De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1932 10 september pagina 12

10 september 1932 – pagina 12

Dit is een ingescande tekst.

, l» tr De Groene Amsterdammer van 10 September 1932 No. 2884 Muziek door Constant van Wessem Theater Cirré: De bloemen van Hiwai Wij hebben het entree, dat het nieuwe gezel schap De Operettezangers maakte met De vagebond koning", zeer toegejuicht. Dat was inderdaad een veelbelovend debuut en al begrepen wij wel, dat redelijkerwijs gesproken de opvoerin gen niet voortdurend op zulk een hoog peil konden gebracht worden, zagen wij toch met verwachting naar het komende uit. Als tweede werk heeft het gezelschap nu De bloemen van Hawai", een operette van Paul Abraham, uitgebracht. Het werk is onbeduidend, de intrige verward (doch zonder een verwarde intrige schijnt er geen operette te kunnen bestaan), de muziek van Abraham, die blijkbaar zijn roem dankt aan dat ne wijsje uit de Priv -secretaresse, insipide. Geen gelukkige keuze dus, als ik het zeggen mag. De Operettezangers hadden zich echter met al hun toewijding en al hun ambitie . op dit geval geworpen. Voor het vervaardigen van den oorspronkelijken tekst hadden zich reeds drie schrijvers aan het werk gezet zij staan in het programma vermeld, n van hen is zelfs Dr. , maar Sylvain Poons meende terecht, dat er nog wel een vierde bij kon en hij had gelijk, zijn grollen en grappen werden werkelijk het beste wat er op dien avond gezegd werd en hij empareerde zich als de, wel wat erg witte, negerzanger Jim Boy van het succes. Maar alle toewijding en alle ambitie van de medewerkers konden wel beweging, maar weinig leven brengen in een slap brouwsel als dit met een vlakke, karakterlooze en weder om rond een enkel wat aannemelijk melodietje draaiende muziek van Abraham, die de minste Amerikaansche Hawain-song-componist hem ver betert. Het was jammer Van de verzorging, die ook deze opvoering gegolden heeft en al ging deze ten slotte niet boven het niveau van een gewone operette, costuums, decors, enscèneering, dat alles was in orde. Van de zangers ? wij noemden ze reeds bij De vagebond koning" wederom niets dan goeds, in de spreekrol van den Amerikaanschen gouverneur van Hawai speelde Hunsche, en het orkest blonk wederom onder Susan uit. Hopen wij op een volgend maal er staat nog een Geisha"-monteering van den jongen Johan de Meester op het programma en laten wij maar denken, dat het was reculer pour mieux sauter". Nieuwe uitgaven Willem Elsschot; Lijmen. N.V. Mij. tot ?verspreiding van goede en goedkoope lectuur (z. j.). TJ Dat is toch wel een verkwikking tusschen alle romans en novellen, die de uitgevers op uw schrijf tafel werpen, een boek te ontmoeten. Trouwens: ?wie zou anders verwachten van Willem Elsschot, wiens Villa des Boses immers nog al is het alweer zooveel jaren geleden overeind staat in de herin nering. Zijn naam staat naast de beste Nederlandsche modernen en temidden van honderd (omgetuiPrins Lito Taro met gevolg van Hawai-meisjes in van Hawai" in Carr .Bloemen Witte Curacao Sec Cherry Brandy Menthe Glaciale Curacao Brandy melde) reputaties van een dag of een jaar. Overigens wil ik niet zeggen, dat dit Lijmen zoo sterk, zoo navrant, 7,00 bijtend is óók, als Villa des Roses, maar al bereikt het, naar mijn geval, die hoogte niet, het blijft toch een boek van formaat. Een wonderlijk onderwerp. Het verhaal van een colporteur. De geschiedenis van een dier mondaine toonaangevers, die ge 's middags a.an uw huisdeur eri 's avonds op een barkruk vindt en die hun persoonlijkheid ontleenen aan de plooi in hun broek en het ,,eige wagentje", dat van de zaak" blijkt te zijn. Zij zijn du ton, deze snaken en steken den danseur-mondain (du Lido de Paris, ci-devant Kinkerstraat) met succes naar den koningskroon. Deze lion" lijmt voor een blad, een wonderlijk orgaan, maar niet zóó wonderlijk of ge kunt her en der ook in ons land, de copieën aantreffen van 's lijmers Wereldtijdschrift". Het Wereldtijdschrift is, zoo verklaart de direc teur" het zelf, een ingenaaide circulaire met een mooien titel, waarin gezegd wordt dat een bepaalde firma eenig is in hare soort, een bepaalde naaimachine beter dan eenige andere, of dat een kostschool boven alle andere kostscholen uitblinkt