De Groene Amsterdammer'Van 24 September 1932 Spreek zaal Antwoord aan Dr. Henri Polak. Uw wijze van critiseeren is onberispelijk. Dus gaarne wil ik daarop antwoorden. Ben ik wat kortaf, dan dient dat mij vergeven te worden, dooi de toegemeten plaatsruimte. De Heer Henri Polak wil mij verleiden tot taxatie der commissieleden individueel en beperkt zich bij de waardeering van n lid tot wat hij in diens nadeel meent te weten. Bedoeld lid heeft echter meer ge schreven en gedaan, dan wat des Heeren H. P.'s afkeuring verwierf. Hij was lid van de BezuiningjngsCommissie Pop en op grond van zijn vervulling van die taak mede overgegaan in de Comissie Welter. Wat zijn verhouding tot de Rabover-gebeurtenissen betreft moet ik bekennen, dat ik nog te kort bankier ben om mij een oordeel aan te matigen over de schuldvraag en over ieders aandeel in die schuld. De HeerjWesterman is sinds enkele jaren Chef van het Kabinet van den Burgemeester van de residentie en publiceerde meer dan eenige even aanmatigende als onbeduidende geschriften van fascistische strekking." Een even gematigd verweer, maar toch een welge meend verweer wensch ik te wijden aan de bezuiniging op Defensie. Ook te dien aanzien klopt mijn hart ongeveer gelijk met dat van Dr. H. P. U moet niet vervallen in de methode van sommigen, die uitroeper ,,slechts zooveel millioen op Defensie tegen zooveel millioen op Onderwijs, enz." Voor een billijk oordeel behoort U in de eerste plaats de percentsgewijze bezuiniging te noemen, dan te zien op welk deel in de voorafgaande jaren al veel bezuinigd is om ten slotte in het rapport met aandacht te lezen waardoor en waarom niet overal de bezuiniging automatisch op een zeker percentage kan worden gezet. Ware de bezuiniging evenredig aan de lengte der discussies in de Commissie dan zou waarschijnlijk Defensie een re cord behaald hebben. De derde kruiser was al taboe. Regeering en Volks vertegenwoordiging besloten tijdens het leven der Commissie-Welter tot den bouw. Wat had een advies der commissie toen nog voor nut ? Het zou volkomen misplaatst zijn geweest. Daarom zal ik er mijn oordeel hier ook maar niet over zeggen. Bovendien zou ik dan de kans loopen, dat de Redactie mijn woorden ging kuischen. De critiek der Commissie Welter op het beleid der (lees: van) gemeenten raakt een der ernstigste gevaren, die ons volk bedreigen. Vele gemeenten leven op een voet, die absoluut geen rekening houdt met de betalingsmogelijkheden. De leeningslast moge nog zoo goed te verdedigen zijn, omdat men nuttige werken heeft aangelegd, waarvan ook het nageslacht profiteeren zal, maar er moet niettemin voor die zeer nuttige, misschien nuttige en overbodige werken betaald worden, terwijl de inkomsten bedenkelijk dalen en urgente nieuwe behoeften, zooals werkloozensteun, opkomen, waar tegenover bijna nergens reserves uit vette jaren staan. Een gemeentebestuur dat met een leege kas in een mooi stadhuis zit, omgeven door schoolpaleizen aan weidsche parken kan geen uitgaven doen voor de genoegens, die zijn opvolgers in dat stadhuis zullen genieten. Op menige gemeentebegrooting zijn door B. en W. en Raad nuttige werken (die werkgelegenheid geven ook) geschrapt om te gehoorzamen aan de politieke looneischen voor het gemeentepersoneel. Zoo'n beleid wordt een ramp van heden en toekomst. Zooals ieder faillietgaand zakenman de schuld op zijn schuldeischers gooit, hoort men nu ook de gemeen ten verwijten tot het Rijk richten. Die heeft nu al plm. 100 millioen aan verschillende gemeenten voor? geschoten. Waaruit? Uit toekomstige ontvangsten, op te brengen door een verarmde bïvolking. Men fantaseert een tegenstelling tusschen de Regeeringen van rijk en gemeenten, speciaal wat betreft de beschik king over het geld, waarvoor de bevolking krom moet liggen. Begrijpt men niet, dat nu een groot deel der productie in geheel het land stilstaat, ' Rijk financiën ten minste evenveel zorg baren als die van vele ge meenten. 