jf. i». k v Eerste zesdaagsche K. Araguez Teekeningen door .1. F. Uocve ,,Dit" zeide mijn leidsman, toen wij, sinds eenige minuten de TC.A.I. bin nengetreden, verdwaald geraakt wa ren in een oerwoud van vierkant ge schaafd vurenhout onder de duisternis der zesdaagsche tribunes ,,is het bewijs dat Amsterdam een wereldstad wordt." ,,Hm" zei ik, want ik herinnerde mij, dat men in mijn jeugd, zij het minder, maar niet minder vreemd, precies zoo verdwalen kon als er een circus te gast kwam in het («eldersche pro v inc iestad j e. De Il.A.I. was in een toilet, zooals alleen een groot gebouw dat durft te dragen. Zij werd nog geschaafd. geveild, geschilderd en gestofzuigd en zij schaamde zich niet. Zij had nog twee dagen den tijd voor zij zich preseiiteeren moest als wereldstadrenbaan. Zij was, om zoo te zeggen, naakt. En toch reeds eenigszins barbaarsch. namelijk op haar tribunes beschilderd met de onderscheiden kleuren van oranje, groen en rood, zijnde, zoowel in thee- en koifiemerken als wereldstadsevenementen, de kleuren waarin men kwaliteit van koopwaar en dus van zitplaatsen onderscheidt, alsmede de aloude kleuren waarmee primi tieve volksstammen zich tooien voor hun religieuze en dwaze feestelijk heden. ,,Hm" zei ik tegen mijn leidsman, van omhoog starende in den afgrond waar zeventien ijverige renners door de blanke houten bochten zwenkten, al was het nog maar voor een grapje. .,Wereldstad of niet, het is merk waardig hoe alles wat redelijk ontstaat, schoon is. en altijd ren zeer ouden vorm heeft. Kijk die baan eens aan !'! De baan in de K.A.I. is blank e'i welgevormd. Haar hooge bochten. haar zwenking en baar taille boezemen vertrouwen in. Zij is een welgeschapen baan. Als men haar zoo modern ziet liggen in de diepte onder de tribunes lijkt zij op niets meer dan op een ouderwetsch Italiaansche bloemeiimand. Ken van die reusachtige bloemenmanden waarmee stokoude vrouw tjes sinds eeuwen ter markt tijgen. Ze zijn plat in het midden, hoog a'.in de uiteinden en van ren zwier en eenvooivstelliüg. en wanr de balsturige tijger zijn gebit niet meel' ontbloot dan op de/e /.elfde uren. /ij zijn evenwel geschilderd in vele nationale kleuren, en hierin zal de helft Kuropa's roem' een uiltje knappen, als de andere h;'lft elkaar \liegcn «fvangl. Onder toezicht van den perscommissaris worden de rustbakken geïnspecteerd en beproefd De vermoedelijke winnaar vond die van Komulus tot Mussolirii den waren stijl kenmerken. Als men zulk een mand leeg ziet. ruikt men anjelieren en pioenrozeii. duizendschoon, muurbloemeii en stokrozeii om van eglantier en viooltjes niet te spreken. Als men zulk eenbaan^leeg ziet, ruikt men de item-duizend toeschou wers, de koude wind die een ploeg "renners door de bochten doet waaien. de item-duizend sigaretten, het zweet en de sensatie. In het midden der baan staan, welgeteld, twaalf groengeschilderde hokjes. Xe hebben onder de schelle lampen iets van de nachthokkeii van een modern provinciaal hoenderpark, waar men het nuttig eierleggend gevogelte de zon voorspiegelt lang voor de zon zich ergens in spiegelt. louter en alleen omdat de kip per wakker uur een bepaald procent eieren legt. Zij hebben iets van de hokken van het woest gedierte der steppen en woestijnen in vredige kleine circussen, waar de leeuw geleerd heeft tweemaal daags te brullen, eens op de matinee, en eens op de avondDe roem is een rare laurier, /es da.gen rennen, een dag roem en zoo da capo ad infinitum. Maar deze louter bloemenniand. die weldra gegarneerd wordt met de bloem van 's werelds beroemdste renners, en omrankt met Amsterdam's vergeet mij nieten en duizendschooritn waar op zeven avonden meer geld \an malaisi-winst-verdieners in de kassa komt dan de gezamenlijk Amsterdams<'he gezelschappen pel' jaar aan gemeentelijke subsidie Ontvangen, deze nieuwe Amsterdamsche bloemen mand in liet H.A. I.-gebouw moet dan toch naar iets ruiken wat honderd duizend menschen ruiken willen in dezen onrust ig< n tijd. l ie ver dan de geur van hun radio, Imii boek, reeds lie ver dan hun tooneelvoorstelling <>f bioscoop. ... Is bet de eenige nieuwe sensat ie die ons rest, die der snelheid r Is het de oeroude sensatie van den wedstrijd, waarin de taaiste n be hendigste kracht triomfeert? Waarom gaan wij deze week te nacht, te dag en te ontij naar de wilde dieren in de bloemenmaml kijken? Waarom koopt liet benauwde Nederland voor zes tigduizend gulden kaarten, fel' er nog een \\iel draait in de U.A.T., om de renners aan de bochten te zien werken als jachten onder vol zeil? Omdat er zes dagen vitaliteit en bel( id gemeten worden? Omdat er iets te zien is wat men nog niet gezien heeft? In dn diepte ligt de welgeschapen blanke baan, die tienduizenden tot y.ich trekken zal. gelijk haar voor geslacht ze tot zich trok. Het meest ouderwetsche vermaak der wereld: de gevaarlijke snelheid waarbij de toeschouwer veilig stil zit.