door directie, licht, lucht en hygiëne. Het Wereldtijdschrift is dus geen tijd schrift, de Mattos, zooals blijkt uit den tekst van de bonnetjes, waarin spraak is van brochures. Het idee tijdschrift stelt abonnés voorop, waarvan de ontsten tenis, indien zij bewezen werd, mij door een of ander rouwenden kliënt, zooals Renault, als een strop om den hals zou gedaan worden. Daarom gaan die enkele verzoeken om een abonnement de prullemand in. Mijn toestand is nu gezonder dan met een dertigtal van die menschen, die betaald zouden hebben om mijn ding iedere maand te ontvangen en die geestdriftig tegen mij zouden getuigen, indien er wat aan te ver dienen was. Neen, geen uitgeverszaken. Ik ruil papier tegen geld en ik ben dus eigenlijk koopman in bedrukt papier. De kooper krijgt een baal of een heelen wagen exemplaren thuis en daarmede is de waar geleverd. Dan volgt direct de factuur en het incasseeren. Tot op heden heb ik alles alleen klaargespeeld: het lijmen van de klanten, het schrijven van de studies en 't afsluiten van de zaken, maar nu ben jij belast met het redactiewerk. Je bent dus hoofdredacteur, chefbinnenland, chef-buitenland, overzichtschrijver, ver slaggever en bovendien incasseerder. Aan dat incasseeren zal je plezier beleven, want de meesten beseffen pas waar het om gaat wanneer -je ze een kwitantie onder den neus houdt " Zoo wijdt Elsschot zijn boek, dat een document humain is voor den tijd, waarin onze lieve heer bijzonder veel rare kostgangers er op na houdt, aan een dier verwonderlijke commensaals. Dat deze heer door de oogen van een zér fijn en zér verbeten-glimlachend man, de wereld zijner ob jecten bezien kan is een voorrecht dat niet al zijn collega's te beurt valt, al zouden zij dit wellicht niet bijster waardeeren: niet iedereen weerspiegelt zich zelve gaarne in de troebele bron van zijn armzalig zieltje. Doch laten wij er oprecht dankbaar om zijn. Wij zijn er een goed en geestig boek en het plei/.ier om een bijtende, fijne satyre op de wereld, waarin ook wij onze rolletjes met meer of minder talent spelen, rijker mee geworden. Niet: zoo-maar-een-romannetje." E. E LI AS Harmonie a-speler s door Kovacs Lajos (Slot van pag. n) 's Avonds mag ik zoo graag es aan de Ruyterkaai gaan baliekluiven en naar die botters kijken. Dan kan er soms zoo'n peulebreuk zoo lekker met z'n beenen buiten boord op zoo'n ding zitten zagen. 't Zijn nu niet bepaald prefesters op de harmonica, maar 't is eerlijk gemeend wat ze doen, 't komt zoo van binnen uit. Je mot daar gevoel voor hebben. maar as d'r zoo'n Nelis met een dood-nuchter smoel bij het gekabbel van ons mooie ,,Y" op z'n gammele trekpiano zit te melankolieken, nou m'nheer, daar mot je me niet om uitlachen, maar dan heb ik een gevoel of ik een bak wurreme heb doorgeslikt, zoo draait het dan in me. Zie je, daar vind ik een harmonica op z'n plaats, echt onder het volk. Op de schuit of in de steeg of, niet te vergeten, op den Dijk in de danshuizen. Ze hebben het daar ook geprobeerd met radio en gramofoon. Maar louw ! Dacht u dat het gajes daarop wou dansen? Geen sprake van. De harmo nica terug of geen volk in de tent. En de harmo nica kwam terug. D'r is ook geen meziek waar zoo fijn op gedraaid kan worden. Dat hebben de fijne lui tegenwoordig ook al in de smiezen gekregen en tot zelfs in het Carltonhotel toe zitten vandaag den dag harmonica's. Dat binnen dan van die heele fijne, die dure met heele piano's d'r an vast. Mooi wit gelakt met goud en zilver en sucade ingelegd". Tol zoover de deskundige inlichtingen van Barendje. n van het groote gilde der Amsterdamsche harmonicaspelers, een gilde, dat niet uitster ven, zal 7.00 lang Amsterdam nog Amsterdam blijft. En al heeft de tegenwoordige dans-mode, de harmonica ook verheven tot een elite-instrument, dat zijn bijzonder effect geeft aan de partituur van het moderne dansorkest, zijn plaats als volks instrument is nog onaangetast gebleven. Oud-Amsterdam zal het /onder haar harmonicaspelers moeilijk kunnen stellen. Zij behooreu in het stadsbeeld, /.ij behooren bij de eigenaardige mentaliteit van het oude vitale volk. Mj # CHAMPAGNE KRUG&CO REIMS IN KWALITEIT AAN DE SPITS? AGENTEN FONNES & ZOON GRONINGEN

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl