Il *,' V-t &:? % P t* i De Groene Amsterdammer van 18 Juni 1932 IS 3 Om de groene tafel door G. A. Klaasse Tot leniging: van den eeonomischen nood Hét plan om aan de herstelconferentie te Lau sanne een verlengstuk te breien, waar men zal trachten een oplossing te vinden voor de economi sche crisis excusez du peu " neemt steeds vaster vormen, aan. De reparatiebesprekingen zelve zul len trouwens wel niet overmatig veel tijd in beslag nemen, want de Duitschers schijnen volmaakt vast besloten om met leege handen naar Lausanne te gaan, en zich ook voor de toekomst aan niets te binden. Wanneer menlet op de betalingscapaciteit, meer in. het bijzonder op de transfercapaciteit, en de particuliere" schulden als preferent beschouwt een standpunt dat overigens door' Frankrijk geenszins wordt gedeeld dan moet men inder daad concludeeren, dat er voorloopig1 niet meer betaald kan worden. Het zal trouwens niet blijven bft de stopzetting der herstelbetalingen; binnen afzienbaren tijd volgt waarschijnlijk de opschor ting van de aflossing op lange leeningen, daarna allicht reductie van de in deviezen te betalen rente op die leeningen, en misschien tenslotte nog krasser maatregelen. * * * Wat zal nu een conferentie tot leniging van de economische nooden" kunnen doen? Dat men het zal zoeken iu restrictieafspraken een middel dat wellicht het spoedigst tastbare resultaten zou afwerpen lijkt al zeer onwaarschijnlijk. De er varingen, die men tot nu toe heeft opgedaan met internationale productiebeperking zijn niet bijster gunstig, al moet toegegeven worden, dat die minder goede uitkomsten eerder te wijten zijn a.an opnieuw tegenvallende ontwikkeling van de consumptie, dan aan de effectiviteit van de restrictie zelve. Maar het voorbeeld van de tinbeperking bewijst, dat, indien men voortdurend maar de productie aanpast aan het verbruik, in elk geval d e desa streuze aanwas van de on verbruikte voorraad, die zoo demoraliseerend op de marktpositie werkt, wordt vermeden. Het voornaamste bezwaar tegen de restrictie blijft wel, dat men de gevolgen ervan niet precies kan uitstippelen, dat het een slag in de lucht blijft voor zoover de toekomstige prijs ontwikkeling betreft; en tengevolge van deze beide omstandigheden zullen de verschillende betrokken landen het zelden of nimmer eens kunnen worden over de mate der beperking en meer in het bijzon der over ieders quotum. De voortbrenging beper ken, dus den kostprijs verhoogen zonder daarvoor een direct tastbare tegenprestatie te ontvangen, is meer dan men van de meeste regeeringen verwach ten kan. Voor zoover valt na te gaan, gaan trouwens op het oogenblik de aspiraties van de ontwerpers van het conferentieplan niet zoover om de crisis bij den kiem overproductie aan te pakken; veeleer wil men probeeren een eind te maken aan zich op stapelende nevenverschijnselen van de crisis die alle stuk voor stuk de strekking hebben om den toestand nog slechter te maken. Van nationaal standpunt bezien is het onder de huidige omstan digheden niet alleen verdedigbaar, maar zelf s plicht om te trachten zooveel mogelijk van de eigen con sumptieve kracht te dirigeeren naar de eigen nij verheid. Doet men dat niet, dan moet men maar KUNSTZ AAL VAN LIER UOORLOOPEND TENTOONGESTELD ROKIN 126 = AMST ERDAM BEZICHTIGING VRIJ KUNSTWERKEN VAN J O N Q E HOLLANDSCHE EN BUITENL. MEESTERS afwachten of de in den vreemde bestede consump tieve kracht indirect weer aan de eigen nijverheid ten goede komt doordat de begunstigde buitenlandsche producenten een deel van hun bruto.inkomen, aan ons verdiend, weer hier besteden. Beschouwt men de wereldhuishouding als geheel dan is die wederzijdsche klandizie" een voldongen feit, maar de relaties zijn niet direct; men kan niet zeggen, dat de verkoopers van de goederen die wij in het buitenland koopen perséhier de opbrengst zullen uitgeven, veelal ga,at dat in den vorm van een driehoeks- of veelhoeksfiguur. En bovendien is het zeer vvelmogelijk, dat tijdelijk de figuur heelemaal niet rondloopt. En op het oogenblik kunnen wij het ons niet permitteeren, om maar te hopen dat alles goed gaat. Het zekere moet nu voor het onzekere worden genomen. Maar allen zijn we er van overtuigd, dat de consumptie- enproductiemogelijkheid in de wereld door al die maatregelen achteruit gaat. Het zou een dankbare taak voor de conferentie zijn, wanneer zij een oplossing kon vin den om de steeds aanzwellende protectiegolf te keeren. De vraag is alleen, hoe zal men daarbij te werk moeten gaan? Dat het niet gemakkelijk is, heeft de eenige jaren geleden te "Genève gehouden confe rentie duidelijk bewezen. Het. eenige wat tot nu toe aan internationale afspraken op tarievengebied tot stand gekomen is, is de Oslo-overeenkomst, die al heel weinig beteekenis heeft gehad; daarvoor heeft ons land zelve wel in de eerste plaats gezorgd. Wil men op dit gebied verder komen dan platoni sche genegenheidsbetuigingen en frases, dan moet de basis