'Gaan nu een aantal gemeenten die tezamen 3/4 of meer bevolking omvatten met een overmacht van vrijmoedigheid en luchthartigheid voort met te leven op een voet, die vóór 1930 al te groot was, in de dwaze meening dat haar inwoners wel onderhouden zullen worden door het Rijk zonder er zelf voor te betalen, dan kan een kind begrijpen, wat de gevolgen zijn. Er is geen volle pot meer, waaruit enkele nood lijdenden bedeeld kunnen worden. Die gemeentelijke verkwisting (ik bedoel en schrijf VERKWISTING) ondermijnt het staatscrediet en de Rijksregeering zou in haar voornaamste crisistaak te kort schieten, zoo zij zich niet wapende tegen die aanvallen op onze volks welvaart, die een steeds teerder gezondheid krijgt en welker herstel in hooger mate afhangt van den gezondheidstoestand der schatkist in dit en volgende jaren. Zij, die verantwoordelijk zijn voor het bestuur der gemeenten, laten zich voor een zeer groot deel leiden door motieven, die in deze zorgwekkende jaren ver beneden het intellectueele en moreele peil staan, waar wij de middelen hebben te zoeken om de aan ons toe vertrouwde volksbelangen waarlijk te dienen. Ik behoef het niet langer te maken om antwoord te geven op de vraag of de passages in het rapport, die het financieel beleid der gemeenten raker, mijn Engeland en de Duitsche eisch van gelijke bewapening Te eken Ing door B. van Vlijmen Von Papen krijgt het lid op zijn neus instemming hebben, al zal dit Dl. K. P. ook nog zooveel leed doen. Tot slot de vroedvrouwenscholen. Er is geen keus, waarbij Heerlen betrokken kan worden. Dr. H. P. weet nog wel, dat in de Zuidelijke provinciën de verloskundige hulp veel te wenschen overliet en de kindersterfte treurig hoog was. Met medewerking der beide Treubs, den eminenten vroedmeester en den even eminenten regent is tot stichting dezer school besloten. Het was en is noodig, dat voor die provinciën een vroedvrouwenschool met zuidelijke kleur bestaat. He laas is die oprichting gekenmerkt door een meer dan noroale geldverspill;ng en ook in dit geva! moet het einde den last dragen. Na veel politiek en onpolitiek geharrewar is een regeling getroffen, volgens welke het Rijk jaarlijks een zeker bedrag in de kosten bij draagt, welk bedrag en welke kosten nog aan die stichtingsfouten te wijten zijn. Wij kunnen daar ont stemd over zijn, doch helpen doet dat niet. Betaald moet er worden. De opheffing van de school te Amsterdam bespaart bruto vele salarissen en verdere exploitatiekosten. De wachtgelden zullen betrekkelijk niet hoog zijn, want de Geneesheer-Directeur heeft den pensioenleeftijd bereikt, het overig personeel is voor een groot deel volledig bruikbaar voor herplaatsing. Het gebouw heeft door zijn plaats in Amsterdam groote kans op een andere bestemming. Is voor de opleiding aan een voldoend aantal vroed vrouwen naa^t de beide aanblijvende inrichtingen een uitbreiding noodig voor de school te Rotterdam, wat nog niet waarschijnlijk is, dan zal de exploitatie v.in die vergrooting belangrijk minder geld vorderen clan een zelfstandige school te Amsterdam De door Dr. H. P. genoemde medici zijn van onbestreden deskundigheid op gynacologisch gebied, maar de schatkist heeft aan zoodanige hulp allerminst behoefte. Zelfs het organiseerend talent van Dr. Heijermans, die met weinig geld veel nuttigs wist tot stand te brengen, wordt voor de vragen, die nu gesteld worden teveel beheerscht door zijn liefde voor n zeer groot volksbelang en. ... voor zijn Amsterdam en zijn kraamvrouwen. ZAALBERG (Discussie (jeslu'en. Red.). Jan Wierook on /.i.j n maats ('harivarius, dit wil ik U toch vertellen: ..Zich op 't standpunt van een ander stellen is moeilijker, dan steeds met criticaster's geest hen bespottelijk maken, die meer sportlievend zijn geweest". K. v. d. GRACHT