N o. 2876 De Groene Amsterdammer van 16 Juli 1932 19 Uit het kladschrift van Jantje c» tó' ' I «3.* Croquanfe croquetjes door Alida Zevenbootn BW ?:? 1-1 *' Wat is zoo'n crisis toch een raar ding. Ik ben een oude vrouw en heb al heel wat van die crisissen meege maakt bij mevrouw zaliger. Dan kwam wijlen meneer met een opgestreken zeil van de Beurs, via de Groote Club, thuis en dan was het eten niet lekker en mevrouw was vervelend en de kin deren Waren lastig en dan sloot hij zich met het Handelsblad op in zijn kamer en ging 's avonds uit en kwam laat thuis. Maar hij verdiende toch nog altijd wat aan zoo'n crisis want zoo slecht kon het niet zijn of er was op de Beurs nog wel een slag te slaanDat hoorde ik wel als ik aan tafel be diende en er gasten waren. Dat mooie nieuwe Woord saamhoorigheid" was toen nog niet uitgevonden en daar ik niet zoo heel erg goed met mijn taal ben, dacht ik eerst dat die saamhoo righeid iets te maken had met gehoorigheid wat niet zoo heel vreemd zou geweest zijn want Mina, die vier en twintig jaar bij mevrouw zaliger ge diend heeft en nu nog een pensioentje van meneer Pierre krijgt, al geloof ik, als u mij vraagt, dat Mina hem beter een pensioentje kan geven dan hij haar, was van de week bij me en ver telde dat zij in een nieuw blok achter den Overtoom woont en als de buur man drie en dertig huizen verder een spijker in den muur slaat, Mina den dreun in haar achterhoofd voelt en ik vind dat een mooi voorbeeld van saam hoorigheid. Maar het woord schijnt meer te beteekenen dat wij bij elkaar hooren en dat is pok mooi. Het heele volk n groot gezin en allemaal elkaar steunen en daarom is het ook zoo mooi dat je in alle kranten lezen kan dat je met je vacantie je geld in eigen land moet verteren. En toen neef uit de Commelinstraat de vorige week proponeerde om er eens een paar daagjes tusschen uit te gaan met kleine Ali die wat bleek om haar neus is en hij sprak van Belgiëof den Rijn, toen heeft Tantetje gezegd" dat zij tegen een klein reisje niets had maar dan in het eigen, mooie land van wege de saamhoorigheid. En daar ik zelf een tikje aan nerveuse hoofdpijn lijd en mijn pension toch half leeg staat, had ik afgesproken dat wij een klein uitstapje zouden maken door het Geldersche waar wij ook nog familie heb ben wonen. En toen heb ik gemerkt wat saamhoorigheid beteekent! Wij dat wil zeggen: neef en nicht en kleine Ali en ik-zei-de-gek hadden een eind gewandeld en ik miste om elf uur erg mijn kopje koffie en zoo stapten wij een cafébinnen en bestel den voor allemaal wat. Ik natuurlijk koffie. Ik liet neef afrekenen en toen wij hadden uitgedronken en opston den waren wij met de fooi n gulden en twintig cent kwijt. Ik wou er wat van zeggen maar neef schudde van neen en zei later tegen me dat je dat niet doen kon van wege de saamhoo righeid en als ik er niet met mijn neus boven op had gelegen toen hij afre kende, want je kunt hem zoowel onder als boven den gulden niet vertrouwen, zou ik het niet geloofd hebben dat zoo'n slap kopje koffie van chichorei een kwartje kostte ! En een biefstuk met aardappelen waarvan ik de vezels van die biefstuk nog in mijn verstandskies voel, kostte twee gulden en neef vond dat heel billijk, zei hij, want in Amsterdam moet dat nog duurder zijn maar daar kan ik niet over oordeelen. Ik heb maar weer mijn mond gehouden maar ik vind die saamhoorigheid op die manier op den duur toch wel wat duur. Het komt me voor dat er door sommigen aardig wat aan die crisis verdiend wordt en zoo zat ik van de week bij mijn kapper ja, Aal heeft haar eigen kapper en dat had mevrouw zaliger ook nog eens moeten beleven ! Want wie liet in haar tijd zich gere geld kappen en onduleeren? Alleen de dames die niet veel bizonders wa ren en bovendien wordt mijn haar midden op mijn hoofd wat dun en het oude beproefde middel, brandewijn met een geklutst ei en een scheutje cognac het is eigenlijk zonde van de brandewijn en de cognac, zei Bertus zaliger-nagedachtenis altijd want je hebt zulk mooi dik haar en dat had ik in zijn tijd en als het zoo dun is geworden, dan is het van het chagrijn over hem ik zeg: dat mid deltje helpt me ook al niet meer en daarom ging ik nog eens naar den kapper om mijn vlechtje eens goed onder handen te laten nemen. En toen ik zoo zat te wachten, kwam er een dame binnen en ging in het hokje naast mij zitten en ik hoorde dat zij een sigaret opstak en toen om Fran cois riep. Frangois, dat is de Fransche bediende, en toen Frangois bij haar kwam, had u moeten hooren, hoe ze te keer ging. Zij vertelde van haar reis naar Weenen en Budapest in haar auto en eiken dag had zij zich laten onduleeren en ze had op n dag voor vijf en twintig gulden gegeten en haar koffer met twaalf toiletten was bijna gekaapt in Weenen en Francois hoorde ik alsmaar zeggen Oewie, madame", en ze had zes paar schoentjes meege bracht omdat die in Budapest zoo goedkoop waren en toen ze onder de pap zat, want Frangois had haar ge verfd, begon zij te zingen, en ik moet u zeggen dat ik van al die drukte stil werd en heel voorzichtig ben ik weg gegaan en toen ik langs Francois kwam, kon ik me niet inhouden om te vragen wie die dame eigenlijk was die in dezen crisistijd zoo maar naar Wee nen en Budapest reist en vier en twin tig paar schoentjes mee brengt omdat zij zoo goedkoop zijn en twaalf japon nen bijna kan verliezen en er dan nog genoeg over houdt en toen krulde Francois zijn Fransche bovenlip Dat is de vrouw van een heel bekenden proletariër die over de crisis niet uit gepraat raakt en die ik op een ver gadering van kappersbedienden heb hooren praten over onze uitbuiters dat ik er bijna opstandig van werd." Maar misschien heeft zij die zes en dertig schoentjes uit Budapest meegebracht voor de vrouwen van de werkloozen van wege de. ... saamhoorigheid. GRAND-H OTEL ZANDVOORT-BAD Grootste en voornaamste Hotel ter plaatse. Telefoon 3 en 203. 120 kamers. 200 bedden. Van 15 Juli?15 Aug. voll. pens. f 7 p.d.p.p. Van 15 Aug.?15 Sept. f6. p.d.p.p. Alle mogelijke comfort gerenomm. keuken. Eigen garage groot parkeerterrein.