Historisch Archief 1877-1940
v,-*.*
?«l
De Groene Amsterdammer van 28 Mei 1932
No. 2869
Radio en Grammofoon
&?'
&
i'
|
»'
f
n
**s,
n*
Geleerde vijanden
door Albert Heiman
Het complete apparaat voor het opnemen van grammofoonplaten: microfoon,
radiotoestel, grammofoon met pick-wp en snij-inrichting. Gereed voor de opname.
Nieuw systeem voor het opnemen
van grammofoonplaten
door L. J. van Looi
Een. kans voor de
amatoiirtoonfilm?
Er bestaan sinds langen tijd drie
jaar methoden en instrumenten,
waarmee de bezitter van een radio
toestel in staat is om opnamen op
grammofoonplaatjes te maken van zijn
eigen stem, van radio-uitzendingen
of zelf-gespeelde muziek. Verschil
lende fabrikanten hebben daarvoor
dure onderdeelen in den handel ge
bracht en het is in het algemeen niet
mogelijk om zulke opnamen te maken
indien het versterkergedeelte van het
radiotoestel niet ongewoon krachtig
is en wanneer men niet over een duren
microfoon beschikt. De apparatuur
zelf bestaat dan uit een snij-apparaat en
een aantal alluminiumplaatjes. In die
alluminiumplaatjes worden de
geluidsgroeven gesneden. De plaatjes moeten
met een speciale naald worden ge
speeld meestal is de naald van hard
hout. Een gewone grammofoonnaald
vernielt de plaatjes binnen enkele
keeren draaien. Alluminium is name
lijk een te zacht metaal, dat het
de stalen naalden kan weerstaan.
Het resultaat van de opnamen op
alluminiumplaatjes is niet groot en
tot dusverre bl-aef het gebruik beperkt
tot gesproken brieven", die vooral
de Hagenaars naar hun familieleden
in Indiëzonden.
De omroep maakt gebruik van een
ander systeem, namelijk het systeem,
dat de grammofoonmaatschappijen ook
gebruiken. Daar wordt het voor den
microfoon voortgebrachte geluid benut
om een snijnaald in beweging te bren
gen, die over een wasplaat heenloopt.
In de weeke was snijdt de naald na
tuurlijk met het grootste gemak de
geluidsgroeven, die ook Teel fijner
nuances opleveren dan de in
alluminium gegrifte geluidskanalen. Van de
wasplaat wordt een afdruk gemaakt,
van den afdruk weer een vorm en daar
in wordt schellak geperst en zoo ont
staat de plaat, die iedereen kent. De
omroep voert meestal dit uitgebreide
procédéniet uit. Als men een opname
slechts voor n keer noodig heeft,
dan wordt zij direct van de wasplaat
met een zachte naald gespeeld. Daar
na is de wasplaat in de meeste geval
len weg. Toen de wasplaat met de
rede van rijkspresident von
Hindenburg n keer was gedraaid en men
haar later weer wilde doen hooren,
heeft men allerlei kunstgrepen moeten
toepassen om de wasplaat nog te kun
nen gebruiken.
Voor amateurs komen wasplaten
niet in aanmerking. Die vereischen
een zóó kostbare installatie, dat zelfs
niet alle omroepstations er over be
schikken. De alluminium-methode is
te slecht en het scheen, alsof het
zelfopnemen van grammofoonplaten voor
de amateurs niet verder zou komen
dan een stuntelig begin. Dat zou jam
mer zijn geweest, want er is een soort
amateurs, die er hél veel belang in
stelt, namelijk de amateur-filmers.
Die zouden graag een goed procéd
hebben om toonfilms te kunnen ma
ken. Het licht-procedévalt buiten
amateurbereik het eenige blijven
de grammofoonplaten.
* *
*
In Duitschland heeft thans de firma
Dralowid een nieuw systeem uitge
dacht, en de apparaten daarvoor in
den handel gebracht, dat uitermate
goed voldoet. Het is een tusschending
van het fabriekssysteem en de
alluminiummethode. Men gebruikt na
melijk hetzelfde plaatje voor het af
draaien, waarop men het geluid heeft
opgenomen, doch het opnemen ge
schiedt niet op harden ondergrond
Waarom onze klassieken niet
populair zijn
Het is niet onmogelijk dat een
populariseering van Ruusbroec wordt
tegengewerkt door het feit dat onze
middelnederlaridsche letteren tegen
woordig taboe zijn. Monopolie van de
geleerden en f rikken. Wie van het
publiek leest nog onze oudste literaire
wTerken, wie durft ze te lezen? Bergen
van geleerdheid, annotaties en com
mentaren schrikken af. Niemand zal
beweren dat ze voor de wetenschap
overbodig zijn, maar hun kennis is
evenmin onontbeerlijk om de schoon
heid van een middelnederlandsch
werk te kunnen beleven, als een kunst
wetenschappelijke opvoeding nood
zakelijk is om, van een schilderij van
Brueghel of de van Eycks ruimschoots
te kunnen genieten. Doch wee den
leek, die het waagt enkele woorden
niet, of mis te verstaan. Legers van
geleerden staan klaar om hem te
vertellen dat hij er heelemaal niets
van begrijpt, en liever de schrijvers
van zijn eigen tijd moet lezen, waar
over diezelfde geleerden met zoo'n
lachwekkend doorzicht schrijven en
doceeren.
