r t-.. De Groene Amsterdammer van 1 October 1932 No. 2887 Indië's nood G. J. IV. Putman Cramer over Indische cultures De secretaris van den Ondernemersraad voor Nederlandsen Indië, tevens voorzitter van de Vertegenwoordiging der Bergcultures in Nederland, had zich bereid verklaard eenige gegevens te ver strekken nopens den toestand van enkele voorname Indische cultures, zooals de suiker, de thee, de rubber, de koffie enz. Het is bekend hoe weinig bemoedigend die toe stand is. De suiker in de eerste plaats staat er verre van rooskjeurig voor. Hoewel de Java-suikerindustrie een bedrijf is, dat o.m. door technische perfectie en Ausnutzung" van met groote moeite en in noesten arbeid verkregen wetenschappelijke resultaten, zoo efficiënt werkt als geen enkele andere suikerindustrie waar ook ter wereld, kan deze prachtige cultuur van Java het thans toch niet bolwerken. Een bewijs ervoor hoe door en door ongezond en ziek de economische wereldtoestand is; hoe de meest gewenschte, de natuurlijke gang van zaken, waarbij de beste, tevens goedkoopst werkende bedrijven de grootste kans krijgen, verstoord wordt door, vaak kortzichtig ingrijpen en onnatuurlijke maatregelen als contingenteering, bescherming door tariefmuren, subsidieering en steun van anaemische bedrijven, enz. enz. De Java-suikerindustrie lijdt wel zeer zwaar onder wanmaatregelen als de genoemde, welke haar verdringen van de markten, waar zij van nature een afzetgebied vond. Zoo toonen de jongste cijfers aan, dat de suikeruitvoer naar Britsch-Indiëtot op ongeveer de helft is teruggeloopen van die over hetzelfde tijdvak in 1930?31, een direct gevolg van de enorme invoerrechten, welke Britsch-Indiëthans op dit product legt. In Maart 1931 werden de betrekkelijke tarieven als volgt vastgesteld. Voor suiker No. 8?23 (Hollandsche standaard), moet aan invoerrecht betaald worden (omgerekend) ?11.96 per quintaal, voor suiker boven No. 23, ?12.84 per quintaal. Nadat Engeland den gouden standaard had losgelaten, werden op 30 Sep tember 1931 deze rechten met 25 pCt. ver hoogd, zoodat genoemde bedragen ook thans nog vrijwel onverminderd gelden. Op de andere Oostersche markten vergaat het de Java-suikerindustrie niet beter. In China werd voor 1929 een invoerrecht geheven op suiker tot een bedrag van ? 1.37 per quintaal. Op l Maart 1932 bedraagt dit recht voor suiker polariseerend boven 96°tot 97°, ? 8.50 en boven 98°, / 9.66 per quintaal. Het kan wel niet anders of de uitvoer naar China moet, met zulke hooge rechten, steeds terugloopen. In 1930 werd er nog 650,000 ton naar dat land uitgevoerd, in 1931 500,000 ton, terwijl de vooruitzichten voor 1932 nog slechter zijn. Ook Japan verhoogde zijn invoerrechten op suiker. Na l April 1927 werden de volgende tarie ven vastgesteld. Voor suiker beneden No. 11 (Hol landsche standaard) moet betaald worden 2.5 yen per 100 kin; voor suiker No. 11?No. 21 3.95 yen per 100 kin en voor suiker No. 22 en hooger 5.30 yen per 100 kin, hetgeen bij de hui dige lage koers der yen overeenkomt met respec tievelijk ?2.33; ?3.69 en ?4.94 per quintaal. Het schijnt dat in verband met de daling der yen deze rechten binnenkort weder verhoogd zullen worden. Voor eigen consumptie wordt er dan ook vrij wel niets meer naar Japan uitgevoerd; de Ja vasuiker, die toch naar laatstgenoemd land gaat, wordt in Japan geraffineerd om naar China te worden uitgevoerd. De suiker uit Formosa wordt hiertegenover door Japan bevoordeeld en mag vrij binnenkomen. Hoe de suikernijverheid op Formo sa deze kans, welke haar geboden wordt, aangrijpt spreekt duidelijk uit de productie-cijfers. De op brengst steeg van 400,000 ton, in 1922 tot l mil joen ton in 1931. ' Zoo raakt de Ja va-suiker steeds meer in de knel; van winst maken is op het oogenblik geen sprake meer. Wanneer we in doorsnee een bedrag mogen nemen van ongeveer ? 8.?per quintaal voor productie-kosten en weweten, dat thans gemiddeld voor niet hooger dan ongeveer ? 6.?per quintaal verkocht wordt, dan spreekt uit deze cijfers over duidelijk wat onze Indische suiker doormaakt. Dat de moed en hoop toch niet worden opgegeven is dan ook vooral hieruit te verklaren, dat de vaste overtuiging bestaat, d£,t een bedrijf dat inwendig zóó door en door gezond is, zóó uiterst efficiënt werkt, opbloeien moet, zoodra de onnatuurlijke slagboomen, welke thans allerwege zijn opgericht, zullen zijn neergehaald. Voor de andere producten is de toestand even eens verre van gunstig, voornamelijk weer omdat abnormale toestanden en omstandigheden, de tot voor kort bloeiende bedrijven ernstig bedreigen. Zoo ondervinden verschillende cultures groote moeilijkheden door concurrentie van productie gebieden met een gedeprecieerde valuta. De Ceylon en Britsch Indische thee b.v. profi teert sterk van de lage koers van het pond. In de Straits zien we hetzelfde; de Straits-dollar is thans slechts ongeveer ? 