iWERS, TEEKENAARS ,A i f tïet Amicitiae" toegekend aan ^rdamsche Tentoonstellingen F. en A. E. van den Tol Tentoonstelling van Lier heeft uitgeteekend; dat zij psychologisch? van den afgebeelde een onaangenaam weerkaatsel ons heeft gegeven. De psychologie van Mevr. Holstde Meester is nooit van grooten diepgang, maar hier is zij wel zeer gering Van de beeldhouwwerken noem ik Krop's Lénine. 'LASSCHAEKT t'. Dronsherg v. d. L.ïmlen hij Hofstee Deelman, Amsterdam O. Dronsberg v. d. Linden valt voor alles als colorist te prijzen. Niet dat hij óók niet de vormen van een naakt goed te schilderen weet (zijn groot stas.nd, drie-kwart op den rug gezien vrouwelijk naakt bewijst het; alleen een onderbeen en een voet schijnen te vroeg losgelaten) of die van een paard, maar het blijft min of m ;er goed acade misch (al is deze schilder dan ook van huis uit amateur) en niet bijster sterk van plastiek. In zijn bloemstukken echter, kcmt een zeer eigen kleurgevoel zuiver tot uiting. Dat gevoel gaat niet diep", het blijft misschien bij een eerste verheuging, maar die wat oppervlakkige vreugde is zeker oprecht. Het rood van de dahlias, de asters, cynias, de rozen waarin hij zich, in zijn atelier, verheugt, zet hij, blij van zin en geest, neer tegen een achtergrond van blauw, het hooge, hel dere, lichte en koude blauw van het Zwitsersche landschap dat hem als vreugdevolle herinnering bij bleef. En het worden prettige doekt n met een blijsttmmend kleuraccoord. Soms ver schijnt achter de bloem niet alleen het Zwitsersche blauw maar een stukjeZwitsersch landschap. Een enkel stuk geeft zulk een landschap "' met sneeuwbergen allén.., Dan is er nog een, in compositie en factuur wat strenger gebonden appalstilleven, en een meer decoratieve zonnebloem-compositie .... Maar bij zulke werken, hoeveel goeds ook zij bevatten mogen, spreekt niet meer zoo zuiver de opgewekte blijheid in de kleur die in de bloemstukken treft. Men gaat hier denken aan en verlangen naar andere dingen dan aan een ge zond toerisme in het rijk der kleuren. En dat juist moet men bij v. d. Linden niet doen.... Moderne schilders en teekenaar» bij Aalderïnk, Amsterdam Van de moderne schilders en teekenaars die thans in Aalderink's kunst>, .' handel-zaal recipieeren heeft men er een aantal dezen zomer reeds op hun - eigen" zolder aan den Amsteldijk kunnen aantreffen, waar zij, volgens fc en hun zeggen, bezig waren hun isolement te demonstreeren. Nu dit isolement " cMet ; dan met de entree in een kunsthandel min of meer werd opgeheven bleef er ?i^er. e ," niet veel gemeenschappelijks te demonstreeren o ver, tenzij dan hetfeit.dat het bpn in dezen modernen tijd den jongen schilders in vele gevallen wel heel gemakkede lijk wordt gemaakt het... isolement van hun ateliers ontijdig te verbreken. .. altijd de Er zijn hier veel aanzetjes, aanloopen, meer en minder geslaagde; er zijn rijker tloor | reminiscenties die ver onder de voorbeelden blijven (een van Gogh-landschap u propere, met een Arles-zon zij als vertegenwoordiger hiervan genoemd); en reminisi geven, centies die, al behouden zij een epigonen-karakter, toch in sommige op1 dat niet, zichten iets van een oorspronkelijke aandrift verraden (ik noem het nieuwn, wanneer zakelijke landschapje met dijk bij Hellevoetssluis van Willy Boers, waarbij i-bijjvead * ik dat iets" in de kleur meen te ontdekken); er zijn pogingen om een Abi itrekheid -' schnitt der werkelijkheid te verwerken tot een soort monumentale vlakvulling, verder .J; waartoe men dan de composities van scheepsrompen met een stuk sneeuwbedekte kade of met een stuk dok van Willem Eitjes rekenen kan; er zijn eveneens (minder geslaagde)pogingen die afgaan op een vereen voudige, min 'muit. jffl J', ' of meer verabstraheerde synthese van de indrukken die een meer volledig [Hofkerof * onderwerp (een visschersdorp in zijn geheel b. v.) verwekken of weleen volleevp. WöS- ' dige synthese bestreven door aan het onderwerp nog een etherisch" of astraal" lichaam toe te voegen .... Er zijn tenslotte enkele verdienstelijke i keer eea ? experimenten en er is, soms, ook iets vriendelijk-geestigs.... Ver- ' ijkt mij Werk van Jan Heijens in den Kunstkelder,JAmsterdam Het oude Amsterdam heeft voor alles de liefde van den schilderJfHeijens, al schept hij bij gelegenheid ook vreugde in een oud Waterland"-geval of in een Antwerpsch straatje van Anno dazumal. Het is de donkere, romantische tonaliteit van de oude burgwalletjes, die hij in de eerste plaats met zijn dik in de verf staande, dikwijls met het tempeermes llse Volgt Jan Heyens Neger bewerkte doeken, roin of meer impressionis tisch wil weergeven. Evocaties van de Amster dam sch e sfeer, zooals Breitner die met zijn geniaal impressionisme opriep, werden het niét; zelfs werd niet eens altijd het donkere kleuraccoord volkomen zuiver aangeslagen.... Maar picturale gevallen, breeduit en smeuig ged?,an wer den het soms wél. Met een aantal koppen (een Chinees, een Neger, een Vrouw) naturalistisch en gemakkelijk (evenals het schilderwerk soms wel al te gemakkelijk) ge daan, komt Heijens ook als beeldhouwer uit. In zijn hardsteenen Moeder en Kind, dat door de gemeente Amsterdam ter plaatsing in een school werd aangekocht, vallen goed-decoratieve elemen ten te waardeeren. A. B. VAN DEN TOL Tentoonstelling van Lier