gevormd worden dóór werkelijkheidszin, en die is gelegen in het verband met directe con sequenties van al dergelijke maatregelen. Er zal geen land bereid zijn een voorgenomen protectie op te geven, omdat alle andere landen het met hem eens zijn dat de wereld er niet door vooruitgaat, integendeel er door wordt benadeeld. Maar wan neer dat land iets geboden wordt in ruil voor het opgeven van zijn plan, wanneer het dus een directe belooning ontvangt, dan zal het eerder zwichten, en in eigen belang. Maar wil men op die manier de handelspolitiek beïnvloeden, dan zal dat toch in de meeste gevallen alleen maar kunnen door bilaterale overeenkomsten. Het zal zelden gebeuren, dat meer landen tezamen iets aan te bieden hebben tegenover een tegenprestatie die ook hun allen regardeert, daarvoor is de practijk te gecompliceerd. Maar wanneer in Lausanne een gunstige stemming voor dergelijke tweepartij-ver dragen kan worden gekweekt, dan is er al heel wat goeds gewrocht. Zulke overeenkomsten zullen kun nen bestaan uit tariefsreductie, maar zoo'n stelsel vooronderstelt minimum- en maximum-tarieven, en het systeem van de meest-begunstiging, dat nog een bijna universeele basis voor het tarief stelsel is, is voor de doorvoering een vrij wel ono ver komenlij k bezwaar. Actieve handelspolitiek, dreigtarief", en in het algemeen alles wat op reciprociteitspolitiek berust en zooals gezegd zal die reciprociteit de grondslag van de nieuwe handelspolitieke pacificatie moeten zijn kan niet met meestbegunstiging gepaard gaan. Maar zelfs wanneer men door opzegging van de meestbegunstigingsverdragen dat bezwaar uit den weg zou ruimen, dan nog bleven er moeilijkheden over: dreigtarieven beteekenen: wisseling van tarieven, desnoods met den dag, en dat is voor de economische zekerheid een zeer groot bezwaar. Wanneer een fabrikant op grond van een tarief zijn productie uitbreidt, dan kan hem dat duur te staan komen wanneer morgen het tarief weer vervalt omdat het getroffen land gezwicht is, en de barrière heeft afgekocht. Daarom is het misschien beter, inplaats van met tarieven, de tegenpartij einzuschüchtern" met maatregelen die niet bepaalden import besnoei en, maar den import in het algemeen uit het betrokken Jand. Onze deviezenclearingwet zou in dat opzicht wel eens heel goede diensten kunnen bewijzen ! N.V.ARNHEMSCHE HYPOTHEEKBANK 5 pCt. Pandbrieven t. beurskoers Directie: Mr. S. J. VAN ZIJST-Mr. J. F. VERSTEEVEN Maar al die maatregelen kunnen alleen nog maar de gelegenheid tot wederzijdsche handelsbeweging op gang houden, wat al een vooruitgang is verge leken met het afsnijden van die mogelijkheid. Nog mooier zou het zijn wanneer men den handel zelf weer op gang kon brengen. Wanneer men een goederenruilsysteem zou kunnen opbouwen, waar door men tracht de wederzijdsche ruil, die voor eenige jaren in het vrije verkeer" totstandkwam, nu te herstellen, niet door vrije ruil", maar door gebonden ruil" door de regeeringen. Gemakkelijk zal dat niet zijn, want eenvoudig de ruilbasis van eenige jaren geleden aannemen, beteekent een streep halen door alle prijsverschuivingen en be hoefteveranderingen. Toch zou misschien juist dat herstel van de oude waardeverhoudingen, een soort van internationale minimumprijzenstelsel dus, veel kunnen bijdragen om het herstel in te luiden. Ten slotte waren wij er allen veel beter aan toe toen voor een paar jaren het graan ons door Argentini en Canada driemaal zoo duur kon worden be rekend, toen kochten die landen tenminste onze fabrikaten. Nu kunnen wij ons er vroolijk over maken dat het brood zoo goedkoop is, maar de exportindustrie ligt achterover. Voor zulk een stelsel zou natuurlijk een staatsmonopolie voor in- en uitvoerhandel in het leven geroepen moeten wor den, maar zou dat zxük een groot verschil beteekenen met den huldigen toestand nu toch ook de han delsbeweging via de protectiemaatregelen groo tendeels drijft op regeeringsingrijpen? Wanneer het zou lukken de internationale ruil van b.v. 1928 of 1929 weer te doen herleven op grond van een contractueelen gebonden" ruilhandel, dan zou daarmede al heel wat bereikt zijn. Of het in Lausanne ook maar tot een tiende van zulke redicale maatregelen zal komen? OSSEN Daar komt de zwaar beladen wagen aan, getrokken door een span van sehom'lende oasen, dot is een stooten en een hossebossen, dat is een langzaam tijgen langs de baan, Voorbij de bergen waar de dennen staan, de bronzen stammen van opgaande bosschen, voorbij de groene varens en de mossen, langs digitalis, thym en gentiaan. Zij zijn voorbij en tijgen zwaar van gang en storen zich aan niets en leggen af den langen weg voor niets en niemand bang. De bruine lijven glimmen van het zweet. Zoo gaan zij voort, stapvoets en nooit in draf. Ver is het doel dat slechts de voerman weet. JOHAN REDDINGIUS AAN INZENDERS VAN MANUSCRIPTEN wordt verzocht bij hun bijdragen een gefran keerd briefomslag met adres van den afzender in te sluitsn. f