1.?waard, met alle gevol gen eraan verbonden. De loonen voor Malakkakoelies zijn daardoor in feite belangrijk gedaald en waar deze loonen een zeer belangrijk deel van de productiekosten uitmaken, zijn deze laatste even eens zooveel lager geworden, dat ondanks alle be zuinigingen, de Indische rubberondernemingen veel duurder werken dan die op Malakka. Voor de thee is een andere nadeelige factor de omstandigheid, dat Engeland Britsch Indische en Ceylon thee beschermt door een preferentieel recht van two pence per pond. Wanneer naast de nadeelen, die voortvloeien uit de depreciatie van het Erigelsche pond, aan de Java-thee nieuwe hindernissen in den weg worden gelegd door een uitbreiding van deze preferentieele rechten, vraagt men zich bezorgd af waar het met deze Java-cultuur naar toe moet. Londen is nu eenmaal de voornaamste markt voor thee en indien werkelijk het Britsch Indische preferenti eele recht zou worden uitgebreid tot een systeem van ,,Imperial preferen.ce", ziet het er somber uit voor onze koloniale thee. De koffie staat er in Indiënog het minst slecht voor. Deze cultuur maakt wel geen winst, maar maakt althans geen groote verliezen. Voor de koffie hangt alles af van Brazilië. De -Regeering van dat land heeft, wat de koffie betreft, het heft vrijwel in. handen door een systeem van gouvernementeele valorisatie van het product, zoodat zelfs in tijden van zware crisis, door dras tische maatregelen als beperking van den aanplant of vernieling van gedeelten van den oogst, totale instorting van de prijzen'voorkomen kan worden. De Indische koffie-ondernemingen, die slechts een klein gedeelte van de wereldproductie voort brengen, worden dus als het ware vanzelf door hun veel grooteren broer mede in stand gehouden. Verschillende Indische producten ondervinden den terugslag van een anderen Britschen maatregel, de heffing van een algemeen invoerrecht van In Acze serie interviews over Indië's Nood, van onzen medewerker voor Indische zaken K. W. Ij. Bezemer, ver schenen bijdragen van Dr. II. Colijii, Minister van Staat, Raden Mas Jioto Soeroto. Oud- Gouverneur van der Jagt, Mr. D. A. Delprat en J. E. Stokvis. Deze week is G. J, W. Putman Cramer aan het woord. In een der volgende nummers zal nog Mr. A. M. Joelt es, lid van de Tweede Kamer, zijn meening geven. 10 pCt. van de waarde op allen import. De goederert afkomstig uit de Britsche koloniën zijn vrij van-_ dat recht. Juist nu kan zoo'n 10 pCt. doodend zijn_ en b.v. ten gevolge hebben, dat producten uit onsIndië, die nog net met een zeer kleine winst van de hand konden worden gedaan, onverkoopbaaizijn, omdat men niet op kan tegen de concurrentievan bevooroordeelde landen. Men ziet dan ook, dat dit recht thans de facto reeds min of meerprohibitief werkt voor sommige van onze koloniale? producten, zooals palmolie, vezel en copra. Der gelijke producten betrekt Engeland op het oogen blik o.m. uit Afrika. Wanneer we de balans opmaken staan inderdaad de cultures in Indiëer verre van fraai voor. Merr behoeft er echter niet aan te twijfelen of de meeste concerns zullen deze sombere dagen overleven. Erzijn natuurlijk harde klappen gevallen, want aart alle kanten en vaak op de meest drastische wijze heeft men moeten bezuinigen. De bankinstellin gen, die aan vele ondernemingen groote voorschot ten hebben verstrekt, zijn met verdere credieteü_ uiterst moeilijk en, hoewel dat onder de huidigeomstandigheden alleszins begrijpelijk is, schuilen. daarin toch ook gevaren. Op een dezer gevaren in het bijzonder, mag ik niet nalaten te wijzen. De wetenschappelijke voorlichtingsdienst dreigtn.l. in het gedrang te komen. ledere cultuuronderneming draagt een zeker bedrag (evenredig aan de grootte van zijn bebouwde oppervlakte) bij voor de verschillende proefstationsIndien nu een groot aantal ondernemingen hun bijdragen belangrijk gaan verminderen of zelfs geheel intrekken, worden de proefstations iri hethart getroffen. Het is met dergelijke proefstation* anders als met ondernemingen. Feitelijk kan men niet ongestraft belangrijk op het personeel in krimpen, noch een groot deel van het werk stop zetten. Het gaat hier, vooral bij de overjarige cul tures, om arbeid en proeven, die over een langdurig: tijdvak loopen; laat men dit werk los. dan doet men afstand van de kans op resultaten, waaraait. men reeds gedurende vele jaren moeite en tijd besteed heeft. Ook ontslagen personeel, dat vaak op heel speciale proeven en bezigheden is ^inge reden", zal later niet zoo snel te vervangen zijn. Men zij uiterst voorzichtig in de snoei ing op de fondsen, bestemd voor den wetenschappelijke!! voorlichtingsdienst; worden de proefstations wer kelijk in den wortel aangetast, dan kunnen uiterst schadelijke gevolgen voor de cultures niet uitblij ven. De grondslag van hetgeen de cultuurondernemingen tenslotte aan resultaten boeken, wordt, meer dan men zich dikwijls realiseert, in genoemdewetenschappelijke instituten gelegd. *) De Ottowa-conferentie heeft gelukkig niet tof ..imperial preference" geleid; wel schijnt de kan.f groot dat de preferentie der ..liritish groten" ten's in Engeland verhoogd zal u-orden. Kon. Meubeltransport-Maatschappij DE GRUYTER & Co. DEN HAAG AMSTERDAM ARNHEM VERHUIZINGEN PER AUTO-TREIN