No. 2009 De Groene Amsterdammer van 4 Maart 1933 19 Uit het kladschrift van Jantje Croquante croquetjes Alida Zevenboom Schrik op schrik, toch blijft de mensch gezond" placht mevrouw 7aliger altijd te zeggen en zij zei het ook op dien dag, toen meneer Pierre zich in de leege waschmand door zijn vriendjes het zolderraam liet uithijschen, en bij h et schuieren van wijlen meneer's gekleede jas, die hij erg lang droeg tot op zijn kuiten, een vrouwenportretje rolde en ik 's avonds bij het naar boven gaan, nadat ik in CaféPittoresque" in de Reguliersdwarsstraat, waar zulke prachtige zangeressen optraden dat je er koud om je hart van werd, woorden gehad had met den Inwendige, omdat hij mijns inziens wat heel erg vrien delijk was tegen de dame in het buffet, tegen een Perzische vaas in de gang opliep zoodat het gevaarte omviel en in scherven lag en ik al huilende beweerde dat scherven geluk aan brengen. Mevrouw zaliger, die ook een kwaden dag gehad had, was niet tot bedaren te brengen en ik zou bijna op staanden voet uit mijn betrek king gegaan zijn als wijlen meneer haar niet gesust had wat ik toen erg lief van hem gevonden heb. Niet dat er wat achter stak, want hij bemoeide zich bijna nooit met de booien, maar Mocht uw bril V niet bevallen, Loop bij tl* M, Schmidt dan in, f en ervaringrijke firma, Twee en zeventig Rokin. J. M. SCHMIDT OPTICIEN Rokin 72 Amsterdam. hij had wel eens van die aardige dingen vooral als er in de huiskamer wat gebroeid had. En nu ging het van de week bij mij ook net zoo. Schrik op schrik. Eerst viel Leentje van de zoldertrap en brak haar neusbeen op twee plaatsen, toen kwam ik er net op aan dat poes zijn pootje door de tralies van Pietje der kooi stak en toen kwam ons acteurtje thuis en op de trap hoorde ik hem al roepen: mevrouw een. brief uit Hollywood voor u I" Dat was eigenlijk de ergste schrik want Leentje's neus zat erg dwars voor haar hoofd en misschien wordt hij nu wel meteen recht gezet, want de heeren chirurgijns zijn te genwoordig erg handig, Pietje leeft nog, maar die brief.... Wij hadden het er juist van de week over gehad dat er zoo'n gebrek is aan film sterren en dat al die groote mannen van de film die ons land opzoeken, eigenlijk op zoek zijn naar sterren en eerst wou ik ons acteurtje niet gelooven, want die heeft meer van die aardigheden als er toetaaldag is geweest en hij niet betaald is, wat tegen woordig nog al eens voorkomt, en dan is het geregeld Tante AH", want zoo noemt hij me altijd als hij een leeninkje wil sluiten en dan lacht hij zoo gemeen, dat je onwille keurig over je zak gaat en ik heb eigenlijk nooit goed er tegen gekund, dat een man tegen mo lachte en ik geloof, dat dat eigenlijk mijn ongeluk met den Inwendige is geweest, want als die lachte dan begonnen de steenen te weenen, zooals het wel eens heet, ik zeg.... wat zei ik ook weer.... o, ja.... ik dacht dat het een gijntje van het acteurtje was maar ik zag wel zonder bril dat er een vreemde postzegel op den brief zat en ik kon zoo gauw mijn bril in de alteratie niet vinden en het acteurtje maakte maar vast den brief open en begon hem voor te lezen en er stond in.... ik krijg er nog hartkloppingen van als ik aan dat oogenblik denk .... dat ik weet niet meer wat voor een com pagnie mij naar Hollywood wou laten komen om daar op te treden in een film, die zij met meneer Maurice Chevalier zouden maken en dan moet u weten dat liet altijd mijn wensch geweest is nog eens voor de film te spelen want ik, al zeg ik het zelf, kan net zoo door mijn oogharen kijken als Mariene Dietrich en lang voor dat er van die dame met haar bloote beenen sprake was, zei de Inwendige dikwijls genoeg tegen me: Ali, kijk me niet zoo bedwelmend aan" en in mijn onschuld wist ik niet wat hij er mee bedoelde, maar later heb ik het beter begrepen en .... enfin .... en wat een pracht-gelegenheid voor u, liet het acteurtje er op volgen, meneer Jozef Sternheim is net in het land en u kan u zoo bij hem laten aandienen in het ('arlton Hotel. Maar u zal met bloote beenen moeten spelen, zei hij er nog achter afin en ik moet zeggen dat me dat een oogenblik allen moed ontnam, al mag ik zeggen dat ik altijd gezegend ben geweest met een paar beenen. . en toen had ik mijn bril gevonden eri begon den brief zelf te lezen en ik had dat heertje wel om zijn ooren kunnen slaan, want het was geen brief uit Hollywood maar wel uit Californië, uit Pasadena, en daar schreef een Amsterdamsche meneer allerlei vriondelijkhedon in aan mijn adres, maar ik vind het erg aardig vfcn hem dat hij zoo ver weg aan Amsterdam gedacht heeft, en nog altijd oen lezer van de ..Groene" is gebleven maar van film-sterron geon woord, maar ik zal hem terug ant woorden en hem toch eens polsen of er misschien niet wat voor me te doen is, want altijd maar weer met Leeritje die der nuus verbonden is, bedden op te maken en den stof zuiger uit elkaar to halen als hij weigert, en eiken dag voor twaalf heeren en drie dames te bedenken wat je eten moet en te zorgen dat je je geldje binnen krijgt, want dat is eigenlijk het moeilijkste van alles, neen, is dat op den duur een leven voor een vrouw die voor wat beters in de wieg is gelegd, zooals de Inwendige altijd zei en als je dan nagaat hoe die man me in de luren heeft gelegd.... ^Vlaar wat kan een mensch zich toch een oogenblik dingen in /.ijri hoofd halen en nu hoor ik net boven mijn hoofd hoe de kapitein van de Burgenvacht Leentje uitvoeteit omdat: zijn koppel niet gepoetst is. liet lijkt wel of er hier ook al burgeroorlog is. zoo gaat hij te keer. Daar moet ik even op af want Leentje is maar Leentje, maar wat kan dat kind antwoorden met een neus in verband r Kii nu maar weer bedenken, wat wij morgen moeten eten en neef Hortus zijn sokken gaan stoppen want die is org sleetsoh aan /ijn voeten, not als zijn