16 De Groene Amsterdammer van 18 Febrnari 1933 N o. 2607 Na zijn 40?jaar heeft de tnan het recht egoïst te zijn Want tusschen zijn 20ste en 40ste jaar verbruikte hij 3/4 zijner levenskrachten voor het welzijn van anderen Hij heeft gestreden en geleden, ge streden voor het welzijn zijner vrouw, gezwoegd voor de toekomst der kin deren. En in dezen harden strijd, dng in, dag uit, gedurende 20 jaar, offerde hij drie kwart zijner levenskracht. .4) r LEEFTÜD: 30 40 50 00 De bloeddruk neemt belangrijk toe, yooral van af 35 - 40 jaar, hetgeen wil zeggen, dat het hart meer ar beid moet verrichten om hetzelfde.-. te presteeren. De nuchtere waarheid zegt ons: zijn haar is vergrijsd aan de slapen, zor gen hebben voren in zijn gelaat ge groefd. Zijn hart heeft niet meer die kracht van 20 jaar geleden, zijn slag aderen verloren haar jeugdige soepel heid. De wetenschap toont duidelijk aan, dat het zaak is, dat men van af zijn 35ste a 40ste jaar nauwkeurig op zijn gezondheid let, want het is mo gelijk, dat dan de bloeddruk als ge volg van beginnende aderverkalking belangrijk toeneemt. Terwijl de coffeïne hartkloppingen en een toestand van nerveuse ge jaagdheid kan veroorzaken,'bevordert Koffie Hag zoowel een goede functie van het organisme als een gezonde, diepe en natuurlijke nachtrust. Hag is gegarandeerd coffeïnevrij en vol doet aan de strenge eische'n der NeVanavond een kop van die goede koffie Hag . . . natuurlijke koffie, maar zonder coffeïne. 20 jaar .. . het hart is jong, de slagaderen elastisch. Vooruit in den strijd om het bestaan. derlandsche warenwet, m.a.w. Koffie Hag is ontdaan van coffeïne, het schadelijke bestanddeel, dat dooreen ongewenschten prikkel op den duur den weerstand van het zenuwstelsel verslapt. De bewerking van Koffie Hag beteekent een veredeling der koffieboonen. De ruwe boonen ondergaan eerst een ingenieus zuiveringsproces en daarna wordt het schadelijke be standdeel, de coffeïne, verwijderd. 40 jaar... drie kwart der levensenergie verbruikt. Het oogenblik om aan eigen welzijn te denken! De goede eigenschappen, het'fijne aroma en de heerlijke, pittige smaak, bij de beste koffiesoorten zoozeer geroemd, komen daardoor bij Koffie Hag nog meer naar voren. Neem vanavond eens de volgende proef: drink na een gezonden maal tijd n of twee koppen sterke Koffie Hag, bij voorkeur kort voor het naar bed gaan. Levert daarbij ons pro duct niet een bevestiging van zijn goede eigenschappen op, dan nemen wij het pakje tegen vergoeding der kosten gaarne terug. Koffie Hag is in alle goede Kruide niers- en Comestibleszaken verkrijg baar. Maar denkt U er goed om: Hag en coffeïnevrij", daarop komt het aan. Dat is de waarborg voor echtheid en kwaliteit! , '' r,Amerikaansche letteren J. van Schaick-Willink PUy oj God. Beuloh Marie Dix. The Viking Press. New York. Ik herinner me weinig boeken, waarbij ik zoo hartgrondig op de Pity of God" heb zitten, vlassen als bij het lezen over de lotgevallen van dit echt Amerikaansche binnenhuisje, waar heel veel mis en bijster weinig in orde is. Bij den aanhef van het boek ligt de niet meer jonge, onaantrekkelijke haai-baai Ethel op den vloer te muller-en en haar echtgenoot Joe wendt gedégouteerd zijn hoofd af en wapent zich tegen dit onsmakelijk schouwspel door scherp te denken aan zijn gelief de, zijn secretaresse Monica. Sjonge", denkt dan reeds de lezer, de god van het boek is knap als hij volgens de belofte van den omslag de moeilijkheden goedertieren weet op te lossen". Die gedachte verlaat iemand niet gedurende de achttien uren van dezen volgepropten ongeluksdag. Miss Dix, een gevierd romancière gebruikt de thans geliefde Ainerikaansche romantechniek, waarbij een boek zich in enkele uren afspeelt. Babette Deutsch paste deze methode artistiek ver antwoord toe, Bromfield dankte erbij ,,24 Hours" een deel van zijn succes aan, het verhaal van Beulah Dix lijkt er door op