De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1932 22 oktober pagina 10

22 oktober 1932 – pagina 10

Dit is een ingescande tekst.

t r A' 'f J*>i SCHILDERS, BEELDHO De Gouden Medaille van A Wim Schuhmacher - Amst Chinees Ilse Volgt, bf.ïvan Her, Amsterdam Wanneer wij dit werk vergelijken rnet het werk de,t wij van dezelfde schilderes indertijd bij Lebeau of in de Bron" zagen, dan zijn er inderdaad ver veranderingen op te merken. De neiging tot het schoolsch formeele is geringer geworden en de vrijheid van het wezentlijk schilderen is in alle opzichten meer gezocht. Er is meer persoonlijk heid hier te ? constateeren, er bleef dezelfde teerhartigheid aanwezig. Het werk, i,ooals het nu bij van Lier is, vertoont een bepaalde verfijning in de kleur;?de techniek (het opzetten van de verf) is hier en daar niet volledig genoeg en er ontstaan te groote ruigheden in de materie, die beter vermeden waren. Maar voor mij is de hoofdzaak van deze portretten de psychologische geaardheid. Wanneer wij (een beetje weidsch !) deze schilderes wilden kenschetsen, dan zouden wij haar de schilderes der oogen en der handen kunnen noemen. De schilderes der handen was zij indertijd reeds; en der oogen is zij weer geworden, en die der oogen van velerlei uitdrukkingen. Wij zien dat het beste in een aantal zelfportretten en zelfportretjes. Het gekende model gaf aanleiding tjt de meeste schakeering. De oogen zijn steeds die van een vrouwelijke" vrouw en de weemoedigheid tegen over het leven is duidelijk openbaar. Zeker is het werk van deze jonge schilderes nog niet tot de grootste hoogte gekomen, die haar mogelijk is, maar er is een teederheid niet zonder moed, dii de verwachting levendig doet blijven. De teeken ingen van Lütz, figuren en stadsge zichten enz., hebben van een prille zaaklijkheid de allure, maar sjj hebben van een gevoelig hart hier en daar het aangename kenteeken. In A ril te Amsterdam, teekeningen van leden enz. Ik geloof dat wij ons zouden vergissen, wanneer wij van deze tentoonstelling terugkeerden met een ontroerd gemoed. Er is daar toch ^.eer weinig aan leiding toe en in een speelscher bui zou ik onge twijfeld een speelsch artikel hebben geschreven. Maar wij zijn zoozeer kalm geworden dcor deze reeks van werken, dat alle speelschheid ons ver liet. Wanneer wij dus na gaan, welke werken ons noodig l ij k e n, vermeld te wor den, dan kunnen we zeer door A. Plasschaert Ilse Voigt kort zijn en m o eten wij op beters hopen. Pe belangrijkste teekeningen van de heele tentoonstelling zijn ongetwijfeld de twee run Herti-ijnen's zijn Moeder" en de Blinde Werkman". Is in de Moeder het drama misschien grooter, in de Blinde Werkman" is het drama meer gesloten gehouden. Is in de Moeder" de gang in de lijnen duidelijk met de gaande ontroering mee. in de Blinde Werkman" met zijn statigheid m de formeering, is de be dwongen ontroering groot gegeven en wezentlijk groot gehou den in een vaste natuurlijkheid; zeker is de ontroering, i,ij ze ook weerhouden, niet geringer dan in de teekening der Moeder. De (jouden medaille van dit jnar isvoorSchuhmacher. Deze IÏH daille is de belooning vcor een trouw en zuiver werker. voor een persoonlijkheid, die in de schilderkunst zich persoonlijk openbaart dan in de teekening, nu juist lu< kunt dat dadelijk nagaan door deze teekening te veiy met een havengezicht bij van Lier. Daar is ongetw' zaaklijkheid" van Schuhmacher, een realisme, \vaalijn een niet te miskennen functie in vervult, belanp kleur enz. Er zijn er, die het werk koel vinden en het zuivere wit kan daar gemakkelijk aanleiding maar zij vergeten en misschien vergat de schild dat deze witten" zeer wel bloeiend kunnen word< het werk een aantal jaren oud is; het wit heeft dan leven zonder troebelheid. Om dit vooral en om < van het schildersleven van Schuhmacher, die strak gaat, doet de toegekende medaille mij genoegen. Zal ik van de overigen u L. Ansingh's Bedo, noemen, dat de kracht van haar geschilderd wer' Boot's stilleven (12); in de Leerkamer van W. (i. Coba ffitsema's Portret van Me j. M,, of dat van J tendorp-Osieck, van Mej. H.? Ik geloof, dat geen aanleiding meer heb over anderen nog deze kantteekening te maken. Alleen wat het portret kade door Mevr. Ilolst-de Meester aangaapt, het l buitengewoon weinig geslaagd. Zij heeft van den r Verkade toch een eenigszins behaag/lek, vrij gevleesd minste voor zijn doen gevleescht) bourgeois gemaakt (hoi Ilse Voigt T- , j. n- , . is een woord dat ik zelden gebruik) en ik meen me niet t Tentoonstelling van Lier gissm duor te zeggen. dat een verkeerden indruk 4r -Vt- X

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl