Historisch Archief 1877-1940
De Groene Amsterdammer van 25 Februari 1033
No. 2808
Hondenbruiloft
Melis Stoke
Teekenlngen Harmsco van Beek
We hebben bruiloft gevierd.
O, het was maar een zeer klein, bescheiden
feestje. We hadden niet den minsten omslag ge
maakt.
Behalve de bruidegom was er maar een gast, en
die kreeg niet anders dan een kopje thee en een
koekje.
Het bruidspaar zelf was niet eens in huis. Het
stoeide in den tuin en blafte dat het een aard had.
Teneinde u niet langer in onzekerheid te laten,
en ook omdat ik geen onjuiste verdenkingen bij u
wil wekken omtrent de gebruiken in onzen kring,
zal ik maar dadelijk vertellen dat het onze hond
was die in het huwelijk trad.
In lang en ernstig overleg met gediplomeerde
deskundigen was daartoe besloten.
Dit overleg vormde de brug tusschen eenigszins
dweepeiije verwaohiiigen en de harde realiteit.
Ach, hadden wij uitgeroepen (want we zijn alle
maal dol op onze hond die van het vrouwelijk ge
slacht is) ... .ach .... wat zal ze een schattige
kleintjes krijgen.... als ze kleintjes krijgt....
wat zullen ze mooi zijn en hoe glanzend zwart.
Allerlei menschen hadden zich reeds aangemeld
voor zulk een snoezig klein hondje. Het heele nest
was al verdeeld en de namen waren al gegeven,
toen nog steeds de aanstaande bruid speelsch n
onschuldig door het huis dartelde, niets beseffend
van wat haar boven het hoofd hing en van de ver
wachtingen die te haren opzichte werden gekoes
terd.
Maar met dweepen en hopen alleen komt men
er niet in deze wereld, waarin alles gaat volgens
vaste wetten.
De hulp van den gediplomeerden deskundige
werd dus ingeroepen, en deze bracht ons in contact
met de eigenares van een even lieve hond als de
onze, met als eenig verschil dat die van het manne
lijk geslacht was. .-*'??«
Toen rezen de vraagstukken omtrent de te volgen
procedure. Van den gediplomeerden deskundige
hadden wij vernomen dat het gebruik is dat de
bruidegom zijn bruid bezoekt voor de eerste kennis
making. En zijne uiteenzettingen hadden zelfs de
hoop in ons gewekt dat deze kennismaking reeds
dadelijk en op staanden voet tot een huwelijk zou
voeren, met dientengevolge het resultaat van een
zekere basis van hoopvolle verwachting.
De gediplomeerde deskundige
U Ik moet zeggen dat de eerste besprekingen met
degene die de schoonmoeder van onze lievelings
hond zou moeten worden ons eenigszins benauw
den. Maar het was alweer de gediplomeerde des
kundige die ons zakelijk en snel over deze moeilijk
heden wist heen te helpen door het geval voor te
dragen zooals dat stond, zonder eenige opsmuk of
verbloeming van feiten, precies waar het op aan
kwam.
We bedachten met hoeveel oneindige delicatesse
een huwelijksbureau onder dergelijke omstandig
heden te_werk gaat, en hoe oneindig veel ingewik
kelder zulk een procedure onder menschen is.
De gediplomeerden maakten zoo maar op
staanden voet een afspraak en op zekeren dag
zaten wij bij een theetafel (men moet toch iets
doen om zulk een dag wat luister bij te zetten) te
wachten op de dingen die komen zouden: te weten
een bruidegom onder geleide van zijn meesteres.
De kinderen waren wijselijk van tevoren met hun
verzorgster naar het park gestuurd want we von
den het nergens goed of noodig voor dat ze gele
genheid zouden hebben kennis te nemen van dit
huwelijk dat, in wezen, een soort overrompeling
beloofde te worden van onze niets vermoedende
huisgenoote.
Deze dartelde in den tuin en wandelde langs de
perkjes en paadjes waarvan er een, zonder dat ze
iets daaromtrent bevroeden kon, elk oogenblik het
terrein zou kunnen worden van eene ontmoeting
die niet minder dan een keerpunt in haar nog zoo
jonge leven zou gaan beteekenen.
Toen de bel klonk schrokken wij geducht. In
de vestibule stond reeds de bruidsstoet, bestaande
uit een allervriendelijkste dame met een fiets en
De bruidsstoet
een ruige robbedoes van een bruidegom aan een lijn.
De dame knikte ons vriendelijk toe en de brui
degom keek met onbevangen oogen de vestibule
rond. Hij maakte in het geheel niet den indruk van
verlegenheid, en gaf nauwelijks teekenen van onrust.
of ongeduld.
Bewonderend keken we hem aan. En zonder
eenig teeken van besef van het delicate van zijn
missie kwam hij ons tegemoet.
Zonder eenige verdere ceremonie werd thans een
begin gemaakt met de voltrekking van het huwelijk
tusschen twee elkander tot op dit moment volko
men vreemde honden.
De tuindeur werd geopend en de bruidegom weid
zonder plichtplegingen in den tuin gelaten.
In romans verwacht de bruid haar toekomstigeri
heer en gebieder in een door schemerlampen mild
verlicht boudoir.
In dit geval was de omgeving stellig minder idyl
lisch. Een tuin in dit jaargetijde en op een niet
zonnigen dag is een kille gelegenheid voor eene zoo
bijzondere ontmoeting.
Maar noch onze huisgenoote noch de bezoeker
schenen zich daar veel van aan te trekken want
aanstonds begonnen ze een wilde jacht tusschen
de kale heesters.