een goed getruffelde leverworst of op een krentenbrood met een vol ons krenten. En de lezer, die werk heeft om alle wederwaardigheden bij te sloffen zou daardoor haast vergeten dat het brood zoo maar la-la is of de worst zout water met meel. Echter de truffels alias krenten ! Joe, de door zorgen verteerde heer des huizes aan den vooravond van een catastrophe, bijna failliet, zelfs wenkt de gevangenis. Zijn arrogante echtgenoote, die als een kwade geest verschijnt zoodra er iets mis moet loopen om het verkeerde woord uit te spreken of het tactlooze plan te oppe ren. Monica, de geliefde, zich voorbereidend op eene, door sexueel geknoei, noodzakelijk geworden operatie. Robert, de voortreffelijk geteekende vlerk van achttien jaar, bedreigd met blindheid door het gebruik van smokkel-whisky. De dertien jarige Bosamund, die zich heimelijk aangetrokken voelt door de sfeer van den louchen chauffeur. Ed Weifelend tusschen zijn rijke verloofde en het simpele dienstmeisje, dat zijn kind verwacht. Tante Cornelia, die haar beloftevolle dochter en daarmee haar levensdoel verloor. De oude, bijna kindsche grootvader, wiens eenig houvast nog is zijn hond, maar juist kreeg de chauffeur opdracht het lastige dier af te maken. Ge ziet het, lezer, er valt heel wat op téfrisschen in deze villa, gelegen diep in een ravijn nabij Hollywood. Niet dat het gewurm en gepieker, het knoeierig intrigeeren, het hopen en vreezen van deze menschen, gegroepeerd om Ethel's smetteloos tafeldamast niet knap, niet zeer knap zelfs geteekend ware ! Maar, niet waar, deze portretteerkunst des dagelijkschen levens, waartoe dient zij eigenlijk nog, zij het dan om onze nieuwsgierigheid naar anderer lief en leed te be vredigen. In dit geval speciaal om de lezeressen gezellig te laten neuzen, in de frigidaire van een Amerikaansche huisvrouw en in de brandkast van den Amerikaanschen quasi-rijkdom. En toch, bij de ontknooping leeren we tot onze eigen verrassing dat de puurste, meest onverbloem de deus ex machina, die ooit in de wereld der lette ren uit wolken vaB linnen en verf naar beneden werd gecommandeerd, verre te verkiezen is boven een roman zonder deus, noch ex machine, noch ex universo. Wat is toch het geval. Als alle levens deerlijk, onontwarbaar in de knoop zitten, breekt de stuw dam van een Talsperre door en het heele zaakje verdrinkt op tante Cornelia en twee kinderen na, die door een .toeval ontkomen. Een goedkooper, een gemakkelijker middel had de god van het boek zich niet kunnen gunnen om de verwikkelingen op te lossen: Weg met de vuile boel, opgeruimd is netjes. Niettemin, al valt tegen deze pity wel het een en ander in te brengen, het verhaal wint door dezen genadigen stortvloed, die zonde en leed wegwascht. We bemerken namelijk dat de schrijfster deze uitkomst niet heeft gezocht toen ze met de onplezierige wereld, die zij geschapen had, geen raad meer Wist. Neen, de details wijzen er op dat de auteur al lang wist wat het lot dezer geplaagde wezens zou zijn. Een kind wauwelde over water, dat tusschen steenen siepelde, een dienstmaagd werd de dood in de golven voorspeld, waarop ze van de zee wegvluchtte om (variatie op Piet van Eyck's ,,de tuinman en de dood ") tusschen de rotsen te verdrinken. Een door Ethel op het laatste nip pertje verhinderde wandeling had mogelijk de be woners voor de ramp gewaarschuwd. Wanneer dan 's nachts de wateren met donde rend geweld aan komen stormen en huis en men schen meesleuren, wordt al dit wee en ach der voorgaande driehonderd bladzijden gereduceerd tot een zeer betrekkelijk intermezzo. Als er ook maar een glimpje eeuwigheid voelbaar wordt achter het vele benard gezwatel staat het ons inziens oenen auteur vrij, zich met menschelijke nietigheden af te geven, zooveel als het hem lust. Doch deze Amerikaansche heeft ons geduld wel op een langen proef gesteld voor ze den hemel boven de aarde liet aanlichten.