Jeugdnummer 43 Kerstmis 1932 t; Kenteekenen der studentenmaatschappij (Slot van pag. 41) Thans is het een scherp tooneelstuk als Amazonen", een repliek op de decadente beschouwing van het meisjes-studentenleven doorAnnie Salomons en vele verkapte Ada Gerlo's. Men heeft in de laatste jaren de studenten niet vergeefs gebruikt voor het organiseeren van maatschap pelijk hulpbetoon, zelfs in zulke weinig decoratieve" gevallen als het inzamelen bij collectes, verkoop van weldadigheidspostzegels,veilig ver keer etc, Doen zij minder hun plicht dan de Körneriaansche studentenvendels, die in 1918 tegen het sociale gevaar werden opgeroepen ? Een niet opautoriteitsgeloof gebaseerd contact met de hoogleeraren, een ernstige enquête over de propaedeuse van den jurist en een navraag om meer encyclopedische voorbereiding zoowel met het oog op de verdere studie als op den lateren werkkring beteekent zij minder dan de nuttelooze enquête over het Belgisch verdrag, dat tien jaar geleden door. de studenten met overdonderende meerderheid werd afgestemd ? Politieke groepeering moge sedert minder uit het zich rumoerig terecht-vinden van het individu, meer van buiten af, uit winzucht en zelotisme ontstaan zijn. De daardoor in het leven geroepen wrijving heeft echter een niet minder belangrijk aandeel in de wereldlijke vor ming van een exclusieve maatschappij gehad: een omkeer", waarvoor het boek van prof. Brom te vroeg verscheen. Een omkeer, waarvan thans zoowel de geest van het corps, als de toon der studentenperiodieken getuigen. Er moge schoonheid, gevaar en de zwier der eenzijdigheid aan verloren gegaan zijn.... minder smartelijk is dan ook de ontgoocheling waarvoor het doordraaiend vaders zoontje van vroegerjzich in de tenslotte toch altijd ergens van het studentenleven aansluitende maatschappij geplaatst zag. iïorf »>S1^^ Inlichtingen en brochures bij de Reisbureaux en bij de ENIT, Prinsengracht 592 Amsterdam Passie, vaarwel (Slot van pag. 9) Je bent een nieuwsgierig kind. En ik heb een menschenleven op je voor. Wil je de twintig jaren die ik ouder ben plotseling inhalen?" Dat.. . . dat is een sprookje.. .. van die twintig jaar." Zij trok mij zachtjes naar de borstwering toe en dwong mij naast haar te gaan zitten. Maar haar hand liet ze rustig in de mijne. Veronderstel dat het een sprookje is," sprak zij. Wat dan nog? Ik heb je niets nieuws te bieden. Je zult alles gelijk vinden, gelijk aan alle anderen. De nuance? Na drie dagen bestaat zij niet meer. Des te beter, zul je zeggen: neen, neen, spreek niet, het is zoo. Je zult blij zijn dat je ook dïe nuance kent, en wij zullen haastig afscheid nemen. Maar je ziet toch dat het zinneloos is? Tot m het oneindige zoeken wij de nuance, omdat onze eerste blikken altijd beneveld zijn. Eerst als je scherper kijkt zie je dat alle dingen in den grond gelijk zijn. Dat wij allen vallen, naar eenzelfden bodem, volgens eenzelfde valwet." Je spreekt niet meer als een vrouw. Pythia !" Och ja, Pythia uit de vorige eeuw. Of madame de Sévignéuit deze. Zoo noemde iemand anders mij." Vergeet toch je herinneringen ! Wees nog n keer jong !" riep ik, aan de grens van woede. Neen," zei ze. Te laat. Maar als je er zoo'n behoefte aan hebt, als je met alle geweld nog begoocheling zoekt en wandelt naar fatamorgana's, goed. ... een oude vrouw biedt zich aan, ze stelt haar lichaam bloot aan jouw jeugdig vuur, ze geeft je verlof met beide han den te woelen in de knipseldoos van haar herinneringen. Ga je gang. Wat wil je het eerst?" Niet zoo, in godsnaam niet zoo," zei ik vertwijfeld. Waarom zeg je niet ronduit dat je mij veracht, dat je niets met mij te maken wilt hebben, dat ik mij niet zoo had moeten vergissen !" Omdat ik dat volstrekt niet wil zeggen, mijn jongen. Ik hou er moederlijke gevoelens op na. Anders zaten \\ij toch niet hier bij elkaar?" En laat je het desnoods op incest aankomen !" Als dat je nieuwsgierigheid kan bevredigen. Waarom wordt je schamper wanneer ik je wijs op terra incognita?" ,,lk ben nog te jong voor perversiteiten. Laat ons ophouden. Laat ons naar binnen gaan." Je bent niet meer jong genoeg om nog dwaasheden te begaan. En zoo is het goed. Je hebt gelijk, het wordt koud: het is laat; we gaan naar binnen." Ik was lamgeslagen. Treuriger dan wanneer mijn gansche verlangen bevredigd was geworden; nog leeger en verlangenloozer voelde ik mij. Zij liep voor mij uit, toen we het licht van de hoteldeur genaderd waren. Ze ging iets voorovergebogen, iets overschilliger dan anders. \Vaar was het meisjesachtige ? Hoe had ik mij zoo kunnen vergissen ? Wij spraken niet meer, tot zij bij haar kamerdeur gekomen was. Toen keerde zij zich om. In het gelige licht van de ganglamp leek zij bleeker, leek er een grijze glans om haar goudblonde haren, leek er een zilvergrijs floers in haar groote oogen gekomen. Ik had mij niet vergist. Nu? Je gaat nu zeker liever slapen?" Er was niet de minste spot, geen zweem van ergernis in haar stem. Het donkere timbre was zoo warm en mild als van een moeder. Ik boog het hoofd en kuste haar hand, de lieve kinderlijke levenszekere hand. Slaap wel," zei ze. Adieu." Den volgenden morgen, toen ik naar haar onbezette plaats keek aan het ontbijttafeltje, zei de kellner, dat zij onverwacht was weggereisd. Er was een telegram gekomen. Een vreemde vrouw toch," meende mijn zuster. Wat zal ze in veel avonturen gewikkeld zijn." Zij keek mij aan, scheen iets te zien. Heeft ze je gisteravond nog iets van haar zelf verteld?" Wat kon ik antwoorden? Ik haalde mijn schouders op en zei: Een jonge moeder denk ik. Een vermoeide moeder. Laten we zelfs haar afwezigheid met rust omgeven. En niet nieuwsgierig zijn." Mijn zuster gooide lachend haar servet neer. Doe niet zoo oud," lachte zij. Sinds wanneer ben jij niet meer nieuwsgierig?" Ik lachte maar mee. Hoe kon zij ook weten dat ik dien nacht over de kloof gestapt was die twee generaties scheidt? Ik merkte het zelf immers pas op dat eigen oogenblik. San Cugat 5 Dec. 1932.