Buziau als stofzuiger-verkoopster: in de nieuwe Bouwmeester-revue De Operette-zangers: Victoria en haar huzaar. Theater Carr Alex Wunnink, de directeur van het nieuwe gezel schap De Operettezangers" verbaasde reeds met zijn eerste vertooning het publiek door zijn moed: een kunstvolle en smaakvolle operetteopvoering te durven geven en daarvoor niemand minder dan den inven tieven Johan de Meester Jr. als regisseur te nemen. Men weet, dat deze eerste vertooning De vagebond-koning" een onbestreden succes werd, waarvan de ondernemende directeur en zijn helpers alle eer hadden, ? maar niet een volle geldbuidel. En men mocht dan ook naar billijk heid vreezen, dat Wunnink na deze eerste krachttoer zou meenen, dat der kunst was gegeven wat der kunst toekwam en dat thans aan meer practische middelen Jan Musch als de Spie" (Schouwtoonsel) NIEUWJAAR IN DE , Vondel's Gijsbreght van Aemstef' De Schoone Slaapster' HENRIK SCHOLTE om een operettegev.elschap in het leven te houden zou worden gedacht. Het leek aanvan kelijk dan ook of men lager bij den grond ging blijven. Maar opeens stijgt men weer: opnieuw een schitterende en vrijwel( aan alle eischen voldoende opvoering, nu van Paul Abraham's Victoria en haar hu7aar", en waarvoor men we derom Johan de Meester Jr. de regie had gegeven. Voor de fantasie van den jongen regisseur was het inderdaad om zich te vermeien in een droom van kleurige en warrelende tafereelen op de bliksemtrein-vaart, waarmee het tooneel verschiet van Russisch, Japansch en Hongaaisch aspect. Hij heeft dan ook een Keer fraai geheel van kleuren en lichteffecten tot stand gebracht. En om zijn tooneel te bevolken had Wunnink alle sterren van de Hollandsche operette-hemel gehaald, zoodat het ook wat zang en voordracht betrof daar een feest werd van het beste soort. Ik l noem u maar de voornaamste vertolkers: Beppie j de Vries als Victoria, Willy Vos Mendes als de ! (Hongaarsche) huzaar, Sylvaiii Poons als diens | bediende, Harry Boda als graaf Ferry en Bertha i Verzwijger (de weergekeerde) als Kiquette. p Maar ook nieuwe sterren schitterden er: het j Japansche danseresje van Kathe '. Schitzer werd een charmante kennis making voor ons publiek. f Den geheelen avond bleef er '< levendigheid en vaart. En de geest; driftige dirigent Susan haalde uit l de knap en handig, maar weinig ' oorspronkelijk geschreven muziek (van Abraham wat er uit te halen was. ? Een groot succes, ja, een triomf i werd deze bijna on-Hollandsch goede l voorstelling ! t CONSTANT VAN WES-..EM Gijsbreght, of het stand der Maar het merkwaardigste van alles is, dat geen tooneel . liefhebber er aan zal denken om deze traditie op te geven, ten ware het, dat hij het op den eerst volgenden Oudejaars avond als zijn onvergeeflijkste .zonde berouwde. Omdat de ,,Gijsbreght" als drama, als stuk van groote gebre ken en grocta heerlijkheden, j^ de graadmeter is van het LcïlQ, Kl£y 6 jaarlijksch tooneel, van de ~Pioiovv>ol 01 i T *- l&l&i ri&l' &t acteurs (want hoevelen, die in denzelfden rok van Gijs breght en hetzelfde koningsgewaad van Badeloch staken, konden het ook spelen?) maar bovenal van den regisseur, die weet dat hij voor een onop losbare gave, maar goddank voor een opgave staat. Geef een feilloozen,,Gijsbreght", enhet tweede jaar komt niemand meer kijken en het tiende jaar zijn zeïfs de meest conservatieven de dan nog slechts kunstmatig in het leven gehouden traditie beu. Men gaat geen tooneel uit plicht meer zien, maar niets zou minder een plicht hoeven te zijn dan de l Het is de vraag of er een stad , ter wereld zulk een merkwaardige , traditie heeft als Amsterdam, dat nu bijkans driehonderd jaar op den i eersten dag van het jaar een stuk ter verheerlijking van de poorterdeugd en de macht en de glorie opj voert: een stuk, dat er op zichzelf ? beschouwd minder voor geschikt is dan welk ander ook, omdat de heele stad er behoorlijk in wordt uitge moord en de weifelende held ten slotte op een schuitje naar elders vaart. Het is ook de vraag welke andere stad daar op den duur zulke merkwaardige tradities naast gezet zou hebben: het kopje slemp naar geheim recept laten wij als eenspe ciale afwijking nu nog daar. Maar op gronden van aartsvaderlijke tra ditie, waaraan Vondel gansch on schuldig is, zijn jongste spruiten in hun eersten stijven boord en lange broek op dezen avond den schouwburgdoop te laten ondergaan, terwijl zij zich alleen daarom niet stierlijk veivelen, omdat zij in het kleed der hoogste poëzie allerverschrikkelijkste dingen te hooren krijgen, waar een mensch, die den ,,Gijsbreght" nog nooit gezien had. eenvoudig niet aan zou denken, en dan die climax van lust en massamoord te laten volgen met een bruiloft en een door den stadsrijmelaar aaneengeflansde nieuwsjaarswensch voor de vroedschap.... do negers van de Oeganda hebbon geen zonderlinger gebruiken. Een scène uit Victoria en h< Gijsbreght", waarop men elk jaar, in die paar hevige dagen van Januari, opnieuw storm, en desnoods zich te pletter loopt. Falen ware hier nog eervoller dan een zalig slagen, dat met het oplossen van het raadsel van de sfynx ook haar glimlach tot een dooden grijns zou maken. Gijs breght" als verlooniruj hebbe geen traditie! Koyaards heeft op den Gijsbreght" gewerkt als niemand voor of na hem. Als hij leefde, zou hij er nog aan werken. Dat men dit jaar weer terug greep naar zijn laatste, zijn beste, maar in zijn tijd ook reeds duchtig verstard rakende GijSfrreght",