Toen Dirk Coster het eenigen tijd
geleden bestond om bij zijn
Nederlandsche poëzie in honderd verzen"
ook middelnederlandsche gedichten
te betrekken, en daarover in zijn
inleiding eenige, voor een klein ge
deelte misschien minder juiste, maar
niet zoo heel gewichtige opmerkingen
te maken, naast zeer veel wat de volle
aandacht verdiende toen is hij
er door allerlei geleerde menschen om
gemassacreerd en op een wijze die
iedereen de lust moet benemen om
zich in onze oudere literatuur te
verdiepen.
En toch. is niet het indirecte maar
voornaamste doel van alle literatuur
wetenschap dit: kunstschatten uit
verre tijden en vreemde omgeving
zóó te encadreeren, te restaureeren
en te verklaren, dat ze weer hun volle
waarde en beteekenis krijgen voor
de hedendaagsche menschen? Kan
men de goede traditie in onze letteren
beter dienen dan door te zorgen dat
de monumenten van die traditie n
door het lezerspubliek n door de
schrijversklasse goed worden gekend?
De meeste onzer erudits schijnen .
dat in hun academische geborneerd
heid te vergeten, gelijk de schoolmees
ters die het een ramp vinden dat een
paar regels niet worden verstaan of
maar half worden begrepen, en dan
liever maar het heele, nuttige boek
wegsluiten.
Het is te hopen dat men tot betere
inzichten hieromtrent komt. En het
is alvast bemoedigend te zien dat de
uitgevers van Jan van Ruusbroec's
werken met de voorloopige editie,
waarvan reeds deel I verscheen 1),
de uitgesproken bedoeling hebben
gehad, zijn werk zonder onnoodige
ballast van geleerdheid, verstaanbaar
en aantrekkelijk te maken voor den
niet-vakman, die van het wonderlijke
landschap van Ruusbroec's Rike der
ghelieven wellicht meer zal opmerken
en bewonderen, dan sommige
literairwetenschappelijke topografen en geo
logen, die wel de naam en de plaats
van ieder ding kennen, doch al te
vaak de fijne zintuigen missen, waar
mede men de aanwezigheid ontdekt
van het meest waardevolle: de schoon
heid.
]) Uitgave het Kompas, Mechelen
DeS'pieghel, Amsterdam.
(alluminium) maar op wecken onder
grond (fabrieksgeheim). De
Dralotonplaatjes bestaan uit een dunne meta
len schijf, waarop een dun laagje weeke
massa is aangebracht. Met behulp
van een gewonen pick-up. voorzien
van een snijnaald, worden de geluids
golven van den voor den radiover
sterker geschakelden microfoon benut
om in de weeke massa de geluidsgroe
ven te snijden precies als bij elke
andere methode. Het verschil komt
na het opnemen. Dan worden de
plaatjes naar den handelaar gebracht,
die ze twee uur in een heeten oven
stopt. De weeke massa wordt dan glas
hard, zonder dat de groeven van vorm
veranderen. De plaat ziet er dan uit
als elke andere plaat uit den handel
en kan met een gewone
grammofoonnaald net zoolang bespeeld worden als
een fabrieksplaat.
Dit systeem heeft vele voordeelen.
In de eerste plaats de weeke" opname.
De snijnaald kan in de weeke massa
veel beter bewegen dan in het allumi
nium en het gevolg is een betere repro
ductie. Daarbij komt, dat de plaat
veel langer mee gaat -?als een
alluminiumplaatje vijf keer gespeeld is,
kan men er niet veel meer van ver
staan.
De plaatjes hebben een speelduur
van ongeveer drie minuten, zijn aan
beide kanten te gebruiken, hetgeen
een totalen speeltijd van zes minuten
per plaat oplevert. De weergave is
natuurlijk minder goed dan van een
in de fabriek met dure machines ge
maakte plaat. Toch is de kwaliteit
zoo goed, dat ik niet aarzel om de film
amateurs aan te raden er kennis mee
te gaan maken.
De apparatuur voor het opnemen
van de plaatjes kost slechts een ge
deelte van den prijs van de tot dusver
in den handel zijnde systemen. Wie een
pick-up bezit, heeft eigenlijk niets
anders te koopen dan de recorder en
een microfoon. Wie de zaak eerst eens
wil probeeren, en voorloopig alleen
radio-uitzendingen op een grammo
foonplaat vastleggen,kan met de enkele
recorder en de snijnaald al volstaan.
Witte Tanden: Chlorodont
de heerlijk verfrisschend smakende pepermunt tandpasta Tube 35 cent en 6O cent
D*.
ft