f K. Araguez Dit, mevrouw" zeide de oude meubelhandelaar tegen het jonge echtpaar dat zich principieel modern wilde meubelen, maar nog in het onzekere verkeerde, en hij wipte de zitting uit een leunstoel en liet hen ?de volmaakte evenwijdigheid van een aantal nuchtere veeren aanschouwen ,,dit is het absoluut motlooze meubel, mevrouw", ,,Hoezoo?" vroeg de echtgenoot, omdat de man bij dergelijke gelegen heden toch ook belangstelling te tccnen dient. Hij heeft er niet meer aan te eten, mevrouw. Een ideaal meubel," zei de jonge meubelhandelaar, zijn zoon, die den ouden heer den laatsten tij d in de gaten h ield .?Om dat, enfin. ." Arme mot", zei de oude heer. hard en onverwacht. ,,Hoezoo?" vroeg de echtgenoot. Uitgesloten dat u met dit meubel eenige last van mottenplaag heeft," zei de jonge meubelhandelaar haastig. Arme mot," mompelde de oude heer, halsstarrig. Vader l" zei de zoon. ,,'t Lijkt heel practisch" zei de echtgenoot. Maar...." Wanneer twee vaklieden, die een parig dienden te prijzen, blijk geven van eenig meeningsverschil, hoe gering ook, wordt de burger licht argwanend, 't zij dit religie, politiek of motlooze meubelen betreft. Zoodat de bruid zeide: Nee". . . . En het jonge echtpaar verliet de afdeeling motlooze meubelen. Het zag vervolgens de zeven en dertig veimaarde modelkamers, de trots deifirma, het zag groen en goud eii glin sterend gelakte Chineesche kabinetten en daarna dezelve eveneens in rood en goud niet dezelfde Chineesche visschers, die dezelfde blinkende visvingen aan dezelfde gebogen hengelroeden uit dezelfde Chirieesche rivieren; het zag de afdeeling stalen meubels maar dat lijkt me toch niet zoo prettig als je 's middags van de fabriek thuis komt," zei de bruid en het zag de zeer interessante schep ping van een vermaard meubelkunste naar, waarvan de tafel niet zoozeer indruk maakte omdat men behoefte gevoelde er zich goed en veilig aan neer te zetten als wel omdat men zich geïmponeerd afvroeg, hoe men aan zoo een tafel zou moeten gaan zitten, en waarvan de stoelen niet zoozeer bestemd schenen om er op plaats te nemen, inftai* meer om de mensch, die er op plaats nam. de zekerheid te geven dat hij een plaats innam in de moderne meubelkunst Teekoningen van J. F. Docvc ...Ja," zei de bruid. ..Maar. ..." Jawel, mevrouw", zei de jonge meubelhandelaar. ,,I)it is ook eigenlijk meer een principieel ameublement. Een poging tot...." Ja ja", zei de echtgenoot. Wat wij zoeken is meer. ..." ..Aha juist" zei de jonge meubel handelaar. En daarna zagen zij de afdeelirigen stijl en het moderne gang bare meubel en zij kochten een sche merlamp, een biidgotafoltje en een schemerlamp ju. Sinds er geen^ draken ^ maagden meer te dooden zijn en meer te redden Vader!" zei de zoon, beheerscht. toen hij de deur achter hen dicht had. liet gaat niet meer. Aan zulke menschen verkoopt men een motloos ameublement !" ../ij hebben heusch liever een sche merlamp gekocht," zei de oude heer schuchter. ..T" met uw mot !" zei de zoon. ,.lk met mijn mot !" zei de oude heer nadenkelijk. ..'Ik met mijn mot". En hij haalde diep adem. Weet jij waaraan je je bestaan dankt? Aan de steun en stut van het vak. Aan de mo t. Wat waren wij zonder mot? Wat Z(.i;dcii wij zijn als bandelaars in het cene, ecnige, volmaakte en onverslijtfcare motkioze meubel? Waarom bekleeden wij, waarom meubileeren wij, waarcm leven wij anders omdat de mot opvreet wat wij meubileeren? De mot, de houtworm, de andere slij tage en de minderwaardige klanten die mindeiwaardige kwaliteiten vra gen , dat zijn de ware vijanden n vrienden van den meubelmaker. Wat is een mensen ter wereld zonder vijanden? "Per jaar, volgens de statis tiek, vreet de mot ter wereld voor dertien millioen zeshonderd duizend gulden gordijn en meubelstof. Wie levert de nieuwe dertien millioen «(,ulijn c-n meubelstof? Wij ! Wij be staan van de mot en de slijtage, als do ('.(ktiis van 's nu-nfchon kwalen en gi'bitkt-n en de ware politici van de politici die verkeerde beginselen heb bin, i mdat ze hot oneens met hen zijn, in de waie theologen van de andere theologen, die zij bestrijden, omdat zij de leor der ware theologen niet aan vaarden. Waarvan leven de politie