No. 2886 De Groene Amsterdammer van 24 September 1932 19 E* -; Sr» " : n Croquante croquetjes it het w«»schrift van jantje as^S door Alida Zevenboom Mevrouw, zei ons acteurtje de vorige week tegen mij, kunt u een geheim bewaren maar dan zoo dat u er ook niet met uw beste vriendin over spreekt ?" Dat maakt je als vrouw natuurlijk al nieuwsgierig en ik gaf mijn belofte te zullen zwijgen, vooral toen hij er op liet volgen dat wat ik hooren zou zoo bizonder zou zijn. . . . Dat maakte mij natuurlijk nog nieuwsgieriger en ik zou hem nog veel meer beloofd hebben als hij er op had aangedrongen. Luister dan, mevrouw, zei hij, en vertel het niet verder. Het betreft Maurice Chevalier.... Ik wil u wel zeggen dat ik een koude rilling langs mijn rug voelde loopen, want ik dacht in eens: Alshijjeens bij mij, in mijn pension, zou komen logeeren?" En ik zag in gedachten al het scheeve gezicht zij heeft een leelijken scheeven mond van dat meubel hier schuin tegenover met haar honden, als ik Mauirice herbergde en met hem naar meneer Tuschinski kon rijden. Komt hij misschien hier lo' geeren? vroeg ik wat te haastig. maar het acteurtje lachte en zei dat het zoover nog niet was. Luister, zei hij, want het is een diep geheim. Maurice is beu van al de reclame en al de soesa, die om hem heen gemaakt wordt en daarom heeft hij aan al de kranten laten weten dat hij Dinsdag aan het Centraal Station aankomt, maar om het publiek en de malle speeches en de bloemen en hét gedrang en het gejoel en gejuich te ontloopen hij is de eenige film ster, die daar genoeg van heeft komt hij niet als een vorst aan het Y aan maar als een onbekende vreem deling aan het Weesperpoortstation en er zijn daarvan maar drie menschen op de hoogte dat is Maurice zelf, meneer Tuschinski en ik ! Ik ben er heel toevallig achter gekomen en daar u mij gisteren lamsbout voor heeft gezet, die een gouden glans had hij werd nog dichterlijk op den koop toe, zoo werkt Maurice op de zenuwen - heb ik gedacht dat u het wel prettig zou vinden als u de eenige Amsterdamsche dame zou zijn om hem te verwelkomen en de kus der hartelijkheid op zijn wangen te drukken. Wat zegt u daarvan? Wil u wel gelooven dat ik hem bijna op zijn wang gezoend had ! De eenige Amsterdamsche vrouw die hem KOU begroeten! Maar op eens kreeg ik een tweede rilling langs mijn rug, want ik bedacht dat ik geen woord Fransch sprak dan zievoeplee" en ik maakte er ons acteurtje attent op maar die lachte en zei dat ik niets hoefde te zeggen dan: Bonjour, Maurice" en dan moest ik hem maar meteen om zijn hals vallen en de rest zou dan wel van zelf gaan. Ik moet ]DRAI5ltlA-vAN-VALKEhBURQ'S u zeggen dat ik er zenuwachtig van werd en ik zag me al staan bij de controle-hekjes van de Weesperpoort, moederziel alleen met de bloemen voor Maurice in mijn hand en dan met hem in het rijtuig want er zou toch iemand naast hem moeten zitten en dan zoo door Amsterdam en al zou niet iedereen hem direct her kennen, er zouden dan toch wel hier en daar een paar menschen zijn die bleven staan en misschien zouden zeggen: Gut, als dat Chevalier niet is. ... nou. ..." Ik wist niet goed wat ik doen moest met ons acteurtje, zoo blij wa.s ik en ik was dan ook heelemaal niet hardnekkig toen hij mij een tientje te leen vroeg om zijn gekleede jas uit de lommert te lossen die hij aan wou trekken om Maurice mee te helpen ontvangen. Maar toen hij weg was, begon mijn belofte van geheimhouding wel wat zwaar op mijn maag te wegen want wat heb je aan een ontvangst als eenige Amsterdamsche vrouw aan het Weesperpoortstation als er geen een andere Amsterdamsche vrouw bij is. om je te benijden en geel van jaloerschheid te worden en daarom nam ik Leent j e in mijn vertrouwen en liet haar beloven dat zij het aan niemand zou zeggen, wat geen ander gevolg had dan dat de halve buurt het een uur later wist £n ik zei het ook tegen nicht uit de Commelinstraat en liet haar plechtig beloven, haar mond te