Wij hebben ons toen met onze bezoekster be
scheiden teruggetrokken in de huiskamer, en daar
werd met opgewektheid en niet zonder ontroering
gesproken van een blijde toekomst in een niet te
ver verschiet. We zagen als het ware de afstamme
lingen van onze lievelingen voor ons- . . . het was
De talrijke naamloozen
alsof ze reeds om ons heen dartelden en
ravotten....
Zoo nu en dan schreed een onzer kwasi onver
schillig naar het raam om te zien in hoeverre al
Nieuwe uitgaven
Mannen en Vrouwen. Roman door W. J.
Woltman. Andries Blitz. Amsterdam.
Dit boekje dat in de bekende handzame uitgave
van Andries Blitz verschenen is, draagt geen jaar
tal. Wie het over tien of twintig jaar nog eens in
handen krijgt, zal dan zelf 1910 of daaromtrent op
het titelblad kunnen zetten, want dit is wel de
eerste indruk dien het boekje u geeft: het is
ouderwetsoh, een echt-oudérwetsohe roman" met de
bekoorlijkheid en ook wel de geur van wat vóór
1914 de romantiek onzer huiskamers was. Er is
een driehoeksverhouding of gén verhouding, maar
in ieder geval: een man die verdriet heeft gehad
en aan den zin des levens zoozeer wanhoopt dat
hij Atopos een handje helpen wil en twee vrouwen
Bébé, die flinker en rustiger is, dan haar naampje
zou doen vermoeden, en Lydia, de luchthartige
gade van Nico Beuker's lateren chef. Tusschen deze
drie of vier menschen ontwikkelt zich het conflict
dat met den dood van Beukers eindigt. De uitgever
neemt op den omslag een deel van den taak des
besprekers over en zegt: dit is een goed gecompo
neerd, eenvoudig en zuiver boek, dat niet zal nala
ten den lezer sterk te ontroeren. De criticus die
de neutraliteit van den uitgever, althans wat den
stijl van zijn papieren kind betreft met instemmend
gegrom begroet heeft niet anders te doen, dan
..den lezer" te veranderen in menigen lezer". De
rest kan hij den voortijlenden tijd overlaten.
De Witte Stilte door A. den Doolaard. A. J.
O. Sirengholt. A msterdam.
Als den Doolaard over koude, wreede vrouwen
schrijft, die zich baden en parfumeeren; en een
zwart zijden kleed strak rond haar heupen trekken
dan doet hij dat dunkt me om zijn prachtige be
schrijvingen van de Wereld te stoffeeren met de
ariecdotische poppetjes, die wij menschen noemen
en wier hartslag slechts een klein geluidje in de
orkanen der eeuwigheid zijn. Met dat spelletje van
menschen in de doodelijke ernst van de natuur.
miskent den Doolaard zijn prachtige talent, dat
ons ook zonder de hulp van vrouwen ,,wiegend in
heur heupen" mateloos bekoren kan door de
forsche, breede en mannelijke schilderingen van lan
den en volken, natuur en sfeer, waarvan hij het
kostelijk geheim bezit. liet is misschien een mis
kenning van den Doolaard's ongewoon,.romantisch"
talent, indien ik zeg, dat ook zonder liefdesverwik
kelingen van welken interessanten aard ook, zijn
boeken mij Hef zijn om hun frischheid, hun vaart,
hun bruischenden geestdrift om wat schoon en rijk
en machtig is aan de wereld-2ori<fe?--menschen. Zóó
hoog acht ik den Doolaard's talent voor de beschrij
ving van wat eeuwig is, dat ik zijn conflicten van
menschen hoe belangwekkend vaak ook op
den koop toe neem en ze niet anders dan heel klein
en heel onbelangrijk zien kan tegen de geweldige
achtergrond van hemel en aarde.
Keisbeschrijvingen lezen, mee-ijlen op dichter
lijke vervoeringen de groote wereld in, is een ver
rukkelijke bezigheid. Den Doolaard heeft de on
weerstaanbare gave, ons in deze verrukkingen te
doen storten, hals over kop, blij om de groote sneeu
wen blankheid van de berglandschappen. En al is
(irace in haar spel met mannenharten en
manrienbegeerten fijn en zuiver tegen al deze witheid
geetst, de achtergrond, juist die achtergrond is mij
in den Doolaard's werken het liefst. Hij is de beste
Xederlandsch e natuur vertel Ier.
E. E LI AS
deze toekomsthoop een basis van realiteit vond.
Laat ik, zonder uit te wijden, verklaren dat die
basis er niet was.... dat wij in wanhoop den gedi
plomeerden deskundige opbelden en hem om advies
smeekten op punten die op normale theevisites zorg
vuldig worden vermeden. . . . En laat ik u, om in
deze delicate materie kort te zijn, vertellen dat
tenslotte de onnoozelo ravotpartij een einde vond
doordat de bruid, opgesloten in een kast. en de
bruidegom met een strop om den. hals aan de fiets
bevestigd, zelfs geen gelegenheid kregen om af
scheid van elkander te nemen....
Deze geschiedenis heeft geen vroolijk einde. In
dien ze zich onder menschen had afgespeeld zou er
aanleiding zijn tot weemoedige beschouwingen over
twee die niet voor elkander bestemd waren
Maar honden hebben een gelukkiger natuur.
De bruid ligt alweer tevreden in haar mand en
de bruidegom is meegedraafd naast de fiets
En alleen in onze menschelijke gedachten zweven
nog de namen der tallooze schattige hondjes die
wij nimmer zullen zien....
N
K
i i