ff. *» A * O R K. A A N een '? /?-vk van de oud- ^- ste Nederlandschc * ? 11, rt' u*. "V J >1V ? «JF* l. F *:?«"ff sche winkels waar men wijn kan koopen hangt niet rechtmatigen trots het hord uit: In den Ver gulden Druiventros. Inderdaad. In weinig woorden gaat veel zins. Kr ;:ijn duizend druiventi'OKsen, elk anders van kleur en smaak (?u makelij, donkerblauw, purpcrendauwx.ilverblf.uw. groenaclitiu' goud en ducatengoud en goudgeel; er y.ijri weinig vruchten der aarde die in lichten tros op de hand ge wof-;eii een 7.00 zw;iar go voel geven, maar het rljkslft vau al, de vergulde druiventros van alle eeuwen, dat is .sinds Noach en zijn voorgeslacht de vrucht waaruit men den wijn perst. De druif is een goed < ten. een hest eten. De' Kgyptische wijsgeeren Verzekerden lu.t de menschlieid even geestdriftig als de geleerden van heden het verzekeren eri als dezulken het eeuwen lang over een of ander eens bleven kan de mensch wel zeker zijn, dat hij gelijk heeft als hij vindt dat de druiven hem goed smaken en wel bekomen. Niet dat hij andera geen gelijk heeft als hij iets van dien aard vindt, maar het is altoos beter openbaar t>ii geleerd erkend gelijk te hebben . als men zijn druiven in vrede wil eten. Alevenwel kan men de menschlieid verdeelen in drie deelens' zij die alleen druiven eten en fy roepen over den wijn, zij die alleen den wijn eeren en fy roepen over de druif, en zij die n druif n wijn eeren. en jv roepen over hen die er anders over denken. De twee o categorie is klein, de eerste is ook klein, de laatste s het grootst. Hieruit leert men dat de mensch van natuje wijs is, immers het overgroote deel der menschlieid blij.'t, als het voor de keuze tusscheri twee goede gaven gesteld wordt, beide te kiezen. Hadde Paris deze wijsheid bezeten, van aangezicht tot aangezicht staande met de drie gratiën, dan hadden Troja's torens niet in vlammen gehuld gestaan en Helena ware niet vermaard geworden. Paris was zoo schoon dat 'hij wel dom moet zijn geweest. In ieder geval is zijn oordeel afschrikwekkend en desalniettemin blijven ei Parissen te over die de druif slechts in n gedaante willen eeren. Niet dat hun keuze slecht is, evenmin als de zijne. Druiven eten is. gelijl Nederland het dezer dagen voor een luttel zilver ervaart, een gezegend eten. De druif is een vrucht waarin men de zon en het water proeft, in tegenstelling mei de noot, die naar de aarde en de herfstlucht of de peer die naf.r de aarde en dt zon smaakt. Gelijk de perzik, die veel zon behoeft en het best smaakt als men z< verzadigd van zonnewarmte van den boom eet, zoo is ook een steenkoude druif de ware druif niet. Er zijn meer druiven die de ware niet zijn, gelijk de vos zeide. t< weten de smakelooze, de zure en de te hoog hangende. Dit euvel vindt men overigen! bij alle vruchten, en elders. Vandaar dan ook dat de mensch zijn smaak heeft om ti leeren onderscheiden tusschen goed en slecht. Hetgeen hij vaak nalaat. Vraag, nada thans Nederland reeds maanden lang dagelijks druiven eet, eenigen bekenden Neder (anders hoeveel soorten druiven zij u noemen kunnen en tien tegen een dat ge bi het tellen noj vingers aan uv ft*