEKENS 1.50x2.00 METER O 95 DEN HAAG AMSTERDAM ROTTERDAM