houden en die vertelde het op de trap zij wonen met drie buren en aan den groenteinan, die in het huis woont en de halve Muiderpoortbuurt wist het een dag later. maar tusschen iets te weten en te gelooven is een heel verschil, zoodat ik. toen ik Dinsdag twee uur te vroeg aan de Weesperpoort was. er niemand zag behalve Leentje die ik vrij had gegeven en nicht met kleine Ali, die van school vrij had gekregen en de twee trapbuurtjes van nicht. Neef en neef Bertus zouden ook nog komen. maar die hadden, in afwachting va,n den trein, een klein opkikkertje ge nomen in de buurt, zoodat ik zoo goed als met mijn bloemen alleen stond. Ik informeerde bij den chef, wanneer de Parijsche trein verwacht werd en hij keek me een oogenblik vreemd aan maar toen vroeg hij of degeen dien ik af wilde halen, misschien in Roo sendaal was overgestapt en over Utrecht kwam, wat ik begreep dat Maurice zou gedaan hebben om zijn vervolgers op een dwaalspoor te brengen en ik moet u zeggen dat ik van het wachten zulke koude voeten kreeg want er is geen win deriger station op heel de wereld, zei wijlen meneer al. als de Weesper poort en dus nam ik maar een klein rumgrocje, ook in de buurt, want sinds dr. Kuyper kun je niets warms meer krijgen aan de stations, wat tenminste den mensch van binnen verkwikt en toen wij terug aan het station kwamen, keek ik uit naar ons acteurtje, maar zag hem niet en ik dacht dat hij misschien ook wat bibberig was geworden van de kou en de zenuwen, want het werkt erg op iemands zenuwen zoo maar een film ster te moeten ontvangen die zeven of tienduizend gulden per avond ver dient, en toen er een trein binnen liep drong ik met mijn bloemen naar voren en waarachtig, daar hing een hoer uit een portier dien ik direct aan zijn glimlach herkende. Dat moest Maurice zijn on ik holde met mijn bloemen op hem af en toen hij op het perron stond, kon ik me niet moer bedwingen en viel hem maar pardoes om zijn hals en duwde hem de chrysanten. die me nog drie rijksdaalders gekost hadden, in zijn hand en nicht en de buurtjes en Leentje riepen: ..Boiizoer Maurice!", en ik zeg dat een van de buurtjes ook haar wang toehield maar Maurice was erg in de war en keek ons verschrikt aan en toen zei hij in het .Hollandse)): Hoe weet u dat ik Maurits heet? En ik moet u zeggen dat ik tranen in mijn. oogen kreeg, want had Maurice voor deze gelegenheid niet die paar llollandsche woorden geloerd? Kn ik zoende hem maar weer, want wat moet je anders doen als je verder geen woord Fransch spreekt, maar nicht, die nog al astrant is, drong op en vroeg in eens: ..Maurice, heb u ook een vrijkaartje voor vanavond?" en toen keek meneer Chevalier nog vreemder dan toon ik hem zoende en hij vroeg onnoozel. net 7.00 als hij dat op de film kan doen: ..Waar voor?" wat ik erg vreemd vond want hij scheen goed Hollandsch te ver staan en daar het acteurtje er nog altijd niet was en er menschen om ons heen kwamen staan die begonnen. te lachen, begon ik lont te ruiken en ik vroeg in eens: U is toch wel Maurice Chevalier? Toen dacht ik dat ik door den grond zou zakken, want hij antwoordde, en ik hoor /.ijn stem nog: Maiirico Chevaliev? Maar, lieve mensch, ik ben Maurits den Ifartogh. het raadslid ! En nu vertelt dat monster van schuin hierover niet haar honden. dat ik met Ma,urice Chevalier op stap ben geweest en dan trekt /.ij haar neus op.... Drie rijksdaalders voor bloemen. consumptie voor de neven en nicht en Ali en Leentje nok een rijks daalder en een tientje aan. dat mon ster van een acteurtje. . . . daarvoor had ik Maurice in levenden lijve bij meneer Tuschinski kunnen zien ! ABONNEMENTSPRIJS van ,,De Groene Amsterdammer" per jaar, bij vooruitbetaling franco per post: Voor Nederland . . . f 10. Ned.-Indiëp/'mail . 13.50 a i, i, p/zeepost 10. M ab. binnen Europa ,, 11.50 uitgezonderd. ., Engeland-I talie Zwitserland . ,, Amerika ...,,, 13.50 Zuid-Afrika 11.50 Postgiro No. 72880 Gemeentegiro G. 1000 13.50